Share
Finale
Raven SanzSpecial Chapter is exclusive to printed book. If you are interested in ordering a copy, please email rs@ravensanz.ca. Thank you!
Kaugnay na kabanata
Far Behind Chapter 1
KELLY IT’S Friday and normally, I will be at home by now and enjoying my weekend early, pero dahil nag-no show si Maita ay kailangan kong samahan si Suzette sa Casa Fonseca sa Quezon. Isang linggo ang kontrata nila dahil malaki ang bahay at may dalawampung silid. Dalawampu rin ang banyo na kailangan kong linisin at may dalawa pang powder room sa sala. It’s a bed and breakfast pero temporarily closed gawa ng renovation, at ngayong tapos na ay kailangang ayusin ang lahat at i-prepare para sa pagbubukas nito two weeks from now. Dalawang kilometro na lang ang layo ko ay biglang bumuhos ang ulan at ang kotse ko ay nabahura. “Diyos ko naman! Kailangan bang sabay-sabay ang kamalasan ko ngayong araw na ito?” Inis na inis ako pero ano’ng magagawa ko? Kinuha ko ang flashlight sa gilid ng kotse dahil madilim na ang langit kahit alas-kuwatro y medya pa lang ng hapon. Tatawag sana ako ng tow truck pero walang signal ang cell phone. Could this get any worse?! Kinuha ko ang payong at isinuot an
Far Behind Chapter 2
KELLY, Senior High . . . PAMBIHIRA! Late na naman si Vicky. Nasa kaniya pa naman ang project na isa-submit ngayon. Kanina pa ako naghihintay sa gate at malapit nang mag-ring ang bell. Nang dalawang minuto na lang at wala pa siya ay nagsimula na akong maglakad pabalik sa loob. May flag ceremony pa kami at kapag wala ako sa pila ay siguradong kakanta akong mag-isa sa unahan! I was almost there when someone knocked me over. Mabuti na lang mabilis ang reflexes niya, kung hindi ay bangas ang mukha ko sa pavement. “Ano—” Whatever I have to say to the stupid person who bumped into me was frozen in my throat. Ang lalaking nasa harap ko ay napakaguwapo kahit medyo payat. He was more the lean type at mukhang sporty din. Otherwise, paano niya ako masasalo nang ganoon kabilis kanina? “Sorry, nagmamadali kasi ako at hindi ko pa alam ang pasikot-sikot dito,” sabi niya sa akin. Diyos ko po! Pati ang boses ay masarap sa tainga. May sinasabi siya sa akin pero parang wala akong naririnig. Iyon
Far Behind Chapter 3
KELLYBAGO pa ako nakahuma ay nakapagsalita na uli ang teacher namin. “I need you both to meet with me after class. As for the activity, well done. Behaviour, not so much.” Lumakad na siya at tiningnan ang gawa ng mga kaklase namin.I am so mad, gusto kong i-disect si Brandon. Ano ba’ng pumasok sa kukote niya at sinabi niyang girlfriend niya ako? We are not even friends!Nang lingunin ko siya ay tatawa-tawa siya. Ah, it was a prank!“I am going to kill you later after school. You better watch your back.” Sa halip na matakot ay lalo pa siyang tumawa. “Kill me with your kiss?” bulong niya sa akin. Kumuyom ang kamao ko at isang-isa na lang ay tatamaan na siya sa akin. “Takot ka nga sa bula—ahh!”***At the Principal’s Office . . .FIRST time kong magawi rito dahil napa-trouble ako. Unfortunately, nakita ako ni Miss Santos na sinuntok si Brandon sa panga. Ang ending, pinulot ako rito sa Principal’s Office. Kaming dalawa actually. “Kelly, care to tell me what happened? How did you two e
Far Behind Chapter 4
KELLY NAISIP ko na lang na magbabago rin ang isip niya. At least for now, magiging tahimik ang lahat dahil magsisimula kaming muli. This time, bilang magkaibigan. “Kumakain ka pala niyan?” tanong niya sa akin. Itinuro niya ang isaw at mga kung ano-ano pang street foods. “Oo naman. Saka malinis ang mga tinda ni Aling Saling. Bago ka pa lang kasi dito kaya hindi mo siya kilala pero hindi ka magkakaroon ng hepa d’yan.” Palagi kasing bukambibig ni Lola na huwag kumain ng street food dahil magkaka-hepa rin ako. Sa dami ng bilin niya sa akin tuwing bibisita ako sa kaniya ay ito lang yata ang hindi ko masunod. Ang sarap kasi. The whole time we were being punished by cleaning the classroom made me realize that Brandon is not really as bad as I thought he was. Natural siyang makulit pero kapag sinabihan ko naman ay tumitigil na rin siya. Typical na teenager sa mga gawi lalo at laki sa Maynila. Kaya kahit may extra kaming gawain tuwing hapon hanggang matapos ang parusa sa amin, it didn’t
Far Behind Chapter 5
KELLYIKINALMA ko ang aking sarili at nagdasal na sana paglabas ko ng banyo ay wala siya sa kuwarto. I remember what he said. Pinagpinaw ko nga siya ng sinampay noon at pinatulong dahil ang dami kong labada. He was more than eager to help me, kaya naman pala dahil mas malapit sa kaniya ang mga underwear ko. Pero sa kabila ng kakulitan niya, I also know that Brandon respected me. Ako pa nga ang unang nanghalik sa kaniya noon at hindi pa ako marunong. He knew what he was doing and tinuruan niya ako. It was his first birthday with me. We have been dating for three months but he never attempted to kiss me on the lips bukod sa yakap, halik sa noo o pisngi. But more often than not, he would kiss my hair. Walang palya niya akong inihahatid pauwi ng bahay, pero hindi niya ako sinusundo sa amin. Well, those were the days. A lot has changed since then. Hindi na kami mga paslit. Nakahinga ako nang maluwag nang mabuksan ko ang pinto at hindi siya makita sa kuwarto. I have so many things to do a
Far Behind Chapter 6
BRANDONI WOKE up early the next morning at malakas pa rin ang ulan. It’s only five in the morning at himbing pa ang tulog ni Kelly. I added another blanket sa paanan niya dahil alam kong lamigin siya. I remember taking her to Tagaytay at lamig na lamig na siya roon. Naisip ko tuloy, paano pa kaya kapag dinala ko siya sa Philadelphia? Nandoon ang sentro ng business ng pamilya namin. The only reason I was sent to Manila for a couple of years back then was because I ran into trouble at school. I was kicked out. Technically, it wasn’t my fault. But that’s a story for another day. Ang hindi namin magandang relasyon ng aking ama ay lalong pumangit hanggang sa ipinadala niya ako sa Pilipinas. Kaagad akong ini-enroll ng assistant ni Dad sa isang exclusive school pero dalawang araw pa lang ay napaaway na ako. Pero parang hulog ng langit ang nangyari. Ang driver kong si Mang Rudy ay taga-Laguna at binisita ng kaniyang asawa at anak. Tinanong ko si Mara kung saan siya pumapasok at sinabi niya
Far Behind Chapter 7
KELLYKAY agang mambuwisit ng lalaking ’yon! May tuyong laway raw ako kahit wala. ’Tapos mag-aaya na magsalo sa almusal? Neknek niya! Hindi niya ako makukuha sa mga suhol na ’yan. Mas mabuti na pa umpisahan ko na ang trabaho at bakasakaling mas maaga akong matapos dito. Kung sana ay dalawa kami ni Suzette na maglilinis, mas mabilis. At ang buwisit na bagyo ay wala pa ring tigil. Tuwing naaalala ko na nalubak si Brandon kahapon at nasabuyan na naman ako ay gusto ko siyang tirisin nang pino. Ganoon din ang nangyari sa amin noong high school. Iyon daw ang unang kita niya sa akin. Bandang alas-otso ay nakaramdam ako ng kalam ng sikmura at ang sakit ng aking ulo ay palala nang palala. Masakit din ang kasu-kasuan ko at mukhang tatrangkasuhin pa ako rito. Sabi ko na nga ba at walang magandang dulot ang pagkikita namin ni Brandon. Kasalukuyan akong naglilinis ng banyo ngayon pero itinigil ko ito at naghugas ako ng kamay saka tinungo ang kusina. Kape at tinapay lang ay ayos na. Habang hinih
Far Behind Chapter 8
BRANDONNAALIMPUNGATAN ako nang gumalaw ang kaniyang kamay. How long was I out? Half hour? An hour or so? Hindi na siya gaanong mainit katulad kanina pero may sinat pa rin siya. Tunaw na rin ang yelo sa bowl. Mabuti na lang at may ice maker ang ref. Nagkusot ako ng mga mata at saka tumindig. Bitbit ang bimpo at bowl na may tubig ay nagtungo ako sa kusina at kumuha ng panibago. Tulog pa rin si Kelly.Inilabas ko ang chicken breast mula sa freezer para maipagluto ko siya ng chicken noodle soup mamaya. For now, she need to rest.I was already halfway back to the living room when I saw her trying to get up at napansin ko ang pagkabuway niya. “Kel, wait.” Malalaki at mabibilis ang hakbang ang ginawa ko para abutan siya. Pero sadyang matigas ang ulo niya at muntik na siyang malaglag sa sahig. I tried to help her pero tinabig niya ang aking kamay.“Kaya ko,” masungit niyang sabi sa akin. There is a reason why I didn’t become a doctor or a nurse. I just don’t have the patience. Pero pagdati
Pinakabagong kabanata
