เมื่อสายวางไปแล้ว เธอก็ขี้เกียจจะโทรไปโดนสั่งสอนอีกหลังจากนั้นแม่สามีก็โทรศัพท์มาหาอีกครั้ง ฟู่เถียนเถียนเมื่อจะทำแล้วต้องทำให้ถึงที่สุด เธอจึงปิดเครื่องไปเลยคาดว่าแม่สามีจะมาตำหนิถึงที่บ้าน ฟู่เถียนเถียนจึงหยิบกระเป๋าและออกไปดูหนังตั้งแต่แต่งงานมา เธอไม่ค่อยมีกิจกรรมผ่อนคลายอะไรนอกจากจะรวมตัวช้
หลังจากนั้นพวกเพื่อนของลู่เฉินหนานก็มาถึง และดื่มด้วยกันอีกหลายแก้วดูเวลาดึกแล้ว ฟู่เถียนเถียนจึงขอตัวออกมา“ฉันให้คนขับรถไปส่งเธอนะ”กลัวเธอปฏิเสธ ลู่เฉินหนานจึงอธิบาย “เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว และดึกขนาดนี้อีก ให้คนขับรถไปส่งจะปลอดภัยกว่า”ฟู่เถียนเถียนพนักหน้าขอบคุณหลังส่งฟู่เถียนเถียนขึ้นรถ ลู่เฉ
ฟู่เถียนเถียนถอยไปด้านหลัง และหลบฝ่ามือของคุณแม่หมอเวินไปแต่เธอสะดุดถังขยะที่อยู่ตรงปลายเท้า จนล้มลงไปนั่งบนที่นั่งทำจากไม้ลูกแพร์ และหลังศีรษะก็กระแทกเข้ากับพนักพิงไม้ฟู่เถียนเถียนเจ็บจนเอามือกุมศีรษะ“แม่ อย่าทำแบบนี้สิครับ!” เมื่อเห็นว่ามารดาคิดจะลงมือ หมอเวินก็รีบห้ามปราม“จิ๋งหลี่ ลูกยังจะปกป
นี่คือชีวิตที่ดีเหรอ?อาจจะเป็นเพราะในใจของหมอเวินเป็นชีวิตที่ดีล่ะมั้งถึงอย่างไรรูปร่างหน้าตาของเขา ฐานะทางครอบครัว และการงานล้วนเหนือกว่าอย่างมาก ถือว่าเป็นเทพบุตรในใจของทุกคนก็อย่างที่แม่สามีบอก คนที่อยากแต่งงานกับเขาต่อแถวยาวเหยียด เธอสามารถแต่งงานกับเขาได้ถือว่าโชคดีแล้วฟู่เถียนเถียนแค่รู้สึ
นี่มันก็จะมากเกินไปแล้วนะ!“รอหลังจากดำเนินการเรื่องหย่าเสร็จแล้ว เอาสิ่งของที่ซื้อให้หมอเวินออกมาให้หมด ถึงอย่างไรแม่สามีก็ดูถูกสิ่งของที่เธอซื้ออยู่แล้ว ไม่ต้องเหลือไว้ให้เขาแม้แต่ชิ้นเดียว!”ฟู่เถียนเถียนกลับสงบนิ่ง “ช่างเถอะ ก็แค่การหย่า ไม่ถึงกับต้องฉีกหน้ากันขนาดนี้หรอก”เฉียวสือเนี่ยนคิดดูก็ถ
ครั้นได้ยินคำพูดของป๋ายอีอี ฮั่วเยี่ยนฉือจึงต้องหันไปมองเฉียวสือเนี่ยนที่สีหน้าเย็นเยียบอีกครั้งเขายังไม่ได้ตอบกลับป๋ายอีอี แต่กลับผุดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่ฮั่วเยี่ยนฉือละออกจากที่นั่ง ป๋ายอีอีก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน“สือเนี่ยน คุณฟู่ ขอโทษนะคะ”ถึงปากจะพูดขอโทษ ทว่าสายตาของป๋ายอีอีกลับเจือความเ
“ต่อไปอย่าได้ยั่วโมโหเฉียวสือเนี่ยนอีก” ฮั่วเยี่ยนฉือเอ่ยเสียงเย็นชามือของป๋ายอีอีที่กำลังเช็ดคราบเปื้อนอยู่นั้นชะงักในทันที ขอบตาพลันแดงก่ำขึ้นมาเช่นกัน “เยี่ยนฉือ คุณคิดว่าฉันเป็นคนผิดงั้นเหรอ?”ฮั่วเยี่ยนฉือยังคงสีหน้าเย็นชาไม่สนใจ เขาไม่ตอบแต่กลับถามกลับไป “มาหาผมเพราะมีธุระไม่ใช่เหรอ?”ได้ยินแ
ทันทีที่ฟู่เถียนเถียนพูดจบ ฝั่งของคุณหมอเวินก็ชะงักไป“เถียนเถียน วันนี้ฉันไม่ได้ทำโอที ไว้พอเธอกลับมาแล้ว พวกเราค่อยมาคุยกันดี ๆ อีกทีนะ”มีไม่มากนักที่คุณหมอเวินจะมีน้ำอดน้ำทนได้ขนาดนี้ เพราะเขายุ่งอยู่ตลอด เวลาพูดกับเธอเลยมักจะประหยัดคำ พูดจาชัดถ้อยชัดคำเสมอตอนนี้ เขากลับเป็นฝ่ายเสนอว่าอยากคุยกั