บทที่ 87

ในเวลานั้น นางตีตัวออกห่างต่อญาติพี่น้อง

ญาติที่มีรอบตัวนางคือนางหลิ่ว ซ่งหว่านฉิงและองค์ชายสาม

แต่องค์ชายสามเลือกที่จะอยู่กับซ่งหว่านฉิง นางหลิ่วเลือกที่จะอวยพรให้พวกเขา มีเพียงนางเท่านั้นที่ถูกทอดทิ้ง ให้เป็นไปตามชะตากรรม

ชะตากรรมคือต่อมาองค์ชายสามและซ่งหว่านฉิงตั้งข้อหาว่านางฆ่าฮ่องเต้องค์ก่อน นางเสียชีวิตอย่างน่าสังเวช และส่งผลกระทบต่อจ้านอวิ๋นเซียว ไม่เพียงแต่ทําให้ดวงตาบอดเท่านั้น แต่ยังถูกทุบตีจนตายด้วย!

ตอนนี้ นางหลิ่วถามนางว่าทําไมตนถึงทําแบบนี้กับนาง?

"ฮะ"

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เสิ่นอวี้หลุบสายตาลงต่ำแล้วหัวเราะ

นางหลิ่วขมวดคิ้วเป็นปม จ้องมองนางราวกับเห็นผี ยิ่งเห็นนางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองมาทางนาง และพูดว่า "คนนั้นก็ท่านแม่ คนนี้ก็แม่เล็ก จะตัดเนื้อก้อนไหนออกไป มันก็เจ็บปวดหัวใจด้วยกันทั้งนั้น ท่านแม่เลี้ยงดูข้ามาหลายปีแล้ว นางปฏิบัติต่อข้าดีกว่าที่ท่านปฏิบัติต่อข้าอีก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาข้าอยู่เคียงข้างท่าน และถือได้ว่าเป็นการขอบคุณท่านที่ให้กําเนิดข้า เลี้ยงดูข้า จากนี้ไปข้าควรให้กตัญญูต่อท่านแม่ ส่วนท่าน......"

สายตาของเสิ่นอวี้ตกลงบนใบหน้าของซ่งหว่านฉิงแ