Share
บทที่ 0092
Related chapter
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0093
ฉันพุ่งตัวเข้าหาหลิวหลงถิงเพื่อเอาใจ แล้วถามเขาอีกครั้ง “ฉันแค่ถามดู งั้นนายรู้ไหมว่าคนเหล่านั้นเสียชีวิตยังไง?”“เขาเสียชีวิตยังไงฉันไม่รู้ น่าจะเป็นปัญหาการเลือกสถานที่ของมหาวิทยาลัยเธอ หรือไม่สถานที่นั้นก็มีพลังหยินมากเกินไป ถ้าพลังหยินแรงเกินไป ก็จะกดขี่พลังหยางของคนเอาไว้ และมันก็จะนำไปสู่ความตายเช่นกัน”ดูเหมือนว่าสิ่งที่เฟิ้งฉีเทียนพูดนั้นไม่ผิด แต่พอเห็นในหัวของเฟิ้งฉีเทียนที่เต็มไปด้วยการหลอกลวง ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเขา เทพระดับสูงอย่างเขา แต่ก่อนบำเพ็ญฌาณมาอย่างไรกันนะ?บ่ายวันหนึ่ง เ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0094
แม้ว่าฉันจะนำหน้ากากผีตุนโข่วทั้งห้านี้มาด้วย แต่พอมีเวลาฉันต้องอยู่บ้านฝึกท่าเต้น มีท่าเต้นมากมายที่ฉันยังคิดไม่ออก หากทั้งหมดนี้ผิดพลาดแล้วฉันจะทำอย่างไร? และในคืนนี้ฉันก็ต้องแสดงแล้ว ถ้าต้องมาเสียเวลาจัดการกับมัน อย่างนั้นค่อยเป็นวันพรุ่งนี้แล้วกันฉันบอกเรื่องที่คิดกับเฟิงฉีเทียน ทันใดนั้นเฟิ้งฉีเทียนก็เขกเข้าที่กบาลฉัน “เจ้านี่โง่จัง คืนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุด หากเจ้ามาแสดง หลิวหลงถิงก็จะมาด้วย ตกลงเจ้าจะเต้นอะไรหรือไม่เต้น? การเต้นของเทพนี้ก็เหมือนการร่ายรำ วิญญาณเหล่านั้นไม่มีฝีมืออะไร เจ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0095
หลิวหลงถิงมองฉันที่กล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเกาปลายจมูกฉันอย่างดูถูกทันที แถมยังบอกว่าหาเรื่องใส่ตัว ก็ต้องแก้ไขเอง เขาบอกฉันว่าอย่าตื่นเต้น แล้วหลังจากนั้นเขาจะมองฉันจากด้านล่างจริง ๆ เลย ไม่ช่วยก็ไม่ช่วย เมื่อฉันกำลังบ่นหลิวหลงถิง ก็มีเสียงเรียกฉันมาจากหน้าม่าน “ต่อไป คลาสเอนิเมชั่น ป๋ายจิ้ง!”เมื่อฉันได้ยินชื่อตัวเอง ทันใดนั้นตับไตใส้พุ่งก็แทบจะพุ่งออกมา ไม่หวังว่าหลิวหลงถิงจะช่วยฉัน หน้ากากผีตุนโข่วทั้งห้าสวมอยู่บนหน้าฉัน พลันหยิบกระดิ่ง แล้วหันขึ้นเวทีไป!ตอนแรกฉันคิดว่า ในหอประชุ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0096
เสียงปรบมือทำให้งงไปหมด นี่พวกเขากำลังชมว่าฉันเต้นเก่งหรอ? หรือคนเหล่านี้ถูกหลิวหลงถิงและเฟิ้งฉีเทียนซื้อมา อย่าบอกนะว่าพวกเขากลัวฉันจะอายและเสียศักดิ์ศรี เลยซื้อใจทุกคนให้ช่วยปรบมือเพื่อฉัน?อาจารย์หลายคนลุกขึ้นจากเวทีมาหาฉัน และขอให้นักเรียนด้านหลังรอครู่หนึ่ง ฉันเอาหน้ากากผีตุนโข่วทั้งห้าออกจากหน้า แล้วพูดสิ่งดี ๆ กับครู จากนั้นครูก็ชมเกี่ยวกับการร่ายรำของฉันว่านั่นวิเศษมากจริง ๆ ด้วยลักษณะพิเศษที่เป็นที่รู้จัก และเนื้อหามากมายเช่นนี้ อีกฝ่ายจึงถามฉันว่าการร่ายรำนี้มีชื่อเรียกว่าอะไร?ครูเห
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0097
“ป๋ายจิ้ง เธอชอบฉันตรงไหน ตรงนี้หรือว่าตรงนี้?” หลังจากที่หลิวหลงถิงเอามือฉันลูบไปทั่วใบหน้าของเขา เขาก็วางฝ่ามือฉันในที่ที่น่าอาย และเมื่อเปิดไฟ เขาก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันยิ้มโดยไม่รู้ตัว ช่างน่าอายอะไรเช่นนี้ รวมถึงใบหน้าของฉันก็แดงระเรื่อทันทีฉันเอามือออกจากฝ่ามือของหลิวหลงถิง และบอกเขาว่าไร้ยางอายจริง ๆ ไม่กี่วันก่อนฉันบอกว่าฉันชอบเขา เขาก็ทั้งแปลกใจทั้งเขิล“รีบตอบฉันมา เธอชอบฉันตรงไหน? หลังจากนี้เธอจะเปลี่ยนใจจากฉันไหม?”หลิวหลงถิงเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด ยังมีหน้
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0098
ของจากครูเว่ยฉงเหรอ? ครูที่เป็นคนบ้านเดียวกันกับฉันเมื่อคืนวานใช่ไหม? ฉันมองดูช่อกุหลาบที่แดงในมือเพื่อนนักเรียนหญิง กุหลาบนี้ไม่ใช่ไว้สำหรับส่งให้คู่รักเหรอ? แม้ว่าครูเว่ยฉงจะชอบการร่ายรำของฉันเมื่อคืนนี้ เขาก็ไม่น่าจะตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบ นอกจากนี้เพื่อนนักเรียนและครูในมหาวิทยาลัยต้องรักษาระยะห่างไว้พอสมควร ทำอะไรโจ่งแจ้งขนาดนี้ ไม่กลัวถูกนินทาหรือไง?ฉันหาข้ออ้างเพื่อบอกนักเรียนหญิงในชั้นเรียนไม่กี่คนไปว่าดอกไม้ไม่ใช่ของฉัน บอกพวกเขาอย่าคิดมาก เมื่อได้ยินที่ฉันบอก พวกเธอดันขยิบตาใส่ฉันและ
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0099
“เจ้าฆ่าคู่สมรสของเขาเหรอ?” เฟิ้งฉีเทียนถามฉัน “เจ้าฆ่าภรรยาของเขา งั้นก็ไม่แปลก เทพสัตว์อย่างเรามีความแค้นใจมากที่สุด นับประสาอะไรกับภรรยาของเขา ถึงผ่านไปหลายสิบปีเขาก็ยังจำได้ แต่หลิวหลงถิงมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม แต่ภรรยาของเขาก็ไม่ได้เก่งในเรื่องรับมือ เจ้าฆ่าภรรยาของเขาได้อย่างไร?”เมื่อได้ยินเฟิ้งฉีเทียนเรียกงูตัวนั้นว่าภรรยาของหลิวหลงถิง ฉันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก “ไม่ใช่ภรรยาของเขา เขายังไม่แต่งงาน น่าจะมีความสัมพันธ์กัน และฉันไม่รู้ว่าในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น ฉันยังอยู่ใน
อุบัติรัก อสรพิษ บทที่ 0100
ผิวขาว ใบหน้างดงาม สิ่งเหล่านั้นทำให้ฉันนึกถึงหลิวหลงถิงในทันที ในใจคิดอยู่ว่า คงจะไม่ใช่ว่าเมื่อตอนยี่สิบปีก่อนที่หลิวหลงถิงเป็นคนนำภรรยาของเขามาให้แม่ฉันกิน เพื่อให้แม่รักษาฉันไว้ไม่ให้ฉันตายหรอกนะ!แต่ว่าเมื่อลองครุ่นคิดดูก็คิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพื่อที่จะยืนยันเป็นที่แน่ชัดว่าคนคนนี้เป็นใคร ฉันจึงบอกให้แม่ของฉันเล่ารายละเอียดให้ละเอียดกว่านี้อีกทีแม่ฉันนึกอยู่ครู่หนึ่ง จึงบอกกับฉัน “ผ่านไปหลายปีขนาดนี้แล้ว เกือบลืมไปหมดแล้ว จำได้แค่เขาดูดีสวมชุดสีขาว ตอนนั้นที่แม่กับพ่อของลูกเห็นเขา ยัง
Latest chapter
