Share
บทที่ 770
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 771
"ข้าแค่หมายถ้าสมมติว่า"ฟู่จาวหนิงเกือบถูกเสียงนั้นของเขาทำให้ไปต่อไม่ได้เสียแล้ว"เรื่องที่ไม่มีวี่แววแบบนี้จะสมมติมาทำไมกัน?" เซียวหลันยวนย้อนถามเขาฟู่จาวหนิงชะงักจะว่าไปก็จริงถ้ายังไล่ตามต่อไปก็จะหมายถึงนางปล่อยวางไม่ลงเรื่องราวยังไม่ได้เกิดขึ้นเลยนะ"องค์จักรพรรดิตอนนี้ยังไม่ได้เรียกท่านเข้าวัง เขาจะต้องรู้เรื่องที่องครักษ์ลับเหล่านั้นหลับไปสองวันที่หาดริมน้ำแล้ว ถ้าในใจท่านคิดไว้แล้วก็ดี ข้าจะไปเตรียมยาก่อนนะ"ฟู่จาวหนิงเตรียมจะเดินออกไปอีก"แม่นางอัน" ส่งจดหมายอะไรของพี่ชายมาให้หรือ?"อะไรหรือ?""ไม่มีอะไร พรุ่งนี้เจ้าไปก็พาคนไปด้วยล่ะ""ได้"พอเห็นฟู่จาวหนิงออกไป ประตูก็ถูกปิดลง เซียวหลันยวนถอนหายใจฮู่ รู้สึกว่าในใจเปรี้ยวฝาดชิงอีเดินเข้ามาแล้วเขาเพิ่งจะได้ยินบทสนทนาของท่านอ๋องกับพระชายา ตอนนี้พอเห็นท่าทางท่านอ๋องดูกลัดกลุ้ม ก็อดถามขึ้นไม่ได้ "ท่านอ๋อง ท่านไม่ใช่อยากถามพระชายาหรือ บนจดหมายของผู้ตรวจการอันเขียนอะไรไว้?"แล้วทำไมไม่ถามออกไปตรงๆ ล่ะ? ทำเอาเขาร้อนรนจะแย่แล้วเซียวหลันยวนเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "เจ้าจะไปรู้อะไร?"เขาไม่รู้หรอก ท่านอ๋องไม่ใช่ว่ากำ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 772
ถ้าใบหน้าของท่านอ๋องไม่ดีขึ้นมา ไม่ใช่ว่าทั้งชีวิตคงไม่ได้พบปะผู้คนอีกหรือ? วันคืนเช่นนั้นคงจะยากลำบากเอามากๆอันที่จริง องค์จักรพรรดิถ้ามองเห็นใบหน้าของท่านอ๋อง ก็น่าจะวางใจกับตัวเขาได้แล้ว คนที่ใบหน้าพิกลพิการเป็นจักรพรรดิไม่ได้หรอก เช่นนี้ก็อธิบายได้ว่าท่านอ๋องไม่ใส่ใจกับตำแหน่งนั้นแล้วแต่ว่าพอเขากลับมาคิดก็ยังรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง ถึงตอนนั้นองค์จักรพรรดิอาจจะใช้เหตุผลนี้ ทำให้เขาส่งของในมือทั้งหมดออกไปก็ได้ถึงอย่างไรถ้าแค่ไม่เชื่อใจไม่ชอบ ถ้าไม่เอาของทั้งหมดกลับไปก็คงวางใจลงมาไม่ได้ฟู่จาวหนิงเตรียมกลับเรือนเจียนเจีย ระหว่างทางก้ถูกคนสองคนขวางเอาไว้"พระชายา"ฟู่จาวหนิงยืนนิ่ง มองสองคนนี้อยู่พักหนึ่งจึงจำพวกนางได้นี่เกือบจะมองไม่ออกเสียแล้วไป๋ซวงกับจินเสวี่ยนั่นเองตอนที่เพิ่งเจอกับสองสาวใช้นี้ เสื้อผ้าดูหรูหรา หน้าตางามสง่า ผิวละเอียดละเมียดละไม ดูเหมือนเป็นคุณหนูจากครอบครัวคนชั้นสูงอย่างไรอย่างนั้นแล้วตอนนั้นสีหน้าพวกนางก็หยิ่งทะนง สายตาที่มองมาก็สูงส่งเหลือประมาณ ถ้าไม่รู้ยังคิดว่าพวกนางเป็นคุณหนูชั้นสูงไปเสียแล้วแต่ตอนนี้ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยดูสวมชุดสาวใช้เรียบง่ายข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 773
ฟู่จาวหนิงให้คนส่งข้อความถึงเซียวหลันยวน บอกถึงความต้องการของจินเสวี่ยและไป๋ซวงนางอย่างไรก็ได้ไม่นานนัก เซียวหลันยวนก็ให้ชิงอีกมาอธิบายกับนายโดยเฉพาะ"พระชายา ท่านอ๋องรับปากว่าจะส่งจินเสวี่ยกับไป๋ซวงไปยังยอดเขาโยวชิงแล้ว"ชิงอีอธิบายว่า "อันที่จริงสาวใช้สองคนนี้ก็ไม่ชอบยอดเขาโยวชิงมาโดยตลอด เพราะที่นั่นมันวิเวกวังเวงและน่าเบื่อ พวกนางอยู่ที่นั่นก็วนไปวนมาอยู่กับท่านอ๋อง ดังนั้นพวกนางต่อให้กลับไปที่ยอดเขาโยวชิงก็คงไม่มีความสุขนัก สำหรับพวกนางก็น่าอึดอัดเช่นกัน""แต่พวกนางอยากจะไปกันเอง"ชิงอีชะงักไป "พวกนางอาจจะเห็นว่าครั้งนี้ท่านอ๋องพาท่านออกไปเป็นเวลานาน คงมองออกแล้ว ว่าข้างกายท่านอ๋องคงไม่จำเป็นต้องมีพวกนางอีกแล้ว"ฟู่จาวหนิงพอได้ยินเขาพูดก็เข้าใจขึ้นมาแล้ว"เซียวหลันยวนในเมื่อรับปากแล้ว ก็ว่าไปตามนั้นนั่นล่ะ""พระชายาถ้ารุ้สึกว่าสาวใช้ในจวนไม่เพียงพอ ก็สามารถเพิ่มคนได้""ไม่ต้อง ข้าไม่เอา"ฟู่จาวหนิงส่ายหน้ารอจนชิงอีออกไป หงจั๋วจึงเอ่ยกับฟู่จาวหนิงว่า "พระชายา ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยแบบนี้คงจะปล่อยวางแล้วจริงๆ""พวกนางอยู่ในจวนอ๋องคงลำบากยิ่งกว่า" เฝิ่นซิงเอ่ยขึ้นมาเช่นกั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 774
นางได้ยินเสียงปลดผ้าด้านหลัง ใบหน้าก็ร้อนผะผ่าวเล็กน้อยใจก็เต้นเร็วขึ้นแต่ว่าฟู่จาวหนิงก็บอกตนเองหลายรอบ ว่านางมาแก้พิษให้เขา จะว่อกแว่กไม่ได้ นางเป็นหมอ เขาเป็นผู้ป่วย นี่ไม่ใช่เรื่องปกติหรอกหรือ"เสร็จแล้ว"เซียวหลันยวนแช่ตัวลงไปในน้ำยา รู้ว่าฟู่จาวหนิงเองก็พูดถูกต้อง น้ำยาเป็นสีดำ มองภาพในน้ำได้ไม่ชัด เขาโผล่ออกมาแค่ช่วงไหล่แต่จะมากน้อยก็ยังตึงเครียดอยู่บ้างเพียงแต่เขาก็รู้ทันที ว่าภาพฝันอะไรนั่นมันไม่มีอยู่เลยน้ำยาออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว รูปขุมขนทั้งตัวของเขาล้วนถูกเปิดออก จากนั้นในน้ำก้เหมือนมีเข็มนับพันนับหมื่นเล่มแทงเข้าไปในทุกส่วนของร่างกายเขา ความเจ็บยุบยิบล้อมตัวเขาเข้ามาในพริบตา"เฮ่อ"เซียวหลันยวนร้องขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ จากนั้นจึงกัดฟันไว้ฟู่จาวหนิงหมุนตัวกลับมา เดินมาอยู่ข้างหลังเขา"รู้สึกเจ็บมากใช่ไหม? นี่เป็นเรื่องปกติ ทนเอาหน่อยนะ" นางเห็นหน้าผากเขามีเหงื่อซึม จึงหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดให้เขา"รอจนท่านรู้สึกว่ารับไหวกับความเจ็บปวดนี้แล้วก็บอกข้า ตอนนั้นข้าจะฝังเข็มให้ ผลลัพธ์จะดีมากที่สุด"ตอนนี้เซียวหลันยวนเจ็บปวดจนพูดไม่ออก ทำได้แค่พยักหน้าเขาพยายามจะอดท
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 775
เซียวหลันยวนเสียงแหบพร่า "เจ็บน้อยลงหน่อยแล้ว พอทนได้แล้ว"ดังนั้นก็ต้องรีบฝังเข็มแล้วสิ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเขาจะคิดเตลิดเปิดเปิงไปอีกฟู่จาวหนิงพอได้ยินว่าเขาทนไหวแล้ว จึงไม่กล้าชักช้า ให้เขาเอนตัวเข้าหาขอบถัง เผยให้เห็นช่วงหลังไหล่ จากนั้นก็เริ่มฝังเข็มให้เขาแต่ก่อนจะลงเข็มนางก็ยังต้องพูดขึ้นมาให้ชัดเจนก่อน"พิษนี้ของท่านเดิมทีลามขึ้นบนหน้าแล้ว ดังนั้น ตอนนี้อาจจะมีพิษคงค้างบีบไปอยู่บนหน้าบ้าง แผลเป็นพิษของท่านนี้จะเห็นชัดขึ้นมาอีก แต่ว่า ถัดจากนี้ก็จะมีการรักษาเฉพาะที่แผลเป็นพิษด้วย"แต่ก็อาจจะรักษาแผลเป็นพิษนี้ได้ไม่หมด"ข้าก่อนหน้านี้แม้จะไม่ได้ค้นคว้าด้านนี้มาโดยเฉพาะ แต่ขอแค่มีพิษอยู่ ถัดจากนี้ข้าก็สามารถเพ่งสมาธิค้นคว้าการขจัดรอยแผลเป็นออกได้ เป็นไปได้มากว่าจะรักษาท่านได้จนหายดี"แต่ของบางอย่าง ก่อนหน้านี่จะยืนยันได้อย่างสมบูรณ์ นางเองก็ยังรับประกันกับเซียวหลันยวนไม่ได้ ข้าจะทำให้หน้าตาของท่านฟื้นฟูกลับมาได้ดีเหมือนเดิมอย่างแน่นอนนี่คือความเข้มงวดจริงจังในฐานะที่นางเป็นหมอ"ข้ายังมั่นใจอยู่" แต่เห็นว่านี่เป็นคนของตนเอง นางจึงเสริมเข้าไปอีกคำหนึ่ง เพื่อไม่ให้เซียวหลันย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 776
เซียวหลันยวนยังคิดจะไปหยิบกระจก ฟู่จาวหนิงถลึงตาใส่เขา "ตอนนี้จะไปดูอะไรเล่า?"รอให้ฝังเข็มเสร็จก่อนค่อยว่ากันสิ?เซียวหลันยวนไม่กล้าพูดอะไรรอจนฟู่จาวหนิงฝังชีพจรตรงหน้าอกเสร็จ เซียวหลันยวนก็รู้สึกว่าหน้าอกอึดอัดนิดหน่อย แล้วยังมีความรู้สึกเหมือนเลือดลมหลั่งทะลักด้วย"ข้าตอนนี้จะออกไป ท่านก็ลุกออกจากน้ำได้แล้ว จำไว้ด้วยว่าบนตัวจะต้องเช็ดให้แห้ง หลังจากนั้น...จะมีช่วงที่จะมีสภาพอาเจียนประมาณหนึ่งชั่วยาม ท่านเตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วย"ฟู่จาวหนิงพูดจบก็เก็บของแล้วเดินออกไปทันทีเซียวหลันยวนได้ยินนางพูดเช่นนี้ก็ตึงเครียดขึ้นทันทีเขาไม่มีทางให้นางได้เห็นสภาพอเนถอนาถจากการอาเจียนของตนเองแน่นอน!เขารีบลุกออกจากในน้ำ รีบเช็ดตัวให้แห้งแล้วสวมเสื้อผ้า"ท่านอ๋อง"องครักษ์สองคนที่คุ้มกันอยู่ด้านนอกเข้ามาประคองเขาทันที"พระชายาบอกให้ส่งท่านไปที่ห้องส้วม"เซียวหลันยวน "..."ค่ำของวันนี้ เซียวหลันยวนก็ทรมานจนแทบรากเลือดจนตอนที่ฟ้าค่อยๆ สว่าง เขากระทั่งรู้สึกว่าตัวเองเบาขึ้นมาหลายชั่ง"พระชายา"เซียวหลันยวนถูกประคองกลับห้องอย่างยากลำบาก พอนอนลงมา ก็ได้ยินเสียงขององครักษ์ดังขึ้นที่นอก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 777
เซียวหลันยวนแอบกัดฟันเจ้าพวกนี้ ตอนนี้นับวันยิ่งไม่มีใครสั่งสอนเอาจริงๆและไม่รู้ว่าเพราะคิดว่าฟู่จาวหนิงจะคอยช่วยปกป้องหรือเปล่า ถึงไม่เห็นเจ้านายอย่างเขาอยู่ในสายตาแล้วเรื่องนี้พูดออกมา จะดูว่าเขาหน้าไม่อายไหมนะ?ประมาณว่าสนใจว่าซือถูไป๋จะทำอะไร?ฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวนอย่างงงๆ "จริงหรือ? เพราะเหตุนี้น่ะนะ?"เซียวหลันยวนไม่ส่งสีหน้า"พันธมิตรโอสถใต้หล้าใหญ่โตกว่าโรงยาทงฝู ลูกมือก็มีมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้นโรงยาทงฝูเดิมทีเป็นคนทรยศของพันธมิตรโอสถใต้หล้าแยกตัวออกไป ไม่มีคุณธรรม ข้าในเมื่อร่วมมือกับพันธมิตรโอสถใต้หล้ามาตลอด แล้วทำไมจะต้องไปหาโรงยาทงฝูกัน?"เขาพูดอย่างตั้งอกตั้งใจ ท่าทางจริงจัง เหตุผลฟังแล้วดูสง่าผ่าเผย"ให้คนของพันธมิตรโอสถใต้หล้ารู้เข้าจะไม่ดีเอา"ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "พันธมิตรโอสถใต้หล้ามีข้อกำหนดไว้ว่า ถ้าไปวางรางวัลหายาสมุนไพรไว้กับพวกเขาทางนั้น จะไปหากับสถานที่อื่นต่อไม่ได้หรือ?"นางเองก็เป็นคนของพันธมิตรโอสถใต้หล้าเซียวหลันยวนกระแอมขึ้นเสียงหนึ่ง "ไม่ใช่เช่นนั้น แต่ ข้ามีเส้นต่ำสุดที่ไม่ควรล้ำน่ะ""ไม่เช่นนั้น ข้าติดต่อหาซือถูไป๋หน่อยดีไหม ถามดูว่าเข
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 778
"นี่ข้าต้มมาให้เองเลยนะ"ฟู่จาวหนิงส่งชามมาบนมือเขาเซียวหลันยวนพอรับไป ชามเอียงนิดหน่อยจนเกือบจะเทราดลงมา"อ๊ะ ระวังหน่อย" ฟู่จาวหนิงรีบเข้ามารับ ก็เห็นว่ามือของเขาสั่นเล็กน้อย"ข้า" เซียวหลันยวนรู้สึกขายหน้า ขนาดชามข้าวต้มก็ยังถือไม่ไหว อ่อนแอจนไม่มีหน้าจะไปพบใสครแล้ว "ให้ชิงอีเข้ามาเถิด"พอเขาพูดก็คิดจะตะโกนเรียกชิงอีตอนนี้ยิ่งรู้สึกดูเหมือนอยู่ร่วมกันไม่ได้เข้าไปอีก พระชายาเพิ่งจะยกข้ามต้มเข้ามา ทำไมจะหนีอีกแล้วล่ะ?"ท่านอาเจียนจนย่ำแย่เลยสินะ ข้าผิดเองที่คิดไม่ถึง ให้ข้าป้อนท่านเถอะ"ฟู่จาวหนิงหยิบช้อนเริ่มป้อนให้เขาช้อนส่งเข้าไปที่ริมปาก เซียวหลันยวนชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังกินลงไปฟู่จาวหนิงดูแลเขาเช่นนี้ เขาไม่อยากจะปล่อยให้นางออกไปเลยแต่ถัดจากนี้นางยังต้องไปต้าชื่ออีกนะ"หน้าของท่าน อีกเดี๋ยวตอนที่ท่านหลับข้าจะมาจัดการให้ หลังจากตื่นขึ้นมาก็อย่าไปแตะต้องเข้าล่ะ"พอได้ยินฟู่จาวหนิงพูดถึงหน้าของเขา เซียวหลันยวนใจก็ดิ่งลงไปอีก ความคิดที่อยากให้นางอยู่ข้างกายเมื่อครู่ถูกกดทับลงอีกทันทีตอนที่นางป้อนข้าวต้มให้เขาเช่นนี้ คงมองเห็นใบหน้าเขาได้ใกล้ๆ นางไม่รู้สึกรังเกี
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 810
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 809
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 808
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 807
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 806
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 805
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 804
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 803
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 802
