ดวงตาสีดำของฮั่วเยี่ยนฉือมองไปทางเฉียวสือเนี่ยน “ฉันเคยบอกแล้ว ว่าต่อไปจะพยายามทำตามคำขอที่เธอเสนอมา อีกอย่างเห็นได้ชัดว่าเธอมีความรู้สึกให้ฉัน พวกเรายังไม่ถึงจุดที่จะต้องหย่ากัน”“ฉันยอมรับว่า ความรู้สึกของหลายปีที่ผ่านมา ไม่สามารถบอกว่าจะหายไปก็หายไปได้ง่าย ๆ แต่ความรู้สึกเล็กน้อยนั้นไม่เพียงพอจะ
เฉียวสือเนี่ยนเมื่อได้ฟังกลับรู้สึกประหลาดใจ ทันใดนั้นก็นึกถึงคำสั่งซื้อรายใหญ่ที่เฉิงหว่านซินเคยเอ่ยถึงขึ้นมาเมื่อหน้านี้คุณตาตำหนิคุณลุงแล้ว หลายวันมานี้เธอเอาแต่อยู่เป็นเพื่อนคุณตาที่มณฑลหูอีก จึงลืมเรื่องนี้ไปช่วงหนึ่งคงไม่ใช่คำสั่งซื้อของตระกูลเฉิงลอตนั้นหรอกนะ!เฉียวสือเนี่ยนรีบลุกขึ้นจากที่
เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยแค่เรื่องหย่า เธอไม่กลัวจะถูกคนนอกรับรู้หรอกทว่าวันนี้เป็นวันแห่งความสุขในวันเกิดของคุณย่า เธอจึงไม่อยากทำลายความรู้สึกของทุกคนอีกอย่างคุณลุงกับคุณป้าคัดค้านมาโดยตลอด เธอก็ไม่อยากจะสร้างปัญหามากไปกว่านี้บวกกับหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ เธอยังทำหน้าไม่พอใจอย่างไม่แ
คุณย่าฮั่วจับมือของเธอไว้พร้อมกับเอ่ยอย่างรักและเมตตา “แม้ในใจของย่าหวังว่าหนูจะเป็นหลานสะใภ้ของย่าตลอดไป แต่ย่าบังคับหนูไม่ได้ ถึงอย่างไรการแต่งงานก็เพื่อให้มีความสุข การหย่าก็เช่นกัน”น้ำตาของเฉียวสือเนี่ยนไหลลงมาแล้ว “คุณย่า ขอบคุณนะคะ”ทั้งสองพูดคุยกันอีกสักพัก เมื่อเห็นท่าทางที่เหนื่อยล้าเต็มทน
หลังจากเฉียวสือเนี่ยนลงมาหาที่ชั้นล่างรอบหนึ่งแล้ว ก็ไม่พบร่างของฮั่วเยี่ยนฉือเลยคิดว่าเขามีงานจึงไปที่บริษัทแล้ว เฉียวสือเนี่ยนโทรไปที่เบอร์ของเขา กลับแจ้งเตือนว่าปิดเครื่องเฉียวสือเนี่ยนโทรไปเบอร์ของโจวเทียนเฉิง ก็ขึ้นสถานะว่าปิดเครื่องเช่นกันเธอจำเป็นต้องโทรศัพท์ไปหาสำนักเลขาของ ‘ฮั่ว กรุ๊ป’ จ
อะไรคือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเอ่ยได้คำเดียวเสียหน่อยโม่ซิวหย่วนเซ้าซี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ไม่อยากจะพูดกับเขาไปมากกว่านี้ จึงถาม “ได้ คุณว่างวันไหนล่ะ?”โม่ซิวหย่วน “พรุ่งนี้แล้วกัน และฉันให้เวลาเธอจัดการเรื่องสัญญาสองวัน”เมื่อเห็นท่าทีขี้เล่นของโม่ซิวหย่วน เฉียวสือเนี่ยนจึงถามอย
คิดจะเข้าร่วมกลุ่มคุณหนูสายซุบซิบจริงด้วยเฉียวสือเนี่ยนกลอกตาใส่เขา และไม่ได้สนใจร้านอาหารไทยที่ทั้งสองมาถึง ทำเลค่อนข้างไกล ขับรถมาก็เกือบหนึ่งชั่วโมงจึงจะมาถึงเฉียวสือเนี่ยนเอ่ยอย่างโมโห “แค่ทานอาหารไทยยังต้องขับมาไกลขนาดนี้อีก ทำไมคุณไม่ไปทานที่ประเทศไทยให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ”“น่าสนใจ” โม่
เฉียวสือเนี่ยนลุกขึ้นเดินมาอีกด้านหนึ่ง และเลื่อนเปิดหน้าจออีกครั้ง “ฮั่วเยี่ยนฉือ คุณหมายความว่าอย่างไร ทำไมถึงทำงานต่างเมืองได้ล่ะ ตกลงกันไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่าวันนี้จะไปเอาใบหย่าน่ะ?”น้ำเสียงของฮั่วเยี่ยนฉือเหมือนจะไม่แยแส “มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นนิดหน่อย”“งั้นคุณจะกลับมาเมื่อไร?” เฉียวสื