Share

บทที่ 0135

ฉันตกตะลึงไปในชั่วพริบตาเดียว สมองอันน้อยนิดของฉันไม่มีอะไรเลย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฟิ้งฉีเทียนจะพูดกับฉันออกมาแบบนี้!

แต่เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาได้ ก็หันหน้าหนีริมผีปากที่เปียกชื้นของเฟิ้งฉีเทียนทันที แล้วกระโดดลงจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว พลันเอื้อมมือออกไปตบที่หน้าเขาหนึ่งทีดีง “เพี๊ยะ!” บนใบหน้าของเฟิ้งฉีเทียนก็มีรอยแดงจากนิ้วมือทั้งห้านิ้วเพิ่มขึ้นมาเร็วไว และฝ่ามือของฉันก็เจ็บจนร้อนเช่นกัน

ฝ่ามือนี้ทำให้ฉันและเฟิ้งฉีเทียนได้สติขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะเฟิ้งฉีเทียนก็ไม่คาดคิดว่าตัวเองจะวู่วามได้ เ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status