บทที่ 652

คำพูดนี้ทำให้ฉู่เฉินซึ่งแต่เดิมไม่อยากจะมีปัญหา ถึงกับไม่สามารถทนได้

สายลมพัดเบาๆ และตำราการเล่นแร่แปรธาตุก็มาอยู่ในมือของฉู่เฉินแล้ว

“เจ้าหนู แกกล้าดียังไงมาแย่งสิ่งที่ฉันเล็งไว้? ไม่เคยมีใครกล้าแย่งของจากมือของหานชงมาก่อน แกกำลังรนหาที่ตาย!” จู่ๆ ชายหนุ่มในชุดสีม่วงก็โกรธจัด

ขณะที่ชายชุดม่วงเปิดเผยตัวตนของเขา

แต่เดิมตลาดที่มีผู้คนหนาแน่น ก็ได้แหวกตัวถอยหลังออกไปจนเป็นพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ในทันที ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆ เมื่อได้ยินชื่อชายชุดสีม่วงก็ทำท่าทางเหมือนได้ยินเรื่องไม่ดี

“เขาคือหานชง ลูกชายผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลหานจากเมืองหลวง ไม่คิดว่าเขาจะมาที่เจียงโจว!”

“ใช่ ใครจะคิดว่าการดวลระหว่างปรมาจารย์ฉู่กับผู้นำของวิหารวรยุทธจะดึงดูดผู้คนจากเมืองหลวงได้?”

“นายไม่รู้เรื่องอะไรเลย สำนักงานใหญ่ของวิหารวรยุทธในเมืองหลวง ว่ากันว่าตระกูลหานมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับวิหารวรยุทธ มีข่าวลือว่าผู้นำคนหนึ่งของวิหารมาจากตระกูลหาน”

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชายหนุ่มคนนี้กล้าทำให้นายน้อยของตระกูลหานขุ่นเคือง เขาช่างไร้เดียงสาจริงๆ”

“ใช่ เด็กคนนี้น่าสงสาร”

ฝูงชนต่างก็พูดคุยกัน

ตอนนั้นเอง

มีร่างหนึ่งบินข้