Share
บทที่ 210
Related chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 211
ซาบริน่าตกตะลึงในขณะนั้น ซาบริน่าก็เข้าใจในที่สุด หลังจากเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเซบาสเตียนจะพาไอโนะไป และเธอก็ต้องตามเขากลับไปที่เซ้าท์ ซิตี้ด้วย“คุณตั้งใจจะทรมานฉันให้ตายทั้งเป็นใช่ไหม?” ซาบริน่าเอ่ยถามชายคนนั้นมองเธอด้วยสายตาแสนเจ้าเล่ห์ “แล้วคิดว่ายังไงล่ะ?”ซาบริน่าเดินโซเซและถอยหลังไปหนึ่งก้าวจากนั้น เธอก็เย้ยหยัน “ฉันไม่สนใจนักหรอกนะว่าคุณจะทรมานฉันด้วยวิธีสัปดนแบบไหน ฉันมันสมควรโดนแล้วแหละ เพราะดันเข้าไปสร้างปัญหาในงานแต่งของคุณเองนิ จะมีสักกี่คนในเซ้าท์ ซิตี้ ที่กล้าลูบคมชายผู้สูงศักดิ์และมีชื่อเสียงอย่างคุณบ้างล่ะ หรือว่ามีปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นอีก?ผู้หญิงแบบฉันที่เพิ่งออกจากคุกมา แถมไปมีความสัมพันธ์ที่ไม่จริงจังกับหลาย ๆ คน ในขณะที่กำลังตั้งท้องลูกของคุณอยู่ด้วย สำหรับคุณแล้ว นั่นคงเป็นความอัปยศครั้งใหญ่อย่างแน่นอนจะปล่อยให้ฉันไปเสวยสุขง่าย ๆ ได้ไง จริงไหม?”ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ “ฉลาดดีนิ! ส่งลูกสาวมาให้ฉัน!”“ได้ไงคะ?” ซาบริน่ากล่าว“จากนี้ไป ลูกสาวเธอเป็นตัวประกันของฉันแล้ว ฉันจะอุ้มเธอไปเอง!” เซบาสเตียนมองดูซาบริน่าโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ จากนั้นจึงมองไอโนะด้วย
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 212
"คุณกำลังทำอะไรน่ะ?!" ซาบริน่าลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจเสียงของเซบาสเตียนเย็นชาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ “ถ้าจะไม่สบายนั่นก็เป็นเรื่องของเธอ! แต่ว่าก่อนที่จะสะสางเรื่องหนี้จนเรียบร้อย เธอก็ควรจะดูแลเรื่องสุขภาพของเธอเองด้วยจะดีกว่านะ!”ซาบริน่าพูดไม่ออกเธอหันหน้าไปและเห็นว่าไอโนะที่หลับอยู่ตอนนี้ตื่นขึ้นแล้ว เด็กนั่งอยู่ระหว่างเขากับเธอ ถ้าคนที่ไม่รู้สถานการณ์เห็นพวกเขาตอนนี้ คนเหล่านั้นจะคิดว่าพวกเขาเป็นครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกเป็นแน่ไอโนะมองขึ้นไปในอากาศด้วยดวงตากลมโตราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างในใจอยู่หลังจากที่เซบาสเตียนพูดอย่างนั้น เขาก็เหลือบมองซาบริน่าและไอโนะอีกครั้ง จากนั้นก็เอนหลังและหลับตาลงเขาควรจะต้องพักผ่อนเสียหน่อยซาบริน่าถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อซาบริน่าต้องการอุ้มไอโนะไว้ในอ้อมแขน เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าไอโนะคลานไปบนตักของเซบาสเตียนเสียแล้ว แต่เซบาสเตียนก็ไม่ได้ลืมตาเขาปล่อยให้ไอโนะคลานขึ้นไปบนตักของตนตามที่เธอต้องการไอโนะเห็นว่าเซบาสเตียนไม่ลืมตา เธอก็เผยรอยยิ้มออกมาทันที เพียงแวบเดียว เธอก็กำหมัดเล็ก ๆ ของเธอและต่อยดวงตาอีกข้างของเซบาสเตียนโอ๊ย!คิงส
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 213
ในเวลาเดียวกัน เซลีนก็เห็นซาบริน่าด้วยเธอทั้งสองไม่ได้เจอกันนานถึงหกปี ตอนนี้ เซลีนสวมใส่เครื่องประดับจำพวกเพชรพลอยไปทั่วทั้งตัว ความหรูหราหมาเห่าประจักษ์ตาทุกสายเธอแต่งตัวเหมือนผู้ดีชั้นสูงผู้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดซาบริน่าเยาะเย้ยในใจของเธอ 'ช่างเป็นการเผชิญหน้าที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เสียจริง ๆ'เธอจ้องมองเซลีนด้วยสายตาอันแหลมคมและเย็นชา สายตานั้นกำลังจะบอกว่าเธอต้องการชีวิตของเซลีนมากเท่าใดเมื่อหกปีที่แล้วตอนที่เธอยังอยู่ในเรือนจำ แม้ว่าจะเกลียดตระกูลลินน์มากเหลือทน แต่ซาบริน่าก็ไม่ได้มองว่าเซลีนเป็นศัตรูเหมือนเช่นตอนนี้ แม้กระนั้น ตอนนี้ซาบริน่าประทับตราให้เซลีนและคนตระกูลลินน์เป็นศัตรูของเธอจนหมดแล้วศัตรูตัวฉกาจ!ในอดีต แม้เซลีนจะเป็นคนที่ก่ออาชญากรรมเอง แต่ครอบครัวลินน์กลับใส่ร้ายป้ายสีซาบริน่าและส่งเธอเข้าไปนอนในลูกกรงแทน ยิ่งไปกว่านั้น ลินคอล์นยังหลอกให้ซาบริน่ากลายเป็นเครื่องบรรณาการของชายหนุ่มที่กำลังจะจบชีวิตตัวเองลง แต่ความจริงแล้ว ชายผู้นั้นคือเซบาสเตียน แต่ครอบครัวลินน์ไม่ได้บอกเธอหลังจากที่ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ แต่พวกเขากลับใส่ร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่าแทน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 214
หนึ่งในนั้นชี้นิ้วมาทางเธอและเริ่มเปิดปากพูด “ผู้หญิงคนนั้นไง ตัวเป็น ๆ เลยด้วย”“เฮ้อ ในที่สุดนายท่านเซบาสเตียนก็พบผู้หญิงคนนี้แล้ว!”“นางคนร้ายนั่น! ในที่สุดก็ถูกนายท่านเซบาสเตียนจับตัวได้เสียที”“ตอนนี้ไม่มีทางที่ผู้หญิงคนนี้จะหนีรอดไปได้อีกแล้ว”“สมน้ำหน้า! ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอนำหายนะมาสู่พวกลูกคนรวยนับไม่ถ้วน และเธอยังทำลายงานแต่งงานของนายท่านเซบาสเตียนด้วย เหตุการณ์นี้ส่งผลกระทบโดยตรงจนทำให้คุณเซลีนต้องแท้งลูกไป”“ผู้หญิงคนนี้กลับมาแล้ว ครั้งนี้ทั้งตระกูลฟอร์ดและตระกูลชอว์คงจะไม่ปล่อยเธอไปแน่ ๆ!”“ฉันอยากจะเห็นกับตาจริง ๆ ว่าเธอจะตายยังไง!”“นายท่านเซบาสเตียนจะต้องถลกหนังผู้หญิงคนนี้ทั้งเป็นอย่างแน่นอน!”“แค่ถลกหนังมันคงเบามือไปมั้ง แต่ดู แล้วท่านเซบาสเตียนจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่”มีคนสองสามคนด่าทอซาบริน่า ไอโนะเห็นคนเหล่านี้โจมตีแม่ของเธอพร้อม ๆ กัน เธอจึงซ่อนตัวด้วยความกลัวที่ด้านหลังขาของแม่และกอดไว้ด้วยมือทั้งสองข้างไนเจลเอ่ยถามอย่างซื่อตรง “นี่… นี่ลูกของเธอเหรอ?”“ธุรกิจอะไรของคุณไม่ทราบ?” ซาบริน่าเอ่ยถาม“เจ้าตัวน้อยตรงนี้กับหมอนั้น… ดูคล้าย ๆ กันนะว่าไห
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 215
ซาบริน่าพูด “อยู่… อยู่ที่บ้านคุณน่ะเหรอ?”เซบาสเตียนไม่ได้ตอบเธอ เพียงแต่จับมือของไอโนะแล้วเดินออกไปเท่านั้น ไอโนะก็เดินตามเขาออกไปอย่างว่าง่าย จังหวะการเดินของทั้งพ่อตัวโตและเจ้าตัวเล็กนั้นสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจซาบริน่าเดินตามไป และตกตะลึงเมื่อเห็นทั้งสองความรู้สึกผสมปนเปเกิดขึ้นภายในใจเธอ เธอคิดว่าเมื่อตอนที่เซบาสเตียนยังเป็นเด็ก เขาไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดีจากตระกูลฟอร์ด และเขาจะต้องรู้สึกเช่นไรกับการที่ป้าเกรซต้องหอบเขาไปต้องนู้นทีตรงนี้ทีกระนั้น ลูกสาวของเธอก็มีชะตากรรมเช่นเดียวกันเธอเดินตามหลังคู่พ่อลูกไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากรถไปเพียงหนึ่งก้าว ก็มีชายคนหนึ่งเดินมาจากด้านข้าง ชายคนนั้นดูเหมือนเขาจะอายุราวห้าสิบหรือหกสิบ เขามีใบหน้าที่อวบอิ่ม ศีรษะล้านเตียน และมีผมเหลือเพียงไม่กี่เส้นบนศีรษะทั้งสองข้าง แม้จะหวีผมปัดขึ้นมา การซ่อนศีรษะล้านเลื่อมเช่นนั้นก็เป็นเรื่องยากชายชราเดินตรงหน้าของเซบาสเตียนอย่างตื่นเต้นและขยันขันแข็ง และพูดอย่างสุภาพว่า “นายท่านเซบาสเตียน คุณ... คุณกลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอครับ?”เซบาสเตียนหันไปมองชายชราด้วยท่าทางเย็นชา "ใคร
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 216
ชายชราคนนี้เป็นชายชราสกปรกตัณหากลับตัวพ่อ!เมื่อสักครู่ เขาได้ยินผู้คนกล่าวถึงซาบริน่า ดังนั้น เขาจึงรู้ว่าซาบริน่ากลับมาในครั้งนี้ได้เพราะถูกนายท่านเซบาสเตียนจับตัวมา เขารู้ด้วยว่าเซบาสเตียนคงจะไม่ปล่อยซาบริน่าไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน เขาจึงเกิดเเรงบันดาลใจนี้ขึ้นมาทันที เขาคิดว่าจะสามารถสร้างความพึงพอใจให้กับนายท่านเซบาสเตียนได้ พร้อมทั้งเขาเองก็จะได้รื่นเริงกับของเล่นชิ้นใหม่ของตนซึ่งผู้คนทั่วเซ้าท์ ซิตี้ต่างพากันริษยาและชังน้ำหน้าในเวลาเดียวกันช่างเป็นความคิดที่ปราดเปรื่องเสียจริงชายชราความคิดสกปรกจ้องมองซาบริน่าด้วยความยินดี จากนั้นจึงหัวเราะและพูดว่า “เธอเป็นแค่นางผู้หญิงราคาถูก ฉันแค่จัดการทำธุระให้นายท่านเซบาสเตียนก็เท่านั้น”"โครม!" ขณะที่ชายชราสกปรกพูดจบประโยคและก่อนที่จะรู้ตัว เขาก็ล้มลงหลังจากถูกไอโนะผลัก ร่างอ้วนที่หนักเกือบ 100 กิโลกรัมล้มลงกับพื้น เนื้อเยื่อไขมันทั้งหมดในร่างกายของเขากระตุกอย่างผิดรูปผิดร่างก่อนที่เขาจะได้สติ เซบาสเตียนก็มองคิงส์ตันเชิงให้สัญญาณ คิงส์ตันก็เข้าใจในทันทีและลากชายชราออกไป“นายท่านเซบาสเตียน… คุณ… คุณไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมแล้วเหรอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 217
เซบาสเตียนโน้มตัวและโอบอุ้มซาบริน่าไว้ในอ้อมแขน และเอ่ยถามราวกับมีนัยแอบแฝง “นั่งทั้งเครื่องบินแถมยังนั่งรถต่ออีก เธอไม่คิดว่าตัวเองจะเหนื่อยล้าและมีกลิ่นเหม็นไปทั่วเพราะการเดินทางไกลตั้งนานสองนานแบบนั้นบ้างเหรอ? ตอนนี้เธอก็ควรไปอาบน้ำล้างตัวให้สดชื่นได้แล้ว”เมื่อพูดไปเช่นนั้นแล้ว ชายผู้นั้นไม่สนใจกับท่าทีตื่นตกใจและการพยายามดิ้นรนของซาบริน่าเลย เขาเพียงแต่พาเตียงไปยังห้องนอนของทั้งสองซาบริน่าเคยอยู่ในห้องนอนของเขามาก่อน นั่นคือเมื่อหกปีที่แล้ว และเธอเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดอย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ เขากลับพาเธอไปยังห้องนอนเขาอีกเหรอ?ซาบริน่ายังคงดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง “เซบาสเตียน ฟอร์ด ถ้าคุณอยากให้ฉันอาบน้ำ ฉันอาบเองได้ ช่วยปล่อยฉันลงด้วยค่ะ ถ้าคุณยังอุ้มฉันอยู่แบบนี้ ฉัน… ฉันจะโทรแจ้งตำรวจจริง ๆ ด้วย!”“โทรแจ้งตำรวจ?” ชายคนนั้นเย้ยหยันอย่างเย็นชา “ผู้หญิงที่ติดหนี้ฉันตั้งสิบล้าน อีกทั้งยังอยู่ในบ้านฉันอย่างเธอเนี้ยนะ เธอแน่ใจเหรอว่าโทรหาตำรวจแล้วจะทำอะไรได้? หรือไม่ เธอก็อยากจะปลุกลูกสาวเธอให้ตื่นขึ้นมาตอนนี้เลยล่ะ?”ซาบริน่าพูดไม่ออกเธอหยุดดิ้นรน ณ ตอนนั้น และปล่อยให้เขาอุ้มเธอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 218
แล้วลูกของฉันล่ะ?ลูกของฉันไร้เดียงสาแค่ไหน?เมื่อหกปีก่อน ตอนที่รู้ว่าคุณเป็นพ่อของเด็กที่อยู่ในท้องฉัน ฉันไม่ควรยืนหยัดต่อสู้เพื่อลูกและตัวฉันเองบ้างรึไง?ก็แน่นอนแหละ ถึงคุณจะรู้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกคุณ คุณก็ไม่ต้องการอยู่ดี เพราะเราไม่มีความรู้สึกต่อกัน ถ้ามองข้ามเรื่องที่ว่าคุณไม่รู้ว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือฉัน หรือรู้ก็ตามเถอะ คุณอาจไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้ แต่คงฆ่าฉันไปนานแล้วใช่ไหม?ที่ฉันพูดทั้งหมดนี้เพื่อบอกคุณว่าหกปีก่อน ตอนที่ฉันโดนตราหน้าว่าเป็นตัวหายนะจากทุกสายตาในเมืองเซ้าท์ ซิตี้ ฉันแค่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่แล้วดันเข้าไปพัวพันกับวังวนของคุณเท่านั้น ฉันติดอยู่ระหว่างคุณ ไนเจล ครอบครัวลินน์ ฉันเป็นเหมือนตัวตลกตัวหนึ่งฉันทำอะไรผิดเหรอ?ฉันไม่ได้ยั่วยวนไนเจล และก็ไม่เคยอยากมักใหญ่ใฝ่สูงอย่างการคบหากับคุณด้วยซ้ำถึงอย่างนั้น พวกคุณทุกคนกลับต้อนฉันจนมุมทุกทาง ผู้หญิงที่พ่อแม่ก็ตายจากไปหมดแล้วอย่างฉัน แถมยังมีลูกด้วย ช่วยบอกทีได้ไหม คุณฟอร์ด ฉันจะมีปัญญาที่ไหนไปสร้างความวุ่นวายขนาดนั้นได้?คุณฟอร์ด และการที่คุณเยาะเย้ยฉันแบบนี้ คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่อยู่เหนือคนอื่นเสมอ
Latest chapter
