NAPAKABILIS ng araw. Lunes na naman at kailangan iwan ni Camilla ang mga bata kay Ross. Wala naman kaso iyon sa lalaki. He was more than willing to take the kids.Hinatid muna niya ang mga bata sa Day Care Center bago bumalik sa apartment at mag-empake. Ross came a few minutes later at may dala itong kwek-kwek. Nang makita niya ang hawak nito ay hindi niya naiwasang hindi mapangiti.“Alam mong hindi mo ako masusuhulan?” aniya pero kinuha pa rin ang dala nitong meryenda. Kwek-kwek had been her comfort food along with other streed foods. Iyon nga lang ay minsan na lamang siya nakakabili. “Pero salamat dito.”“Every week, ganito ang setup natin?” anito at tumabi sa kanya sa sofa. They are in good terms but she had set her boundaries. Humingi naman na nang tawad ang lalaki at walang saysay kung papalawakin pa ang simpleng away. “For how long?” usisa nito.“Until I got the hacienda, Ross,” tumayo siya at kinuha ang ang mga gamit. She got a only a few, isang back pack at travel bag na halos
“YOU don’t do this to me every damn time, Santiago!” bulyaw ni Camilla habang pinagpapalo ang likod ng lalaki. “At pwede bang ibaba mo na ako.”Gumuhit ang kidlat sa kalangitan at nagliwanag panandalian ang buong paligid. Before she could hit hit again, mabilis siyang naibaba ni Santiago sa lumang papag. Tatayo sana siya para sundan ang lalaki nang magsalita ito.“Not now, Camilla,” anito at kinuha ang isang bote ng gas sa ilalim ng kung saan. Isinalin nito ang laman sa gasera bago dumukot sa bulsa. Isang lighter ang hawak nito at ilang saglit pa ay nagliwanag sa loob. She was only watching his every move. And she find everything flawless to a fault. “Please…” lumingon ito sa kanya pagkatapos. Seryoso itong nakatingin sa kanya.“Let us stay inside until the rain stops, then we can both leave our separate ways.”Natahimik siya sa mga sinabi nito. She was blinded by the thought of them together inside this old cabin that she never considered the consequences. Naupo siyang muli sa kama a
NAGISING muli si Camilla na mag-isa na lamang sa papag. Wala na si Santiago sa kanyang tabi. Medyo mataas na ang sikat ng araw na tumatagos sa mga siwang ng dingding maging sa bukas na bintana. Pinilit niyang umupo mula sa pagkakahiga, ang bigat ng katawan mula pa kagabi ay bahagyang naibsan.Noon di’y narinig niya ang tunog ng sasakyan mula sa labas na hinuha niya ay kay Santiago. Ilang saglit pa’y pumasok ito at lumapit sa kanya. Naka-suot na ito nang hinubad nitong damit kagabi.“Ano’ng oras na?” tanong niya sa lalaki. Her voice was still hoarse.Sinalat nito ang kanyang noo. Hindi napigilan ni Camilla na mapadaing.“Wala na ang lagnat mo but, the doctor has to see you,” isang makapal na jacket ang ipinasuot nito bago siya nito binuhat. This time, he did it properly. At pinamulahanan siya ng pisngi.She noticed Estrella was not around. Bakante na ang kinalalagyan nito kagabi. Nasa labas na sila ng kamalig at isinakay siya ng lalaki sa jeep. “Where is she?”“I made a short trip to y
"TARANTADA!" Malakas na hagupit ng latigo ni Don Vincenzo Montoya ang nakapagpatigil sa lahat. Nasira ang damit ng anak na si Camilla at gumuhit ang mahabang linya sa likod nito. Hindi pa nasiyahan ang Don, ilang beses pang lumapat ang galit nito sa balat ng dalaga. "Hindi mo na kami binigyan ng Mama mo ng kahihiyan?""Pumatol ka sa isang inutil?"Marahas na lumingon si Camilla sa ama. "Hindi siya inutil, Papa. At may pangalan siya ---"Muli ay lumapat sa kanyang likod ang latigo ng ama. Napaigtad siya sa sakit. Ramdam niya ang sariwang dugo na dumadaloy sa kanyang likod. Ngunit pilit niya iyong ininda. Binalot niya ng dalawang braso ang sariling tiyan, pinoprotektahan ang buhay na naroroon.Nang hapong iyon ay hindi na siya nakalabas pa ng Villa Montoya. Nalaman ng kanyang ama ang lihim na ugnayan niya kay Santiago. Lubos ang galit nito sa kanya at binigyan ng agarang leksyon.Ang bawat latay ng latigo ay tunay na magmamarka sa kanyang balat. Dama ni Camilla ang poot ng ama sa kanyan
IKA-24 ng Abril, 2004Gabi na nang makauwi si Camilla mula sa pinapasukang part-time job. Pagod na pagod na pumasok siya inuupahang apartment at naupo sa sala. Nakapikit na ang kanyang mga mata nang marinig niya ang pagbukas ng pinto ng silid."Hindi kailangang ganito, Camilla," si Ross na lumapit sa kinaroroonan niya at naupo sa kanyang tabi. "Kung pumayag ka na pakasalan mo ako noon---""Kung pumayag ako noon, pareho sana tayong miserable ngayon," aniya at muling ipinikit ang mga mata. "Don't take it against me, Ross...""Alam nating dalawa na hindi tayo para sa isa't isa. And don't talk about convenience dahil hindi ko iyon kailangan.""What can I say," tumayo ito at kinuha ang gamit sa tabi. "If there's any woman I wanted to marry, that would be you, Camilla. Alam mo 'yan.""Still a no, Ross," aniya at niyakap ang kaibigan. "But I hope you'll get your happiness soon."Si Ross ang lalaking ipinagkasundo ng ama sa kanya taon na ang nakakaraan. He was a perfect gentleman. A simply do
Siguro panaginip lang ang lahat. Kay tagal na nang huling maranansan ni Camilla ang ganitong klaseng pakiramdam. Para siyang idinuduyan sa alapaap. She had longed for this kind of feeling. At kung pwede lang na hindi na magising pa ay ginawa na niya. Sa kanyang panaginip ay nakasakay siya sa kabayong si Estrella. Nakatanaw sila sa malawak na lupain ng mga Montoya sa mataas na burol sa di-kalayuan. Papasikat pa lang ang haring araw ng mga sandaling iyon, unti-unting binibigyang liwanag ang lupaing puno ng iba't ibang pananim at punong kahoy.Napakapayapa ng lahat. Ngunit nagbago ang ihip ng hangin ng sa pagbalik niya sa Villa ay matagpuan niya ang lalaking magpapabago ng kanyang mundo.Ang nag-iisang lalaking nagturo sa kanya kung ano ang ibig sabihin nang magmahal ng tunay at wagas.Ang unang pagkikita nila ni Santiago Santos.Nagmulat ng mga mata si Camilla at ang puting kisame ang una niyang nakita. Pamilyar iyon sa kanya. At nang igala niya ang paningin ay natagpuan niya ang sar
MAGKASALO silang mag-ina sa komedor ng umagang iyon. Parehong silang tahimik habang kumakain ng umagahan. Kapansin-pansin ang lumbay sa kanilang mga mukha. Marahil iyon ay wala na ang taong laging naka-upo sa dulo ng lamesa.Dumating si Ross pagkaraan at binati si Donya Emilia. "Good Mornningg, Tita,," Hinalikan ng lalaki ang ginang sa pissngi, maging ang kaibigan na si Camilla. "Good Morning, Camilla.""Kumain ka na, hijo," inutusan ng kanyang ina ang mga katulong na pagsilbihan si Ross. "Maiwan ko na muna kayo'ng dalawa." ani Donya Emilia na pinunasan ang tabi ngg labi gamit ang table napkin. At iniwan sila nito pagkaraan at umakyat sa sarilingg silid.Gustuhin man ni Camilla na sundan ang ina ay hindi niya ginawa. Sa huli ay inubos lang niya ang laman ng kanyang plato at nagdesisyon na pumunta sa kwadra. Iniwan niya Ross sa komedor kahit pa matindi ang pagtutol nito.Puno ng mga alaaala ang bawat sulok ng villa. At sa sandaling iyon ay gusto niyang umalis ng panandalian. Naalala ni
"THAT'S unacceptable!" Bulalas ni Camilla sa harap ng tatlo. Humarap siya kay Atty. Gomez at pinagdiinan ang punto. "This is a family matter, Attorney." "And this man was never part of it!" turo niya sa kinaroroonan ni Santiago na hindi itinago ang aliw sa mga mata. He's obviously loving the drama!"Calm down, hija," Si Atty. Gomez na ini-adjust ang suot na reading glasses sa mga mata. "As far as the documents were concerned, hindi lang sa iyo at sa asawang si Donya Emilia niya iniwan ang mga ari-arian.""Lahat ng nanilbihan sa pamilya Montoya, iyong mga matatagal na sa serbisyo, ay binigyan ng parte ni Don Vincenzo.""I have nothing against that, Attorney," aniya at huminga ng malalim. "Ibigay natin ang para sa mga magsasaka at trabahador ng hacienda...""What I cannot accept was his presence here," muli ay binalingan niya sa Santiago. He probably knew something that she won't. "Hindi ba't nagkagalit kayo ng Papa noon?""That's the understatement of the year," umiling sa kanya s