Share

บทที่ 120

“เถียนเถียน เธอทำอะไรน่ะ?ไหนบอกว่าไม่ชอบไง?”

ฉินอวี่เถียน:“……”

เธอยกมือขึ้นด้วยความเคอะเชิน พอครุ่นคิดได้ครู่หนึ่ง ก็เอื้อมมือไปเกาหลังศีรษะแทน

“ฉันไม่ชอบมันอยู่แล้ว ฉันแค่คิดว่าของใหญ่ขนาดนี้ถ้าทิ้งไปคงจะกินพื้นที่ถังขยะ”

ทำเป็นปากแข็ง

หลินโจวไม่ตอบรับ แต่เปลี่ยนหัวข้อในการสนทนา

“ข้อเสนอแนะของฉันเมื่อครู่นี้ เธอพิจารณาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ฉันไม่ได้พิจารณาเรื่องนี้เลย!”

“ทำไม?”

“ใครจะรู้ว่านายได้เตรียมแผนการอะไรไว้อยู่หรือเปล่า?”

ตามความเข้าใจของฉินอวี่เถียนที่มีต่อหลินโจว ผู้ชายคนนี้ไม่ไล่ตนเองกับแม่ออกไปก็ถือว่าบุญแล้ว

จะใจดีขนาดนี้ได้อย่างไร?

เธอไม่ใช่เด็กน้อยที่จะติดสินบนได้ด้วยของขวัญเพียงแค่ชิ้นเดียวนะ

“เฮ้อ~”

หลินโจวถอนหายใจอีกครั้ง รับมือกับเด็กนี่มันยากจริงๆ

“แล้วจะให้ทำอย่างไรเธอถึงจะเชื่อฉัน?”

“ฉันไม่เชื่อหรอก!”

ฉินอวี่เถียนตอบกลับอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาด

หลินโจวหมดปัญญาจริงๆ

ดูเหมือนว่าถ้าอยากให้สาวน้อยคนนี้เชื่อใจตนเอง จะต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป

โชคดีที่ เขาเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร

ทั้งสองคนอยู่ในห้องด้วยกันตามลำพังทำให้รู้สึกเคอะเขินเล็กน้อย

หลินโจวตัดสินใจหาหัว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status