Chapter 8

BRANDON

NAALIMPUNGATAN ako nang gumalaw ang kaniyang kamay. How long was I out? Half hour? An hour or so? Hindi na siya gaanong mainit katulad kanina pero may sinat pa rin siya. Tunaw na rin ang yelo sa bowl. Mabuti na lang at may ice maker ang ref. Nagkusot ako ng mga mata at saka tumindig. Bitbit ang bimpo at bowl na may tubig ay nagtungo ako sa kusina at kumuha ng panibago. Tulog pa rin si Kelly.

Inilabas ko ang chicken breast mula sa freezer para maipagluto ko siya ng chicken noodle soup mamaya. For now, she need to rest.

I was already halfway back to the living room when I saw her trying to get up at napansin ko ang pagkabuway niya.

“Kel, wait.” Malalaki at mabibilis ang hakbang ang ginawa ko para abutan siya. Pero sadyang matigas ang ulo niya at muntik na siyang malaglag sa sahig. I tried to help her pero tinabig niya ang aking kamay.

“Kaya ko,” masungit niyang sabi sa akin.

There is a reason why I didn’t become a doctor or a nurse. I just don’t have the patience. Pero pagdati