บทที่ 141

เมื่อหลินเซียวเห็นเหลยเฉียงวิ่งปรี่เข้ามาทางเขา เขาก็ได้ชกออกไปตรงๆ กำปั้นกระแทกเหลยเฉียงเข้าตรงระหว่างคิ้ว

“อ๊าก!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น เหลยเฉียงรู้สึกว่าหัวของเขากำลังมึนๆงงๆ จากนั้นทั้งร่างของเขาก็ได้กระเด็นลอยออกไป

“ปัง!” เหลยเฉียงกระแทกกำแพงอย่างแรง เสียงดังสนั่น

จากนั้นเหลยเฉียงก็ล้มลงกองกับพื้นและมีรอยเลือดจำนวนมากปรากฏขึ้นบนผนัง หัวของเหลยได้เฉียงแตกไปแล้ว

ในเวลานี้ เหลยเฉียงล้มลงนอนกองไปกับพื้น เนื้อตัวสั่นสะท้าน และใบหน้าของเขาเริ่มซีดลง ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากสุนัขที่ใกล้ตายแล้ว และเขาก็ไม่มีแรงที่จะสามารถต่อต้านได้เลย

จางเหยารู้สึกเหลือเชื่อมาก เมื่อเห็นหลินเซียวทำให้เหลยเฉียงบาดเจ็บหนักขนาดนี้ด้วยหมัดเดียว

เธอมักจะรู้สึกเสมอว่าหลินเซียวถูกคนอื่นคิดว่าเป็นคนขี้แพ้ แต่หลังจากเหตุการณ์ไม่กี่ครั้งเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าหลินเซียวเก็บซ่อนตัวตนไว้อย่างลึกลับมาก

น่าเสียดายที่ซูหว่านเอ๋อร์ไม่อยู่ที่นี่ตอนนี้ มิฉะนั้น เธอจะต้องประหลาดใจมากอย่างแน่นอนเมื่อเห็นหลินเซียวในเวลานี้

หลายคนรู้ว่าแกงค์ชิงหลงมีอิทธิพลมากในเมืองหนานหู แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่แข็งแกร่งมากพอเมื่ออยู