Share
บทที่ 227
Related chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 228
ในขณะนี้ ไอโนะไม่กลัวเจ้าตูดหมึกอีกแล้ว เธอรู้สึกว่ามันน่าสนุกมากกว่าซาบริน่าที่ถูกอุ้มเข้ามาพูดเบา ๆ ว่า “คุณบอกว่าห้องนอนของคุณเต็มไปด้วยอุปกรณ์และอาวุธที่ซ่อนอยู่ไม่ใช่เหรอ?”"ใช่!"“ถ้าอย่างนั้น ฉัน…” เธอจะยังกล้าขยับเขยื้อนอะไรได้อีก? การขยับตัวเพียงนิดเดียว เธออาจต้องลาโลกใบนี้ไปเลยก็ได้“ห้องนี้ระบุตัวบุคคล ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนลึกสุดในตัวของเธอ ตอนนี้เธอปลอดภัยในห้องนี้แล้ว” เซบาสเตียนกล่าวซาบริน่าหน้าแดงอีกครั้งเธอรู้ว่าตัวเองเพลี่ยงพล้ำค่อนข้างง่าย เธอหน้าแดงอย่างง่ายดาย และทุกครั้งที่เธอหน้าแดงก็เป็นสัญญาณว่าเขาแอบอ่านความคิดภายในใจของเธอชายคนนั้นอุ้มเธอกลับเข้าไปใต้ผ้าห่ม และหันกลับไปตะโกนว่า “ป้าลูอิส เอาผ้าห่มขนห่านมาให้หน่อย”ผ้าห่มขนห่านถูกนำมาอย่างรวดเร็ว เซบาสเตียนซุกตัวซาบริน่าไว้ในผ้านวม จากนั้นซาบริน่าก็นอนเปลือยเปล่าในผ้านวมขนห่านซึ่งเป็นสีขาวบริสุทธิ์ ขณะที่เธอมองดูเซบาสเตียนเปลี่ยนเสื้อผ้าเขาไม่สนใจการมีอยู่ของเธอเลยเขาถอดเสื้อผ้าสบาย ๆ ต่อหน้าเธอ แล้วเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่เขากำลังจะใส่ เสื้อเชิ้ต เน็กไท ชุดสูท
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 229
แม้ว่าซาบริน่าจะอาย แต่เธอก็ทำตามที่ป้าลูอิสจัดการป้าลูอิสเป็นพยาบาลประจำครอบครัว ฝีมือของเธอเรียกได้ว่าอยู่ในระดับมืออาชีพและดูแลซาบริน่าเป็นอย่างดีเพราะเธอเข้าใจเรื่องนี้เป็นดีในทางกลับกัน ซาบริน่ายังรู้สึกเขินอายเล็กน้อยป้าลูอิสยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “คุณนายฟอร์ด คุณอ่อนไหวมากเลยนะคะ ไม่แปลกใจเลยที่นายท่านชอบคุณมาก”ซาบริน่าพูดไม่ออก“คุณนายฟอร์ดคะ” ป้าลูอิสเรียก“คะ” แม้ว่าซาบริน่าจะรู้ว่าเธอไม่ใช่คุณนายฟอร์ด แต่เธอก็ไม่คัดค้านเมื่อป้าลูอิสเรียกเธอ เพราะเธอรู้ว่าการคัดค้านของเธอไม่ได้ผล“ฉันเห็นว่าเจ้าหญิงน้อยเองก็อยากมีน้องมากเช่นกัน ด้วยอำนาจทางการเงินของนายท่าน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยากมีลูกคนเดียว ถ้าคุณทั้งคู่ยังอยากมีลูกกันอีก คุณต้องดูแลตัวเอง คุณนายฟอร์ด อย่าขยับ ฉันจะใส่ยาเหน็บเข้าที่ตรงนั้น”ซาบริน่าไม่กล้าขยับหลังจากเหน็บยาเหน็บแล้ว ป้าลูอิสก็พูดอย่างระมัดระวังกับซาบริน่าว่า “คุณนายฟอร์ดคะ คุณต้องนอนบนเตียงอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง”ซาบริน่าเอาหัวของเธอซุกอยู่ในผ้าห่มและพึมพำ “เข้าใจแล้ว”ป้าลูอิสออกจากห้องอย่างเข้าใจและไม่รบกวนเธออีกเมื่อไม่มีเซบาสเตียนอย
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 230
ชุดของซาบริน่าสวยมากและเข้ากับนิสัยใจคอของเธอได้เป็นอย่างดี เธอดูเหมือนนางฟ้าที่เย็นชาและเรียบง่ายแต่ชุดของเซลีนนั้นประดับด้วยเพชรพลอยมากมายเป็นเวลาหกปีแล้ว เซลีนดูสดใสและเปล่งประกายกว่าเมื่อหกปีก่อน และเธอดูโอ้อวดและเจ้ากี้เจ้าการมากกว่าเมื่อหกปีก่อน เมื่อหกปีที่แล้ว ความเจ้ากี้เจ้าการของเซลีนยังถูกปกปิดไว้ แต่ทุกวันนี้เซลีนมีคำเจ้ากี้เจ้าการเขียนไว้บนใบหน้าโดยปราศจากการปกปิดใด ๆซาบริน่ารู้สึกเศร้าอยู่ในใจเป็นเรื่องน่าขันที่สาวใช้ในบ้านของเซบาสเตียนเรียกซาบริน่าว่าคุณนายฟอร์ดถ้าเธอคือคุณนายฟอร์ด แล้วเซลีนล่ะคืออะไร?ช่างตลกอะไรขนาดนี้แต่นี่ก็ยังดีซาบริน่ามองเซลีนพลางเลิกคิ้ว และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เซลีน ไม่เพียงแต่ฉันอยู่ที่นี่เท่านั้นนะ แต่ฉันยังนอนบนเตียงเดียวกันกับเซบาสเตียนด้วย เราเป็นคู่กันโดยพฤตินัย คู่รักพฤตินัย เข้าใจไหม?ตอนนี้เซบาสเตียนให้ความสนใจกับฉันมากชุดนี้ที่ฉันใส่เนี้ย คนที่ทำงานภายใต้คำสั่งของเซบาสเตียนเป็นคนเอามาให้กับมือเลยนะสวยใช่ไหมล่ะ เซลีน?”เซลีนตอบว่า “แก!”เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชังหลังจากหยุดชั่วคราว เซลีน ก็พูดอย่างชั่วร้า
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 231
“ตาแท้ ๆ ของฉัน!”“ตอนนี้ฉันเป็นหลานสาวที่ตาตามใจมากที่สุด!”“ซาบริน่า ถ้าแกอยากให้ครอบครัวฉันและฉันตาย แกฝันไปเถอะ!”“นายท่านอาวุโสชอว์เหรอ? เขาเป็นตาของแกเหรอ?” ซาบริน่าตกใจเป็นอย่างมากเธอไม่ได้คาดคิดมาก่อนซาบริน่าเข้าใจทันทีว่าทำไมเซลีนจึงหยิ่งทะนงและเจ้ากี้เจ้าการนักตอนนี้ เซลีนมีคนคอยหนุนหลังเธอแล้ว"ถูกต้อง! ตาแท้ ๆ ของฉัน” เซลีนมองไปทางซาบริน่าด้วยสายตาที่พอใจที่มีความอิจฉาและความเกลียดชังเต็มไปหมดเมื่อเซบาสเตียนยกเลิกงานแต่งงานกับเซลีนเมื่อหกปีที่แล้ว เขาขังเธอไว้ที่บ้านตระกูลลินน์เพื่อเตรียมคลอด ครอบครัวลินน์ตกอยู่ในสภาวะหวาดกลัวอย่างไม่มีสิ้นสุด เพราะเซลีนรู้ว่าเด็กในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของเซบาสเตียน ดังนั้นทันทีที่เด็กเกิด ครอบครัวลินน์ทุกคนจะต้องตายเมื่อพวกเขาหมดปัญญา นายท่านอาวุโสชอว์ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าประตูบ้านของพวกเขาเซลีนจำวันที่ผู้เฒ่าชอว์ปรากฏตัวได้เป็นอย่างดีมีรถสีดำคันหรูอย่างน้อย 20 คัน จอดอยู่ด้านนอกบ้านตระกูลลินน์ และผู้คุ้มกันสี่คนก็พานายท่านอาวุโสชอว์มายังบ้านตระกูลลินน์ ลินคอล์นและเจดเป็นลมไปโดยทันทีพวกเขาคิดว่าครอบครัวฟอร์ดส่งนายท่านอาวุ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 232
ท่านผู้เฒ่าชอว์ก้มลงมองเซลีน “เซลีน หนูคือเซลลี่เหรอ? เด็กที่ลูกสาวของฉันทิ้งไว้งั้นเหรอ?”ใบหน้าของเซลีนเต็มไปด้วยน้ำตา “คุณตาคะ แสดงว่าตาเป็นพ่อของแม่หนู พวกเขาบอกว่าแม่ของหนูเป็นขอทาน แต่แม่ของหนูมีพ่อที่น่าเคารพและมีเกียรติเป็นอย่างมาก“แต่ทำไมแม่ของหนูถึงกลายเป็นขอทานในตอนนั้นล่ะคะ คุณตา?”เซลีนเคยรู้เรื่องพ่อของเขาและภรรยาเก่าเมื่อลินคอล์นรับผู้หญิงคนนั้นมา เธออยากจะใช้เวลาที่เหลือกับลินคอล์นอย่างสุดหัวใจ แต่ลินคอล์นไล่เธอออกไปจากบ้านหลังจากที่เขาอยู่กับเธอ และหยิบฉวยเครื่องประดับทั้งหมดมาจากในกระเป๋าใบเล็ก ๆ ที่เธอถือติดตัวมาโดยตลอดลินคอล์นและเจดแต่งงานกันหลังจากเหตุการณ์นั้นต่อมาพวกเขารับเลี้ยงเซลีนซึ่งตอนนั้นอายุได้ 1 ขวบ เพราะเจดมีบุตรยาก แม้ว่าเซลีนจะเป็นลูกบุญธรรม แต่เธอก็ไม่ต่างจากลูกแท้ ๆ ในสายตาของเจดและลินคอร์นทั้ง 3 คน ในครอบครัวมีกลมเกลียวกันอยู่เสมออย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังจากผ่านไป 20 ปี ผู้หญิงคนนั้นซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกลินคอล์นไล่ออกจากบ้าน กลับกลายเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของนายท่านอาวุโสชอว์ผู้หญิงคนนั้น…ทั้งสามคนในครอบครัวลินน์รู้ดีอยู่ในใจ และไ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 233
เซลีนถูกบอดี้การ์ดของนายท่านอาวุโสชอว์อุ้มไปส่งที่โรงพยาบาลเอกชนซึ่งเป็นโรงพยาบาลของครอบครัวชอว์ วอร์ดที่เธอเข้ารับการรักษานั้นเป็นวอร์ดที่ดีที่สุดและเป็นส่วนตัวที่สุด หมอพบว่าอาการป่วยของเซลีนเป็นสาเหตุของการคลอดก่อนกำหนด แต่นายท่านอาวุโสชอว์ที่รู้ว่าลูกสาวของเขาเสียชีวิตแล้ว และนี่เป็นหลานสาวคนเดียวที่เขาเหลืออยู่ ดังนั้นไม่ว่าเมื่อก่อนเซลีนจะเป็นอย่างไรและไม่ว่าเธอจะหลอกเซบาสเตียนหรือไม่ เขาก็ไม่สนใจ นายท่านอาวุโสชอว์เพียงต้องการรับหลานสาวคนนี้ไว้ เขาจัดหาหมอที่เก่งที่สุดให้เซลีน เพื่อฟื้นฟูสุขภาพของเธอ นอกจากนี้เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับเซบาสเตียน นายท่านอาวุโสชอว์ถึงกับออกหน้าเอง เขาทิ้งความหยิ่งยโสและอธิบายให้เซบาสเตียนฟังว่า “เซบาสเตียน ฉันทำผิดต่อนาย ฉันตามหาน้าของมาร์คัสอย่างใจจดใจจ่อ และลุงชอว์ของนายก็ได้พบว่าเธอเคยอยู่กับชายผู้นี้ที่ชื่อลินคอล์น ลินน์ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะไปบ้านตระกูลลินน์” “ฉันเพิ่งรู้เมื่อไปถึงว่านายขังเซลลี่เอาไว้” “เมื่อเซลลี่เห็นว่าฉันเข้าไป เธอคิดว่านายส่งคนมาทำอะไรบางอย่างกับเธอ จากนั้นเธอก็ตกบันไดเพราะเธอเสียสมาธิซึ่งส่งผลให้เธอแท้งลูกในที่สุด
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 234
ในตอนนั้นเซลีนรู้สึกอับอายอย่างมาก เธอฝืนยิ้มและมองเซบาสเตียนอย่างประชดประชัน “ เซบาสเตียนที่รักคะ ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นผู้หญิงที่เคยอุ้มท้องลูกของคุณและช่วยชีวิตคุณ อีกทั้งตาของฉันก็มีอำนาจมากด้วย ฉันไม่ดีพอสำหรับคุณเหรอคะ?”เซบาสเตียนพูดโดยไม่แสดงอาการใด ๆ “ไม่”เซลีนถามว่า “ทำไมล่ะ?”เซบาสเตียนยิ้มเยาะ “ซาบริน่าทำลายการแต่งงานของเรา ไม่มีใครในเมืองเซ้าท์ ซิตี้กล้าสร้างความวุ่นวายในงานแต่งงานของฉัน ในเมื่อซาบริน่าทำเรื่องแบบนั้น ฉันจะจับเป็นเธอมาให้ได้ แต่ถ้ายังจับซาบริน่ามาไม่ได้ ฉันจะไม่แต่งงานเด็ดขาด!”เซลีนหมดคำที่จะพูดเธอถ่ายทอดสิ่งที่เซบาสเตียนพูดกับลินคอล์นและเจด ทั้งสามคนในครอบครัวคาดเดากันอย่างลับ ๆ ว่าบางทีเหตุผลที่เซบาสเตียนต้องการจับตัวซาบริน่าให้กลับทั้งที่มีชีวิตอยู่ อาจไม่ใช่จุดสิ้นสุดชีวิตของเธอ แต่เป็นเพราะเด็กในท้องของซาบริน่าเซบาสเตียนต้องมั่นใจเพียงครึ่งเดียวจากคำพูดของซาบริน่าเขาต้องการจะรอจนซาบริน่าคลอดลูก ถ้าลูกของซาบริน่าเป็นลูกของเซบาสเตียน ครอบครัวของลินน์ก็ไม่อาจหนีจากความตายได้แต่นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้นลูกน้องที่ติดตามเซบาสเตียนได้กระจา
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 235
“แกคิดว่าคนอย่างซาบริน่า สก๊อตต์จะกลัวเด็กอมมือที่เอาคุณตามาขู่รึไง?”“ฮ่าฮ่า!” เสียงหัวเราะของเซลีนบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น “ซาบริน่า คุณตาของฉันมีกองทหารเก่าของเขาอยู่ทั่วประเทศ และส่วนใหญ่อยู่ที่ชายแดนเพื่อรักษาความปลอดภัย เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณตาของฉันส่งแกไปที่ชายแดนด้วยความโกรธเคือง”“เขาคงจะสั่งอีกสักอย่าง”“แกรู้ไหมว่าแกจะจบลงยังไง?”“มันคือสถานที่ที่ไม่มีใครอยู่ภายใต้กฎหมายเลยแหละ ที่แห่งนี้มีอาชญากรและพวกนอกกฎหมายทุกประเภทอยู่ทุกหนทุกแห่ง แกจะถูกมัดไว้กับต้นไม้และพวกเขาไม่ให้แกใส่แม้แต่เสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำ”“จะมีคนหลายร้อยหลายร้อยคนรอเข้าแถวเพื่อเสพสมกับแกทุกวัน”“จนกว่าแกจะเหนื่อยตาหรือเป็นโรคตายไปนั่นแหละ!”ซาบริน่าอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นใบหน้าของเซลีนพึงพอใจมากขึ้นอีกตอนที่เธอเห็นท่าทางของซาบริน่าแม้ซาบริน่าจะมีอาการสั่นเล็กน้อย แต่เธอก็เยาะเย้ยและกล่าวว่า “ไม่เป็นไรหรอก ถ้าคุณตาของแกเอาตัวฉันไปได้ ก็เอาไปเลย! เซลีน แกเคยส่องกระจกดูตัวเองบ้างไหมว่าตอนที่แกกำลังมาทำอวดดีใส่ฉันแบบนี้ แกมีสารรูปยังไง?”“แกก็เหมือนกับเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมที่ไม่มีปัญญาจะเอาชนะคนอื่นได้ไง น
Latest chapter
