บทที่ 23

จางต้าซานชื่นชมจางหยวนเป็นอย่างมาก

แถมยังกล่าวอีกว่าเมื่อไก่พเนจรโตขึ้น จะให้หวังฮุ่ยผัดไก่ให้จางหยวนกิน

แม้ว่าอาการของไก่พเนจรจะดีขึ้นมากก็ตาม

แต่จางหยวนยังคงไม่ผ่อนคลาย ยังให้หวังฮุ่ยป้อนยาไก่ให้ตรงเวลาเหมือนเดิม

ในขณะเดียวกัน จางหยวนยังใช้ไฟจุดใบไอ้ รมควันทั้งลานหลังบ้านและแม้แต่ลานหน้าบ้านด้วย

ไม่นาน ทั้งในลานบ้าน ก็เต็มไปด้วยกลิ่นควันของใบไอ้

แต่กลิ่นนี้ไม่ได้แรงมากนัก แต่มันกลับมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ

ก่อนเข้านอนตอนกลางคืน จู่ ๆ จางหยวนก็นึกถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมา

กาฬโรคไก่สามารถติดต่อได้ตลอดเวลา

ไก่ที่เลี้ยงแบบครัวเรือนมักประสบปัญหากาฬโรคไก่

ไก่เพื่อนบ้านที่อยู่บริเวณรอบ ๆ หรือแม้แต่ไก่ของคนในหมู่บ้าน ก็จะต้องติดเชื้อกาฬโรคไก่ด้วย!

เพื่อทดสอบแนวคิดนี้ ในเช้าวันรุ่งขึ้น จางหยวนจึงคิดที่จะไปดูที่บ้านของหลี่ชิวจวี๋

ได้ยินมาว่าหลี่ชิวจวี๋กลับบ้านเกิดไปเมื่อไม่กี่วันก่อน เมื่อวานเพิ่งจะกลับมา ตอนนี้น่าจะอยู่ที่บ้านแล้ว

แถมบ้านของหลี่ชิวจวี๋ก็เลี้ยงไก่ด้วย แต่มีจำนวนไม่เยอะ ก็แค่สี่ห้าตัวเท่านั้น

เมื่อมาถึงประตูบ้านของหลี่ชิวจวี๋ จางหยวนก็เคาะประตู

“พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ผมเอง จางหย