Share
บทที่ 30
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 31
จวนหลี่หมอเทวดาหลี่นั่งชงชาอยู่ในโถงสวนดอกไม้ ข้างๆ ยังมีสาวใช้คอยบรรเลงพิณให้อีก โต๊ะธูปข้างๆ ยังจุดธูปสมุนไพร เป็นสิ่งที่เขาสร้างขึ้น กลิ่นธูปทำให้รู้สึกสบาย และยังทำให้สดชื่นอีกด้วยยหมอเทวดาหลี่ลิ้มชิมชาอย่างออกรสออกชาติ สูดปากซู๊ดผู้ดูแลข้างๆ พอเห็นก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย "นายท่าน จะให้คนของจวนอ๋องเจวี้ยนรอต่อไปหรือ?"คนจากจวนอ๋องเจวี้ยนเมื่อครู่เข้ามาเชิญหมอเทวดาหลี่แล้ว แต่พอได้ยินว่าจะให้เขาไปดูอาการอ๋องเจวี้ยน หมอเทวดาหลี่กก็มายังโถงสวนดอกไม้วางก้ามทันที"ให้พวกเขารอไปก่อน ไป ไปเรียนคุณหนูมา ข้าจะให้เหยาเอ๋อร์ระบายอารมณ์เสียหน่อย"หมอเทวดาหลี่ดูภูมิอกภูมิใจเสียเหลือเกินหลี่จื่อเหยาเองก็รีบวิ่งเข้ามา"ท่านพ่อ คนของจวนอ๋องเจวี้ยนเข้ามาเชิญท่านแล้ว!" หลี่จื่อเหยาลิงโลดขึ้นมา "ท่านพ่อนี่สุดยอดจริงๆ!""ข้าบอกกับเจ้ามาตลอดแล้วนี่ไร ว่าแคว้นเจ้าขาดแคลนหมอ แล้วหมอที่วิชาการแพทย์สูงอย่างพ่อของเจ้าคนนี้ ก็ยิ่งขาดแคลนเข้าไปใหญ่" หมอเทวดาหลี่ภูมิอกภูมิใจ "บอกไปแล้ว ต่อให้ฮองเฮาเองก็ยังต้องยอมอ่อนข้อให้ข้า เจ้าไม่ต้องไปกลัวอ๋องเจวี้ยนนะ ดูสิ ตอนนี้อ๋องเจวี้ยนก็ไม่ใช่ยังต้องมาขอร้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 32
หมอเทวดาหลี่ถอยหลังสองก้าวทำไมเขาจึงรู้สึกว่าแค่คำง่ายๆ สองคำของอ๋องเจวี้ยนถึงได้ดูมีแรงกดดันนัก?"สภาพชีพจรอ๋องเจวี้ยนเดี๋ยวแรงเดี๋ยวอ่อน เดี๋ยวเร่งเดี๋ยวช้า เลือดลมติดขัด ปอดเย็นกระเพาะอาหารพร่อง และม้ามก็ยังอ่อนแออีกด้วย""ดังนั้น?"อ๋องเจวี้ยนย้อนถามตัวเขาเองก็เหมือนป่วยนานจนกลายเป็นหมอไปแล้ว อันที่จริงเขาก็จับชีพจรเป็นด้วย ส่วนสภาพชีพจรตนเองเป็นอย่างไรเขาเองก็รู้อยู่แต่การที่รู้ก็ไม่สู้หมอเก่งๆดังนั้นเขาตอนนี้จึงให้หมอเทวดาหลี่เข้ามาทำการรักษาหมอเทวดาหลี่ถอยหลังออกไปก้าวหนึ่งอย่างควบคุมไม่ได้ "เรื่องนี้ อ๋องเจวี้ยนต้องใช้ของระดับสูงอย่างพวกโสมหลินจือมาชดเชยเลือดลม เสริมม้ามและกระเพาะ ตัวยาที่ต้องการเองก็มีอยู่ไม่น้อย ไม่สะดวกจะไล่เรียงออกมาทีละอย่าง แต่ข้ามีรายการตัวยาของลูกกลอนสิบบำรุงอยู่ น่าจะเหมาะกับท่านอ๋อง แต่ว่าตัวยายังขาดอยู่หลายชนิด""โสม? หลินจือ? ลูกกลอนสิบบำรุง?"อ๋องเจวี้ยนไล่เอ่ยทวนคำพูดของเขาอีกครั้งกระทั่งชิงอีที่ฟังคำพูดนี้อยู่ข้างๆ ในใจก็ยังนิ่งงันไปนี่น่ะหรือหมอเทวดา?"ถูกต้อง ยังขาดตัวยาอยู่หลายอย่าง เป็นไปได้ว่าหมอหลวงในวังจะมีอยู่ทั้งหมด พ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 33
หมอเทวดาหลี่รีบกลับไปที่บ้านคนของจวนอ๋องเจวี้ยนจะกล้าจับลูกสาวตนโยนเข้าคุกจริงหรือ? ความสัมพันธ์ของเขากับผู้พิพากษาจิงเจ้าเองก็ดีมากด้วย ต่อให้หลี่จื่อเหยาถูกขังคุกจริง เขาก็สามารถเอาตัวนางออกมาได้ทันที!"ท่านอ๋อง เห็นว่าในเมืองหลวงหลายปีนี้พูดกันว่าทักษะหมอของหมอเทวดาหลี่นั้นสูงส่ง พวกเราจึงรีบกลับมา ตอนนี้เห็นว่าคงจะดีแต่ชื่อเสียกระมัง?"ชิงอีหลังจากไล่คนออกไปปแล้วก็กลับมายังเรือนนอนของอ๋องเจวี้ยน น้ำเสียงเองก็ดูกังวลมากคำพูดที่หมอเทวดาหลี่พูดมาแทบไม่ได้แตกต่างจากหมอก่อนหน้าเหล่านั้นเลยทำเอาคนผิดหวังเสียจริง!แต่อ๋องเจวี้ยนกลับส่ายหัว "เขาก็ไม่แน่ว่าจะมองไม่ออก เขาคิดจะปลิ้นปล้อนก็ปลิ้นปล้อนบนพิษไม่กี่ชนิดที่เขาตรวจออกมาได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีสาเหตุการป่วยอื่นอีก แต่เขายังไม่มั่นใจในการรักษา ดังนั้นจึงยังไม่เอ่ยถึง"ชิงอีตกตะลึง "ท่านจะบอกว่าอันที่จริงเขาตรวจออกมาได้หรือ?""เขาได้ชื่อหมอเทวดามา จนอหังการอยู่ในเมืองหลวงมาได้หลายปี ร้านยาใหญ่ๆ ก็ยังต้องเคารพนอบน้อมเขา นี่ไม่ใช่สิ่งที่ไม่มีมูลเหตุ"หมอเทวดาหลี่ไม่ใช่หมอธรรมดาแน่นอน"ให้ตายเถอะ แล้วเขากลับไม่กล้าลงมือรักษาท่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 34
ฟู่จาวหนิงหันหน้าไปมอง ชายชราแบกตะกร้ายาคนหนึ่งกำลังวิ่งโซซัดโซเซลงมาทางนี้วิ่งจากบนลงล่างคือทางลาด เขาวิ่งกระหืดกระหอบเหมือนจะสะดุดล้มได้ตลอดเวลา จนฟู่จาวหนิงที่เห็นมุมปากกระตุก ลุกยืนขึ้นมา"ท่านปู่ ท่านวิ่งช้าลงหน่อย เดี๋ยวจะหกล้มเอา"นางพูดยังไม่ทันขาดคำ ชายชราคนนี้เท้าก็เหมือนไปขัดกับอะไรบางอย่าง ล้มกลิ้งโคโล่ลงมา ล้มกลิ้งบนพื้นยังไม่เท่าไร แต่นี่ยังหยุดไม่อยู่จนกลิ้งลงมาจากเนินอีกด้วย"อ๊าพระเจ้าช่วยด้วยอ๊าๆๆ ข้ากลิ้งลงไปแล้วอ๊าๆๆ!"ชายชรากรีดร้องมาเป็นพรวน สองมือคว้าสะเปะสะปะ คิดจะจับอะไรบางอย่างเพื่อหยุดร่างขอตนเอง แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย"แม่หนูเจ้าต้องรับข้านะอ๊า! เร็วๆๆ อ๊าๆๆ มึนหัวเหลือเกิน！""รับข้าด้วย ช่วยข้าด้วย"ชั่วขณะหนึ่ง ความเงียนงันในป่าถูกชายชราคนนี้ทำลายลงจนหมดสิ้น เขากลิ้งลงมาตลอดทาง ขณะเดียวกันปากก็ยังกรีดร้องไม่หยุดอีกมีหินกรวดวัชพืชบางส่วนกลิ้งตามตัวเขาลงมาด้วยฟู่จาวหนิงกระตุกมุมปาก รีบวางตะกร้าหลังลง ก้าวเท้าขึ้นหน้า สองเท้าเหยียบลงบนตำแหน่งก้อนหินกับรากไม้ ตั้งฐานมั่นคง มองชายชราที่กำลังกลิ้งลงมาตลอดทางตอนเขากลิ้งมาถึงตรงหน้าก็ใช้สองมือคว้าเข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 35
"แล้วเจ้าล่ะมาทำอะไร?" ใครจะไปคิดว่าชายชราที่เดิมทีดูอ้างว้างคนนี้จะเงยหน้าย้อนถามนางกลับทันที ซ้ำยังมองพิจารณาตัวนางอีกด้วย"ข้ามาเก็บยาสมุนไพร" ฟู่จาวหนิงเลิกคิ้ว พูดออกมาตามตรง"เจ้าเมื่อครู่คิดจะลงไปดูว่าข้างต้นไม้บนผานั่นมียาสมุนไพรอยู่หรือไม่ใช่ไหม?"ชายชรารีบถลึงตามองนาง แล้วสั่งสอนขึ้นมาทันที "ข้าจะพูดว่าแม่หนูอย่างเจ้าน่ะจะกล้าหาญชาญชัยเกินไปไหม? ริมผาน้ำอันตรายเสียขนาดนั้น สูงเสียขนาดนั้น แต่เจ้าก็ยังยื่นมือเข้าไปสำรวจว่าจะคว้าจะจับอะไรได้อย่างนั้นหรือ? ถ้าไม่ระวังแล้วตกลงไป กระดูกกระเดี้ยวได้หักพังหมด!"ฟู่จาวหนิงยังไม่ทันพูดอะไร ชายชราก็เอ่ยต่อมาทันที"ผาน้ำนั่นพอถึงช่วงโพล้เพล้จะมีลมพัดขึ้นมา ลมเองก็ประหลาดแล้วยังแรงมากอีกด้วย เจ้าตัวเล็กแค่นี้ แค่ลมวูบเดียวก็คงพัดเจ้าปลิวไปแล้ว!"มีลมพัดด้วยหรือ?ฟู่จาวหนิงไม่รู้จุดนี้เลยแต่นางก็มีความมั่นใจที่ตนเองจะไม่ตกลงไป ต่อให้ตกลงไป นางก็ยังคว้าต้นไม้นั่นได้ทันเวลาในอดีตเรื่องพวกนี้นางเองก็ทำไปไม่น้อยแต่ถึงแม้ชายชราพูดจาจะดูไม่น่าฟังนัก แต่ก็ยังมองออกว่าหวังดีกับนางจริงๆ ฟู่จาวหนิงจึงไม่พูดอะไร"เจ้าไม่ยอมหรือ เจ้านาย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 36
ฟู่จาวหนิงปฏิเสธทันที"ท่านอย่าตามข้ามา"ตอนนี้จากที่เห็น ไม่ใช่แค่ในวัง แต่ยังมีคนอื่นที่คิดจะใช้โอกาสนี้เอาชีวิตนางอยู่อีกชายชราถ้าติดตามนางมาจะยิ่งอันตราย"ข้าเพิ่งจะพูดว่าเจ้ามีน้ำใจ แล้วทำไมตอนนี้มาเย็นชาใส่กันเสียแล้วล่ะ? หรือเจ้าจะใจจืดใจดำมองดูคนแก่ๆ อย่างข้าอยู่ในป่าลึกลำพังเพียงคนเดียว?"ชายชรากลืนหมั่นโถวลงไปจนหมด และเหมือนจะถอนใจโล่งออกมาฟู่จาวหนิงมองเขา "ท่านตามข้ามาไม่ปลอดภัย""เอ๊ะ? ทำไมล่ะ? เจ้าหาเรื่องเก่งหรือ? ไปหาเรื่องคนเลวหรือว่าหาเรื่องสัตว์ป่ามากัน? แล้วทำไมข้าตามเจ้าไปจึงไม่ปลอดภัย?"ชายชราก็เหมือนจะสนอกสนใจขึ้นมา ไล่บี้ถามนางนางไปยั่วเอาตาแก่พูดมากคนหนึ่งเข้าแล้วหรือ?ฟู่จาวหนิงจึงหยุดพูดลง เดินไปทางริมผาอย่างระมัดระวัง"แม่หนูอย่างเจ้าทำไมถึงไม่ฟังคำเตือนข้ากันนะ นี่ยังไม่ปล่อยวางอีก" ชายชราร้อนรนขึ้นมาแล้ว เรียกนางอีกครั้ง "สมุนไพรชุ่ยซินสือหูกอนั้นต้องรอกลางดึกถึงไปเด็ดมาได้!"สมุนไพรชุ่ยซินสือหู?สือหูอันที่จริงไม่ได้หายาก แต่ว่าชุ่ยซินสือหูกลับมีสรรพคุณทางยาแข็งแกร่งที่สุด หลังจากกลั่นให้บริสุทธิ์แล้วมูลค่าประโยชน์ทางยาก็จะสูงยิ่งขึ้น เพียง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 37
คิดไม่ถึงว่าตาเฒ่าจี้จะจมูกไวเพียงนี้ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้จักหญ้าล้างประสาทอีกด้วย"เอาล่ะ ข้าตอนนี้ขอประกาศว่าเจ้าเป็นศิษย์ของข้าแล้ว ต่อต้านไปก็ไร้ผล" ตาเฒ่าจี้ทำทีเป็นที่พึ่งพาขึ้นมา "ศิษย์เอ๋ย ใครมาหาเรื่องเจ้าหรือ?"ฟู่จาวหนิงไม่ตอบในเมื่อตาเฒ่าจี้บอกว่าชุ่ยซินสือหูเก็บได้ตอนกลางคืน สิ่งนี้นางเชื่อ หญ้าสมุนไพรชนิดนี้พบได้ยากมาก ยิ่งไปกว่านั้นท่านปู่เองก็ยังได้ใช้ ดังนั้นนางจึงต้องได้มันมา พอเห็นว่าฟ้ากำลังจะมืด จึงเตรียมตัวที่จะเฝ้ารออยู่ที่นี่ฟู่จาวหนิงเดินห่างออกมาหน่อย เลือกจุดที่เป็นหินผาสามด้านเพื่อพักผ่อน หลังจากวางตะกร้าหลังลงก็ค้นหาฟืนแห้งมา เตรียมจะจุดไฟตาเฒ่าจี้ก็ตามมาคุยอยู่ตลอด ไม่หยุดพักปากเลยหลังจากไฟติดขึ้นมา ฟู่จาวหนิงก็จับพลั่วเหล็กเล็กจ้องมองเขา "ข้าจะออกไปล่าอะไรมากินเสียหน่อย ทางที่ดีท่านไม่ต้องตามข้ามาหรอก""ระวังตัวด้วย!"นางยังไม่ทันพูดจบ อันที่จริงก็สัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามาใกล้แล้ว และตาเฒ่าจี้ทางนั้นตอนนี้ก็ล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากหน้าอก แล้วโยนออกไปทางคนที่เข้ามา ขณะเดียวกันก็ตะคอกออกไปเสียงหนึ่งด้วย"คนที่เข้ามาต้องเป็นพวกเลวๆ แหง!"ไม่รู้ว่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 38
ตาเฒ่าจี้เดินไปทางทิศที่เสียงดังลอดมา หันหน้ากลับมามองฟู่จาวหนิงที่ยังยืนอยู่ที่เดิม"เจ้าจะไม่ไปดูกับอาจารย์หรือ?""ท่านปู่จี้ ท่านไม่ใช่บอกว่าตัวเองเป็นแค่ตาแก่หรือไร? แล้วทำไมยังจะไปยุ่งเรื่องของชาวบ้านเขาอีก?"ตาเฒ่าจี้ถลึงตาโต "ข้าจะบอกให้นะเสี่ยวหนิงจื่อ พวกเราแม้จะไม่ยุ่งเรื่องของชาวบ้านเขา แต่จะนิ่งดูดายต่อความเป็นความตายไม่ได้ แล้วก็ พวกเราลองเข้าไปดูๆ ก่อนว่าเป็นใครแล้วค่อยตัดสินใจว่าจะช่วยหรือไม่ช่วยก็ได้นี่"เขาหยุดไปพักหนึ่งแล้วพูดต่อ "ถ้าช่วยไม่ไหวพวกเราศิษย์อาจารย์โกยอ้าวออกมาก็จบ"ฟู่จาวหนิงมองสภาพชุดขาดวิ่นกับแผลเล็กๆ ของเขาแล้วก็ส่ายหัว เดินตามไป"ช่วยด้วย ใครก็ได้ รีบช่วยภรรยาของข้าที"พวกเขาเดินเข้าไปใกล้หน่อย ก้ได้ยินเสียงของชายหนุ่มที่มีอาการสั่นพร่า และยังได้ยินเสียงอึกอักของหญิงสาวอีกด้วยมีผู้หญิงด้วยหรือ?ฟู่จาวหนิงเพิ่มความเร็ว พุ่งตัวเข้าไปในป่าตาเฒ่าจี้มองแผ่นหลังนาง เอ่ยขึ้นกับตนเองอย่างพึงพอใจ "ทั้งลงมืออย่างโหดเหี้ยมได้ ทั้งจิตใจก็ยังอ่อนโยนอีก ศิษย์ข้าคนนี้ไม่เลวเลย"ในป่าเบื้องหน้า มีชายหนุ่มในชุดสีฟ้าคนหนึ่งกำลังถือกระบี่หันชี้ไปยังหมู่ป่า
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 798
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 797
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 796
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 795
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 794
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 793
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 792
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 791
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 790
