ลู่เฉินหนานพูดยิ้ม ๆ “ไม่หรอก เธอเหมือนพวกหล่อนที่ไหนล่ะ นอกจากเธอจะเป็นเพื่อนสนิทของพี่สะใภ้แล้ว ก็นับว่าเป็นเพื่อนฉันเหมือนกัน เพื่อเพื่อนแล้ว อย่าว่าแต่เข้าร่วมการแข่งขันเลย ต่อให้ต้องเสี่ยงอันตรายถูกมีดปักเอวทั้งสองข้างฉันก็จะไม่ปฏิเสธ”เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ฟู่เถียนเถียนก็พูดอย่างนึกสนุก “ถูกมีดปั
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลู่เฉินหนาน ฟู่เถียนเถียนก็พอจะเดาอะไรได้“กิจกรรมลุ้นรางวัลในร้านวันนั้นฮั่วเยี่ยนฉือเป็นคนเตรียมการณ์ แล้วที่เฉียวสือเนี่ยนจับได้รางวัลก็เป็นฝีมือของเขาเหรอ?” ฟู่เถียนเถียนเอ่ยถามลู่เฉินหนานพยักหน้า “เถียนเถียน พี่ฉือคงอยากตามง้อพี่สะใภ้กลับมาจริง ๆ เธออย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพี
“เฉียวสือเนี่ยน นี่เธอกำลังบอกฉันอ้อม ๆ ว่าที่ฉันสนิทกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป มันทำให้เธออึดอัดใจอย่างนั้นเหรอ?”เมื่อเหลือบมองใบหน้าอย่างกับร้ายกาจของโม่ซิวหย่วน เฉียวสือเนี่ยนก็ส่งเสียงเหอะ “งั้นฉันจะบอกคุณตรง ๆ ฉันรังเกียจที่จะให้คุณไปด้วย ถ้าคุณมีเวลานักก็ไปหาความสุขเองไม่ดีกว่าเหรอ!”โม่ซิวหย่
ในห้องทำงานเมื่อกี้ซ่งม่านเพิ่งพูดถึงเธอกับโม่ซิวหย่วนมา ตอนนี้ยังมาถูกฟู่เถียนเถียนแซวอีก เฉียวสือเนี่ยนเริ่มรู้สึกเหนื่อยใจแล้วสิ “หยุดเลย ฉันกับโม่ซิวหย่วนเหมาะที่จะเป็นเพื่อนร่วมรบอย่างเดียวเท่านั้น ความสัมพันธ์อย่างอื่นลืมไปได้เลย”“เฉียวสือเนี่ยน คงไม่ใช่ว่าเธอยังลืมฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้หรอกนะ?”
วันต่อมา เฉียวสือเนี่ยนก็ได้ยินเรื่องที่หมอเวินโทรมาเธอรู้ว่าความแน่วแน่ของฟู่เถียนเถียนเริ่มสั่นคลอน“เถียนเถียน ถ้าเธอย้ายกลับไป เธอก็จะต้องทนรับแรงดูถูกจากแม่สามี และยังต้องทนใช้ชีวิตกล้ำกลืนแบบนั้นต่อไปนะ”เฉียวสือเนี่ยนโน้มน้าว “นอกเสียจากว่าหมอเวินกับแม่สามีของเธอจะเปลี่ยนความคิดตัวเอง เห็นเธ
เฉียวสือเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นฮั่วเยี่ยนฉือที่ยืนอยู่ไม่ไกล!เขายังคงสวมชุดสูทสีดำสุดเนี้ยบ ด้านในเข้าชุดคู่กับเสื้อเชิ้ตสีเข้ม ใบหน้าเย็นชา ดวงตาแข็งกร้าวดำสนิทกำลังจ้องมองเธอและโม่ซิวหย่วนนิ่ง ๆทำไมฮั่วเยี่ยนฉืออยู่ที่นี่?เมื่อวานเธอได้โทรศัพท์ไปหาเขาเพราะต้องการคุยเรื่องของเฉิงหว่านซิน เขาก็
เฉียวสือเนี่ยนได้ยินดังนั้นก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ก่อนหน้านี้เธอไปทานอาหารกับโม่ซิวหย่วนกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ฮั่วเยี่ยนฉือก็มักจะหาเหตุผลมากมายเพื่อทำให้โม่ซิวหย่วนกลับไปครั้งนี้ก็ยากที่จะรับประกันว่าเขาจะไม่ใช้วิธีการเดียวกันแต่เธอไม่ได้อยากจะไปศูนย์อนุรักษ์แพนด้ากับโม่ซิวหย่วน ถ้าเขาจะไล่ให้โม่ซิวหย่
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้ตอบ แต่สีหน้าของเขาเรียบนิ่ง แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาจำไม่ได้หญิงสาวยิ้มอย่างไม่ถือสา “ฉันคือหลีซูเหยียน ประมาณหนึ่งปีก่อนพวกเราเคยเจอกันที่งานเลี้ยงประเทศ Y ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นคุณกำลังคุยกับคุณพ่อ และฉันเผลอเดินชนคุณอย่างไม่ระวังจนทำเหล้าหกใส่คุณค่ะ”เมื่อได้ยินดังนั้น ฮั่วเยี่ยน