Share
บทที่ 140
Related chapters
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 141
เมื่อหลินเซียวเห็นเหลยเฉียงวิ่งปรี่เข้ามาทางเขา เขาก็ได้ชกออกไปตรงๆ กำปั้นกระแทกเหลยเฉียงเข้าตรงระหว่างคิ้ว“อ๊าก!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น เหลยเฉียงรู้สึกว่าหัวของเขากำลังมึนๆงงๆ จากนั้นทั้งร่างของเขาก็ได้กระเด็นลอยออกไป“ปัง!” เหลยเฉียงกระแทกกำแพงอย่างแรง เสียงดังสนั่นจากนั้นเหลยเฉียงก็ล้มลงกองกับพื้นและมีรอยเลือดจำนวนมากปรากฏขึ้นบนผนัง หัวของเหลยได้เฉียงแตกไปแล้วในเวลานี้ เหลยเฉียงล้มลงนอนกองไปกับพื้น เนื้อตัวสั่นสะท้าน และใบหน้าของเขาเริ่มซีดลง ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากสุนัขที่ใกล้ตายแล้ว และเขาก็ไม่มีแรงที่จะสามารถต่อต้านได้เลยจางเหยารู้สึกเหลือเชื่อมาก เมื่อเห็นหลินเซียวทำให้เหลยเฉียงบาดเจ็บหนักขนาดนี้ด้วยหมัดเดียวเธอมักจะรู้สึกเสมอว่าหลินเซียวถูกคนอื่นคิดว่าเป็นคนขี้แพ้ แต่หลังจากเหตุการณ์ไม่กี่ครั้งเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าหลินเซียวเก็บซ่อนตัวตนไว้อย่างลึกลับมากน่าเสียดายที่ซูหว่านเอ๋อร์ไม่อยู่ที่นี่ตอนนี้ มิฉะนั้น เธอจะต้องประหลาดใจมากอย่างแน่นอนเมื่อเห็นหลินเซียวในเวลานี้หลายคนรู้ว่าแกงค์ชิงหลงมีอิทธิพลมากในเมืองหนานหู แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่แข็งแกร่งมากพอเมื่ออยู
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 142
หลินเซียวกล่าว ประโยคนี้เกือบจะเหมือนกับที่เขาพูดที่ตระกูลเยว่ทุกอย่างเลยตอนนี้เหลยเฉียงยังคงมีประโยชน์ในการใช้งานอยู่บ้าง หากเขาถูกฆ่าอย่างรวดเร็ว ก็ดูเหมือนจะตายสบายเกินไปสำหรับเขา เป็นการดีกว่าที่จะปล่อยให้เขาต่อสู้กับความหวาดกลัวไม่รู้จบสักสองสามวันแล้วค่อยจัดการกับมันทีเดียวเหลยเฉียงดีใจมากเมื่อได้ยินว่าเขายังได้มีชีวิตอยู่ต่อ ตราบใดที่เขาได้รับเวลาเตรียมตัวเพียงเล็กน้อย แกงค์ชิงหลงก็สามารถทำลายหลินเซียวได้อย่างแน่นอน “เหลิ่งซวง เอาปืนให้ฉันหน่อยสิ” หลินเซียวกล่าว“ได้ค่ะ” เหลิ่งซวงรู้ว่าหลินเซียวหมายถึงอะไรเป็นอย่างดี และยื่นปืนกลมือในมือของเขาให้หลินเซียวครู่ต่อมา หลินเซียวหิ้วเหลยเฉียงขื้นแล้วชี้ปืนไปที่หัวของเขาแล้วพูดว่า: "ชีวิตของนายอยู่ในมือของฉัน บอกคนของนายหนีให้พ้น ไม่เช่นนั้นนายคงจะต้องตายแน่ๆแล้วล่ะ!"“ได้ครับๆ อย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นไป ฉันจะสั่งลูกน้องว่าอย่าทำอะไรพวกนาย!” เหลยเฉียงรู้ดีว่าหลินเซียวต้องการใช้เขาเพื่อออกคลับเทียนซ่างเหยินเจียนอย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ จะมีโอกาสมากมายที่จะสร้างปัญหาให้กับหลินเซียวในอนาคต!“จางเหยา ตามผมมา ผมจะ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 143
“โอเค!” หลินเซียวพูด แล้วยื่นปืนกลมือให้เหลิ่งซวง จากนั้นจึงพาจางเหยาออกจากคลับเทียนซ่างเหยินเจียนเหลยเฉียงถูกจับเป็นตัวประกัน และคนของเขาเริ่มรวมตัวกันล้อมรอบตัวเขา“หยุดอยู่ตรงนั้น พวกแกอยากให้ฉันตายรึไง” เหลยเฉียงตะโกนตอนนี้เขาอยู่ในอาการตื่นตระหนก หากเหลิ่งซวงยิงปืนออกไปตรงๆ ทุกอย่างก็จะจบเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเหลยเฉียง คนของเขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้“ยืนตรงนี้เฉยๆ ถ้ากล้าแม้แต่ขยับ ฉันจะลงมือฆ่าเดี๋ยวนี้ล่ะ!” เหลิ่งซวงกดปืนกลเข้าใส่เหลยเฉียงแล้วถอยกลับอย่างช้าๆเหลยเฉียงไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ ในเวลานี้ เพราะยังมีปืนที่จ่อเขาอยู่ด้านหลังเขาทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนั้น รอให้เหลิ่งซวงจากไปอย่างช้าๆสำหรับคนของเขา ไม่มีใครกล้าที่จะทำอะรเลย และพวกเขาทั้งหมดก็ได้เฝ้าดูเหลิ่งซวงจากไปอย่างช้าๆพวกเขาพบว่ามันเหลือเชื่อมากที่เหลิ่งซวงสามารถพกปืนกลมือได้จริง ๆ เธอไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนหลินเซียวและจางเหยาเพิ่งขึ้นรถออฟโรด เหลิ่งซวงก็ตามออกมาทันทีจากนั้นเหลิ่งซวงก็ขึ้นไปบนที่นั่งคนขับแล้วขับออกไป ……คลับเทียนซ่างเหยินเจียนหลังจากที่เหลิ่งซวงจากไป เหลยเฉียงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาล้ม
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 144
“โอเค แต่อย่าบอกเธอนะว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเราฆ่าคนไปมากมายเพราะอะไร” หลินเซียวบอกกับจางเหยา“ทำไมเหรอคะ?” จางเหยามองหลินเซียวด้วยความสับสนและถาม“เพราะฉันไม่อยากให้เธอกังวล ดังนั้นคุณควรหยุดพูดเรื่องนี้สักที” หลินเซียวอธิบาย“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันต้องหาเหตุผลที่จะบอกหว่านเอ๋อร์ ไม่เช่นนั้นฉันจะย้ายไปอยู่ที่วิลล่าได้ยังไง” จางเหยาถาม“คุณสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน คุณยังต้องหาเหตุผลพิเศษอะไรที่จะได้อยู่กับเธอสักสองสามวันรึไง?” หลินเซียวยิ้มเล็กน้อย“อ่อใช่ ขอบคุณมากนะคะสำหรับคืนนี้ ถ้าคุณไม่มา ฉันก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น!” จางเหยามองหลินเซียวด้วยใบหน้าขอบคุณ“ไม่เป็นไร คุณเป็นเพื่อนที่ดีของหว่านเอ๋อร์ดังนั้นผมก็ควรช่วยคุณและผมก็ยังช่วยคุณโดยบังเอิญอีกต่างหาก” หลินเซียวพูดอย่างสงบ“ตอนนี้ฉันมาคิดดูแล้ว มันเหลือเชื่อจริงๆเลยนะ คุณปรากฏตัวหลังจากที่ฉันถูกจับ นั่นหมายความว่าเรามีวาสนาต่อกันแล้วใช่ไหมคะ?” จางเหยากล่าว“นี่ไม่ใช่โชคชะตา พูดได้ว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ในฐานะนักเขียน คุณควรรู้ว่าความบังเอิญคืออะไรใช่ไหม” หลินเซียวกล่าว“เอาล่ะ เอาเป็นตาม
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 145
“นายใหญ่ หลินเซียวกล้าที่จะบุกถิ่นของเราพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเตรียมพร้อมมาอย่างดีและแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ผมคิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องมีแผนที่รัดกุมนะครับ!” หลี่ซุนที่ปรึกษาของแกงค์ชิงหลงกล่าว“ที่ปรึกษาหลี่ นายมีแผนอะไรไหม” เจิงจินหลงถามกลยุทธ์ของหลี่ซุนนั้นยอดเยี่ยมมาก ด้วยความช่วยเหลือของเขา แกงค์ชิงหลงได้กวาดล้างกองกำลังทั้งหมดในเมืองหนานหู โดยตรง และแกงค์ชิงหลงก็ยึดครองตำแหน่งของแกงค์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหนานหูอย่างมั่นคงดังนั้นตำแหน่งของหลี่ซุนในแกงค์ก็สูงมากเช่นกันอาจกล่าวได้ว่าบารมีของเขานั้นเป็นรองแค่เจิงจินหลงนายใหญ่แกงค์เท่านั้นและเจิงจินหลงยังต้องฟังความคิดเห็นของหลี่ซุนในหลายๆเรื่อง“เท่าที่ผมรู้ วันนี้หลินเซียวไปบุกตระกูลเยว่และสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่ในงานวันเกิดครบรอบ 80 ปีของหญิงชราแห่งตระกูลเยว่ เขาเอาชนะมือดีทั้งหมดของตระกูลเยว่และทำให้เยว่ยี่เฟิงลูกชายคนโตของตระกูลเยว่กลายเป็นคนพิการ แล้วก็จากไปอย่างปลอดภัย” หลี่ซุนกล่าว “แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับแกงค์ชิงหลงของเราเหรอ?” เจิงจินหลงถาม“เหตุการณ์ทั้งสองนี้แสดงให้เห็นว่าหลินเซียวมีพล
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 146
“เราสองคนนอนด้วยกันดีกว่านะ? คืนนี้เรามานอนคุยกันยาวๆ กันเถอะ” ซูหว่านเอ๋อร์กล่าว“จะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ หลินเซียวจะทำยังไงถ้าฉันนอนกับแก เขาจะไม่โอเคหรือเปล่า?” จางเหยารู้สึกแปลกๆถ้าเธอนอนกับซูหว่านเอ๋อร์ ทั้งๆที่หลินเซียวก็อยู่ที่วิลล่าด้วยกันเพราะพวกเขาเป็นคู่รักกันและเธออาจจะรบกวนช่วงเวลาส่วนตัวของพวกเขา ถ้าหากว่าเธอนอนกับซูหว่านเอ๋อร์ แล้วหลินเซียวจะนอนที่ไหน?“ไม่เป็นไร เขาไม่สนใจหรอก ยังไงมันก็แค่ไม่กี่วันเอง เพราะงั้นเขาไม่คิดอะไรมากหรอก” ซูหว่านเอ๋อร์พูดอย่างเขินอายเล็กน้อย“โอเค งั้นเรามานอนด้วยกันเถอะ” จางเหยาพยักหน้าแล้วพูดไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่กล้านอนคนเดียวในคืนนี้แม่บุญธรรมของเขาถูกฆ่าตายและการแก้แค้นก็ยังไม่สำเร็จ ตอนนี้ หลินเซียวเองก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไรกับซูหว่านเอ๋อร์ด้วยอยู่แล้วหลินเซียวเข้าไปที่ห้องข้างๆของซูหว่านเอ๋อร์และนอนหลับทั้งคืนซูหว่านเอ๋อร์กลับมาทำงานที่หนานหูกรุ๊ปจางเหยาพักอยู่ในวิลล่าและจินตนาการถึงนิยายของเธอเองหลินเซียวยังรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะอยู่ในวิลล่ากับจางเหยา เขาจึงขอให้เหลิ่งซวงขับรถไปส่งเขาที่บ้านเกิดของแม่บุญธรรมในชนบท
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 147
หลินเซียวกลับไปยังบ้านเกิดของเขาในชนบทและจมอยู่กับความทรงจำตลอดทั้งวันเขาใช้ชีวิตวัยเด็กที่นี่ และความสุขทั้งหมดของเขาก็อยู่ในห้องเล็กๆ เหล่านี้เมื่อจ้าวหลานแม่บุญธรรมของเธอเสียชีวิตอย่างกะทันหัน หลินเซียวไม่สามารถยอมรับได้และเอาแต่จมอยู่กับความเศร้าโศกเหลิ่งซวงที่อยู่ข้างๆหลินเซียว เธอไม่รู้ว่าจะต้องปลอบใจหลินเซียวอย่างไรและทำได้เพียงอยู่เป็นเพื่อนเขาเท่านั้นตระกูลเยว่พบว่าหลินเซียวเป็นเพียงทหารชนชั้นธรรมดา แต่พวกเขากลับได้รับข่าวล่าสุดว่าเมื่อคืนหลินเซียวและเหลิ่งซวงไปที่ถิ่นของเหลยเฉียง และสังหารผู้คนไปมากมาย แต่แกงค์ชิงหลงดูเหมือนจะไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย แถมตอนนี้ตระกูลเยว่ก็ไม่กล้าดำเนินการอะไรอย่างหุนหันพลันแล่นอีกด้วยในเวลาเดียวกัน ตระกูลเยว่ก็เกรงกลัวสถานะของเหลิ่งซวงในฐานะนายพลระดับกลางอย่างมาก และเหลิ่งซวงดูเหมือนจะเคารพหลินเซียวมาก ตอนนี้พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะดำเนินการอะไรทั้งนั้นพวกเขายังต้องการรอให้แกงค์ชิงหลงลงมือก่อน อย่างไรก็ตาม พวกเขายังมีเวลาเตรียมตัวอีกสองสามวัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รีบร้อนแต่แกงค์ชิงหลงมีหลี่ซุนคอยให้คำแนะนำ จะไม่ลงมือทำอะไรโดยพละการ
ไวทยนาคราชสะท้านฟ้า บทที่ 148
“คือ...ฉันพูดเองค่ะ” เหลิ่งซวงก้มศีรษะลงและพูดด้วยเสียงที่เบาลงเล็กน้อย“ทำไมแกต้องไปฆ่าไก่ด้วยมีดวัวด้วยล่ะ! ตระกูลเยว่เล็กๆกระจอกๆ และแกงค์ชิงหลง เราสามารถให้คนบางคนไปจัดการมันก็ได้แล้ว! ทำไมต้องฟุ่มเฟือยด้วย?” หลินเซียวกล่าว“นี่คือคำสั่งของผู้นำระดับสูง ให้วังต้าไห่ส่งคนไปรอนอกเมืองหนานหู และเขาก็ตอบรับคำขอของทหารในชายแดนใต้ให้ช่วยพี่แก้แค้น” เหลิ่งซวงกล่าว“ช่างมันเถอะ ยังไงชายแดนใต้ก็สงบลงแล้ว หากพวกเขาต้องการอยู่ พวกเขาก็อยู่ได้” หลินเซียวกล่าว“และฉันก็พบข้อมูลบางอย่างอีกด้วย พันเจิงหู่หัวหน้ากรมกำกับดูแลเมืองหนานหูมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แอบสมรู้ร่วมคิดกับแกงค์ชิงหลง และช่วยครอบครัวเยว่ปกปิดอาชญากรรมของพวกเขา เราต้องการกำจัดคนผู้นี้ด้วย เวลานี้ไม่เพียงแต่ตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกรมกำกับดูแลด้วย” เหลิ่งซวงกล่าว“หัวหน้ากรมกำกับดูแลต้องได้รับการจัดการ มันจะไม่ได้รับอนุญาตให้ก่ออันตรายต่อเมืองหนานหูอีกต่อไป!” หลินเซียวกล่าว“พี่หลิน ตอนนี้กองทัพได้รวมตัวกันแล้ว ตราบใดที่พี่ออกคำสั่ง พวกเราก็สามารถมุ่งหน้าไปยังเมืองหนานหู กำจัดตระกูลเยว่และแกงค์ชิงหลงได้
Latest chapter
