“How dare you say that to them? We both know what’s the truth!” mahinang sigaw ko sa kanya. Pilit na pinipigilan ko ang sarili na magwala.Wala na ba talaga siyang ibang maisip na palusot na mas matino pa bukod roon?Tanan? Really?“Okay lang ‘yan, Thalia. Wala ka namang dapat na ikahiya pa sa ‘min. Kasal na kayo at para na rin naman tayong magkapatid.” Harold grinned like an idiot.Pakiramdam ko ay biglang sumakit ang ulo ko. Ang magaling kong mga kaibigan ay nagpaloko naman! Mukha ba akong lihim na nakikipagrelasyon at basta na lang sasama sa kung sino?Napataas ang kilay ni Stephen at nanghahamong tumitig sa ‘kin. “Then, what do you want me to tell them? The truth? Are you ready for the consequence, if ever?” nang-uuyam niyang bulong.That made me shut my mouth. Kung gano’n ay sinabi lang pala niya ang totoo sa pamilya ko. Marahil ay napalapit na rin sa kanya sina Mads kaya ayaw na niyang idawit pa ang mga ito hangga’t maaari.Napailing siya at muntik na akong mapatili nang bigla n
Pagkatapos kong kumain ay naisipan ko munang manood ng TV. Habang umupo naman si Cole sa pang-isahang sofa at nakinood rin.Kahit na ang totoo ay gustong-gusto kong malaman ang lagay ni Stephen at gamutin ang sugat niya.Pero pilit kong pinigilan ang sarili. Wala dapat akong pakielam sa kanya. Kung gusto niya magpakamatay, bahala siya sa buhay niya. Pabor pa nga sa ‘kin ‘yon kapag nagkataon.“Gaano katagal ka ng nagtatrabaho kay Stephen?” tanong ko kay Cole, habang nakatuon ang mga mata ko sa TV.Kung tutuusin ay wala naman akong maintindihan sa pinapanood ko dahil kung saan-saan naman lumilipad ang isip ko.I saw he smiled from my peripheral view.“Ang totoo po niyan ay bata pa lamang ako ng mapunta sa poder ng mga Anderson. Nakita lang nila akong pagala-gala sa kalsada noon. Tumakas kasi ako sa bahay ampunan na kinalakihan ko, dahil hindi ko kasundo ang ibang mga bata na nandoon.”Narinig ko ang lalim ng kanyang paghinga.“Kinupkop nila ako. Inalagaan, binihisan, pinag-aral at binig
Dalawang linggo na kong nakakulong dito sa loob ng mansyon. Kung hindi ang mga katulong ay ang mga halaman ang madalas na kinakausap ko. Pakiramdam ko tuloy ay mamamatay at mababaliw na ko sa sobrang pagka-bored.Idagdag pa pala si Cole na palaging nakabuntot sa 'kin. 'Yon nga lang ay bihira ko lang siya makausap ng matino. Hindi kasi siya nauubusan ng lame and corny jokes. Puro kalokohan pa ang madalas na lumalabas na salita mula sa bibig niya. Which I found unusual for a bodyguard.Ewan. Siguro dahil kapag narinig ko ang salitang 'yon, ang unang pumapasok sa isip ko ay isang taong seryoso at nakaka-intimidate ang aura.But with Cole, everything is just cool. Kahit papaano ay napapagaan niya ang loob ko.Sila Mads naman ay ilang beses na rin akong nadalaw rito. Pero dahil may mga nakabantay sa paligid, lalo na si Cole ay hindi rin ako kumportable na makipag-usap sa kanila ng maayos. Mukhang sanay na rin naman sila sa dami ng tauhan na nakakalat sa buong mansyon.I tried to grab the o
"Just let me see her! You dumbass!""She's still resting! So, will you just shut your fucking mouth? You might wake her up!""I don't care! Besides, you still have a lot of explaining to do. What the hell happened? You promised us that you won't endanger her!"Nagising ako nang dahil sa malakas na sigawan na naririnig ko mula sa kung saan. Hindi ko na lang sana ito papansinin nang bigla kong mapagtanto na pamilyar sa 'kin ang dalawang boses na nagtatalo."Things happened. Alam mong kahit anong ingat ang gawin ko, nandiyan lang sila sa paligid at naghihintay ng tamang pagkakataon para umatake.""Alam ko at binalaan na kita dati pa tungkol sa bagay na 'yon. Pero hindi ka pa rin nakinig. Kaya babawiin ko na siya!""No! I won't let you!"Dahil rinding-rindi na ako sa ingay na naririnig ay tuluyan ko ng iminulat ang aking mga mata. Ilang beses ko muna itong ikinurap dahil sa nanlalabo pa ang aking paningin. Hanggang sa unti-unti ng naging malinaw at pamilyar ang paligid.Dahan-dahan akong
Stephen's POVMabilis akong bumaba pagkahinto ko ng sasakyan sa tapat ng headquarters. Agad kong napansin ang iilan pang mga sasakyan na magkakatabing nakaparada sa isang tabi.Inayos ko ang suot na polo bago nagsimulang maglakad. Binati naman ako ng mga nagkalat na bantay sa paligid."Good evening, Sir!"Tinanguan ko lang sila bago dumiretso sa loob ng isang bahay na bungalow. Naabutan ko roon ang ilan sa mga tauhan ko na mukhang kanina pa inaasahan ang aking pagdating.Mabilis nilang binuksan ang pinto na nasa sahig, kung saan ay mayroong hagdan pababa. Nang makababa ay bumungad sa 'kin ang stainless steel door na bubukas lamang sa oras na ma-recognize ka ng eye sensor security na nasa tabi lamang nito.Itinapat ko ang kanang mata ko rito. Hindi nagtagal ay lumabas ang salitang "Access Granted" sa screen, bago dahan-dahang bumukas ang pinto.Sinalubong ako ng malakas na ingay pagkapasok. Napamaang ako nang makita silang nagkukulitan at nagbabatuhan ng kung ano-ano.I shook my head.
Third Person's POVMalamig ang simoy ng hangin. Tahimik at madilim ang paligid. Tanging ang paglagaslas lamang ng dahon ang maririnig.Sa di kalayuan ay hindi mo agad mapapansin na mayroong isang grupo ng mga tao na kanina pa nagmamasid sa isang lumang bodega."Stephen, hindi pa ba tayo aatake? Kating-kati na 'yong kamao ko sumuntok, eh," himutok ni Ashter sa isang tabi habang nakabusangot ang mukha na nakatunghay sa gusali, na ilang metro lamang ang layo mula sa pinagtataguan nila.Hindi umimik si Stephen sa tanong ng kaibigan. Dahil kahit hindi niya ito sagutin ay alam naman nito ang sagot sa sariling tanong. Sadyang naiinip lang ito.Napailing siya at tahimik na lamang na pinagmasdan ang nagkalat niyang mga tauhan at mga kaibigan, pati na rin ang iilang mga tauhan ng mga ito habang nakasandal sa hood ng kanyang kotse. Cole is not with them right now, as well as their other men. Pinaiwan niya ang mga ito sa mansyon para bantayan ang kanyang asawa.The security of the mansion is undou
"Ano ba kasi 'yong bagay na matagal ng hinahanap ni Stephen? Ang labo naman niya, eh! Ako 'yong best friend niya, pero 'yong kutong lupa na 'yon ang kasama niya!"Napailing na lamang si Shantel nang muling salinan ni Ashter ng alak ang baso nitong kauubos lamang ng laman.Hindi na niya mabilang kung nakailang baso o bote na ba ito. Nagtatampo kasi ang loko dahil hindi ito ang isinama ni Stephen sa lakad nito.Sa totoo lang maging siya ay nahihiwagaan sa kung ano ba ang matagal ng hinahanap ng kaibigan. Sadyang may mga bagay talagang nilalakad si Stephen na hindi nila alam.Pero wala sila sa lugar para magtampo. Dahil nasisiguro niya na mayroon itong malalim na dahilan kung bakit nito inililihim ang tungkol sa bagay na 'yon."Ang ingay mo naman, Kuya! Para kang babaeng ngawa ng ngawa riyan," reklamo naman ng nakababatang kapatid ni Ashter na si Rhyz.Napailing ito sabay salpak ng earphones sa magkabilang tainga bago naghalungkat ng kung ano sa cellphone nito.The two of them may have t
Stephen's POV"Sinabi ko naman kasi sa 'yo. Wala tayong mapapala rito. Tingin mo ba ay basta-basta lang niya ibibigay ang bagay na 'yon sa kung sino?"Natigilan ako nang dahil sa sinabi niya. Dahan-dahan ko siyang nilingon at ang naiirita niyang mukha ang agad na bumungad sa 'kin."Pero hindi ako maaaring magkamali. Nakita ko mismo na hawak ng matandang Romero ang bagay na 'yon no'ng isang araw na minanmanan namin siya. Saka ginamit din niya 'yon para mapasunod sa mga plano niya ang iba pang miyembro ng organisasyon."Napakamot siya sa batok. "Siguro nga ay nasa kanya 'yon no'ng panahon na nakita mo siya. Pero nasisiguro ko na wala na 'yon sa kanya bago pa man kami sumugod rito kanina. Malaki ang posibilidad na iba-iba ang pinapahawak niya ng bagay na 'yon. Para na rin hindi ito direktang mag-lead sa kanya."Malalim akong napabuntong hininga. Naisip ko na rin naman ang tungkol do'n. Kaya lang ay hindi ko pa rin naiwasan ang umasa. Saka may isa pa kong dahilan kung bakit ako pumunta ri