PROLOGUE
“Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong nya at bakas ang pagtitimpi nito sa pananalita niya.
“Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” Iyak kong saad sa kanya.
Biglang namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi ko na alam saan ako maaring magtago at kung anong gagawin ko malayuan ko lang sya. Hindi dapat sya nandito at matagal na mula ng huli ko syang makita at makausap ng ganito. Naiinis ako dahil sa ginagawa niya. Naiinis ako dahil kahit anong tago ko ay nahahanap niya ako. Unti-unting bumuhos ang malakas na ulan at iyon ang tanging kong naririnig.
“Y-you know how much I love you right?” Tumingin ako sa kanya at hindi ko maiwasan ang hindi maawa. “You know how much I care for you, how much I miss you. From time-to-time I wanted to see you, hug you and kiss you. Pero hindi ko magawa dahil wala ka sa tabi ko.”
Ang boses niya ang syang nakakapagpalambot sa puso ko. Hindi ko naman dapat gagawin ‘to, e. Hindi naman dapat ako lalayo sa kaniya. Hindi naman ako aalis sa tabi niya kung hinahayaan niya lang ako sa bagay na gusto ko. Masyado syang mahigpit, masyado syang seloso, masyado syang nakakatakot at inaamin ko. Kasalanan ko kung bakit sya nagkakaganito ngayon. Napakuyom ako ng kamay ko saka ako napapikit ng mariin at pinunasan ang luha ko.
“How about Audrey?” tanong ko.
“What about her?” balik na tanong niya din sa ‘kin.
“What about her?” inis na sabi ko saka ako napahilamos sa mukha ko. “Pinagmumukha niya akong tanga, pinagmumukha nya akong masama. Lahat ng sinasabi niya pinaniniwalaan mo at hindi mo pinapakingan ang paliwanag ko.” Sa sobrang sama ng loob ko halos hikbi nalang din ang nagagawa ko. “Ginawa… ginawa ko ang lahat. I explained everything! Pero wala. Wala kang pinakingan ‘ni isa sa mga ‘yon, tang*na.”
Mas lalo pa akong naiyak ng maalala ang lahat ng mga nangyare. I was the victim here. I admit that I still f*cking love him. Pero dahil sa pangengealam ni Audrey noon ay halos hindi ko alam kung anong gagawin ko para lang paniwalaan niya ako. Lumapit sya sa ‘kin saka hinawakan ang kamay ko at saka hinaplos ang mukha ko. Ramdam ko ang pagsisisi nito pero hindi ko na alam sa sarili ko kung kaya ko pa bang tangapin iyon.
Pinunasan ko ang luha ko at saka ako matunog na bumuntong hininga at saka tumalikod sa kanya. Tumingin ako sa may bintana ng bahay at nando’n si Mommy na pinapanood kami at hindi ko na magawa pang lumingon sa kanya. Pumasok na at saka pina-lock ang gate. Nang makapasok sa pinto ng bahay ay saka ako sinalubong ni ate na no’n ay may dalang towel. Basa ako ng ulan at hindi ko iyon alintana. Binigay niya ito sa ‘kin at saka ako inalalayan papunta sa k’warto.
Nang makapasok ako do’n ay saka na ako iniwan ni ate at ni-lock na nito ang pinto. Nang mag-isa na lang ako ay saka ako napaupo sa sahig at doon na ako muling umiyak. Hindi ko alam bakit ganito pero ang sama ng pakiramdam ko dahil na rin sa ulan. Gusto ko na syang mawala sa buhay ko pero patuloy na hinahabol nya ako kahit na ako na ang pilit na lumalayo sa kanya.
Tumayo ako at saka pumasok sa banyo para maligo at magbihis. Nang makapagbihis na ako ay saka ko nakita si Mommy na no’n ay nakangiti sa ‘kin. Tumayo sya at saka ako nilapitan at inakay papaupo at hinarap sa salamin. Tinanggal niya ang bulunbon sa buhok ko na towel at saka niya hinanda ang blower.
“Maraming nangyare sa nakaraang dalawang taon. Alam kong marami na rin ang nagbago sa ‘yo at alam kong nasasaktan ka pa rin hanggang ngayon. Hindi naman p’wedeng habang buhay kang nakakulong sa nakaraan at hahayaan ang sarili mong hindi lumalabas sa isang k’wartong madilim hindi ba?” Nakangiting sabi niya habang nakatingin sa ‘kin sa may salamin.
“Mommy, alam nyo naman po ang nangyare ‘di ba?”
“I am.”
“E, bakit parang kinakampihan mo sya?” Nakangusong tanong ko.
“I’m not, Mitsuki,” sabi nito at natatawa pa.
“Si Ashton ang lalakeng kinamumuhian ko, Mommy.”
“Pero si Ashton din ang lalakeng mahal mo, Mitsuki.” Nakangiting sabi niya.
“Mommy?”
“I’m your Mom, I know all about you from your head to toe.”
Napapikit na lang ako ng mariin sa sinabi ni Mommy at hindi ko alam kung bakit kailangan kong maipit ngayon sa sitwasyon na ito. Tanggap ko na ang tahimik kong buhay at alam kong hindi na rin no’n mababago pa ang kung anong nakaraan na. Napabuntong hininga ako at nagpaalam si Mommy na magluluto ng hapunan. Napatingin ako sa bintana dahil patuloy ang lakas ng ulan. Tumayo ako at saka tinignan ang bintana at napasinghap ako ng makita ko si Ashton na nando’n at hindi umaalis.
Hindi sya gumagalaw at talagang nananatili siya sa pusisyon niya sa labas. Dapat ay umalis na sya at dapat ay hindi na niya ito ginagawa dahil pinapakonsensya niya ako. Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto at bumungad si ate. Ngumiti sya sa ‘kin at saka sinarado ang pinto at saka ako nilapitan at tinignan ang bintana.
“Oh? He’s still here,” sabi nito na tila may pinapahiwatig. “Sobrang lakas ng ulan at hindi ko alam kung titigil or may bagyo ata?” Tumingin sya sa ‘kin at nakataas ang kilay niya at napataas din ako ng kilay ko.
“Ako ba kinokonsensya mo?” inis na tanong ko.
“Oh? I am not little sister. I’m just saying that, if you don’t want him to get sick you should let him in,” sabi nito at saka ako tinalikuran at umalis. Tinignan ko sya at napapikit ako ng mariin.
“Minsan talaga magkalaban kami ni konsensya,” sabi ko sa sarili ko at saka ako kumuha ng towel at payong.
Bumaba ako at saka ko sya nilapitan. Naro’n ang malungkot niyang mga mata at dama ko ang tila sakit sa mga ito. Pinayungan ko sya at saka ko binigay ang towel na walang kahit na anong sinasabi. Pumasok kami sa loob at saka ko siya pinatuloy sa k’warto. Umalis muna ako sa k’warto at pumunta sa k’warto ni Ate. Tumawa sya sa ‘kin na para bang may nakakatawa pero ang nakakainis ay nakita niya pala ako na lumabas.
“HAHAHAHAHAHA. Marupok ka naman pala.”
MITSUKI’S POV ***2 years ago*** Maaga akong nagising at nag-asikaso. Kailangan ko kasing maghanap ng trabaho para hindi ako nasa bahay lang. Matapos ko kasing mag-resign sa dati kong work after ng isang linggo naisip ko rin na kailangan ko talagang ilibang ang sarili ko ng hindi ako nabo-bored at nasa bahay lang. Nang makapag-ayos na ako ay saka ako bumaba at nakasalubong ko si Ate Haruka na no’n ay kumakain ng hotcake. “Oh? Ang aga mo ata?” takang tanong niya at saka ako kumuha ng isang hotcake. “Mag-aapply ako,” sabi ko naman at nagtaka sya. “Kaka-resign mo lang no’ng nakaraan mag-aapply ka na agad?” “I’m bored.” “Bored?” “Hay nako, Haruka. Ikalimang beses na niya ‘yan ginawa. Ewan ko ba dito sa kapatid mo at hindi mapakali sa iisang kompanya lang,” sabi nman ni mommy at saka ako nagtimpla ng gatas. “I told you last time. Sa café ka na lang,” ani nito at hindi ko siya pinansin. Matapos kong mag-almusal ay umalis na ako at hindi ako nagpahatid. We have our own business, per
MITSUKI’S POV “Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong nya at bakas ang pagtitimpi nito sa pananalita niya. “Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” Iyak kong saad sa kanya. Biglang namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi ko na alam saan ako maaring magtago at kung anong gagawin ko malayuan ko lang sya. Hindi dapat sya nandito at matagal na mula ng huli ko syang makita at makausap ng ganito. Naiinis ako dahil sa ginagawa niya. Naiinis ako dahil kahit anong tago ko ay nahahanap niya ako. Unti-unting bumuhos ang malakas na ulan at iyon ang tanging kong naririnig. “Y-you know how much I love you right?” Tumingin ako sa kanya at hindi ko maiwasan ang hindi maawa. “You know how much I care for you, how much I miss you. From time-to-time I wanted to see you, hug you and kiss you. Pero hindi ko magawa dahil wala ka sa tabi ko.” Ang boses niya ang syang nakakapagpalambot s
MITSUKI’S POV Nangunot ang noo ko dahil wala namang maglalakas loob na pumasok ng mag-isa sa opisina ko. Maayos na rin kasi ito at p’wede na akong magpa-welcome bukas. Pumunta ako ro’n saka ko binuksan ang pinto at sa hindi inaasahan ay may humila sa ‘king kamay at hinila ako papasok. Sinara nito ang pinto at agad na sinunggaban ang labi ko ng halik. Hindi na rin ako nakapalag dahil na rin sa lakas nito at inaamin kong na-miss ko ang mga labi na iyon. Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ko ang kamay nya sa may bewang ko at mas hinapit pa ako papalapit sa kanya. Nalaglag ang gamit na dala ko at binuhat niya ako at saka pinatong sa may lamesa. “A-Ashton…” banggit ko sa pangalan nito. “I miss your lips baby,” bulong na sabi nito na tila napapaos pa. “A-anong…” Napakagat ako ng labi ko ng bigla nyang hawakan ang binti ko at ipinuwesto iyon sa kanyang bewang. “Fvck sh*t!” inis kong sabi. “Babalik ka sa ‘kin, Mistuki.” “I will never do that,” pigil ko. “Alam kong mahal mo pa ako.
MITSUKI’S POV Ilang araw ang lumipas at naging maganda naman ang naging mga araw ko sa company ng mga Turner pero may mga bagay lang akong hindi masyadong naiintindihan lalo na kay Janne. Sa kanilang tatlong magkakapatid kasi ay si Janne lang ang may hilig sa pakikipag-sparing lalo na sa mga guards nya pero hindi naman sya tinatantanan ni Dylan at kahit saan sya naroon ay nandoon din ito. I was actually also annoyed by this man, but he’s kinda funny sometimes when he makes Janne annoyed at him all the time. Habang naglalakad ako papuntang cafe ay nakasalubong ko si Sir Tyler na may kasamang babae. It is beautiful, sexy, and has a sense of fashion. Napatingin sa ‘kin si Tyler nang mamukhaan nya kung sino ako at napayuko naman ako sa kanya at saka ako ngumiti. “Good morning po, Sir Tyler,” bati ko sa kanya at saka sya tumango at ngumiti sa ‘kin. “Who is she?” tanong nang babaeng kasama nya. Bumaling ako ng tingin sa kanya at saka ako ngumiti. “I’m Mitsuki,” pagpapakilala ko at sak
MITSUKI’S POV Habang nakatingin sa salamin ng elevator ay hindi ko maiwasan ang hindi mapaisip sa mga nangyayare. Hindi maipinta ang mukha ni Ma’am Janne at halata ang inis sa kanyang mukha. Wala rin naman akong ibang magawa kung hindi ang tignan lang sya at unawain sa kung anong ginagawa nya. Napabuntong hininga na lang ako at saka ako tumingin sa ibang direksyon.“I hate both of them,” basag nito sa katahimikan naming dalawa.Saktong huminto na ang elevator at naunang lumabas si Ma’am Janne kaysa sa ‘kin. Sinundan ko lang sya sa kung saan sya pupunta at nang makarating kami sa labas ay agad itong sumakay sa kotse nya at saka nya at saka nya ito pinaandar nang hindi man lang ako nakasakay. Hahabulin ko pa sana sya kaso lang ay alam kong hindi ko na rin naman sya maaabutan pa.“She’s just like that.” Napalingon ako sa nagsalita at saka ko nakita si Sir. Tyler.“Ah… sir,” sabi ko at saka ako yumuko.“What happened?” Napalingon ako sa biglang dumating.“What did you do?” tanong ni Sir
MITSUKI’S POV Bumalik na kami sa table namin at nakita kong nagkukuwentuhan ang dalawa. Nang makita nila kami ay ngumiti sila sa amin at saka kami umupo ulit. Tumingin ako kay Sir Tyler at yumuko ako sa kanya at saka ako tumingin sa orasan ko. “We have to go na po pala Sir,” sabi ko at sala tumingin kila Angelique. Sinenyasan ko sila na magpaalam na pero si Angelique ay parang ayaw pang umalis sa kinalalagyan nya. Tumayo ako at saka ko hinawakan ang kamay ni Angelique at hinila ito papalabas ng restaurant at sumunod na rin sila Gladys. Nang makalabas ay agad akong nagpara ng taxi at nang buksan ko ‘yon ay napasinghap ako nang bigla na lang may nagsara nito at napatingin ako sa taong ‘yon. Napasapo ako sa dibdib ko at saka ako dumistansya. Tinignan ko si Zett at tumingin sya kay Sir Tyler na nasa tabi na rin nya. “Ano po ang kailangan nyo?” tanong ko. “Hatid na namin kayo,” sabi ni Sir Ashton at bigla namang sumingit sa harapan ko si Angelique. “Hala nakakahiya naman Sir. Pero ku
MITSUKI’S POV Nang makarating kami sa isang restaurant hindi ko mapigilan ang hindi mahiya sa kanya. Naramadaman kong nag-vibrate ang phone ko at nang tignan ko kung sino ‘yon ay agad akong nag-excuse kay Sir at saka ako pumunta sa banyo para kausapin si Ma’am Janne.“How was the meeting?” tanong nito.“So far, ayos naman po,” sagot ko. “Maganda po ‘yong bagong ila-launch na product although mero’n lang akong napansin na konting deperensya. Pero ipapasa ko po sa inyo ‘yong presentation ni Sir. Aragote para mas mapunan nyo po kung ano pa ang babaguhin,” sagot ko.“Hmm… ok, enjoy your lunch with kuya,” sabi nito at saka binaba ang tawag.Napatingin ako sa phone ko at saka ako nangunot ng noo. “Paano nya nalaman na magla-lunch kami ni Sir?” takang tanong ko.Napatingin ako sa salamin at nakanunot ang noo na nakatingin sa sarili ko doon. Hindi ko alam ang kung anong iniisip ni Ma’am pero kung ano man ‘yon ay nagkakamali sya. Bumalik na ako at nang makita ko kung nasaan si Sir ay parang b
MITSUKI’S POV Nang makasakay kami sa private plane doon ko lang napagtantong ganito pala ang pakiramdam na maging sobrang yaman. Hindi ako ang amo pero pakiramdam ko ay isa ako sa mga amo nila. Habang nakatingin ako sa bintana at nakatingin sa mga ulap at namamangha ay hindi ako makapaniwala sa nakikita ko sa ibaba. Para itong mga langgam lang mula dito sa itaas. Napatingin ako kay Sir Ashton at nakapikit lang ito na para bang nagpapahinga. Nasa kabilang side sya ng upuan habang ako naman ay katabi ang maingay kong kapatid.“Hindi ko aakalain na makakasama ako dito at kasama ang g’wapo mong boss. Hindi mo naman sinabing ganito pala sya kayaman,” sabi nito at saka ako bumuntong hininga.“Will you stop talking? I was in peace of relaxing,” inis na sabi ko.Hindi na nagsalita si ate Haruka at saka ako nagtakip ng mata ko para makatulog nang kahit na kaunti lang. Nagising ako sa paggising sa ‘kin ni ate Haruka at nang imulat ko ang mga mata ko ay nakita ko ang mukha nitong nakanguso pa s