"KAILANGAN kita," wika ni Dr. Storm.
Sa ilang saglit tuloy ay napakurap-kurap si Judith. Para kasing may naaaninag siyang paghihirap sa boses nito. Para tuloy gusto niyang isipin na patay na patay ito sa kanya kaya ganoon ang salita nito.
Huwag kang mangarap, inis niyang sabi sa sarili pagkaraan ng ilang sandali. Alam na alam kasi niyang gagamitin lang siya nito para lokohin ang lola nito.
Kahit utangera siya, hindi naman niya gustong manloko ng tao kaya nga lang kailangan niya iyong gawin dahil iyon ang kondisyon ni Storm para mabayaran niya ang kanyang mga utang sa ospital na iyon.
"Lolokohin na natin ang lola mo?" Sarkastikong tanong niya rito. Sa tingin niya ay na-offend ito sa kanyang sinabi kaya tumalim ang tingin nito sa kanya. Ngunit, hindi siya nagpatinag dito. "Totoo naman ang sinabi ko, hindi ba? Lolokohin mo naman talaga ang lola mo dahil kailangan nating magpanggap kahit hindi naman tayo magkarelasyon."
"Kalimutan mong isang kasunduan lang ang lahat," sabi nito sa halip kontrahin ang kanyang sinabi.
"Wala naman akong amnesia," mataray niyang sabi.
"Magpanggap kang may amnesia."
Tumawa si Storm.
Bigla siyang natigilan. Kung wala kasi siyang amnesia ay hindi niya dapat kalilimutan katagang Dr. Kahit naman kasi 'ikakasal' sila, hindi naman sila ganoon ka-close. Saka sabi nga ni Dr. Storm, hindi naman talaga sila ikakasal.
"Ipapakilala kita sa lola ko this coming Saturday."
Kahit alam naman niyang sasabihin iyon ni Storm sa kanya isang araw, hindi pa rin niya napigilan ang mapalunok. May kaba siyang biglang naramdaman. Pakiwari nga niya, kapag nagtagpo na sila ng lola ni Storm, matatapos na rin ang kanyang pagpapanggap.
Dapat nga ay masiyahan siya kapag nangyari iyon dahil hindi na siya guguluhin pa ni Storm. Sabi nga sa kasulatang kanyang pinirmahan, magpakasal man sila o hindi ni Storm ay sasagutin nito ang pagpapaopera sa kanyang Tatay Samuel at babayaran ang lahat ng kanyang kautangan.
Kung pakakaisipin niya talaga at kukuwentahin, masasabi niyang panalung-panalo na siya. Para pa ngang nagkaroon siya ng panibagong buhay. Nang pumasok siya sa ospital na iyon kasama ang kanyang Tatay Samuel, magulo ang kanyang isip at problemado sa salapi pero ngayon, masasabi niyang okay na ang kanyang isipan dahil kung tutuusin ay wala na siyang dapat na alalahanin.
Mayroon pa pala, wika niya. Dahil kasi sa pagdating ni Storm sa buhay nilang mag-ama, parang nagugulo ang kanyang damdamin. Sobra siyang kinakabahan dahil baka matalas ang pakiramdam ng lola ni Storm at agad mabasa ang pagpapanggap na kanyang ginawa.
Hindi niya naisip na maaaring hindi matuloy ang kasal nila ni Storm kaya naman ngayong alam na niya ang posibilidad na iyon, ang bigat-bigat ng kanyang dibdib.
"May kondisyon ako," wika niya pagkaraan ng ilang sandali.
"What?'
"Harapin mo muna ang Tatay Samuel," aniyang halos hindi humihinga. Kinakabahan kasi siya ng sabihin iyon. Hindi naman kasi siya nakasisiguro kung papayag ba ito o hindi. Ngunit, kailangan niya itong mapapayag. "Sabi niya kasi, hindi siya magpapaopera kapag hindi muna kayo nagkausap."
Ngunit, kahit sinasabi niyang kailangan ni Judith na makausap ang kanyang Tatay Samuel, minabuti niyang manatili na lang muna sa tabi nito.
"Okay," wika nito.
Namilog ang kanyang mga mata nang pumasok sa kanyang isipan ang sinabi ni Storm. "Kakausapin mo ang Tatay Samuel?" Hindi pa rin makapaniwalang tanong niya kaya pigil na pigil niya ang kanyang paghinga.
"Ang kulit."
Sagutin mo na lang ang tanong ko, pwede?" May katarayan niyang sabi. Bahagya pang tumaas ang kanyang boses dahil talaga namang naiinip siyang hintayin ang pagsagot ni Storm.
"Kakausapin ko nga ang tatay mo para walang dahilan para hindi siya magpaopera," mariing sabi nito.
Para sa kanya ang mga salita ng Tatay Samuel niya ang pinakamagandang mga salitang kanyang narinig. Hindi niya tuloy napigilang takbuhin si Storm at yakapin. Talaga kasing ikinatuwa niya ang pagpayag nito na makipag-usap sa kanyang ama.
AYAW na sana ni Storm na maulit pa ang nangyari sa library ng kanyang mansyon kaya kahit maaari namang umupo na lang silang magkaharap ni Judith ay tumayo siya at lumayo ng bahagya kay Judith. Ngunit, tinakbo pa rin siya ni Judith at niyakap.
Kahit nag-aalangan siya na mayroon na naman itong maalala sa nakaraan nito, hindi naman niya ito maitulak. Hindi nga niya napigilan na yumakap din dito at bahagyang singhutin ang bango nito.
Hindi niya napigilan ang mapamura pagkaraan ang ilang sandali. Sobra rin kasi siyang naapektuhan sa kanyang ginawa. Kaya, nang ito na ang kusang kumalas sa kanya ay para siyang nakahinga nang maluwag.
"Mag-usap na muna tayo kung ano ang dapat nating gawin," wika niya. Napamura siya dahil kahit na malamig ang buga ng aircon ay bigla siyang pinagpawisan. Ang sarap kasi sa pakiramdam na yakap-yakap siya ni Judith. pakiramdam niya ay kailangang-kailangan siya nito.
"Sorry" wika nito.
Sa tingin niya ay gusto nitong umiyak kaya parang gusto niya itong muling yakapin at aluin. "Bakit ka nagso-sorry?" Nagtatakang tanong nito.
"Hindi kasi ako nagsisinungaling sa Tatay Samuel ko kaya sinabi ko ang kasunduan natin. Kahit naman kasi itago ko ngayon, malalaman din niya bukas o sa susunod na magpapakasal tayo. Iyon nga lang, maaari naman palang hindi matuloy."
Ayaw niyang maniwala na ang disappointment na nakikita niya sa magandang mukha ni Judith ay dahil sa pag-ibig dahil hindi naman sila talaga magkarelasyon. Isang bahagi ng isipan niya ang nagsasabi na kaya disappointed si Judith na maaaring walang kasalan sa pagitan nila ay dahil tiyak na magbabago ang buhay nito kapag talagang pinakasalan niya ito.
Maaari ngang hindi pa niya ito lubos na kilala pero alam na alam na niya ang tungkol sa pagiging utangera nito kaya tiyak niyang kapag naging mag asawa talaga sila ay mababawasan lang ng husto ang kanyang pera.
May pakialam ba siya? Tanong niya sa sarili.
Kahit naman gumasta ito nang gumasta ay hindi naman makakaapekto sa kanya. Sandamakmak ang pera niya. Ngunit siyempre, hindi na niya bibigyan ng pagkakataon ang sinuman na lokohin siya.
"Kakausapin ko ang Tatay Samuel mo pagkatapos ng operasyon," mariin niyang sabi. Sa palagay niya kasi ay iyon ang pinakamagandang pagkakataon para magkaharap sila. Well, nagagawa naman niyang makaharap sa ilang pagkakataon ang Tatay Samuel ni Judith pero hindi bilang magiging manugang kundi maging pasyente.
"Gusto niya bago siya operahan."
"This Friday, kakausapin ko ang Tatay mo," aniya.
"Gusto sana niya mamaya," wika ni Judith.
Marahas na buntunghininga ang kanyang pinawalan. Dapat talaga makaramdam siya ng pagkairita dahil gusto niyang siya palagi ang masusunod pero hindi iyon ang naramdaman niya ng mga oras na iyon. Ewan niya pero pakiramdam niya'y mas na-excite pa siya. Sa isipan din niya ay parang nakikita na niyang nakasuot ng puting-puting trahe de boda si Judith habang naglalakad palapit sa kanya.
MALAPIT na ang Sabado kaya nagpasya si Judith na magpunta ng mall para bumili ng maisusuot sa paghaharap nila ng lola ni Storm. Sa tingin niya kasi ay wala man lang plano si Storm na dalhin man lamang siya sa boutique o kaya ay ipa-parlor bago man lang sila magharap ng Lola Anastacia nito. Kunsabagay, bakit naman mag-e-effort ng ganoon si Storm kung hindi naman nito layunin na magustuhan siya ng lola nito? Sa kaisipang iyon ay napabunghininga siya nang pagkalalim-lalim. Eh, 'yun ba ang gusto mo? Tanong niya sa sarili. Maaari ngang hindi naman sila nagmamahalan ni Storm pero ayaw naman niyang basta-basta na lang siya aayawan ng isang tao. Siyempre, makabubuti rin kung gagawin niya ang lahat para magustuhan siya ng Lola Anastacia ni Storm. Pero, paano kung wala naman siyang ideya sa gusto o ayaw nito? "Oh my God," gilalas niyang sabi. May isa kasing matandang babae na nagtatangkang tumawid.. Kitang-kita sa mukha nito ang pag-aalangan kaya hindi na niya nakuhang makapag-isip pa. Tu
MALAKI talaga ang nagagawa ng pera sa buhay ng tao, naisip ni Judith sabay pakawala nang malalim na buntunghininga. Kung hindi kasi dahil kay Dr. Storm ay siguradong hindi agad makakahagilap ng puso ang kanyang Tatay Samuel. Kaya, masasabi niyang malaki talaga ang utang na loob na dapat niyang tanawin dito. Dahil doon, nagdesisyon siyang sundin na lang ang bawat sabihin nito sa kanya. Kung mali ang ipinapagawa nito sa kanya, hindi ba niya iyon iintindihin. Kung kakasangkapanin man siya nito sa panloloko sa sarili nitong kapamilya, hihingi na lang siya ng tawad kay Lord. Sana lang ay maunawaan siya ni God tutal hindi naman ito mapanghusga. Talaga lang kailangan niyang ilaban ang buhay ng kinikilala niyang ama. Kahit naman kasi anong pangungutang ang gagawin niya ay hindi siya makakabuo ng limang daang libong piso. Kung may magpapautang man sa kanya, siguradong tutubuan siya ng sobrang laking interes. Samantalang kay Storm ay hindi niya kailangang magbayad. Ang kailangan lang niyang
SHIT! bulalas ni Jiwan sabay balikwas nang bangon. Hindi kasi maalis sa utak niya ang babaeng iyon. Para iyong paste na nakadikit na sa kanyang isipan. Kunsabagay, napakaganda naman kasi talaga nito kaya talagang hindi kataka-taka kung bakit di ito basta basta mawala sa kanyang isipan. Kahit pa sabihing dalawang araw na ang nakakaraan. Tapos, lagi rin itong laman ng kanyang panaginip. In love ba siya? Sa katanungan niyang iyon sa kanyang sarili bigla siyang napahagalpak ng tawa. Hindi ang isang Jiwan Singh ang iibig. Ewan nga lang niya kung bakit hanggang sa kasalukuyan, hindi nawawala sa isipan niya ang maganda nitong mukha. Marami na siyang babaeng nakita at naikama pero kahit kailan ay hindi siya nakaramdam ng ganito sa isang babae. Namura na naman niya ang kanyang sarili dahil pinawalan niya ang pagkakataon na makilala pa niya ito. Pwede pa naman, ah, wika niya sa sarili nang maalala niyang hinatid nga pala niya sa Magaling Hospital ang babaeng kumuha ng kanyang interes. Kung
KUNG hindi lang napigilan ni Storm ang kanyang sarili, sinugod na niya ng suntok si Jiwan. Napakalagkit naman kasi ng tingin nito kay Judith at nanggigigil siya roon. "Judith is my fiancee," buong diing sabi niya kay Jiwan. Bakasaling sa pamamagitan noon ay ay tumatak iyon sa isip ng kanyang half brother. "Ay talaga," sarkastikong sabi ni Jiwan. Obvious na hindi ito naniniwala. Tumalim tuloy ang mga mata niya rito kaya naman niyakap niya ang beywang ni Judith. Gusto niyang makasigurado na walang makakaagaw nito sa kanya. Sa klase ng tingin ni Jiwan sa kanyang si Judith ay tiyak niyang interesado ito rito at hindi niya iyon mapapayagan. Judith is mine, buong diin pa niyang sabi sa sarili at iyon ang gusto niyang ipabatid kay Jiwan. "Wala akong pakialam kung maniniwala ka o hindi pero nais kong makilala ng aking Lola Anastacia ang aking fiancee, si Judith Dimaculangan," buong pagmamalaki niyang sabi. "Kilala kita," sabi ng kanyang lola kay Judith. Bigla tuloy siyang kinabahan. G
KUNG nagawang maagaw ng tatay ni Jiwan ang kanyang ina, hinding-hindi papayag si Storm na maagaw ni Jiwan si Judith sa kanya. Matapos nilang umalis sa mansyon ng kanyang Lola Anastacia, dumiretso sila sa kaibigang judge ng kanyang ama at nagkataon ding ninong niya. Gusto sana niyang naroroon ang kanyang Lola Anastacia sa kanyang kasal pero nangangamba siyang walang kasalan na magaganap kung malalaman iyon ni Jiwan. At hindi siya papayag na mahadlangan ng sinuman, lalo na ang kapatid niyang kinabubuwisitan niya. Kahit na madalas itong tumatawag para mangamusta, hindi siya nagtitiwala na maganda ang intensyon nito. "Done?" Tanong niya kay Judith. Mayroon kasing pina-fill up sa kanila para sa kasalang iyon. Inabot sa kanya ni Judith ang na fill up an nito. "Akala ko ba hindi naman tayo ikakasal?" Naguguluhang tanong sa kanya ni Judith habang hinihintay ang magkakasal sa kanila. Kita niya ang pagkalito sa maganda nitong mukha. "Change of plans,"mariin niyang sabi. "Dahil dun kay Ji
"PASENSIYA na po kayo kung nagpakasal kami ng biglaan ni Judith. Ayaw ko na ho kasing magkaroon pa ng hadlang sa aming pagmamahalan."Agad lumipad ang tingin ni Judith kay Storm. Hindi niya kasi akalain na napakagaling pala nitong artista. Sila, nagmamahalan?"Ang importante sa akin kasal na kayo at kahit mawala ako sa muñdong ito, alam kong may titingin at mag-aalaga na kay Judith. Huwag na huwag mo siyang sasaktan kung ayaw mong hilahin ko ang paa mo at isama ka sa ilalim ng hukay.""Huwag nga kayong magsalita ng ganyan," mariin niyang sabi rito. May kilabot kasi siyang naramdaman dahil sa sinabi ng kanyang stepfather. Pagkaraan ng ilang sandali, si Storm naman ang kanyang binalingan. "Okay na ang Tatay Samuel ko, hindi ba?"Wari'y naramdaman ni Storm ang kanyang takot kaya hinagilap muna nito ang kanyang palad bago nagsalita. "Kailangan lang niya ng sapat na pahinga.""Kaya, maaari n'yo muna akong iwanan para makapagpahinga ako ng husto," anitong pilit ngumiti sa kanila ni Storm.S
"RELAX ka na," wika ni Judith. Medyo dumukwang pa siya para maabot ang braso ni Storm at mahimas-himas. Sa palagay niya kasi'y makakatulong iyon para mawala ang sobrang pagkairita nito. "Habang kaya ko pang magpigil umalis ka na sa harapan ko dahil baka maibalibag kitang palabas ng restaurant ito, babae ka!" Wika ni Storm sa babaeng biglang namutla. Matalim ba matalim naman kasi ang tingin dito ng kanyang asawa. "Get out!"Kahit maling-mali ang ginawa ng babae, nakaramdam pa rin siya ng awa rito. Ngunit, hindi naman niya iyon maibulalas dahil baka akalain pa ni Storm na ipinagtatanggol niya iyong babae gayung siya ang pinrotektahan nito. "Tapos ka na ba?" "Hindi pa, ah," mabilis niyang sabi. "Ikaw, hindi ka pa rin tapos.""Nawalan na ako ng gana." Pinanlakihan niya ito ng mata. "Ang dami daming nagugutom tapos ikaw hindi nagpapahalaga sa mga biyayang nasa iyo. Kumain ka diyan," inis niyang sabi pero bigla siyang natigilan. Para kasing feel na feel niya ang pagiging misis ni Storm
MANGHANG-mangha si Judith nang pumasok na siya sa kanyang kuwarto. Ang unang nabungaran niyan niya ay ang kamang mas malaki pa sa kingsize bed. Pakiwari niya ay magkakasya ang limang tao roon at dahil masosolo niya iyon ay maaari pa siyang magpa-tumbling-tumbling tapos may higante pang tv kaya't nakakasiguro siyang malinaw na niyang mapapanood ang paborito niyang Turkish actor. "Nagustuhan mo ba?" Excited na tanong ng boses na kilalang-kilala na ng puso niya. Gilalas siyang napalingon kay Storm nang makita niyang nagtatanggal ito ng necktie.Buong pagtataka siyang nilingon ni Storm. "Yes, wifey?"Nang ngumiti sa kanya si Storm, napalunok siya. Para kasi iyong chocolate. Masyadong matamis. "Akala ko ba kuwarto ko ito?" Nauutal niyang tanong. Lalong lumapad ang ngiti nito sa kanya. "Yes.""Eh, bakit nandito ka rin?" Nagtatakang tanong niya. Napalunok tuloy siya ng kung ilang ulit dahil ang pumasok sa isipan niya kapag nanatili sila sa iisang silid ay may posibilidad na may mangyari s