Share
บทที่ 78
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 79
เขาหรือ?ซือถูไป๋ฟู่จาวหนิงฟังเสียงของซือถูไป๋ออกทันที แต่ว่านางก็ไม่ได้หันกลับมามอง นางโน้มตัวลงไป เอาหูแนบกับหน้าอกของเด็ก มือข้างหนึ่งเคาะลงไปบนหน้าอกเขา ฟังเสียงฮูหยินอายุน้อยนั่งอยู่บนพื้นมองฟู่จาวหนิงอย่างทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้เลยว่าต้องทำอะไรแต่ว่าตอนนี้ยังไม่มีหมอเข้ามา นางก็เหมือนทำได้แค่ต้องเชื่อฟู่จาวหนิง โดยเฉพาะตอนที่ชายหนุ่มอ่อนโยนสง่างามคนนั้นปรากฎตัว ขึ้น คุ้มกันอยู่ด้านหลังฟู่จาวหนิง นางจึงเริ่มรู้สึกคาดหวังกับฟู่จาวหนิงขึ้นมาพอสมควรคุณชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา เขายังเชื่อถือแม่นางคนนี้ นางก็น่าจะรู้เรื่องแพทย์จริงๆ กระมัง?ฟู่จาวหนิงล้วงกระเป๋าเข็มออกมาจากในอก เปิดกระเป๋าออก ดึงเข็มยาวเล่มหนึ่งออกมาจากด้านใน แทงไปที่หน้าอกของเด็ก ความตื้นลึกก็ควบคุมได้กำลังดี"อ๊า..."หญิงสาวอายุน้อยพอเห็นการกระทำของนาง ก็ร้องตกใจขึ้นอย่างทนไม่ไหว คิดจะโถมตัวเข้าขวางฟู่จาวหนิงหน้าอกเอาเข็มแทงลงไปมั่วๆ ได้หรือ?"ฮูหยินอย่าเพิ่งขยับ" เสียงของซือถูไป๋นำเอาพลังปลอบประโลมที่ประหลาดเข้ามาด้วย หญิงสาวอายุน้อยหยุดการเคลื่อนไหวลงทันทีฟู่จาวหนิงปักเข็มลงไปหลายเล่ม จากนั้นก็หยิบเข็มเย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 80
"เป่าเอ๋อร์เด็กดี ถ้าเจ้าไม่ขยับตัวมั่วซั่ว ให้พี่สาวดูขอของเจ้าว่าตรงไหนที่ดื้อรั้น พี่สาวจะให้ลูกกวาดแสนอร่อยดีไหม?"ฟู่จาวหนิงก็ทำเหมือนนักมายากล ยื่นมือไปด้านหน้าเป่าเอ๋อร์ พอกางออก ฝ่ามือก็มีลูกกวาดที่ห่อไว้ด้วยกระดาษสีเม็ดหนึ่งออกมาคนทั้งหมดที่นี่ล้วนไม่เคยเห็นลูกกวาดเช่นนี้ ถูกลูกกวาดเล็กๆ เม็ดนี้ดึงดูดไปจนหมดขนาดผู้ใหญ่ยังถูกดึงดูดไป ไม่ต้องพูดถึงเด็กเลย?เป่าเอ๋อร์พอเห็นลูกกวาดที่สวยงามเม็ดนั้นก็ลืมร้องไห้ไปแล้ว เขามองลูกกวาดเม็ดนั้น แต่ยังดูไม่ค่อยเชื่อ "นี่คือลูกกวาดหรือ?""ใช่แล้ว มา เจ้ารับไป ลองแกะเปลือกแล้วดูว่าข้างในเป็นลูกกวาดแบบไหนดีไหม?"เสียงของฟู่จาวหนิงอ่อนโยนมาก น้ำเสียงเองก็แผ่วเบารวดเร็วมาก ทำให้เด็กผ่อนคลายลงมมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ยื่นมือรับลูกกวาดเม็ดนั้น แกะเปลือกห่อออกอย่างระมัดระวังตอนนี้เอง ฟู่จาวหนิงก็ญื่นมือไปทางขาของเขา บีบไปที่กระดูกขาของเขาจากบนลงล่างอย่างละเอียดตอนที่บีบถึงหัวเข่า เด็กน้อยก็เจ็บปวดจนร้องจ้าออกมา"เป่าเอ๋อร์ไม่ต้องร้อง" หญิงสาวอายุน้อยบอกให้ลูกน้อยไม่ต้องร้องไห้ แต่ตนเองกลับปวดใจจนน้ำตาไหลออกมา นางมองฟู่จาวหนิง "แม่นา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 81
"แม่นาง วิธีการยึดกระดูกของเจ้านี่ยอดเยี่ยมเสียจริง"แม้จะเป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง แต่ก็ทำเขานับถือเลยทีเดียวฟู่จาวหนิงยิ้มๆ ตอนนี้จึงอุ้มเป่าเอ๋อร์ขึ้นมา หญิงสาวอายุน้อยก็รีบลุกขึ้นมาเช่นกัน เอ่ยขอบคุณกับนางไม่หยุด"แม่นาง บุญคุณของท่านครั้งนี้ วันหลังข้าจะไปตอบแทนอย่างดีถึงบ้านเลย บ้านของท่านอยู่ที่ใดหรือ ข้า""ฮูหยิน หัวใจของเด็กไม่ค่อยจะดีนัก เจอกระตุ้นมากๆ ไม่ได้ ตอนนี้ขาเองก็บาดเจ็บ ท่านรีบพาเขากลับบ้านไปพักผ่อนเถิด"ฟู่จาวหนิงตัดบทนาง จากนั้นก็มองไปที่หมอชรา "ส่วนเรื่องที่จำเป็นต้องรู้ หมอท่านนี้ก็น่าจะรู้อยู่ สู้ท่านเชิญเขากลับไปด้วยกัน แล้วให้เขาอธิบายกับท่านดีดีดีกว่า"นางไม่มีเวลาจะติดตามคนเจ็บไปที่บ้านได้หมอชราไม่ได้ดูถูกนางเพราะเห็นนางเป็นหญิงสาวอายุน้อย แล้วยังให้ยืมผ้าพันแผลโดยไม่พูดอะไรอีก น่าจะเป็นคนดีอยู่หญิงสาวอายุน้อยพอได้ยินนางพูดเช่นนี้ ก็รู็สึกปวดใจกับลูกจริงๆ ขอบคุณกับนางปะหลกๆ จากนั้นก็รับตัวเด็กไปคนเดินถนนที่หกล้มทางนี้อีกหลายคนอันที่จริงไม่ได้เป็นอะไรมา แต่พวกเขาพอเห็นฟู่จาวหนิงช่วยเด็กไว้ก็ล้อมตัวกันเข้ามา"แม่นาง เจ้าเองก็ดูให้พวกข้าหน่อยสิ! เมื่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 82
พอขึ้นรถม้าอีกครั้ง ไห่ฉางจวิ้นก็เอาแต่พิจารณาตัวฟู่จาวหนิง"นี่ เจ้าเป็นวิชาแพทย์ด้วยหรือ วิชาแพทย์เจ้าดีแค่ไหน?"ฟู่จาวหนิงไม่ตอบไห่ฉางจวิ้นพอเห็นท่าทางนี้ของนางก็รู้สึกโมโหเล็กๆ ฟู่จาวหนิงคนนี้ไม่น่าคบเลยจริงๆ!"เช่นนั้นเจ้าบอกข้าถึงชื่อจริงของคุณชายซือถูหน่อยสิ เขาเป็นใครกัน"ฟู่จาวหนิงมุมปากยกขึ้น "ไห่ฉางจวิ้น หน้าเจ้าหายเจ็บแล้วหรือ? ลืมเรื่องที่โดนข้าตบไปก่อนหน้าแล้วหรือไรกัน? เจ้าคิดว่าพวกเรามีความสัมพันธ์แบบที่นั่งคุยกันดีดีได้ด้วยหรือ?"ไห่ฉางจวิ้นคนนี้สมองน่าจะมีปัญหา"แล้วก็ หลังจากกลับไปทางที่ดีย้ายออกจากบ้านตระกูลฟู่เสีย บ้านตระกูลฟู่ไม่ใช่พี่สาวเจ้าจะมาทำตัวเป็นเจ้าของบ้านได้"พอกลับไปนางจะไล่พวกบ้านต่างๆ ในตระกูลฟู่ออกไปให้หมด ถ้าไห่ฉางจวิ้นคิดจะดึงเซียวหลันยวนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ก็เลิกคิดเรื่องพักอยู่ในบ้านนางได้เลย ถึงตอนนั้นสามคนมาพัวพันวุ่นกันใหญ่แน่"เจ้า!"ไห่ฉางจวิ้นพอเห็นฟู่จาวหนิงพูดจบแล้วหลับตาลงไม่สนใจนางอย่างเห็นได้ชัด ก็ร้องฮึกขึ้นมา หมุนตัวกลับไปทางหน้าต่างมองความคึกคักบนถนนแทนพอถึงจวนอ๋องเจวี้ยน ชิงอีก็รออยู๋ที่ประตูแล้ว"พระชายา แม่นางไห่"
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 83
เฝิ่นซิงก็รีบรับคำทันที "พระชายา ข้าน้อยจะไปเตรียมชา เป็นหลงจิงได้ไหม?""ได้หมด ขอบคุณ"สาวใช้ทั้งสองรับคำและคารวะไปทางไห่ฉางจวิ้น จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปแล้ว พวกนางไม่มองชิงอีเลยแม้แต่น้อยส่วนชิงอีที่ถูกเมิน "..."ทำไมกัน เขาไม่มีตัวตนเลยหรือ?สาวใช้สองทั้งสองตอนนี้ดูจะปีกกล้าขาแข็งขึ้นจริงๆ เสียแล้ว เพราะรู้สึกว่าเขาทำไม่ดีกับพระชายา ดังนั้นเลยมางอนเขาหรือ?ชิงอีพาฟู่จาวหนิงกับไห่ฉางจวิ้นมาถึงข้างศาลา มีม่านกันลม ปลิวไสวแผ่วเบา เซียวหลันยวนในชุดคลุมสีม่วง ผ้าพันคอจิ้งจอกขาวยิ่งขับครึ่งใบหน้าที่งดงามราวรูปสลักนั้นให้สมบูรณ์ขึ้นไปอีก หน้ากากสีเงินทำให้เขาดูแล้วสูงสง่าอย่างลึกลับข้างๆ มีเตาถ่านดินแดงใบเล็ก น้ำกำลังเดือดปุดๆ ควันขโมง ถาดชาเคลือบขาวใบหนึ่ง ด้านบนมีอุปกรณ์ชงชาเหมียวหลงวางไว้ ทำเอาคนไม่อาจมองข้ามตัวตนฐานะเขาไปได้เลยคนธรรมดากล้าใช้อุปกรณ์ชงชาของเหมียวหลงเสียที่ไหน? อุปกรณ์ชงชานี้ล้วนเป็นสิ่งของพระราชทานฟู่จาวหนิงกลับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เซียวหลันยวนกำลังต้มชาอยู่ที่นี่ หงจั๋วกับเฝิ่นซิงกลับรีบไปรินชาให้นางหรือ?แต่ว่าก็ดี ถึงอย่างไรนางก็คงจะดื่มชาที่ผู้ชายเลวอย่า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 84
ฟู่จาวหนิงคิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนจะทำเช่นนี้ ดังนั้นจึงเลี่ยงไม่พ้น มือถูกเขาคว้าไปแล้วนางรู้สึกเหมือนตนเองถูกน้ำแข็งแช่ไว้ที่มือมือของเซียวหลันยวนเย็นถึงขนาดนี้เลยหรือ!นี่มันไม่ปกติแล้ว!เขาสวมชุดหนาขนาดนี้ ข้างๆ ยังมีหม้อต้มน้ำที่กำลังเดือดอยู่ด้วย ในศาลาเองก็ไม่มีลม ดินฟ้าอากาศที่กำลังจะถึงเดือนเก้า แต่เขากลับหนาวเย็นถึงขนาดนี้ นี่มันปกติหรือ?เซียวหลันยวนเดิมทีก็คิดจะเชิญฟู่จาวหนิงเสียหน่อย ถึงอย่างไรตอนที่เห็นว่าไห่ฉางจวิ้นยื่นมือมาทางเขา บอวก่าจะลองวัดมือให้ว่าเย็นแค่ไหน สีหน้าของฟู่จาวหนิงก็ดูลิงโลดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เหมือนว่ากำลังชมละครชั้นดีนางลืมไปแล้วหรือว่าตัวตนฐานะตนเองคือพระชายาของข้า?แต่ว่าพอจับมือของฟู่จาวหนิง เขากลับรู้สึกไม่อยากจะปล่อยมือเสียแล้วเพราะว่ามือของนางอุ่นมาก และนิ่มมาก นิ่มราวกับไม่มีกระดูก อุณหภูมิของนางทำให้ความหนาวเย็นทั่วร่างของเขาอุ่นขึ้นมาหน่อย เดิมทีก็คิดว่าจะทนเอาไว้ให้ได้ตลอด ตอนนี้กลับได้ผ่อนคลายได้ครู่หนึ่ง"เซียวหลันยวน ปล่อยมือ" ฟู่จาวหนิงกัดฟันเอ่ยขึ้น"พระชายารู้สึกว่าต่อหน้าคนอื่นมันไม่ค่อยดีสินะ?" เซียวหลันยวนกลับลุกขึ้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 85
พูดจนราวกับว่าพวกเขามีความรู้สึกให้กันเสียอย่างนั้น"ข้าเพิ่งจะแต่งงานได้ไม่กี่วัน แล้วยังรับเอาหญิงสาวตระกูลฟู่ที่ตกต่ำมาอีก แค่นี้ก็ขายหน้าพอแล้ว ถ้าไม่กี่วันก็หย่าร้าง แล้วคนทั้งเมืองจะไม่หัวเราะกันจนฟันหักเลยหรือ? หย่าหรือ ไม่มีทาง"เขาเอนตัวเข้ามา เอ่ยขึ้นเสียงต่ำข้างหูฟู่จาวหนิง"ฟู่จาวหนิง ข้ายังอยากจะรอให้พ่อแม่ของเจ้ากลับมาพร้อมกับเจ้านะ""นี่ท่าน!""ถ้าหากถึงตอนนั้นพวกเขาเจ็บปวดทรมาน ข้าค่อยเลิกรากับเจ้า จะสาดเกลือลงไปบนใจเจ้าอย่างโหดร้าย เจ้าไม่คิดว่าแบบนี้มันน่าสนุกกว่าหรือ? คิดจะหย่าน่ะ? เจ้ากล้าคิดไปได้อย่างไรกัน"จากที่คนนอกเห็น เวลานี้เซียวหลันยวนกำลังพูดกระซิบกับฟู่จาวหนิง มุมปากเขาเป็นรอยยิ้มอบอุ่น เสียงก็ทุ้มลึกมีเสน่ห์ ราวกับว่ากำลังกระซิบกระซาบอะไรที่กินใจกันอยู่หงจั๋วกับเฝิ่นซิงก็มองจนตาร้อนผ่าว ถูกต้องๆๆ ท่านอ๋อง ต้องแบบนี้สิ ปลอบพระชายาดีดีฟู่จาวหนิงกลับขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน มือหนึ่งถูกเซียวหลันยวนจับไว้ อีกข้างหนึ่งก็คีบเข็มเงินเล่มหนึ่งอย่างรวดเร็ว ปักลงไปที่จุดชีพจรหน้าอกเขา"ท่านอ๋อง!" ชิงอีเห็นการกระทำของฟู่จาวหนิง และมองเห็นแสงเงินสว่างวาบ ก็ตกใจจนห
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 86
เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิงเป็นเช่นนี้ ก็รู้สึกโมโหจนน่าขันขึ้นมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอเห็นนางอยากจะหย่าร้าง คิดจะสะบัดเขาหนีเช่นนี้ เขาก็ยิ่งไม่อยากให้เป็นไปตามที่นางคิด"ข้าเป็นคนที่ซื่อตรงคนหนึ่ง พวกเราเพิ่งจะแต่งงานใหญ่กัน แล้วจะมาทิ้งกันง่ายๆ ได้อย่างไร? ถ้าลือกันออกไปชื่อเสียงข้าก็คงจะย่ำแย่ไปด้วย"เซียวหลันยวนกุมมือของนางแน่น ยกขึ้นมา แล้วหัวเราะเบาๆ ขึ้นเสียงหนึ่ง"พระชายาดูสิ มือของพวกเราเข้ากันได้ขนาดนี้ กุมแล้วดูเหมาะสมดี พวกเราจูงมือกันไปทั้งชีวิตเลยดีไหม?"เซียวหลันยวนคำพูดนี้พูดออกมาอย่างอบอุ่น อย่างลึกซึ้งเหลือประมาณ ราวกับว่าเขาชอบนางมากอย่างไรอย่างนั้นฟู่จาวหนิงกลับก็สะบัดมืออย่างทนไม่ไหวถ้าไม่ใช่รู้ถึงบุญคุณความแค้นของเขากับตระกูลฟู่ ถ้าไม่ใช่เมื่อวานนี้เขายอมรับเหตุผลที่ยอมแต่งงานกับนาง นางคงจะเชื่อไปแล้ว!"นี่!"ไห่ฉางจวิ้นมองทางนี้จนทนไม่ไหวแล้ว นางออกแรงตบลงบนโต๊ะอีกครั้ง สะเทือนจนอุปกรณ์ชงชาบนโต๊ะลอยระเนระนาด"อ๋องเจวี้ยน ท่านจะมากเกินไปแล้วนะ! ถึงแม้ข้าจะชอบท่านมาก แต่ท่านจะมารังแกกันแบบนี้ไม่ได้! เรียกข้าให้เข้ามาที่นี่เพื่อดูพวกท่านกระหนุงกระหนิงกนหร
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 810
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 809
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 808
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 807
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 806
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 805
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 804
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 803
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 802
