บทที่ 0225

“…” เฉียวสือเนี่ยน

คืนนี้โม่ซิวหย่วนให้เธอแสดงกลองชุด ถือว่าเป็นช่วงที่ขาดไม่ได้อยู่แล้ว

เมื่อสัมผัสถึงไม้กลอง เฉียวสือเนี่ยนก็ผ่อนคลายขึ้น ตอนตีกลองก็ทำตามใจอย่างอิสระ ทั้งคนและเสียงดนตรีรวบเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าก็มีความสุขทั้งเอาแต่ใจ

เมื่อจบเพลง เฉียวสือเนี่ยนก็เดินลงจาก