หลังจากครั้งที่แล้ว ที่เฉียวสือเนี่ยนให้เงินเขาห้าแสนบาทเพื่อเหมาทั้งเดือน ฮั่วเยี่ยนฉือจึงไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกโดยปริยายเขาพูดเหตุผลที่ฟังขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ “ฉันไม่มีเวลาไปต่างจังหวัดกับคุณตาและเธอ ก็เลยดูแลค่าใช้จ่ายในการเดินทางให้”เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธ “ไม่ต้อง ตระกูลเฉียวของพวกเราต
เขาครุ่นคิดสักพักก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในบ้านในขณะนี้เฉียวสือเนี่ยนกำลังดูไอแพดกับคุณตาที่โต๊ะน้ำชา พวกเขากำลังคุยกันเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจของมณฑลหู ใบหน้าเล็กของเฉียวสือเนี่ยนปรากฏรอยยิ้มออดอ้อนและอ่อนโยน ซึ่งเขาไม่ได้เห็นมาเนิ่นนาน“คุณตาครับ” ฮั่วเยี่ยนฉือเรียกเขาเฉียวไห่ตงหันหน้ามา
เสียงทุ้มต่ำของเจ้านายดังขึ้นจากเบาะหลัง เขานึกว่าตัวเองฟังผิดไป“ประธานฮั่ว...ถามผมเหรอครับ?”ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ตอบคนขับรถรวบรวมความกล้า ก่อนจะตอบกลับไป “ครอบครัวผมเมียเป็นใหญ่ ไม่ว่ามีเรื่องฉุกเฉินอะไรเธอก็จะเป็นคนจัดการ ไม่ต้องให้ผมกังวล”ฮั่วเยี่ยนฉือรู้ว่าคนขับรถไม่เข้าใจคำถามของเขา เขาจึงไม่อธิ
เมื่อวางสายจากคุณย่าฮั่วไป ก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องพอดี พวกเขาจึงเข้าไปตรวจสอบบัตรที่นั่งหลังจากผ่านไปแล้วสองชั่วโมง เฉียวสือเนี่ยน คุณตา และลุงอู๋ก็เดินทางมาถึงมณฑลหูเพราะเย็นมากแล้ว พวกเขาจึงมาพักที่โรงแรมก่อน และคิดกันว่าพรุ่งนี้ตอนเช้าจะไปเยี่ยมเพื่อนเก่าคุณตาที่โรงพยาบาลเมื่อมาถึงโรงแรมแล้วเฉียว
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจลู่เฉินหนาน เขารีบซูมขยายรูปภาพทันทีมันเป็นรูปอาหารที่เฉียวสือเนี่ยนถ่ายเอาไว้ และรูปเซลฟี่ของเธอกับคุณตา ซึ่งเวลาที่โพสต์คือห้านาทีที่แล้ว!เพราะฉะนั้น เฉียวสือเนี่ยนเห็นข้อความของเขา แต่เธอกลับแกล้งทำเป็นไม่เห็นและไม่ตอบเขา!!ในตอนนั้นเอง โจวเทียนเฉิงก็ส่งหมายเลขโทรศัพท์และ
เป็นข้อความจากถูหย่าลี่เธอบอกว่าเซี่ยลี่สยงออกจากคุกแล้ว และวันนี้มันยังไปหาเธอที่บ้าน[โรงงานสุราขาวของมันถึงถูกปิดลงโดยไม่ทราบสาเหตุ จู่ ๆ เด็กสาวที่อยู่สถานสงเคราะห์ในก่อนหน้านี้ก็กลับคำ ว่าเธอไม่ได้เต็มใจ ตอนนี้เซี่ยลี่สยงเป็นเหมือนหมาแก่ ๆ ตัวหนึ่ง อยากจะกัดทุกคนที่เห็น ฉันไล่มันกลับไปแล้ว][ส
อวี๋จิ่งเฉิงแก่กว่าเธอสี่ปี เพราะฉะนั้นคุณตาจึงให้เขาเรียกเธอว่าน้องคำเรียกแบบนี้ หากเป็นคนอื่นคงจะให้ความรู้สึกเลี่ยนเบา ๆ แต่เมื่ออวี๋จิ่งเฉิงเรียกเธอ ทำให้รู้สึกราวกับว่าเธอเป็นน้องสาวเขาจริง ๆ ต่อให้ไม่เจอกันหลายปี ก็ไม่ได้รู้สึกเคอะเขินหรือห่างเกินกันเฉียวสือเนี่ยนไม่ได้รู้สึกเก้อเขินแต่อย่าง
ในชาติที่แล้ว เฉียวสือเนี่ยนถูกใส่ร้ายว่าทำร้ายป๋ายอีอี ซึ่งหนึ่งในสองคนที่คอยบงการเธอคือผู้ชายที่หมวกกันน็อกหลุดเมื่อกี้!เขากับใครอีกคนมาให้ปากคำที่โรงพัก และอ้างว่าเธอเป็นคนสั่งให้ทำ พวกเขาทำเพราะเงินเท่านั้นตอนนั้นเธอและพวกเขาถกเถียงกันอยู่นาน ดังนั้นเธอจึงจำพวกเขาได้ไม่ลืมไม่คิดเลยว่าพวกเขามา