KELLY
BAGO pa ako nakahuma ay nakapagsalita na uli ang teacher namin. “I need you both to meet with me after class. As for the activity, well done. Behaviour, not so much.” Lumakad na siya at tiningnan ang gawa ng mga kaklase namin.
I am so mad, gusto kong i-disect si Brandon. Ano ba’ng pumasok sa kukote niya at sinabi niyang girlfriend niya ako? We are not even friends!
Nang lingunin ko siya ay tatawa-tawa siya. Ah, it was a prank!
“I am going to kill you later after school. You better watch your back.”
Sa halip na matakot ay lalo pa siyang tumawa. “Kill me with your kiss?” bulong niya sa akin. Kumuyom ang kamao ko at isang-isa na lang ay tatamaan na siya sa akin. “Takot ka nga sa bula—ahh!”
***
At the Principal’s Office . . .
FIRST time kong magawi rito dahil napa-trouble ako. Unfortunately, nakita ako ni Miss Santos na sinuntok si Brandon sa panga. Ang ending, pinulot ako rito sa Principal’s Office.
Kaming dalawa actually.
“Kelly, care to tell me what happened? How did you two end up here?” tanong ni Principal Nepomuceno.
“Binibiro po kasi niya ’ko at napikon ako.”
“Kaya mo siya sinuntok?” The principal looked amused at parang nanonood ng Young Love, Sweet Love na palabas sa TV noon.
Nang lingunin ko saglit si Brandon ay may ice pack ang panga niya pero nakuha pa niyang kumindat sa akin. Ano ba’ng problema ng lalaking ito sa ’kin? As for me, maga din ang kamay ko at may ice pack din.
“He was being childish,” katwiran ko. I know it was wrong to punch him but he provoked me. At dahil boksingero ang tatay ko, madalas akong makipag-sparring sa kaniya.
“And punching him is not?”
Napangiwi ako sa sinabi niya dahil totoo. Ang takot ko na lang ngayon ay ang masuspindi kami. I have never been suspended before. Ang tahimik ng buhay ko noong wala pa siya rito pero sa isang iglap ay daig pa ang lumindol kasabay ng isang signal number five na bagyo ang pagdating niya.
“You two are going to clean your classroom for five days after class. I want it spotless. If you fight again, I will add another week. If you fight for the third time, you will be cleaning the classroom until the end of the school year. Do we understand each other?”
“Yes, ma’am.” Halos magkasabay ang pagsagot namin ni Brandon.
“Brandon, if you think you are not in the wrong here, think again. You should not provoke Kelly or anyone in class para hindi ka masaktan. Naiintindihan mo ba ’ko? I understand that this is a new environment for you at hindi ito Maynila. Try to get along with everyone, including Kelly. And what is this I hear na nagyayakapan kayo? Have you read the handbook?”
Sumagot ako sa kaniya. “Ma’am, hindi po kami nagyayakapan. Noong una po kaming makita ni Miss Santos, natapilok po ako at nasalo lang ako ni Brandon. Kung hindi ay lagapak ako sa semento. ’Tapos kanina po sa science, tinulungan niya lang ako sa activity. Hindi po kasi ako komportable sa bulate.” Kapag naaalala ko ay nandidiri pa rin ako. “Sa tuwa ko po kanina sa nagawa ko ay napayakap po ako sa kaniya pero wala po iyong malisya. Hindi na po mauulit.”
Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa at hindi na nagsalita. Maki-kick out na yata ako. Gusto ko nang maiyak sa takot sa puwedeng mangyari at inis kay Brandon. Kung bakit naman kasi ang daming school, dito pa siya pumasok!
“I will let that two incidents go. I won’t be as nice for the third one. Let this be a warning that I will not tolerate it and you will be suspended.”
Nakahinga ako nang maluwag. We went back to class for the rest of the day pero kagaya ng sinabi ng principal, naiwan kami ni Brandon sa classroom at naglinis. We were given one hour dahil magsasara ang school ng alas-sais. Alas-kuwatro ay tapos na ang klase namin at nagsimula na akong magwalis.
Brandon was cleaning the board at pagkatapos kong magwalis ay magma-mop siya ng sahig habang ako ay pupunasan ang mga silya at mesa ng teacher. Wala kaming imikan. Ang gusto ko lang ay matapos ko na lahat ng gawain ko para makauwi na kami.
“Huwag ka ngang tingin nang tingin,” sikmat ko sa kaniya. Ramdam ko ang mga titig niya kahit nakatalikod ako at naiinis pa rin ako sa kaniya. I wouldn’t be in this situation kung hindi dahil sa kaniya.
“I wasn’t looking,” tanggi niya.
Hambog na, sinungaling pa!
“Just quit it. Hindi ako natutuwa sa ’yo.” Gusto kong walisin papunta sa kaniya ang gabok sa sahig.
Brandon stopped cleaning at hinarap ako. “Bakit ka nga ba naiinis sa ’kin? Ayaw mo nga ’kong tingnan.”
Bakit nga ba? Ako nga sa sarili ko, hindi ko rin alam. Maybe I am just guarding myself too much. Sa takot kong magaya ako sa mga babae rito sa school na nagkakandarapa sa kaniya kaya pilit kong iniiwasan ang presensiya niya. The first time I saw him, daig pa ang nagtatalon sa trampoline ang puso ko sa lakas at bilis ng kalabog.
“Napapangitan ka ba sa ’kin?” tanong uli niya.
“Maglinis ka na lang kaya? Ang dami mong sinasabi.” Hindi ko sinagot ang tanong niya.
“So hindi ka napapangitan sa ’kin?”
Oh my God! This is such a bad idea. Ano ’to? Retreat? Iyong may oras na magkasama para makapag-usap at makahanap ng neutral ground? Pambihira.
“I don’t want to be just your friend. I really like you,” sabi niya. Hindi ko namalayan na malapit na pala siya sa akin. Only this time, he wasn’t too close to me. Takot din ma-suspend.
Napakamot ako sa ulo ko. Anong I like you ang pinagsasasabi nito?
“Alam mo, Brandon, gutom lang ’yan. Mabuti pa, ililibre na lang kita ng isaw d’yan sa may labasan. Let’s just put everything behind us at magsimula tayo uli. Bawasan mo lang ang kulit mo, tingin ko naman ay magkakasundo tayo. Friends?” Iniabot ko ang kamay ko sa kaniya.
Tiningnan niya ’yon at wari ay nag-iisip kung tama bang tanggapin niya ang pakikipagkaibigan ko.
“Friends. But not for long. Manliligaw ako.”
Heto na naman po kami.
KELLY NAISIP ko na lang na magbabago rin ang isip niya. At least for now, magiging tahimik ang lahat dahil magsisimula kaming muli. This time, bilang magkaibigan. “Kumakain ka pala niyan?” tanong niya sa akin. Itinuro niya ang isaw at mga kung ano-ano pang street foods. “Oo naman. Saka malinis ang mga tinda ni Aling Saling. Bago ka pa lang kasi dito kaya hindi mo siya kilala pero hindi ka magkakaroon ng hepa d’yan.” Palagi kasing bukambibig ni Lola na huwag kumain ng street food dahil magkaka-hepa rin ako. Sa dami ng bilin niya sa akin tuwing bibisita ako sa kaniya ay ito lang yata ang hindi ko masunod. Ang sarap kasi. The whole time we were being punished by cleaning the classroom made me realize that Brandon is not really as bad as I thought he was. Natural siyang makulit pero kapag sinabihan ko naman ay tumitigil na rin siya. Typical na teenager sa mga gawi lalo at laki sa Maynila. Kaya kahit may extra kaming gawain tuwing hapon hanggang matapos ang parusa sa amin, it didn’t
KELLYIKINALMA ko ang aking sarili at nagdasal na sana paglabas ko ng banyo ay wala siya sa kuwarto. I remember what he said. Pinagpinaw ko nga siya ng sinampay noon at pinatulong dahil ang dami kong labada. He was more than eager to help me, kaya naman pala dahil mas malapit sa kaniya ang mga underwear ko. Pero sa kabila ng kakulitan niya, I also know that Brandon respected me. Ako pa nga ang unang nanghalik sa kaniya noon at hindi pa ako marunong. He knew what he was doing and tinuruan niya ako. It was his first birthday with me. We have been dating for three months but he never attempted to kiss me on the lips bukod sa yakap, halik sa noo o pisngi. But more often than not, he would kiss my hair. Walang palya niya akong inihahatid pauwi ng bahay, pero hindi niya ako sinusundo sa amin. Well, those were the days. A lot has changed since then. Hindi na kami mga paslit. Nakahinga ako nang maluwag nang mabuksan ko ang pinto at hindi siya makita sa kuwarto. I have so many things to do a
BRANDONI WOKE up early the next morning at malakas pa rin ang ulan. It’s only five in the morning at himbing pa ang tulog ni Kelly. I added another blanket sa paanan niya dahil alam kong lamigin siya. I remember taking her to Tagaytay at lamig na lamig na siya roon. Naisip ko tuloy, paano pa kaya kapag dinala ko siya sa Philadelphia? Nandoon ang sentro ng business ng pamilya namin. The only reason I was sent to Manila for a couple of years back then was because I ran into trouble at school. I was kicked out. Technically, it wasn’t my fault. But that’s a story for another day. Ang hindi namin magandang relasyon ng aking ama ay lalong pumangit hanggang sa ipinadala niya ako sa Pilipinas. Kaagad akong ini-enroll ng assistant ni Dad sa isang exclusive school pero dalawang araw pa lang ay napaaway na ako. Pero parang hulog ng langit ang nangyari. Ang driver kong si Mang Rudy ay taga-Laguna at binisita ng kaniyang asawa at anak. Tinanong ko si Mara kung saan siya pumapasok at sinabi niya
KELLYKAY agang mambuwisit ng lalaking ’yon! May tuyong laway raw ako kahit wala. ’Tapos mag-aaya na magsalo sa almusal? Neknek niya! Hindi niya ako makukuha sa mga suhol na ’yan. Mas mabuti na pa umpisahan ko na ang trabaho at bakasakaling mas maaga akong matapos dito. Kung sana ay dalawa kami ni Suzette na maglilinis, mas mabilis. At ang buwisit na bagyo ay wala pa ring tigil. Tuwing naaalala ko na nalubak si Brandon kahapon at nasabuyan na naman ako ay gusto ko siyang tirisin nang pino. Ganoon din ang nangyari sa amin noong high school. Iyon daw ang unang kita niya sa akin. Bandang alas-otso ay nakaramdam ako ng kalam ng sikmura at ang sakit ng aking ulo ay palala nang palala. Masakit din ang kasu-kasuan ko at mukhang tatrangkasuhin pa ako rito. Sabi ko na nga ba at walang magandang dulot ang pagkikita namin ni Brandon. Kasalukuyan akong naglilinis ng banyo ngayon pero itinigil ko ito at naghugas ako ng kamay saka tinungo ang kusina. Kape at tinapay lang ay ayos na. Habang hinih
BRANDONNAALIMPUNGATAN ako nang gumalaw ang kaniyang kamay. How long was I out? Half hour? An hour or so? Hindi na siya gaanong mainit katulad kanina pero may sinat pa rin siya. Tunaw na rin ang yelo sa bowl. Mabuti na lang at may ice maker ang ref. Nagkusot ako ng mga mata at saka tumindig. Bitbit ang bimpo at bowl na may tubig ay nagtungo ako sa kusina at kumuha ng panibago. Tulog pa rin si Kelly.Inilabas ko ang chicken breast mula sa freezer para maipagluto ko siya ng chicken noodle soup mamaya. For now, she need to rest.I was already halfway back to the living room when I saw her trying to get up at napansin ko ang pagkabuway niya. “Kel, wait.” Malalaki at mabibilis ang hakbang ang ginawa ko para abutan siya. Pero sadyang matigas ang ulo niya at muntik na siyang malaglag sa sahig. I tried to help her pero tinabig niya ang aking kamay.“Kaya ko,” masungit niyang sabi sa akin. There is a reason why I didn’t become a doctor or a nurse. I just don’t have the patience. Pero pagdati
BRANDONSHE slept for a couple of hours habang patuloy pa rin ang malakas na pag-ulan sa labas. According to the news, bukas pa huhupa ang bagyo. Mahimbing ang tulog ni Kelly at ang bimpo ay inalis na niya at ibinalik sa planggana. Pinagpawisan siya at ang unang pumasok sa isip ko ay baka lalo siyang magkasakit kaya ginising ko siya.“Kel, gumising ka muna at magpalit ng T-shirt mo. Basa ka ng pawis.”Naalimpungatan siya at kinapa ang parte ng leeg niya. Tumango siya sa akin.“Puwede mo ba ’kong ikuha ng puting T-shirt sa luggage ko?” sabi niya sa akin.For the first time, she asked me to do something for her. Kaagad akong tumalima at kinuha ang damit niya saka iniabot iyon sa kaniya.“Talikod ka uli para makapagpalit ako,” sabi niya sa akin.“Okay.”We are in our thirties and yet she’s still the same pagdating sa bagay na ito. That’s what I love about Kelly. She’s not like other girls na halos ipakita na ang lahat sa lalaki para lang hindi iwan. She is decent. At ang pagpapalaki ng
KELLYI WOKE up feeling a little bit better than yesterday. Pero ang tangka kong pagbangon ay napigil dahil sa brasong nakapulupot sa akin. Kaagad na kumunot ang noo ko nang maramdaman ang mainit na hininga na tumatama sa may leeg ko. I was afraid to look under the blanket dahil kung tama ang hinala ko ay pareho kaming kakarampot ang saplot. I know I am old enough pero dalagang Pilipina pa rin ako. Char! Pambihira!Nag-mental note ako na si Brandon lang ito. Sinubukan kong iangat ang braso niya para makabangon ako at makapagbihis na bago pa siya magising. “Good morning,” bati niya sa akin sa pagas na boses.Is it too late to pretend I’m asleep? Shit. Napapikit ako nang mariin. Mabuti na lang at nakatalikod ako sa kaniya. I can still save face, can I?Sinalat ni Brandon ang leeg at noo ko at hindi ako nakapalag. I feel something hard poking on my thigh at hindi ako tanga para hindi mahulaan kung ano ’yon. Men and their morning wood.“Hignaw ka na, but you should eat breakfast and dr
KELLYPINAUNLAKAN ko ang pag-aaya ni Brandon na sabay kaming kumain ng dala niya. Judging from the paper bag, mukhang galing siya sa bayan. I can’t believe he really left me for a whole day. Sa bagay, iniwan niya nga ako nang maraming-maraming taon, iyon pa bang ilang oras? Tsk. Inilabas niya ang dalawang container mula sa paper bag at saka ipinatong sa mesa. He took two plates from the cupboard as well as utensils from the drawer while I took two bottles of water from the fridge. We looked like two married couples who just came home from a long day of work but I also know it’s far too fetched from reality. “How was your day? Did you have enough rest?” tanong niya sa akin pagkatapos uminom ng tubig. May chicken inasal at kanin siyang dala at mainit pa. “Naglinis ako. Baka mga dalawang araw na lang at matatapos ko na lahat. I just have to work long hours para makauwi na ako.”Kumunot ang noo niya. “Naglinis ka? You were sick last night. Mabibinat ka.” Napabuntonghininga siya at itin