Share

บทที่ 27

มู่หรงยิ่นกลับเดินตรงไปที่เบื้องหน้าของหลินหยาง จากนั้นยิ้มออกมา

“คุณหลิน ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะคะ?”

“เดิมคิดจะรักษาอาการป่วยให้ผู้อำนวยการเฉา แต่คนอื่นกลับไม่เห็นผมอยู่ในสายตา พอเตรียมจะจากไป พวกเขาก็คิดจะใช้กำลังแย่งชิงของของผม” หลินหยางยักไหล่กล่าวอย่างราบเรียบ

“ด้วยวิชาแพทย์ของคิด ทอดสายตามองทั่วทั้งเมืองลั่ว กระทั่งมณฑลหนานตู ยังมีใครกล้าไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาอีกหรือคะ

คำพูดนี้ของมู่หรงยิ่นมิได้ปิดบังแม้แต่นิด พูดออกมาต่อหน้าทุกคนโดยตรง นี่เป็นการไม่ไว้หน้าฉีอีซินกับผู้เชี่ยวชาญคนอื่นแม้แต่น้อย

แต่เธอคือมู่หรงยิ่น ดังนั้นเธอจึงกล้ากล่าวคำพูดนี้

ต่อให้พวกฉีอีซินกับคนอื่นๆ รู้สึกไม่พอใจ ไม่ยินยอม ก็ได้แต่อดทน

“พี่มู่หรง พี่รู้จักเขาหรือคะ? อีกทั้งยังเรียกเขาว่าคุณหลินด้วย?”

เฉาเยี่ยนหญิงรู้สึกยากที่จะเชื่ออยู่บ้าง

คนอื่นต่างก็งงงวยเหมือนเฉาเยี่ยนหยินเช่นกัน ด้วยฐานะและตำแหน่งของมู่หรงยิ่น เหตุใดจึงให้ความเคารพเจ้าผีพนันนี่ถึงเพียงนี้?

“ไม่ใช่แค่รู้จัก! คุณหลินยังเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลเรา และเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของตระกูลมู่หรงเราด้วย”

มู่หรงยิ่นพูดด้วยรอยยิ้ม

คำพู
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status