Share
บทที่ 42
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 43
จากนั้นมืออีกข้างหนึ่งของเขาก็กลายเป็นหมัดอันหนักหน่วง จากนั้นก็ทุบไปที่จางหยวนอย่างแรงภายใต้ความเจ็บปวดที่เกิดจากกระตุ้น ทำให้หมัดนี้ของหม่าเหล่าซานเป็นหมัดที่แข็งแกร่งที่สุดในชีวิตของเขา!สีหน้าของจางหยวนเต็มไปด้วยความเย็นชา ในอีกมุมหนึ่งเขาดีใจที่ตนเองกลับมาได้ทันเวลาในอีกมุมหนึ่ง เขาเกลียดหม่าเหล่าซานที่ใช้กลโกงในการต่อสู้!ก่อนหน้านี้จางหลินเคยเตือนจางหยวนว่า หม่าเหล่าซานวางแผนที่จะแก้แค้นเขาแต่จางหยวนไม่ได้สนใจ เพราะด้วยฝีมือของเขา ไม่มีอะไรที่จะต้องเกรงกลัวหม่าเหล่าซานเลยแม้ว่าหม่าเหล่าซานจะพากลุ่มอันธพาลมาซุ่มโจมตีตน จางหยวนก็ไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย!แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ หม่าเหล่าซานใช้กลโกงในการต่อสู้ โดยการพาคนมาทุบตีข้าวของที่บ้านของตน!แม้กระทั่ง อยากจะรังแกหลี่ชิวจวี๋ในช่วงเวลากลางวันแสกๆ!จางหยวนไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าเขามาช้ากว่านี้อีกสักหน่อย จะเกิดอะไรขึ้นหากหลี่ชิวจวี๋ถูกหม่าเหล่าซานข่มเหงรังแก โดยมีสาเหตุมาจากเขา จางหยวนคงจะไม่สบายใจไปตลอดชีวิต!เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ สายตาของเขาก็เยือกเย็นลงเรื่อยๆเมื่อเผชิญหน้ากับหมัดอันหนักหน่วงของหม่าเหล่าซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 44
ทันทีที่จางหยวนพูดคำนี้ออกไป หม่าเหล่าซานที่อยู่บนพื้นก็แทบจะช็อกตายทันทีสองตัวเลือกนี้ ไม่ว่าจะเป็นตัวเลือกไหนก็ฟังดูน่ากลัวมากทั้งนั้น!ยืนไม่ได้ตลอดชีวิต ก็เหมือนกับคนพิการ ต้องให้คนคอยดูแลไม่สามารถแตะต้องผู้หญิงได้ตลอดชีวิตก็น่ากลัวไม่แพ้กัน นั่นก็หมายความว่าเขาจะต้องกลายเป็นขันที!เดี๋ยวก่อน!จางหยวนบอกว่าไม่สามารถยืนได้ตลอดชีวิต คงจะไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นใช่ไหม?ถ้าเป็นแบบนั้น สองตัวเลือกนี้ก็เหมือนกันน่ะสิ?หม่าเหล่าซานตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด และพูดอย่างสั่นเทาว่า: " จางหยวน ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว! ฉันขอร้องนายล่ะ ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย ไว้ชีวิตฉันด้วย!"“ไว้ชีวิตนาย? ตอนที่นายทุบตีไก่ของพวกเราจนตาย ทำไมไม่พูดว่าไว้ชีวิตพวกมัน? เมื่อกี้ตอนที่อยากจะรังแกพี่สะใภ้ชิวจวี๋ เมื่อกี้ ทำไมไม่พูดว่าเมตตาเธอ” จางหยวนพูดอย่างเย็นชาพอได้ยินจางหยวนออกหน้าแทนตน ในนัยน์ตาของหลี่ชิวจวี๋ก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจเธอรู้สึกว่าทุกอย่างที่เธอทำลงไปนั้นคุ้มค่าแล้ว!ก่อนหน้านี้หม่าเหล่าซานและแก๊งของเขามาทำลายข้าวของที่บ้านของจางหยวน ได้ข่มขู่เพื่อนบ้านที่อยู่ละแวกใกล้เคียงด้วยเพื่อนบ้า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 45
แต่จางหยวนไม่ได้ปล่อยหม่าเหล่าซานไปง่ายๆเขาจ้องหม่าเหล่าซานอย่างเย็นชา: "ขาข้างนี้ของนาย ต้องใช้เงินซื้อ!"“ฉันซื้อ! ฉันจะเอาเงินมาซื้อมัน!” หม่าเหล่าซานรีบตะโกนอย่างรวดเร็วจางหยวนหันไปมองหวังฮุ่ยแม่ของเขากับหลี่ชิวจวี๋: "แม่ครับ พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ทั้งสองคนช่วยคำนวณหน่อยว่าไอ้สารเลวพวกนี้ทำลายข้าวของไปกี่ชิ้น! แล้วให้หม่าเหล่าซานจ่ายเงินชดเชยเป็นสามเท่าของมูลค่าสิ่งของ!"สักพักหนึ่ง จางหยวนก็กล่าวต่อว่า: "เมื่อกี้นี้พี่สะใภ้ชิวจวี๋ถูกหม่าเหล่าซาน หม่าเหล่าซานทำให้ตกใจ หม่าเหล่าซานต้องชดเชยค่าสูญเสียทางจิตให้พี่สะใภ้ชิวจวี๋! หนึ่งหมื่นห้าพันบาท!"เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยวน หวังฮุ่ยและหลี่ชิวจวี๋ก็อดหัวเราะไม่ได้หม่าเหล่าซานที่อยู่บนพื้นกลับมีสีหน้าที่ซีดเผือดครั้งนี้ฉันจะต้องเสียเงินครั้งใหญ่แล้ว!หลังจากนั้นไม่นาน หวังฮุ่ยและหลี่ชิวจวี๋ก็คำนวณเสร็จข้าวของที่หม่าเหล่าซานทุบเสียหายราคาเกือบหนึ่งหมื่นบาท คิดเป็นเงินสามเท่าก็คือสามหมื่นบาทรวมค่าเสียหายทางจิตใจของหลี่ชิวจวี๋แล้ว ยอดรวมคือสี่หมื่นห้าพันบาทหลังจากที่ได้ยินตัวเลขที่ทั้งสองคนรายงานแล้ว จางหยวนก้มหน้าแล้วมองไปที่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 46
หลี่ชิวจวี๋มองไปที่เงินปึกหนาๆ แล้วรีบโบกไม้โบกมือ“เงินนี้ฉันรับเอาไว้ไม่ได้หรอก! ฉันแค่เข้ามาช่วยก็เท่านั้น ไม่ได้ช่วยอะไรมากเลย”“ไม่ได้! พี่สะใภ้ชิวจวี๋ พี่สมควรได้รับมัน! ถ้าพี่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น แม่ของผมอาจจะถูกหม่าเหล่าซานและแก๊งทำให้ตกใจกลัวจนไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง!” จางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มจางต้าซานและหวังฮุ่ยก็พยักหน้าเช่นกัน: "ใช่แล้ว ชิวจวี๋ หนูรับเอาไว้เถอะ!"“แต่นี่มันเยอะเกินไป! ลุงคะ ป้าคะ ครอบครัวของพวกคุณต้องการเงินจำนวนนี้มากกว่าที่หนูอีกนะคะ!” หลี่ชิวจวี๋มองหวังฮุ่ยด้วยสีหน้าที่จริงใจแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีแต่หลี่ชิวจวี๋ไม่ใช่คนโลภเงิน!หากเธอเห็นแต่เงินเธอคงจะไปหาคนมีเงิน แล้วเป็นเมียน้อยอีกฝ่ายไปตั้งนานแล้ว!ก่อนหน้านี้คนร่ำรวยหลายคนในหมู่บ้านเคยติดต่อหลี่ชิวจวี๋เป็นการส่วนตัว และบอกว่าอยากจะเลี้ยงดูเธอแต่หลี่ชิวจวี๋ปฏิเสธอย่างหนักแน่นเพราะว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่ขายเรือนร่างเพื่อเงิน!“ไม่มาก! พี่สะใภ้ชิวจวี๋ เก็บไว้เถอะ! ครอบครัวของเรามีเงิน!” จางหยวน นำเงินไปไว้ในมือหลี่ชิวจวี๋โดยไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธเมื่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 47
หวังฮุ่ยไม่ได้สงสัยเรื่องอื่น และกำชับให้จางหยวนตามไปช่วยจางหยวนกลับรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเขาจำได้ว่าตนเองจัดเรียงไว้อย่างเรียบร้อย แล้วทำไมต้องจัดเรียงใหม่?พอทั้งสองคนมาถึงบ้านของหลี่ชิวจวี๋ และเข้าไปในบ้านแล้ว จางหยวนก็เดินไปที่หน้าตู้เย็น เปิดช่องแช่แข็งแล้วตรวจดูอีกครั้ง“ไก่เหล่านี้ถูกวางไว้อย่างเหมาะสมนี่นา! เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาพวกมันออกมาไม่ได้!” จางหยวนพลางดูพลางกล่าวทันทีที่พูดจบ เขาก็รู้สึกว่ามีร่างกายที่อ่อนนุ่มเหนียวๆกดทับหลังของตน!“เอ๊ะ? จริงเหรอ? แต่พี่คิดว่าการจัดวางไม่เรียบร้อยเลย! อาหยวน จัดเรียงใหม่อีกครั้งไหม?” หลี่ชิวจวี๋พึมพำอยู่ข้างหูของจางหยวนหลังคำพึมพำ กระแสไอร้อนก็พัดเข้าหูของจางหยวนในขณะเดียวกัน กลิ่นหอมอันเย้ายวนก็แทรกซึมเข้าไปในรูจมูกหัวใจของจางหยวนเต้นรัวคราวนี้ถึงได้รู้ว่าหลี่ชิวจวี๋จงใจหาข้ออ้าง เพื่อหลอกตนเองให้มาที่บ้านของเธอ!"อาหยวน ทำไมถึงได้ตะลึงงันไปแล้วล่ะ?"หลี่ชิวจวี๋ที่อยู่ข้างหลังส่ายเอวไปมาสัมผัสที่นุ่มนวลนั้น เริ่มแนบแน่นมากยิ่งขึ้น!จางหยวนกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบากในขณะนี้ เขาอยากจะหันหลังกลับจริงๆจากนั้นเขาก็กอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 48
ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ บางทีจางหยวนอาจจะไม่เชื่อแต่คนที่พูดนี้คือพ่อของเขาจางต้าซา เขาก็เชื่ออย่างแน่นอน!อันที่จริงแล้วพ่อของเขาจางต้าซานมีการรับรสที่ดีมากจริงๆก่อนหน้านี้เขาเคยพาจางหยวนไปกินข้าวที่ร้านอาหารกับเพื่อนร่วมงานตอนที่พ่อครัวกำลังทำอาหาร เพราะใช้เครื่องปรุงรสหมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่เครื่องปรุงรสบางอย่างไปทั้งโต๊ะไม่มีใครลิ้มรสชาติออก มีเพียงจางต้าซานเท่านั้นที่ลิ้มรสชาติออกตอนนั้นทุกคนก็ไม่เชื่อ จนกระทั่งพ่อครัววิ่งออกมาจากครัวทางด้านหลัง แล้วขอให้เถ้าแก่เนี้ยให้คนไปซื้อเครื่องปรุงรสทุกคนต่างก็พากันตกตะลึง จากนั้นก็พบว่าประสาทรับรสของจางต้าซานดีมากจริงๆ!จางหยวนเม้มริมฝีปาก เดินเข้าไปในบ้าน แล้วถามจางต้าซานด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มลึก“พ่อครับ เมื่อกี้พ่อบอกว่า ไก่พเนจรที่แม่เลี้ยงเอาไว้ อร่อยกว่าไก่ธรรมดา มันอร่อยกว่ายังไงครับ?”จางหยวนถามจนจางต้าซานไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเขาขมวดคิ้วแล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกาย“ใช่แล้ว! ไก่พเนจรที่แม่ลูกเลี้ยงเอาไว้ มีกลิ่นหอมอยู่ในเนื้อไก่! มันเหมือนกับ... เหมือนกลิ่นหอมของสมุนไพร!” จางต้าซานกล่าวร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 49
ถ้าอยากจะฝึกฝนพระสูตรกายจิต จะต้องดูดซับแก่นแท้ของแสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวงถึงจะฝึกฝนได้!เมื่อนับวันแล้ว วันนี้ก็ตรงกับวันขึ้นสิบห้าค่ำตามปฏิทินจันทรคติพอดี!หลังจากที่พ่อแม่ของเขาหลับไปแล้ว จางหยวนก็เดินออกจากประตูอย่างเงียบๆ แล้วเดินตรงไปที่ภูเขาที่อยู่ด้านหลังเมื่อเลือกสถานที่เปิดโล่งบนภูเขาที่อยู่ด้านหลังได้แล้ว จางหยวนก็นั่งขัดสมาธิ และเริ่มฝึกฝนจิตตามพระสูตรกายจิตทันทีไม่นานหลังจากนั้น จางหยวนก็สัมผัสได้ถึงพลังลมปราณ!ด้วยความแปลกประหลาดใจ เขาจึงใช้รีบใช้ความรู้สึกนึกคิดควบคุมพลังงานลมปราณ แล้วหมุนเวียนในร่างกายสักระยะหนึ่งหลังจากผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง แสงจันทร์บนท้องฟ้าราวกับว่าถูกดึงดูด ต่างก็พากันผสานเข้าสู่ร่างกายของจางหยวนพอแสงจันทร์เข้าสู่ร่างกาย ส่วนหนึ่งก็หลอมรวมเข้ากับเนื้อและเลือด หล่อเลี้ยงร่างกายของจางหยวนอีกส่วนหนึ่งรวมกันเข้าสู่เส้นลมปราณ ในที่สุดภายในจุดตันเถียนก็สร้างเมล็ดแก่นพลังลมปราณที่ขึ้นมาได้ และค่อยๆเแข็งแกร่งขึ้นทีละเล็กทีละน้อยทุกชั่วเวลานาทีผันผ่านไปจนกระทั่งรุ่งเช้า จางหยวนก็ค่อยๆลืมตาขึ้น จากนั้นแสงในนัยน์ตาของเขาก็หายไปหลังจากฝ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 50
จางหยวนโบกไม้โบกมือ: "แม่ครับ มันไม่เยอะเลย! ไก่สมุนไพรตัวหนึ่งขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบบาท และไก่ห้าสิบตัวมีขายได้เงินแค่สามหมื่นกว่าบาทเท่านั้น!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดพูดกะทันหัน และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว“ อาหยวน เป็นอะไรไปเหรอ?” เมื่อเห็นดังนี้ จางต้าซานก็ถามด้วยความเป็นห่วงจางหยวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า: "ไก่พเนจรกว่าจะเติบโตเต็มที่ต้องใช้เวลานานมาก ต้องเลี้ยงครึ่งปีถึงจะเติบโตเต็มที่! ถ้าเป็นอย่างนี้ จะทำเงินได้น้อยเกินไปจริงๆ!"“ช่วยไม่ได้ เนื้อของไก่พเนจรแตกต่างจากไก่เนื้อธรรมดา ไก่เนื้อธรรมดาจะเติบโตเร็ว แต่เนื้อไม่แน่นเลยสักนิด” หวังฮุ่ยกล่าวพร้อมส่ายหัวด้านการเลี้ยงไก่ เธอมีความรู้มากกว่าจางหยวนและจางต้าซานเสียอีกคำพูดของแม่ของเขาหวังฮุ่ยเตือนสติจางหยวนในเมื่อไก่พเนจรเติบโตช้า ทำไมไม่ลองเปลี่ยนจากไก่พเนจรเป็นไก่เนื้อล่ะ?ไก่เนื้อใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนครึ่งก็สามารถเชือดได้แล้ว!อีกอย่างใบสั่งยาเฟิ่งหมิงฉี่สามารถเร่งให้ไก่สมุนไพรเจริญเติบโตเร็วขึ้น ทำให้ระยะเวลาในการเชือดสั้นลง!แต่ถ้าพิจารณาถึงความเหนียวแน่นของเนื้อไก่แล้ว จางหยวนยังคงลัง
Latest chapter
