บทที่ 31

“อ๋อ ตอนนี้เข้าใจแล้ว เรื่องการลงทุนเป็นแค่ตัวล่อ แล้วเรื่องชวนพวกเราออกมาหาความสุขข้างนอกก็เป็นตัวล่อด้วยเหมือนกัน ความจริงคือนายอยากให้เราซื้ออสังหาริมทรัพย์จากพี่สะใภ้ แบบนั้นใช่ไหม?” เฮนรี่มีสีหน้าที่รู้ตัว

“อาทิตย์หน้าก็เปิดตัวแล้ว...พวกแกแต่ละคนจะต้องซื้อคนละหนึ่งบล็อค” สแตนลีย์กล่าวอย่างหนักแน่นเพื่อบอกกับพวกเพื่อนตนว่าอย่าคิดที่จะต่อรองเด็ดขาด

“โหย! ทั้งบล็อคเลยเนี้ยนะ? ขอมากไปมั้ง” เฮนรี่คร่ำครวญ

“จะปล้นกันซึ่ง ๆ หน้าเลยรึไงเพื่อน!” เซบาสเตียนตำหนิ

แกรี่ เลคไม่พูดอะไร กลับกัน เขาแตะหน้าผากของตนอย่างช่วยไม่ได้แทน นอกจากสแตนลีย์แล้ว แกรี่ก็เป็นคนหนึ่งที่พูดน้อย

“แล้ว?” สแตนลีย์มองกลับไปยังพวกเพื่อนทีละคน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกถึงสิ่งที่เขากำลังคิดหรือรู้สึกอยู่ตอนนี้

“ซึ้อก็ได้” เฮนรี่พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้สึกว่าเขากำลังถูกบังคับให้ซื้ออยู่

“ฉันก็จะซื้อด้วย เราจะไม่ซื้ออสังหาริมทรัพย์จากธุรกิจของตระกูลของพี่สะใภ้ของพวกเราได้ยังไงกัน?” เซบาสเตียนกลอกตาไปยังสแตนลีย์ ‘โธ่เว๊ย! เงินที่หามาอย่างยากลำบากของฉัน!’ เซบาสเตียนคิด

“แหงอยู่แล้ว ในเมื่อพวกนายก็พูดไปแล้ว ฉัน