Share
บทที่ 80
Related chapters
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 81
ซาบริน่าไม่รู้ว่าต้องจะพูดอะไรเซบาสเตียนชอบอยู่คนเดียว ดังนั้นซาบริน่าจึงมักจะรับประทานอาหารจากข้างนอก นี่เป็นสาเหตุที่ป้าเทียนน่าไม่ค่อยมาเช่นกันซาบริน่าไม่คิดว่าจะเจอเธอรออยู่ที่ห้องอาหารป้าเทียนน่ายิ้มขณะที่เธอนำหม้อใบเล็ก ๆ ออกมาจากห้องครัว เธอเดินไปพร้อมกับพูดว่า “ดิฉันนำไก่สดตัวนี้มาจากหมู่บ้านของดิฉันเองค่ะ และดิฉันเคี่ยวตลอดทั้งช่วงบ่าย ลองชิมดูสิคะ เพิ่งเอาออกมาเตา น่าจะยังอุ่น ๆ อยู่นะคะ”ซาบริน่ายิ้ม “ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ป้าเทียนน่า”เธอไม่ได้กินอาหารปรุงเองที่บ้านมาเป็นนานแล้ว และไก่ตุ๋นคงจะดีเป็นอย่างมากสำหรับเด็กในท้องเธอเองก็หิวมากเช่นกันเธอมัวแต่ทะเลาะกับลินคอล์นทำให้เธอไม่ได้เอาใจใส่กับอาหารเลยแม้แต่น้อยอาหารค่ำที่ตรงกับความต้องการทำให้เธอพึงพอใจเป็นอย่างมาก ในตอนแรกเธอรู้สึกท้อแท้ แต่ต้องขอบคุณอาหารและวิธีที่เซบาสเตียนปฏิบัติต่อดูแลเธอตลอดทั้งวันด้วย เธอจึงนอนหลับสนิทเป็นครั้งแรกในระยะนี้เมื่อตื่นขึ้นในวันถัดมา ซาบริน่าลังเลที่จะออกไปข้างนอกเพราะกังวลว่าจะเจอเซบาสเตียน ข้อดีอย่างหนึ่งของการเฉยเมยต่อกันคือเขามักจะไม่สนใจเธอ และด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่ต้องท
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 82
เซบาสเตียนแตกต่างออกไปเธอเย็นชา แต่เขาเย็นชาได้มากกว่าเธออีกราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนแต่เป็นแค่อากาศที่บางเบา ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะเหลียวมองมาที่เธอเลยซาบริน่าเริ่มดึงชายเสื้อของเธอโดยไม่รู้ตัว เธอจมอยู่กับความคิด ในตอนนั้นเองที่เซบาสเตียนหันกลับมาอย่างกะทันหันก่อนจะถามว่า “ขอสูบบุหรี่หน่อยจะว่าอะไรไหม?”ซาบริน่าขยำชายเสื้อ เธอที่ได้ยังไม่ทันรู้ตัวก็ได้พยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็วไปเสียแล้ว “เชิญค่ะ”ชายหนุ่มเปิดหน้าต่างรถก่อนที่จะหยิบบุหรี่ออกมาจุดเขาทำทุกอย่างด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นเพียงครั้งเดียว เขาสูดควันบุหรี่เข้าปากอย่างสบาย ๆ ซาบริน่านึกขึ้นมาได้ว่าเขาไม่ได้พ่นควันบุหรี่ออกมาขณะที่เฝ้าดูอยู่อย่างตะลึงงัน เธอสังเกตเห็นจากหางตาว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้หายใจออก แต่จะเป่าควันออกไปแทน เขาได้ค่อย ๆ เป่าให้ควันออกจากจมูกโดยตั้งใจให้ทิศทางของควันออกไปทางหน้าต่างแทนสำหรับตัวเขาเอง เขาก็รักษาท่าทางที่สงบเงียบและไม่เคลื่อนไหวนี่เป็นครั้งแรกที่ซาบริน่าได้เห็นชายคนหนึ่งที่แม้แต่ขณะที่เขาแค่สูบบุหรี่ แต่ก็ทำเรื่องเช่นนั้นได้ร้ายกาจอย่างสุดซึ้ง เขาแผ่รัศมีที่ให้ความรู้สึกของชายที่เ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 83
เสียงร้องแหลมของซาบริน่าจบลงเพียงครึ่งเดียว ก่อนที่เธอจะถูกโอบกอดด้วยอ้อมแขนของเซบาสเตียน ชายหนุ่มโอบเธอไว้แน่น หน้าอกของเขาปิดตาเธอไว้เพื่อที่เธอจะได้มองไม่เห็นอะไรอีกมันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนหลังจากนั้น เธอรู้สึกว่ามือใหญ่ของเขาปิดหูของเธออยู่เสียงอู้อี้ดังขึ้นอีกสี่ถึงห้าครั้ง ทำให้เธอนึกถึงดอกไม้ไฟมือของเธอจับชายคนนั้นแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวเธอรู้สึกว่ามือที่หูของเธอขยับออก ขณะที่เธอได้ยินเสียงที่สั่งคิงส์ตันว่า "ขับออกไป"เครื่องยนต์คำรามเมื่อรถสตาร์ทซาบริน่าค่อย ๆ โผล่ออกมาจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเธอไม่กล้าที่จะมองหน้าเซบาสเตียนแม้แต่น้อย เมื่อเหลือบมองกระจกมองหลัง เธอสังเกตเห็นร่างของชายคนหนึ่งล้มอยู่บนพื้นบริเวณที่รถของพวกเขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้เธอรู้ว่าเสียงที่อู้อี้คล้ายพลุเมื่อสักครู่นั้น คือเสียงปืนจริง ๆเธอหันไปมองชายคนนั้นโดยไม่รู้ตัวท่าทีของเขายังคงนิ่งและสงบ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นซาบริน่าไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง จิตใจของเธอวนซ้ำภาพที่เขาจัดการกับคนแปลกหน้าอย่างไม่หยุดหย่อน วิธีที่เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน ปิดตา
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 84
เจดที่อยู่ข้าง ๆ พวกเขาก็มีท่าทางที่เกลียดชังอย่างรุนแรงเช่นกัน ตอนนั้นเอง เธอสะกิดไหลสามีตนเอง “ลินคอล์น เมื่อวานคุณไม่ได้คุยกับมันแล้วเหรอ?”ท่าทางของลินคอล์นมืดมน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังจนดูเหมือนว่าเขาต้องการจะฆ่าซาบริน่าด้วยสายตา “ผมคุยแล้ว แต่นางปีศาจร้ายนั่นกลับท้าทายผม ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะปีกกล้าขาแข็งเพราะมีเซบาสเตียนคอยหนุนหลังอยู่!”“เพียงแค่เรามีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในมือ ซาบริน่าจะต้องคุกเข่าลงต่อหน้าเราแน่!” เจดพูดพลางกัดฟันแน่น ขณะที่เธอถามลินคอล์นว่า “คุณเสียเงินเสียทองไปในการจ้างนักสืบเอกชนให้ไปสืบหาเบาะแสของผู้หญิงคนนั้นก็ไม่น้อย พวกเขาได้เบาะแสอะไรบ้างไหม?”ลินคอล์นทำได้เพียงถอนหายใจเขาไม่ตอบ แต่เจดและเซลีนก็รู้ได้จากน้ำเสียงของเขาว่าดูเหมือนจะไม่มีความหวังมากนักเมื่อเห็นแววตาที่เจ็บปวดและเกลียดชังของภรรยาและลูกสาว ลินคอล์นก็รู้สึกผิดและโกรธเล็กน้อย “เราต้องตามหาผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอน ต่อให้ต้องใช้เงินสักเท่าไหร่ ผมจะไปเสาะหาและพาเธอกลับมาให้ได้ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เราจะเจอตัวเธอ เราต้องป้องกันตัวเองก่อน เซลีนต้องแต่งงานกับเซบาสเตียน และกลายเป็นภรรย
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 85
ใบหน้าของซาบริน่าสดใสขึ้นทันตานี่คือแล็ปท็อปรุ่นใหม่ แล็ปท็อปที่ดีที่สุดที่เพื่องานออกแบบโดยเฉพาะ บางและสวยขนาดนี้จะไม่ชอบได้อย่างไร?สำหรับเธอ แล็ปท็อปมีความหรูหรามากกว่ากล้องเสียอีก อย่างน้อยที่สุด ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ปีที่แล้ว หรือแม้แต่สองปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดที่จะซื้อแล็ปท็อปเลยด้วยซ้ำ“ฉัน… ฉัน… ฉันชอบค่ะ” ซาบริน่าที่เย็นชาตามปกติไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ เธอไม่แม้แต่จะพูดจบด้วยซ้ำก่อนที่จะเริ่มอึกอักเธอผิดหวังในตัวเองเล็กน้อยซาบริน่าเกาศีรษะโดยไม่รู้ตัว เธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการเม้มปากและยิ้มขณะพูดว่า “ฉันไม่โง่ไปหน่อยใช่ไหมคะ?”เซบาสเตียนพูดไม่ออก เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน ในที่สุดตอนนี้เธอก็ทำตัวเหมือนคนอายุยี่สิบ การที่เธอยิ้มนั้นช่างโง่เขลาและอ่อนหวาน คล้ายกับเด็กไร้เดียงสาชายหนุ่มไม่ตอบ เพียงแต่ดันแล็ปท็อปไปทางซาบริน่าขณะที่เขาพูดว่า “รับเอาไว้สิ”จากนั้นเขาก็ออกไปจากที่เห็น เขายังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ ซาบริน่าบอกได้เลยว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จไปเมื่อไม่นานนี้เอง เขาอาจจะนั่งรอเธออยู่ตรงนั้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมของเขาไม่ใช่แบบที่เขามักจะจัดให้ตรงแ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 86
ซาบริน่าตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ในเช้าวันถัดมา เธอเคาะที่ประตูห้องของเขา เซบาสเตียนต้องหยุดการกระทำชั่วครู่หนึ่งและมองไปที่เธอใบหน้าของเธอดูเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา“แล็ปท็อปมีประโยชน์มากเลยค่ะ แถมเร็วสุด ๆ เลยค่ะ ซอฟต์แวร์ในนั้นมีไว้สำหรับงานออกแบบโดยเฉพาะด้วย ดีไปหมดเลยแหละค่ะ ขอบคุณนะคะ แล็ปท็อปเครื่องนี้มีประโยชน์กว่าเสื้อผ้าที่คุณซื้อให้ฉันตั้งเยอะเลยค่ะ“สิ่งที่ฉันอยากจะพูดคือ แม้ว่าคุณจะไม่ได้เซ็นสัญญากับฉัน ฉันก็ยังจะแต่งงานกับคุณนะคะ ฉันยังคงเรียกป้าเกรซว่าแม่ของฉัน และฉันจะยังอยู่เคียงข้างแม่ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเธอด้วยค่ะ“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณไม่จำเป็นต้องทำตามข้อตกลงเพื่อความสุขของฉันก็ได้นะคะ“ขอบคุณอีกครั้ง ฉันต้องไปทำงานแล้วล่ะค่ะ"อ๋อใช่ ถ้างานยุ่งก็ไม่ต้องรีบไปหาป้าเกรซตอนเช้าหรอกค่ะ ฉันจะดูแลเธออย่างดีให้เอง“ไปล่ะนะคะ”เมื่อพูดจบ เธอก็หันหลังเดินจากไปเซบาสเตียนถึงกับพูดไม่ออก เขาคิดว่าเธอเย็นชาและมีระยะห่าง แก่แดด และเป็นพวกคิดไม่ตก เขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นเธอในแบบของเด็กผู้หญิงที่จะสดใสขึ้นมาก หลังจากได้รับแสงสว่างไปเพี
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 87
เซลีนที่กำลังร้องไห้ที่ปลายสายกลายเป็นคร่ำครวญ “นายน้อยเซบาสเตียน ต่อไปฉันจะไม่รบกวนคุณอีก ฉันขอร้องคุณค่ะ ได้โปรดให้ฉันเก็บลูกไว้เถอะค่ะ ฉันจะหนีไปให้ไกลพร้อมกับเด็กคนนี้ในท้องของฉัน และจะไม่ไปตอแยคุณอีก ฉันจะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้รู้ว่าคุณคือพ่อ ได้ใช่ไหมคะ? ฉันขอร้องแหละ…""เธออยู่ที่ไหน?!" เซบาสเตียนถามด้วยความตกใจด้านหลังเขา ผู้บริหารที่รอเขาเริ่มการประชุมต่างจับตามอง คิงส์ตันสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติจึงตะคอกทันที “ออกไปสิ!”ผู้บริหารจากไปอย่างรู้งานคิงส์ตันมองไปที่เซบาสเตียน “นายท่านครับ เกิดอะไรขึ้น?”เขาไม่ได้หันกลับไปมองคิงส์ตัน แต่เขายังตั้งใจฟังสายโทรศัพท์อย่างระมัดระวัง สีหน้าของเขาเย็นชาและเคร่งขรึม น้ำเสียงของเซลีนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่เธอตอบว่า “ไม่ นายน้อยเซบาสเตียน อย่า…อย่ามาที่นี่นะคะ”ลินคอล์นรีบคว้าโทรศัพท์ไป “นายน้อยเซบาสเตียน ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาลฮิลไซด์ โปรดส่งคนมาช่วยผมมัดและส่งเธอเข้าไปที่ห้องผ่าตัด นายน้อย…”“ปึก” โทรศัพท์ถูกวางสายไปแล้วเซบาสเตียนวิ่งออกไปข้างนอกขณะที่เขาพูดกับคิงส์ตันที่กำลังวิ่งตามเขาอยู่ “ขึ้นรถเดี๋ยวนี้ เราจะไปโรงพยา
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 88
“คุณ… คุณหมายความแบบนั้นจริงเหรอคะ?” เซลีนมองเซบาสเตียนทั้งน้ำตา"ฉันหมายความว่าแบบนั้น"“แต่คุณไม่ได้รักฉัน คนที่คุณรักคือซาบริน่า ฉันไม่อยากจะบังคับคุณ และฉันก็ไม่ต้องการให้เด็กที่อยู่ในท้องของฉันทำแบบนั้นเช่นกัน ฉันแค่ไม่อยากทำแท้งลูกของฉัน ฉันจะไม่ตอแยให้คุณกลับมา ฉันจะไปให้ไกล” เซลีนส่ายหัวขณะที่เธอร้องไห้“ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ เธอจะเป็นภรรยาคนเดียวของฉัน เด็กในท้องของเธอจะเป็นผู้สืบทอดในอนาคตของ ฟอร์ด กรุ๊ป” พูดแบบนั้นแล้ว เซบาสเตียนก็อุ้มเธอไปที่ห้องตรวจเซลีนพูดไม่ออก ใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างไรก็ตาม ในอ้อมกอดของเซบาสเตียน เธอรู้ว่าเธอคือผู้ชนะเธอได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์ข้างหลังพวกเขา ลินคอล์นและเจดสมตาอย่างรู้กันผลลัพธ์หลังจากตรวจร่างกายในแผนกนารีเวชวิทยาได้รับการเปิดเผยหลังจากนั้นไม่นาน เซลีนกำลังตั้งครรภ์จริง ๆ และท้องกว่าสิบเดือนแล้ว มันเกิดขึ้นทันทีหลังจากคืนนั้นเซบาสเตียนใช้เวลาอยู่กับเธอแพทย์แจ้งเซบาสเตียนว่าทารกในครรภ์เจริญเติบโตอย่างดี เขาเสริมว่าร่างกายของมารดาอ่อนแอเล็กน้อยและต้องการการพักผ่อนอย่างเหมาะสม เธอไม่ควรโกรธหรือเส
Latest chapter
