Share
บทที่ 70
Related chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 71
ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นและพบว่าตัวเองกำลังมองเซบาสเตียน สีหน้าของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไป ไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงปรากฏตัว อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดอย่างมีเหตุผลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะไม่มา นั่นเพราะการล่องเรือสำราญนี้เต็มไปด้วยเด็กที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอยู่แล้วชุดสูทของเซบาสเตียนปกคลุมบนร่างกายของซาบริน่า ขณะที่เขาดึงเธอเข้าไปกอด จ้องมองไปที่คนอื่น ๆ ด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรเรือสำราญที่อึกทึกก็พลันเงียบไปในทันทีไม่มีใครบนเรือสำราญลำนั้นที่ไม่กลัวเซบาสเตียนเลยหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว น้อยคนนักที่จะเคยได้ยินชื่อของเซบาสเตียน และน้อยคนที่จะกลัวเขา อย่างไรก็ตาม ในเวลาเพียงหนึ่งเดือน เซบาสเตียนได้เข้าครอบครองตระกูลฟอร์ดทั้งหมดโดยยึดตำแหน่งที่มีอำนาจสูงสุดในกลุ่มฟอร์ด ราวกับว่าเพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ เหตุการณ์ที่สำคัญของเรื่องราวนี้ก็คือ ถึงแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงความเป็นเจ้าของของกลุ่มบริษัททั้งหมดอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีสัญญาณของความวุ่นวายหรือความระส่ำระสายภายในบริษัทเลยนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นถึงการมองการณ์ไกล และการเตรียมความพร้อมที่ไม่ธรร
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 72
“ไนเจล ช่วยพวกเราด้วย!”“ในตอนนี้ มีแต่คุณเท่านั้นที่สามารถพูดคุยกับลูกพี่ลูกน้องของคุณได้”“ฉันขอร้องล่ะไนเจล ถ้าคุณเต็มใจที่จะช่วยฉัน ฉันจะยอมยกรถสปอร์ตรุ่นโปรดใหม่ล่าสุดให้...โดยไม่มีเงื่อนไขเลยก็ได้!”ไนเจลยังคงยิ้มขณะตอบ “พูดแบบนั้นเองนะ!”“เออสิ!”“เอาล่ะ ฉันจะให้คำมั่นสัญญากับพวกคุณทั้งหมด มันจะต้องไม่เป็นไร! พวกคุณจะไม่เป็นไรอย่างแน่นอน ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะไม่ขัดขวางครอบครัวที่มีอิทธิพลของพวกคุณเพียงเพราะผู้หญิงที่ดูเหมือนขอทานแบบนั้นอย่างแน่นอน เขายุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องของตัวเองมาก เขาจะมีเวลามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกคุณทุกคนได้ยังไง?”“แค่เล่นต่อกันไปเลย… ทุกคน ขอให้สนุกนะ”“ก็ดี ถ้าไนเจลพูดแบบนั้น ฉันได้สบายใจมากขึ้น”“ให้ไนเจลเป็นผู้จัดงานหลักในกิจกรรมต่อไป แบบนี้ เราจะได้เล่นสนุกจนหนำใจไปเลย”“ขอบคุณนะ ไนเจล!”“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่!” ไนเจลยิ้มอย่างมีเลศนัยแม้ว่าการล่องเรือจะหรูหราและยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้พวกเขาขาดใครบางคน เช่นซาบริน่าที่พวกเขาสามารถเล่นด้วยเพื่อความบันเทิงได้ ยิ่งไปกว่านั้น การมาของเซบาสเตียนทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก และพวกเขาไม่รู้สึกสนุกอีกต่อ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 73
ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นขณะที่เธอจ้องไปที่เซบาสเตียน ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรถึงอย่างนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหินจนดูเหมือนเย็นชา “คุณฟอร์ดคะ คุณกำลังพยายามจะพูดอะไรกันแน่? แผนการของฉัน แผนการที่ฉันวางไว้ใช้กับคุณ คุณยังไม่รู้อีกรึไง? ในเมื่อคุณเป็นคนเปิดโปงฉันเอง แล้วยังจะมาถามอะไรฉันอีก?”“ดูเหมือนเธอจะลืมสิ่งที่ฉันเคยเตือนเธอไปแล้ว” เสียงของชายผู้นั้นดูโหดร้ายน้อยกว่าเมื่อก่อน“ฉันไม่ได้ลืม” ซาบริน่าก้มศีรษะลง ยิ้มจาง ๆ เป็นการตอบรับเซบาสเตียนเตือนเธอว่าอย่าไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นในขณะที่เธอยังคงมีความสัมพันธ์ในชีวิตสมรสกับเขา แม้จะไม่มีคำเตือนของเขา แต่เธอจะไปคบกับใครได้ล่ะ?ในบรรดาชายหญิงบนเรือสำราญ ไม่มีใครมองว่าเธอเป็นมนุษย์ แม้แต่ไนเจลที่ปฏิบัติต่อเธออย่างเหมาะสม ก็มีสายตาที่ดูเหมือนเขากำลังเล่นตลกกับเธอในสายตาของพวกเขา เธอเป็นแค่เรื่องตลกที่น่าสมเพช“ฉันแค่อยากจะหาเงินแค่นั้นเอง น่าเสียดายที่เงินกำลังจะลอยเข้ามาหา แต่ฉันถูกคุณมาขัดจังหวะ”ซาบริน่าพูดตามความจริง แต่ไม่มีเสียงบ่นใด ๆ ในน้ำเสียงของเธอ กลับดูเหมือนว่าเธอกำลังอธิบายตัวเองอยู่มีเพียงความรู้สึกหมดหนทาง
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 74
เหลือเพียงเซบาสเตียนที่ยืนอยู่ตรงนั้นวันต่อมาซาบริน่าตื่นนอนแต่เช้าตามปกติ และกำลังเตรียมที่จะออกไปหลังจากล้างหน้า อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะได้มีโอกาสเดินออกไป เธอก็ได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากข้างหลังเธอ“เดี๋ยวก่อน”ซาบริน่าหันกลับไปหาเซบาสเตียนที่สวมสูทและรองเท้าหนัง กำลังถือกระเป๋าเอกสาร ซาบริน่ามองเขาด้วยความสับสน“เช้านี้เราไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลกัน” เซบาสเตียนพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลซาบริน่าพูดไม่ออกเธอเดินตามหลังเซบาสเตียนไปอย่างเชื่องช้า เดินออกมาจากลิฟต์และเห็นรถของคิงส์ตันจอดอยู่บริเวณทางเข้าซาบริน่าเดินผ่านหน้ารถโดยไม่ตั้งใจจะลดความเร็วลง ขณะที่เธอเกือบจะผ่านประตูไปแล้ว เซบาสเตียนก็คว้าแขนของเธอไว้ซาบริน่าตัวสั่นด้วยความประหลาดใจ“ขึ้นไปสิ” เขาพูดอย่างใจเย็นขณะเปิดประตูรถ โบกมือให้เธอเข้าไปก่อนที่เขาจะเปิดประตูให้ตัวเอง และเคลื่อนตัวเข้าไปนั่งข้างเธอการกระทำที่เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวนั้นทำให้ซาบริน่ารู้สึกผิดปกติเธอคุ้นเคยกับการที่เขาปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา เธอไม่คาดคิดว่าพฤติกรรมจะเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันแบบนี้ อย่างไรก็ตาม เซบาสเตียนดูเหมือนจะไม่ได้หงุดหงิดอะไร
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 75
ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นมองหน้าเซบาสเตียน ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเมื่อรับประทานขนมปังเสร็จแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นจากไปโดยไม่สนใจซาบริน่าเธอถึงกับพูดไม่ออกจู่ ๆ คิงส์ตันที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ผละตัวเข้ามาใกล้และพูดขึ้น “คุณสก๊อตต์ครับ ตอนที่คุณมีท่าทีเขินอายและงุนงงเล็กน้อย คุณดูดีขึ้นมากเลยนะครับ”จากนั้น เขาก็เดินตามเจ้านายของเขาออกจากร้านอาหารไปซาบริน่ากลืนอาหารก่อนจะจากไปเช่นกัน ขณะที่เธอไม่เห็นรถของเซบาสเตียนนอกร้านอาหาร เธอคิดว่าเซบาสเตียนออกไปแล้ว เธอยืนอยู่คนเดียวที่ทางเข้าร้านอาหาร คิดกับตัวเองอยู่เงียบ ๆไม่ไกลนัก เซบาสเตียนสังเกตซาบริน่าจากในรถเธอยืนอยู่คนเดียวแบบนั้น และดูเหมือนใบไม้บาง ๆ ในสายลม ท่าทีของเธอดูเหมือนจงใจเล็กน้อย แต่ไม่คุ้นชินกับสถานการณ์เมื่อครู่มากกว่าเขายังคงเห็นหญิงสาวที่โดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งคนหนึ่งอีกด้วย“ไปสืบดูว่าเด็กในท้องเธอเป็นลูกของใคร” จู่ ๆ เขาก็บอกกับคิงส์ตันคิงส์ตันเริ่ม “จากไหนครับ... ผมควรเริ่มต้นที่ตรงไหนดีครับ? ถ้าเธอไม่อยากบอกว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกใคร ผมกลัว… ”“ตระกูลลินน์” เซบาสเตียนพูด “เธออยู่กับครอบครัวลินน์มาแปดปี พวกเขาต้องรู้ท
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 76
ชีวิตเธอในตอนนี้ต้องหาบางสิ่งค้ำจุนเอาไว้ การได้ให้กำเนิดลูกน้อยถือว่าเป็นความสำคัญสูงสุดของเธอผู้อำนวยการออกไปทันทีหลังจากที่เธอพูดจบซาบริน่านั่งเงียบ ๆ ที่ที่นั่งของเธอ“ซาบริน่า!” คนเก่าแก่ของฝ่ายออกแบบ อแมนด้า คลาวด์ ตะคอกออกมาอย่างดุร้าย“คุณคลาวด์ ถ้าคุณมีงานอะไรให้ฉันทำ โปรดบอกให้ฉันทราบ และฉันจะทำให้เสร็จค่ะ”ซาบริน่าพูดตามความเป็นจริง ทำให้อแมนด้างงงวงยคำพูดของซาบริน่าทำให้อแมนด้าตกใจ "เธอ…"ซาบริน่ารอคำสั่งของอแมนด้าโดยไม่พูดอะไรอีกรอยยิ้มที่เย็นชาและโหดร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอแมนดา "รีบไปสิ! รับข้อมูลที่เรารวบรวมจากซัพพลายเออร์ นำตัวอย่างทุกชิ้นไปที่ไซต์ก่อสร้างและให้วิศวกรตรวจดู เนื่องจากผู้อำนวยการไม่อยู่ เราจึงไม่สามารถใช้รถของบริษัทได้ ขึ้นรถสาธารณะพร้อมกับของพวกนี้ไปเองแล้วกันนะ!”ซาบริน่าพูดไม่ออกตัวอย่างวัสดุก่อสร้าง อิฐ ถังดินซิลิกอน หรือแม้แต่ไดอะแกรม ของพวกนี้ทั้งหมดถูกมัดรวมกันเป็นก้อน ซาบริน่าจ้องมองพวกเขาโดยรู้ว่าเธอต้องใช้กระสอบใบใหญ่เพื่อขนของทั้งหมดนี้แต่จะขนของทั้งหมดนี้ขึ้นรถขนส่งสาธารณะจริง ๆ เหรอ?อแมนด้ามองไปยัวซาบริน่าด้วยใบหน้าซึ่งเป
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 77
แขนอันแข็งแรงของไนเจลพยุงเธอเอาไว้ ในขณะที่เขาปล่อยเธอนั่งลงบนพื้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขายังคงอยู่บนใบหน้า จากนั้นจึงเอ่ยขึ้น “เพียงเพราะฉันบอกว่าเธออยากจะหลอกล่อชอว์บนเรือสำราญและไม่ได้ไปช่วยเธอแค่นั้น เธอก็เริ่มจะเกลียดฉันแล้วเหรอ?”“ฉันเปล่าค่ะ” ซาบริน่าพูดอย่างตรงไปตรงมาเธอไม่ได้โกรธจริง ๆไนเจลกับเธอมีความสัมพันธ์แบบไหนกันล่ะ?เธอจะเกลียดเขาไปทำไม? ซาบริน่าเป็นคนที่วิเคราะห์ทุกอย่างอยู่ฝ่ายเดียว“นี่แม่สาวบ้านนอก! ฉันจะบอกอะไรให้ฟังนะ วันนั้นสายตาของเธอมีแต่เงิน เธอเป็นคนที่ยอมให้ตัวเองถูกคนอื่นเอาไปเป็นของเล่นเอง ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้ ถ้าฉันเผลอทำแบบนั้นลงไป แน่นอนแหละว่าฉันลนหาทีไปเป็นศัตรูกับพวกลูกรวยในเมืองเซ้าท์ ซิตี้เอง”ไนเจลพูดตรง ๆ กับซาบริน่าโดยไร้ซึ่งความสงสารแม้แต่น้อย“นอกจากเซบาสเตียน ลูกพี่ลูกน้องของฉันแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้ แถมมันยังเป็นแค่เกมตามข้อตกลงระหว่างเธอกับมินดี้ว่าพอเสร็จงานแล้ว มินดี้จะจ่ายเงินให้ เธอไม่สิทธิจะเรียกร้องอะไรเหมือนว่าเธอเป็นฝ่ายที่โดนกระทำหรอกนะ”ซาบริน่ารักษาท่าทางสงบไว้ “ไนเจล ฉันไม่ได้เกลียดคุณจริง ๆ นะคะ”“อย่างนั้น
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 78
ซาบริน่าไม่ตอบ เธอทำเพียงก้มหน้ารับประทานอาหารต่อไป เปลือกของมันหวานยังปลอกออกไม่หมด เธอจึงรับประทานพลางปลอกเปลือกไปพร้อมกัน“ชอบมันหวานขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไนเจลถาม“ใช่ รสชาติมันหวานดีน่ะค่ะ” ซาบริน่าตอบ“ก็ไม่ได้หวานขนาดนั้นเสียหน่อย ถ้าเป็นช็อคโกแลตก็ว่าไปอย่าง! ส่งมานี่สิ ฉันอยากลองชิมบ้าง ถ้ารู้ว่าเธอหลอกฉัน ฉันจะจัดการเธอตรงนี้เลย!”ไนเจลแย่งจานจากมือซาบริน่าไปพร้อมกับดึงมันหวานออกจากมือเธอไปด้วย ดูเหมือนว่าไนเจลจะไม่สนใจว่าพวกเขาทั้งสองอยู่ในที่สาธารณะ และเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องฝุ่นที่กระจายไปทั่วอีกด้วย เขาใช้ส้อมจิ้มมันหวานเข้าปากซาบริน่าตกตะลึงเธอจ้องไปที่ไนเจลอย่างงงงวยไนเจลกลืนลงไปทีละน้อย หลังจากรับประทานเสร็จ เขาชะงักก่อนจะพูดว่า “ให้ตายสิ ฉันไม่คิดเลยว่าอาหารที่ไซต์ก่อสร้างจะถูกปากขนาดนี้ มันหวานนั่นอร่อยมาก…ไม่หวานอย่างเดียวมันหอมด้วย ธรรมดา ๆ แต่เหนียวนุ่ม”เขาแสดงท่าทีที่เกินจริงและเก้งก้างอย่างเห็นได้ชัดเจนแต่ซาบรินาก็หัวเราะออกมาได้เสียงหัวเราะนั้นน่ารักและมากจากใจจริงไนเจลตกตะลึง คิ้วของเขาขมวดเป็นปมเขาไม่เคยเห็นเธอหัวเราะ โดยส่วนใหญ่เขาจะเห็นเธออ
Latest chapter
