Share

บทที่ 97

ในขณะนี้ จิตวิญญาณของทุกคนได้สั่นสะท้าน และจ้องมองไปที่ฉู่ฉิน เหมือนกำลังมองไปที่คนตายอีกครั้ง

ตระกูลฉีได้วางแผนมาแล้วอย่างรอบคอบ เพื่อจัดการกับคน ๆ เดียว

งั้น...เขายังไงก็ต้องตายแน่ๆ!

อย่างไรก็ตาม ฉู่เฉินถอนหายใจเบา ๆ

“ไอ้เจ้าสัตว์ร้าย แกจะถอนหายใจทำไม? เป็นเพราะแกกลัวอย่างงั้นเหรอ?”

“ถ้าแกคุกเข่าลงตอนนี้ แล้วตัดแขนแกออกไปซะ บางทีพวกเราอาจจะทำให้ความตายของแกเจ็บปวดน้อยลงได้นะ”

ฉีหงเทายืนอยู่ในไกลๆ เยาะเย้ยและพูดว่า

“แค่ตัดแขนออกอย่างเดียวไม่พอหรอก ผมเรียนรู้วิธีทรมานมาจากต่างประเทศ ซึ่งก็คือการเฉือนเนื้อออกจากแขนและขาให้เหลือแต่กระดูก”

มีเสียงที่เย็นชาดังขึ้น และเมื่อทุกคนมองตามเสียงไป พวกเขาก็ได้เห็นฉีเฟิงที่ถูกเข็นออกมา

ใบหน้าของฉีเฟิงนั้นดูกระหายเลือด มองไปที่ฉู่เฉินราวกับสัตว์ร้ายกำลังจะดื่มเลือดจากเหยื่อของมัน

ทุกคนรู้สึกขนลุกเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้

สิ่งนี้เทียบได้กับการทรมานสิบอันดับแรกในสมัยโบราณหรือไม่?

ฉู่เฉินวางมือไพล่หลัง และพูดอย่างใจเย็น “พวกแกทุกคนตั้งใจที่จะล่อให้ฉันออกมา ฉันคิดว่าพวกแกคงมีวิธีที่ดีกว่านี้นะเนี่ย”

ขณะที่เขากำลังพูด เขาก็ได้เงยหน้าขึ้นมองชา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status