บทที่ 0203

เดาว่าที่นี่คงจะเป็นบ้านร้างที่ไม่มีคนผ่านไปผ่านมา ตะโกนร้องออกไปก็ไม่มีประโยชน์

“เลิกพยายามเถอะ ฉันแนะนำว่าให้เธอใจเย็น ๆ จะได้เจ็บน้อยลง!”

ไม่รู้ว่าเซี่ยลี่สยงหยิบมีดออกมาจากไหน เขากดมันลงที่ใบหน้าของเฉียวสือเนี่ยน “ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีใบหน้าสวย ๆ อีกต่อไป”