ชารอนพาลูกชายของเธอ ซีเลีย และพ่อแม่ของซีเลยไปยังสถานที่ที่พวกเขาเลือกไว้ ซึ่งเป็นโรงแรมระดับห้าดาว ร้านอาหารตั้งอยู่บนชั้นสองของโรงแรม และหัวหน้าพ่อครัวของร้านอาหารแห่งนี้ก็มาจากฝรั่งเศส พนักงานเสิร์ฟพาพวกเขาไปยังโต๊ะที่จองไว้ จากนั้นทั้งสองครอบครัวก็นั่งลง และเด็กทั้งสองก็ยืนกรานที่จะนั่งด้วยกัน แม่ของซีเลียหันไปมองเซบาสเตียน และจำได้ว่าเธอเห็นไซมอนเมื่อวันก่อนตอนที่เธอไปรับลูกสาวที่โรงเรียน เด็กคนนี้ดูเหมือนไซมอนมาก และเขาต้องโตขึ้นเป็นชายหนุ่มรูปหล่ออย่างแน่นอน "คุณนายแซคคารี่ เซบาสเตียนเป็นคนมีน้ำใจและดูแลคนอื่นได้ดีมากเลยนะคะ ซีเลียมีความสุขมากที่ได้เป็นเพื่อนกับเขา” แม่ของซีเลียกล่าว “เด็กผู้ชายก็ควรเป็นฝ่ายดูแลเด็กผู้หญิงอยู่แล้วนะคะ” นอกจากนี้ เซบาสเตียนยังเติบโตมากับเธอ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนมีน้ำใจตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก “เด็กดีดีแบบนี้หายากนะคะ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันหวังว่าพวกเขาจะมีโอกาสได้เติบโตไปด้วยกันเหมือนคู่รักในวัยเด็ก ในอนาคตพวกเขาอาจจะได้เข้าเรียนชั้นประถมและมัธยมด้วยกัน และมันคงจะดีถ้าพวกเขาได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน!” ยิ่งแม่ของซีเลียมองเซบาสเตียนมาก
ชารอนจ้องมองหน้าหนังสือพิมพ์ที่เขียนข่าวซุบซิบและรู้สึกเจ็บปวดใจ มันคือข่าวของไซมอนและซัมเมอร์ พวกเขาถูกถ่ายด้วยกล้องของนักข่าว ขณะใช้เวลาทั้งคืนด้วยกันที่โรงแรม นอกจากนี้ยังมีภาพถ่ายส่วนตัวของพวกเขาที่ถูกแอบถ่ายไว้หลายภาพในบทความนั้นอีกด้วย ว่ากันว่าพวกเขาเพิ่งออกจากโรงแรมเมื่อเช้านี้ และพวกเขาก็จูบกันอย่างดูดดื่มหลายครั้งในรถ ภาพที่ถ่ายออกมาเบลอมาก แต่เธอก็พอมองออกว่าเป็นสองคนนี้ โดยเฉพาะรูปที่จูบกันในรถ เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังกอดกันจริง ๆ และศีรษะของคนทั้งสองก็แนบชิดกันในท่าที่จูบกัน “ชารอน ทำไมเธอหน้าซีดจัง? เธอไม่สบายหรือเปล่า?” เพื่อนร่วมงานที่ยืนข้าง ๆ เห็นว่าใบหน้าของชารอนดูซีดเซียว จึงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความห่วงใย ชารอนเริ่มดึงสติกลับมาได้ เธอฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดว่า "เมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับน่ะ" พอพูดจบ เธอก็หันหลังและเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ โดยไม่ต้องการอ่านข่าวอะไรเพิ่มเติมอีก เธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานและจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ภาพที่ไซมอนและซัมเมอร์กำลังจูบกันในรถปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหัวของชารอน และคำพูดของโฮเวิร์ดก็ดังก้องอ
ชารอนเมาหนักมาก และเธอก็เริ่มรู้สึกหวาดระแวงไปทั่ว เธอรู้สึกว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวต้องการหลอกลวงเธอ และเต็มไปด้วยคำโกหก “ชาร์ เธอกำลังพูดบ้าอะไรน่ะ? ถ้าฉันมีอะไรเกี่ยวข้องกับซัมเมอร์จริง ๆ เธอคิดว่าฉันจะมาดื่มกับเธอที่นี่ตอนนี้เหรอ?” “แต่เธอพูดถูก เราใช้นามสกุลกาเบรียลเหมือนกัน แต่ซัมเมอร์เป็นหญิงสาวที่มีฐานะ ในขณะที่ฉันเป็นแค่เด็กกำพร้าที่เติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ฉันมันช่างไร้วาสนาจริง ๆ!” เมื่อหวนนึกถึงประสบการณ์ชีวิตของเธอเอง ไรลีย์ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะดื่มไวน์อีกสองสามแก้ว กลายเป็นว่าไรลีย์ กาเบรียล ซึ่งตอนแรกบอกว่าเธอไม่อยากเมาก็เมาเช่นกัน ชารอนรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย และนอนเหยียดอยู่บนเคาน์เตอร์บาร์ ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่อยู่ข้าง ๆ เธอเริ่มสั่น และหน้าจอก็สว่างขึ้น คนที่โทรเข้ามาคือไซมอน แซคคารี่ ในบาร์เสียงดังมาก จนเธอไม่รู้ว่ามีสายเข้า เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม ไรลีย์ก็เริ่มตระหนักได้ เธอรับสายโดยไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนโทรมา และคิดว่ามันเป็นโทรศัพท์ของเธอเอง "สวัสดี? นั่นใครน่
หลังจากเข้ามาในรถ ชารอนก็เอาแต่ทุบกระจกหน้าต่าง เธอขอลงจากรถ และตะโกนว่าอยากดื่มและอยากเต้นรำ ไซมอนรู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก ผู้หญิงบ้าคนนี้ดื่มแอลกอฮอล์ไปมากแค่ไหนกัน? เขาคว้าตัวเธอกลับมาอีกครั้ง และอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา “พอได้หรือยัง?” คิ้วของชายคนนั้นขมวด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเมา และมันก็ดูแย่มากจริง ๆ"คุณคือใคร? ปล่อยฉันนะ ปล่อย…” ผู้หญิงคนนั้นพยายามผลักเขาออกไป และดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาจับคางของเธอแล้วจ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง “คุณจำผมไม่ได้เหรอ?” ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรง “ทำไมฉันต้องสนว่าคุณเป็นใคร? ฉันยังอยากเต้นอยู่ อย่ามาห้ามฉัน!” เธอเริ่มผลักมือของชายคนนั้นออกอีกครั้ง ดวงตาของไซมอนลุกเป็นไฟ เธอยังอยากเต้นอยู่อีกเหรอ? เธออยากถูกรายล้อมไปด้วยพวกผู้ชายที่หื่นกระหายราวกับหมาป่าอย่างเมื่อกี้นี้เหรอ? เขาใช้ฝ่ามือขนาดใหญ่จับกรามของเธอ จากนั้นก็ลดศีรษะลง และกัดริมฝีปากของเธออย่างดุเดือด “ทีนี้รู้หรือยังว่าผมเป็นใคร?” “อ๊ะ… เจ็บนะ!” เธอรู้สึกเจ็บมากจนร่างกายของเธอสั่นสะท้าน และเธอก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เธอเอื้อมมือไปจ
เธอใช้นิ้วเรียวยาวเช็ดน้ำตาออกจากหางตาของเธอ ทำไมเธอถึงยังรู้สึกเศร้าอยู่?นาฬิกาชีวิตของชารอนยังคงแม่นยำอยู่เสมอ แม้ว่าเมื่อคืนเธอจะเมามาก แต่เธอก็ยังตื่นตรงเวลาเธออยากไปทำงาน แต่เมื่อเธอลุกขึ้นนั่ง หัวของเธอก็แทบจะระเบิด นี่มันเกิดอะไรขึ้น?โอ้ เธอจำได้แล้ว เมื่อคืนเธอไปดื่มกับไรลีย์ เพื่อนสนิทของเธอ และเธอก็ดื่มไปเยอะมาก เธอเมาจนแทบจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนั้นเธอทำตัวน่าสมเพชจนเกินไป และเธอก็เริ่มรู้สึกเสียใจที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนั้น มันไม่คุ้มค่าเลยที่เธอจะทำลายสุขภาพร่างกายของตัวเอง เพื่อผู้ชายคนหนึ่งที่นอกใจเธอในขณะที่เธอกำลังจะลุกจากเตียง ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่าเธออยู่ในชุดนอนผ้าไหม มันไม่ใช่ชุดนอนผ้าฝ้ายปกติที่เธอชอบใส่นอนในที่สุด เธอก็รู้ว่าเธอกำลังอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของไซมอน ไม่ใช่บ้านของไรลีย์!เธอรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก เธอตื่นขึ้นมาในอพาร์ตเมนต์ของไซมอนได้อย่างไร? และเห็นได้ชัดว่ามีคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเธอสวมเพียงชุดนอนเท่านั้น และไม่มีอะไรอยู่ข้างใต้ชุดนี้เลยแม้แต่ชิ้นเดียว!เมื่อคืนเขา...ในขณะที่เธอกำลังรู้สึกเศร้าโศก ประตูห้องนอนก็ถูก
ไซมอนวางสายอย่างรวดเร็ว เขาหันไปมองชารอนที่ยังคงโกรธด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ตอนนี้ผมมีเรื่องเร่งด่วนต้องรีบไปจัดการ ผมบอกให้คนส่งอาหารเช้ามาให้คุณแล้ว ทานเสร็จคุณค่อยกลับก็แล้วกันนะ”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็รีบหันหลังกลับแล้วออกจากห้องไปทันที ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากจริง ๆอย่างไรก็ตาม เมื่อเขาไปถึงประตู เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ เขาหยุดเดินแล้วหันกลับมามองเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ชารอน คุณต้องเชื่อใจผมนะ”เขาไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ หลังจากนั้นเขาก็จากไปโดยไม่หันกลับมาอีกชารอนพยายามจะขยับริมฝีปากของเธอ เธอต้องการเรียกให้เขากลับมาเพื่ออธิบายคำพูดของเขาให้ชัดเจนกว่านี้ เขาหมายถึงอะไรที่บอกให้เธอเชื่อใจเขา?อย่างไรก็ตาม ร่างของชายคนนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่สามารถถามอะไรเขาเพิ่มเติมได้เลยหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงประตูด้านนอกปิดลง เขาจากไปแล้วจริง ๆ…ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกราวกับว่าพลังงานทั้งหมดของเธอถูกดูดออกไปจนหมด เธอล้มลงบนเตียงอย่างไร้ชีวิตชีวา มีเรื่องอะไรที่เร่งด่วนมากจนทำให้เขาต้องรีบออกไปก่อนที่จะพูดจบประโยค?
"คุณโกหกฉัน!" เธอไม่คิดที่จะเชื่อเขา ถ้าไซมอนกำลังจะแต่งงานจริง ทำไมถึงไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ เลย? เธอไม่เห็นข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ“คุณจะไม่เชื่อผมก็ได้ ตอนนี้ลุงของผมอยู่ที่ประเทศเอ็ม เขาดีกับป้าสะใภ้ในอนาคตของผมมาก เขาเห็นแก่เธอ เขาจึงวางแผนที่จะจัดงานแต่งงานที่บ้านตระกูลกาเบรียล” เขาหยุดชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่อ “โอ้ ใช่แล้ว สื่อได้รับอนุญาตให้รายงานข่าวงานแต่งงานของพวกเขาเฉพาะในวันงานเท่านั้น พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เผยแพร่ข่าวให้สาธารณชนรับรู้ก่อนวันงาน”ชารอนรู้สึกว่าเธอกำลังหายใจติดขัด เขากำลังจะแต่งงาน และเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย!เมื่อเขาเห็นท่าทางที่ดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดของเธอ โฮเวิร์ดมั่นใจว่าเธอไม่รู้เกี่ยวกับการแต่งงานของลุงของเขาจริง ๆเขาหัวเราะเยาะ “เขาไม่ได้บอกคุณด้วยซ้ำว่าเขากำลังจะแต่งงาน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจคุณเลยนะ ผมเคยบอกคุณตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเขาเห็นคุณเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น ทำไมคุณถึงไม่ยอมฟังผม? ถ้าคุณเลือกที่จะอยู่กับผมแต่แรก คุณคงไม่โดนหลอกแบบนี้หรอกใช่ไหม?”ชารอนรู้สึกสับสนและโมโห โฮเวิร์ดยังคงเลือกที่จะล้อเลียนเธอในเวลาแบบนี้“คุณ
นั่นคือไซมอน เธอเห็นแผ่นหลังของเขา ขณะที่เขาเดินออกจากโรงแรมไปพร้อมกับคนอีกสองสามคนเธอรีบวิ่งตามเขาไปจนทำให้ยูจีนตกใจ เขาถึงกับตะโกนตามหลังเธอว่า “ชารอน นั่นคุณกำลังจะไปไหน?”ราวกับว่าเธอไม่ได้ยินเขา ในขณะนี้ เธอสนใจและจดจ่อไปที่ร่างที่เธอเห็นเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เมื่อเธอวิ่งออกไป ไซมอนก็เข้าไปในรถ แล้วรถก็สตาร์ทออกไปทันที เธออยากจะไล่ตามเขาไป แต่ก็มีใครบางคนดึงเธอเอาไว้จากด้านหลัง“ทำไมคุณต้องวิ่งด้วย?” ยูจีนตามเธอทันและคว้าแขนเธอไว้ชารอนรู้สึกสับสนอย่างมาก เธอมองตามรถที่กำลังจะเคลื่อนออกไป เธออยากจะหนีให้ไกลจากยูจีน อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่แข็งแรงมาก และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยแขนเธอง่าย ๆ“คุณกำลังตามหาใครอยู่?” ในที่สุดยูจีนก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ เขามองดูรถที่ขับออกไปเช่นกัน ใครอยู่ในรถกันแน่?นั่นใช่…เขาก้มศีรษะลงเพื่อมองดูชารอนซึ่งมีอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดูเหมือนเขาจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างในที่สุด"พอได้แล้ว! รถออกไปแล้ว คุณวิ่งตามมันไม่ทันหรอก!” ยูจีนเตือนเธออย่างเย็นชาชารอนมองดูรถที่หายไปจากทางแยก เกือบ เธอเกือบจะตามเขาทันอยู่แล้