Share
บทที่ 0247
Related chapter
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0248
หลังจากที่นอนราบลงซักพัก เฉียวสือเนี่ยนก็ลุกขึ้นจากเสียง วางแผนที่จะไปหาอะไรกิน แล้วก็เก็บของก่อนจะเดินทางกลับจีนไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้เมื่อเธอสวมเสื้อคลุม เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกดีมากขึ้นเมื่อเท้าของเธอเยียบลงบนพื้น รู้สึกดีขึ้นไม่น้อย แต่ก็ไม่กล้าที่จะออกแรงมากเกินไป เมื่อเปิดประตู เธอก็เดินไปที่ห้อ
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0249
เฉียวสือเนี่ยนเองก็มองฮั่วเยี่ยนฉือเช่นกันสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง แววตาแฝงไปด้วยความคาดหวังฮั่วเยี่ยนฉือไม่เคยขอโทษเธอมาก่อน และไม่เคยยอมลดศักดิ์ศรีตัวเองขนาดนี้ต่อหน้าเธอเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกปั่นป่วนเล็กน้อยเธอคิดมาตลอดว่าตัวเองจะไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของฮั่วเยี่ยนฉือทั้งนั้นและจะไม่ใจเต้นต่อความละอายใจที่น่าสงสารและการไม่ยอมแพ้ของเขาเด็ดขาดแต่ในตอนนี้ เธอยังคงรู้สึกขื่นขมราวกับบาดแผลในวัยเด็กที่คาดหวังว่าจะมีใครเห็นและเป็นห่วงแต่เธอก็รอจนกระทั่งตัวเองเติบโตขึ้น บาดแผลนี้จึงถูกอีกฝ่ายเห็นมัน มันเป็นเหมือนความรู้สึกที่ได้รับการเติมเต็มทำให้เธอเกิดรู้สึกสะเทือนใจ แต่เพราะเวลาผ่านไปนานมากแล้ว บาดแผลจึงไม่สามารถรักษาได้อีกต่อไป“ฮั่วเยี่ยนฉือ คุณคิดว่าการที่พูดคำพวกนี้ในตอนนี้ มันมีประโยชน์อะไร?” เฉียวสือเนี่ยนถาม“ทำไมจะไม่มีประโยชน์?”ฮั่วเยี่ยนฉือ “ตอนแรกฉันไม่อยากยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ แต่ตอนนี้พวกเราก็ได้แต่งงานกันมาปีกว่าแล้ว ฉันคุ้นเคยกับเธอแล้ว ครอบครัวของพวกเราก็สนับสนุนให้เราอยู่ด้วยกัน ฉันจึงคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่พวกเราต้องหย่ากัน”“แน่นอนว่าหลังจากนี้ถ้าเธ
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0250
เฉียวสือเนี่ยนรู้ว่าเธอจะทำอะไรหน้าตาของฮั่วเยี่ยนฉือหาได้ยากจริง ๆ ประกอบกับท่าทางเย็นชาเข้าถึงยาก จึงง่ายต่อการทำให้หญิงสาวหลายคนใจเต้นก่อนหน้านี้เธอได้ยินมาว่ามีหญิงสาวไม่น้อยที่ใช้เรื่องงานมาบังหน้าเพื่อให้ได้เข้าใกล้ฮั่วเยี่ยนฉือ เธอต้องเข้าไปขัดขวางอย่างรีบรน แต่ไม่เคยสำเร็จ เพราะแม้แต่ห้องทำงานของฮั่วเยี่ยนฮือเธอยังไม่สามารถเข้าไปได้นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่ามีผู้หญิงพยายามให้ท่าเขาเฉียวสือเนี่ยนหันมองมองท่าทีของฮั่วเยี่ยนฉืออย่างสนใจเมื่อเห็นว่าเฉียวสือเนี่ยนกำลังมองมาทางตัวเอง ฮั่วเยี่ยนฉือจึงหันไปพูดกับพนักงานต้อนรับด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ขอบคุณครับ”รอยยิ้มของพนักงานต้อนรับหวานหยดย้อย “ต้องการให้ฉันไปหยิบแผ่นปิดตาให้คุณผู้ชายไหมคะ แบบนี้คุณจะได้นอนหลับสบาย”หากเป็นเวลาปกติแล้ว หากเขาถูกคนรบกวนขนาดนี้เขาจะต้องไล่คนคนนั้นออกไปอย่างแน่นอน แต่เขาก็ไม่ได้ไล่พนักงานสาวไป เพียงแต่ตอบกลับเธออย่างสุภาพ “ไม่เป็นไรครับ”เพราะเป็นคนสวยสินะ “คุณอยากสั่งอาหารหรือเครื่องดื่มอะไรอื่น ๆ อีกไหมคะ? อาหารของสายการบินเราได้รับคำชมมากมาย คุณสามารถสั่งมาลองทานและให้คำติชมพวกเราได้นะคะ”ฮั่วเ
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0251
เฉียวสือเนี่ยนมองฮั่วเยี่ยนฉือด้วยความงุนงง “คุณคิดจะทำอะไร?”“ดึกขนาดนี้แล้ว เธอนั่งรถไปคนเดียวไม่ปลอดภัย”ฮั่วเยี่ยนฉือมีท่าทีที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ง่าย ๆ “คนขับรถมารอด้านนอกแล้ว นั่งรถไปด้วยกัน”เฉียวสือเนี่ยนมองเวลา “เพิ่งจะสองทุ่ม ไม่ถือว่าดึก อีกอย่างที่นี่มีระบบการรักษาความปลอดภัยที่ดี ไม่มีอะไรที่อันตราย”สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือไม่ดีนัก “เธอดูแลฉันที่ประเทศ M ตั้งหลายวัน ฉันไม่สามารถทิ้งเธอไว้ที่สนามบินได้หรอกนะ ถ้าคุณย่ารู้ขึ้นมาฉันจะถูกตำหนิอีก”เฉียวสือเนี่ยนอยากจะตอบกลับว่าคุณย่าตำหนิคุณแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันแต่ฮั่วเยี่ยนฉือกลับไม่ยอมปล่อยมือเธอไปง่าย ๆ มีคนไม่น้อยที่กำลังมองมาทางพวกเขา โจวเทียนเฉิงก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็นตัวเอง เฉียวสือเนี่ยนก็ไม่อยากขายหน้าอยู่ที่นี่เช่นกัน“ไปด้วยก็ได้ แต่ต้องพาฉันไปส่งที่โรงแรม”ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มปากลง เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่จับมือเธอให้เดินไปข้างนอก ทำให้เฉียวสือเนี่ยนคว้าเอากระเป๋าเดินทางไว้ไม่ทัน“กระเป๋าฉัน!”เธออยากจะเดินกลับไปเอากระเป๋า แต่โจวเทียนเฉิงรีบพูดขึ้นก่อน “คุณผู้หญิง ผมเอาไปให้ก็ได้ครับ”เฉียวสือเนี่ยนหันไปโวยว
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0252
เมื่อได้ยินดังนั้น ฮั่วเยี่ยนฉือจึงดึงสายตากลับมา เขายกมือขึ้นมากุมหน้าผาก “กลับสิ”เมื่อเฉียวสือเนี่ยนนำกระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องได้ไม่นาน ฟู่เถียนเถียนก็ส่งข้อความมาบอกว่าเธอถึงร้านเนื้อย่างแล้ว[รอเดี๋ยว ฉันใกล้จะถึงแล้ว!]เมื่อตอบกลับข้อความแล้ว เฉียวสือเนี่ยนจึงหยิบเซ็ทสกินแคร์บำรุงผิวที่ซื้อมาฝากฟู่เถียนเถียนไปยังร้านเนื้อย่างด้วยร้านนี้อยู่ข้าง ๆ โรงแรมใช้เวลาเดินทางไม่กี่นาที เมื่อเฉียวสือเนี่ยนมาถึง ฟู่เถียนเถียนก็ได้ทำการสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว ส่วนเนื้อก็กำลังถูกย่างบนกระดาษในเตาอยู่“มาแล้ว!” ฟู่เถียนเถียนเอ่ยทักทาย “ฉันสั่งของอร่อยให้เธอเยอะมากเลย”เมื่อได้กลิ่นหอมฉุยของเนื้อย่าง เฉียวสือเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย “ดีจัง ตอนที่อยู่ประเทศ M ฉันกินอะไรไม่สะใจเลย อยากกินเนื้ออยากกินชิ้นโต ๆ กับผัก”“งั้นวันนี้เธอเชิญทานตามสบาย วันนี้เจ๊เลี้ยงเอง กินให้หนำใจไปเลย!”“ขอบคุณคุณฟู่คนสวย”เฉียวสือเนี่ยนนั่งลงก่อนจะหยิบของฝากยื่นไปให้ฟู่เถียนเถียน “ฉันซื้อของฝากมาให้”“โอ้โห เซตนี้แพงมากด้วยนี่ ขอบคุณนะคุณเฉียวคนสวย”“เนื้อสุกแล้ว กินกันเถอะ!”เฉียวสือเนี่ยนไม่มีพิธีรีตองอะไรกับ
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0253
เมื่อเดินเข้าไปด้านใน ฮั่วเยี่ยนฉือก็เห็นสิ่งของเครื่องใช้ของเฉียวสือเนี่ยนไม่มากเครื่องสำอางบนโต๊ะเครื่องแป้งถูกหยิบไปเกินครึ่ง และยังมีที่คาดผมที่เธอมักสวมใส่ โคมไฟส่องหน้ารูปทรงแปลกประหลาดก็หายไปแล้วเช่นกันในห้องแต่งตัว เดิมทีถูกแขวนไว้ด้วยเสื้อผ้าสีสดใสมากมาย แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า ชั้นรองเท้าและกระเป๋าก็ว่างไปหลายชั้นความรู้สึกว่างเปล่าเมื่อครู่กลับมาครอบงำอีกครั้งฮั่วเยี่ยนฉือยุ่งอยู่กับการทำงานที่ประเทศ M ทั้งวัน ตอนที่นั่งเครื่องบินกลับมาเขาก็ไม่ได้พักผ่อน ตอนนี้จึงรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมากเขาล้มตัวลงนอนบนเตียงหมอนและผ้าห่มยังคงมีกลิ่นของเฉียวสือเนี่ยนฮั่วเยี่ยนฉือนนึกถึงตอนที่อยู่ประเทศ M เขากลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวที่จะรังแกเฉียวสือเนี่ยนในตอนกลางคืนจนทำให้เธอโกรธและกลับไป เขาจึงบังคับตัวเองให้นอนแยกกับเฉียวสือเนี่ยน แต่ในตอนนี้เขากลับรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมากเขาควรจะนอนอยู่ที่ห้องนอน ต่อให้จะต้องอุ้มเธอมานอนในกลางดึก แต่ก็สามารถได้ใกล้ชิดกับเธอสองสามชั่วโมงเห็นได้ชัดว่าเขาทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย แต่ไม่สามารถเข้านอนได้ ฮั่วเยี่ยนฉือจึงโทรศัพท์ไปหาเฉียวสือเนี่ยนเสีย
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0254
ฮั่วเยี่ยนฉือพูดเสียงเรียบ “ออกไปแจ้งแก่ทีมโปรเจกต์ว่าจะประชุมในอีกสิบห้านาที““ค่ะ ประธานฮั่ว”หลังจากที่เลขาออกไปแล้ว ลู่เฉินหนานก็โวยวายขึ้นอย่างไม่พอใจอีกครั้ง “พี่ฉือ ผมตั้งใจมาหาพี่เลยนะ แต่พี่กลับให้ผมพูดกับพี่แค่สิบห้านาทีเนี่ยนะ?”ฮั่วเยี่ยนฉือ “นายชอบพูดเรื่องไร้สาระ ฟังแค่สิบห้านาทีก็พอแล้ว““...” ลู่เฉินหนาน “พี่ฉือ ทำไมพี่ต้องใส่ร้ายผมขนาดนี้ด้วย! ผมพูดไร้สาระตรงไหน ที่ผมช่วยวิเคราะห์เรื่องพี่สะใภ้ มีจุดไหนที่ไม่ตรงบ้าง?”เมื่อพูดถึงเฉียวสือเนี่ยน ฮั่วเยี่ยนฉือก็รู้สึกหงุดหงิดใจ “คำแนะนำของนายใช้ไม่ได้ผลแม้แต่อย่างเดียว”ไม่ว่าจะเป็นขอโทษ อธิบายให้เธอฟัง หรือลดศักดิ์ศรีตัวเอง ก็ไม่ทำให้เฉียวสือเนี่ยนเปลี่ยนใจได้เลย“ทำไม พี่สะใภ้ยังอยากหย่าอีกเหรอ?” ลู่เฉินหนานถามฮั่วเยี่ยนฉือเม้มริมฝีปาก และสุดท้ายเขาก็เล่าให้ลู่เฉินหนานฟัง “ฉันตกลงกับเธอไปแล้วว่าหากจัดการโปรเจกต์นี้เสร็จ จะไปดำเนินการเรื่องหย่าให้”“ทำไมต้องตกลงล่ะ” ลู่เฉินหนานไม่เข้าใจความคิดของฮั่วเยี่ยนฉือ “พี่สะใภ้พูดอะไรที่ทำให้พี่โกรธ พี่ถึงตอบตกลงอย่างหุนหันพลันแล่นงั้นเหรอ?”ฮั่วเยี่ยนฉือมีสีหน้าอ่านได้ยาก “เธอบ
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0255
อาจเป็นเพราะเฉียวสือเนี่ยนจ้องอีกฝ่ายนานเกินไป ซ่งม่านจึงหันหน้ามามองเธอเมื่อพวกเธอสบตากัน ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มของซ่งม่านก็แข็งทื่อทันที“คุณเฉียว บังเอิญจัง คุณก็มารับพี่ซิวหย่วนเหรอ”ซ่งม่านเดินมาหาเธออย่างไม่ลังเลเฉียวสือเนี่ยนไม่รู้จริง ๆ ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรต่อซ่งม่านก่อนที่เธอจะไปต่างประเทศ โม่ซิวหย่วนตั้งใจสร้างความเข้าใจผิดเอาไว้ไม่น้อย แถมเขายังไปหาเธอที่ประเทศ M อีกด้วย ซ่งม่านคงจะเกลียดเธอเข้าไส้แล้วตอนที่ถูกโม่ซิวหย่วนหลอกให้ไปเจอซ่งม่านที่ร้านอาหารครั้งก่อน เธอได้อธิบายไปแล้วว่าไม่มีอะไรระหว่างเธอกับโม่ซิวหย่วน และเคยพยายามเกลี้ยกล่อมซ่งม่านอีกด้วยแต่เห็นได้ชัดว่าซ่งม่านไม่คิดจะถอยห่างจากโม่ซิวหย่วนเลยแม้แต่นิดเดียวตอนนี้ เมื่อเฉียวสือเนี่ยนต้องเผชิญหน้ากับน้ำเสียงซักถามอย่างไม่ค่อยพอใจของซ่งม่าน เธอจึงทำได้เพียงนิ่งสู้ “ฉันติดบุญคุณโม่ซิวหย่วนไว้ครั้งหนึ่ง เขาจึงให้ฉันมารับเขา ถ้าเป็นเหตุผลนี้คุณจะเชื่อไหม?”จู่ ๆ ซ่งม่านก็ตอบกลับเสียงสูง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความโมโห “เธอไม่ต้องเล่นละครตบตาฉันอีกแล้ว พี่ซิวหย่วนชอบเธอข้างเดียว! ไม่ว่าพวกเธอจะทำยังไง ฉันก็จะไม
Latest chapter
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0551
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0550
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0549
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0548
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0547
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0546
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0545
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0544
- เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน บทที่ 0543
