Right timeKinabukasan, nagising akong masakit ang katawan. I groaned when I feel so sore right now. I can't even moved my legs because it hurts a lot.Napabangon ako sa kama. Blake was still sleeping peacefully. Nakatagilid siya sa pwesto ko. I bit my lower lips, when I try to stand up. Dahan-dahan ay inangat ko ang sarili. Luckyly, I was able to stand up and walk. Kaya kong maglakad, kaya lumakad ako nang dahan-dahan papunta sa banyo. Masakit nga lang pero kaya ko namang i-handle. After I pee, bumalik ako sa kama namin.Nakita kong kakagising lang ni Blake. When he noticed I can't walk properly, he eventually went towards me."Are you okay?" He asked. Worried was written on his face while his he put his hand on my waist and other hand on my shoulder."M-masakit ng kaunti, pero kanya ko naman," sagot ko nang nakangiwi.Mabilis niya akong binuhat sa mga bisig niya at dinala sa kama. He carefully put me on our bed. Para akong babasagin na bagay at ingat na ingat siya sa paglagay sa'ki
EternallyI smiled widely as I hide my gift for him this New Year. Nilagay ko 'yon sa pinaka-ilalim sa loob ng maleta ko bago sinarado 'yon. Kinuha ko na ang damit na susuotin para mamaya. Lumabas ako nang kwarto namin at nakita siyang nagluluto ng hapunan namin. Lumingon diya sa kin bago ngumiti.He raised his thick eyebrows. "Today is New Year's Eve. Handa na ko sa regalo mo."Ngumiti lang ako. "Later, you're find out, blakey-baby," sambit ko. "bababa lang ako para sa reservation natin mamaya."Tumango lang siya at nagpatuloy sa ginagawa. I went outside our unit. Dumiretso ako sa sa staff ng hotel. "Is everything's okay for laters event?" tanong ko sa staff ng Hotel.She nodded her head. "Yes, Ms. Aragon. Everything is settled now. You can visit the place if you want to check."Ngumiti ako sa kanya. "Thank you!"Nagpa-reserve ako para sa labas kami ng Hotel magce-celebrate ng New Year. Sinamaan ako ng staff sa lugar para mamaya. Pumunta kami sa isang open place ng Hotel.Napaka-natu
WakasI'm happy with life. I have a family who supported me through everything. My life was just simple before. To have a nice and meaningful teenage. To have a girlfriend who loves me because that's what we explored our teenage years. Kaya noong makilala ko si Alison, masaya ako.Minahal ko si Alison, alam 'yon ng lahat. Halos lahat kaya kong ibigay sa kanya mag-stay lang siya sa'kin. She's my first girlfriend, so my heart can't accept the truth when she cheated on me.My heart broke into pieces when she broke up with me. After two years, she just forget everything we've been through together. Hindi ko matanggap na may mahal na siyang iba. Halos mabaliw ako noong dahil doon.I keep telling to myself, that maybe this is my fault why she broke up with me. Maybe she find me boring. Dahil ang sabi sa'kin nila Mama at Papa, kung mahal ka ng tao, mag-i-stay siya sa tabi mo kahit anong mangyari.That's why I keep asking myself when I can found a woman who'll love me the way that I do. Kasi
NOTE: Hello! This is the first installment of Isle Esme Series! Hope you'll like and support this story of mine.SimulaWhat will you do if the woman that you loved the most forget you? Forget how much you love each other? Will you endured it? Will you endured the pain? Because if you're asking me, yes.I'm willing to wait and endured all of that because I love her so much. Even though it hurts me. Dahil hindi ko kayang isuko ang sampung taon na relasyon namin dahil lang nawalan siya ng ala-ala. Hindi ko kayang itapon ang lahat ng pinagsamahan namin. And lastly, she needs me even though she can't remember me.Yes, I lose her by forgetting all of her memories, but she lose herself too. I can't bear seeing her crying because she can't remember everything. I can't bear seeing her hurting.Huminga ako ng malalim habang nakatingin sa pinakamamahal kong babae. She's peacefully sleeping on her hospital bed. She has a bandage
Isle EsmeNakahiga ako sa kama habang nakatingin sa mga gamit na nakalagay sa box. I took a deep sighed before I looked at my room's ceiling.This is the last time I'm gonna see my room in Maynila. This is also my last summer here in Maynila.Pupunta na kami sa Lola ko sa Isle Esme ngayon. Sa ayaw ko man sumama ay sasama pa rin ako dahil ako na lang ang maiiwan dito sa Maynila.Uuwi-uwi na lang dito sila Mom at Dad dahil sa business namin. Habang kami ni Ate Emerald ay maiiwan sa Isle Esme, dahil si Ate ang magha-handle ng bubuksan na bagong hotel ng family namin sa Isla.Dalawa na ang hotel namin sa Isla Esme. Isa sa bayan kung nasaan maraming tao ang nagpupunta lalo na pagturista. Ang isa naman ay sa Baryo Maligaya, kung nasaan ang sikat beach ng Isla.My family owned the Aragon Grandé Hotel. We owned the Aragon Grandé Hotel, which is one of the most luxurious and famous hotel in the Philippines. "Ava! Get your things now
AssholeI looked at myself in the mirror. Inayos ko ang suot na uniform. Maganda naman ang uniform ng St. Willford. White blouse with dark blue necktie, ang nasa ilalim ng kulay dark blue na blazer ko at dark blue skirt. May nakasulat na St. Willford sa kaliwang gilid ng blazer.Nilugay ko ang mahaba ko na buhok at sinuot ang black Aroom synthetic leather boots ko tsaka kinuha ang kulay dirty pink na Kipling Ravier Backpack ko."New school, new friends." bulong ko sa sarili. "let's make a lot of friends this year, Ava!"I really hope I can make friends here in Isla just like in Manila. Bumaba ako at dumiretso ng dining table para kumain ng breakfast."That uniform suits you, Ava." ani Ate Emerald nang makita ako.Umupo ako sa tabi niya at kumuha ng hot dogs, bacon at limang slice of bread. "Ava, sasabay ba sa'yo si Lucas today? I heard from his Mother last night." saad ni Lola.Umiling ako bago nilunok ang kina
RespectOne week had passed since school started. Sobrang dami agad ginagawa. Reporting dito, reporting doon at pasahan ng activities and repeat. Okay lang naman sa'kin ang mga school activities since gano'n naman talaga lalo na't ABM ang strand ko. Asahan na duguan talaga. Close na kami nila Kath at April. I'm so happy that I met a friend like them. 'Yong kalog, para nawawala ang stress ko sa school works. Close na rin sila ni Lucas. Lucas is just being friendly to everyone, that's why I can't believe what Kath and April's says about him. Hindi siya cold, sadyang gano'n lang talaga pag hindi mo pa kilala ang isang tao. Kilig na kilig nga si April noong unang beses nila na makilala at makausap si Lucas. Tuesday na naman at hinihintay namin ang next teacher namin para sa Business Finance. "Wala tayong teacher para Business Finance! Magde-demo ang H.E para sa project nila sa'tin!" sigaw ng mga kaklase ko papasok ng room.
DareMonday came at umagang-umaga pinagtitinginan ako ng tao sa school. Nahiya tuloy ako habang papasok sa campus. Ang dami nila na nagbubulungan habang nakatingin sa'kin. Hindi ko na lang pinansin at dumiretso sa room dahil maaga pa para sa flag ceremony mamaya. "Savannah Leigh Aragon!" Wala pa ako sa room nang makita kong patakbong papalapit sa'kin ang dalawa kong kaibigan.Kumunot ang noo ko sa dalawang kaibigan. "Anong problema ninyong dalawa? Ang aga-aga." tanong ko nang huminto sila sa harapan ko. Hinihingal ang dalawa. Maya-maya ay ngumiti ang dalawa sa'kin. "Ikaw, ah!" hinampas ako ni April sa braso. "akala ko ba hate mo si Blake, pero bakit may pa-mall at pahatid siya sa'yo sa bahay niyo? Tell us everything, Savannah!" Kathlyn crossed her arms. "Yes! You need tell us everything why you and Blake go to mall together!" Napa-irap ako sa hangin. "At sino naman ang nagsabi niyan sa inyo?" "Someone saw you and Blake sa mall noong Saturda