Biglang bumagsak ang mga luha ko. I was never this sensitive before but this feels so different. Parang sobrang sakit kahit wala namang sinabi na masakit na salita si Great. Matagal bago ako nakalabas ng bakuran nila at bumalik sa sasakyan namin. Nag-alala pa nga yung driver namin dahil mugto ang mga mata ko nang sumakay ako sa loob. Tahimik akong umiyak sa byahe hanggang sa makabalik kami sa bahay nila Mommy. Fortunately, walang tao kaya dumiretso ako sa kwarto ko. I cried myself out until I fell asleep. Madaling araw na nang nagising ako, at dahil yun sa walang tigil na pagring ng cellphone ko. Si Brittany. I became hesitant to answer though. Dahil alam kong magtatanong siya kung anong nangyari. I'm not in the mood and I don't think I can even talk about it now. Kaya sa huli, hindi ko na lang sinagot yung tawag at hinayaan na lang magring hanggang sa tumigil ito. Sinubukan kong matulog ulit nang tumahimik sa buong kwarto ko since madaling araw pa lang, but to no avail. Buhay na
“Single ka na ulit,” komento ni Melissa pagkasabi ko ng balita na na-grant na yung annulment. Inirapan ko siya. “Lubusin mo na yan, kasi for sure ilang araw lang taken ka na ulit,” she giggled.Napailing na lang ako sa sinabi niya.Seriously, this girl. She doesn't really take our annulment seriously. Nung unang nalaman niya na nag file ng petition for annulment si Great, halos maghysterical siya. Pero kinabukasan, biglang parang naging okay lang sa kanya at hindi na big deal. She even laughed at me when I cried to her while admitting that I didn't want our marriage to end before. I sighed. Tumingin na lang ako sa stage, kung saan nagsasalita ang speaker. Today is our graduation day. At syempre magkatabi pa rin kami ni Melissa sa upuan dahil magkasunod lang ang apelyido namin. Hindi ko na pinansin pa si Melissa hanggang sa matapos ang ceremony, kasi, wala naman akong mapapala sa mga pinagsasabi niya. Nang natapos na sa wakas ang graduation ceremony namin, umalis na rin agad k
‘Ang gwapo!' sigaw ng utak ko habang titig na titig sa lalaki na nasa harapan ko. Kaya lang, natauhan din naman agad ako nang maalala kong basta na lang pala siyang naupo at nakishare ng table sakin. "Excuse me?" I raised my eyebrows. Nandito ako ngayon sa isang restaurant at tahimik na kumakain ng favorite kong lasagna. I was having a sumptuous meal nang bigla na lang may lalaking walang pasintabing naupo at nakitable sa akin. Buti na lang gwapo siya!Singkit na mga mata, matangos na ilong, luscious lips na medyo mapula-pula pa na parang masarap halikan, makinis din yung balat niya at maputi. Namumula rin yung pisngi na parang baby. Mukha siyang artificial intelligence. In short, gwapo! Sobrang gwapo! And take note, humahapit sa katawan niya yung t-shirt na suot niya, mukhang alaga sa gym at physically fit talaga."Done checking on me?" Nakangising tanong nito. Agad na napabalik bigla yung tingin ko sa gwapo niyang mukha niya. My face instantly heated out of embarrassment, kaya
"Type mo?" biglang tanong ni Marc pagkaandar ng sasakyan. Napalingon akong bigla sa kanya habang nakakunot ang noo. "Yung lalaki kanina, type mo?" tanong niya ulit dahilan kung bakit lalong kumunot ang noo ko. At maya maya nanlaki ang mga mata ko nang marealize ko kung sino ang tinutukoy niya."No way! Anong tingin mo sakin walang taste?" I exclaimed then folded my arms acrossed my chest. Sabihin na natin na gwapo talaga siya pero sa sama ng ugali niya, thank you na lang. Baka magmadre ako ng wala sa oras kung siya nalang ang nasa choices.I heard Marc chuckled kaya naman sinamaan ko siya ng tingin. Naiiling pa siya habang natawa. "Gwapo naman yun a, pero mas gwapo ako" nakangiting sambit niya sabay tingin sakin kaya napaiwas ako ng tingin. "Kapal!" kunwaring sabi ko. "Bakit? Hindi ka ba nagagwapuhan sakin?" 'Ikaw kaya pinakagwapo sa paningin ko!' Pero syempre, hindi ko sasabihin nang malakas yan. As in never! Kahit lamunin na ako ng lupa ngayon."Hindi! Wala akong makitang kag
Hindi ako warfreak na tao. Pero siguro dahil na rin sa galit, selos at sakit na nararamdam ko ngayon dahil kay Marc, hindi ko na napigilan ang paglapit sa lalaking nambwibwisit sa akin simula pa kahapon. And that 'Great' guy had the audacity to grin wider as soon as I halted in front of him. "Are you stalking me?" malakas na tanong niya na nagpalingon sa mga taong kanina lang pilit dinededma ang kaganapan dito. Tss."Excuse me! Wala akong reason para i-stalk kita! You're not even that attractive, fyi!" I rolled my eyes. Tiningnan ko yung babaeng kanina pa naglilinis sa sahig. Napansin kong puro kanin na may ulam yung nililinis niya at hindi ice cream. Nagtaka pa ko dahil wala namang tindang kanin at ulam dito dahil ice cream parlor to. but I shrugged it off since pwede namang take out yun. So, I just planned to help her instead, pero tumayo na siya na parang tapos na kahit may mga tira-tira pang mga kalat sa sahig."Great---" sabi nung babae pero agad siyang pinutol ng lalaking daha
Napahinto ako at tinitigan ko lang si Great.Parang ang bait-bait niya kapag ganyan, pero for sure pag dumilat na yan, manlilisik na ulit yung mga mata niya habang tinitignan ako ng masama. Hindi ko makakalimutan yung huli naming pagkikita. Hindi ako madaling matakot sa tao, but this guy in front of me gave me chills when he glared at me last time. Para siyang devil! Kulang na lang, umilaw yung mga mata niya ng kulay pula. "Wag na kaya akong tumuloy?" bulong ko sa sarili ko. Nagsign of the cross muna ako at humingi ng guidance kay Lord bago ako lumapit sa kanya. Habang umiiksi yung distansya namin, lalong bumibilis yung tibok ng puso ko at hindi ko alam kung bakit. It must be his presence. Alam kong gising siya at nakikiramdam lang at siguro natatakot akong baka bigla na lang niya akong hilahin at itulak sa baba. Ang taas pa naman nito, pretty sure deads agad ako if ever malaglag ako dito sa rooftop.I shivered at that morbid thought. Huminga muna ako nang malalim bago tumigil sa
Natulog akong heartbroken dahil sa sinabi ni Marc. Alam ko naman na wala akong karapatang makaramdam ng galit o kahit tampo man lang kasi best friend lang ako. Pero hindi ko mapigilan kasi tao lang naman ako na may feelings at hindi lang basta feelings yun dahil in love ako sa kanya. Kung bakit kasi kailangan pa talaga niyang sabihin sakin yon? Na ipapakilala niya sakin yung babae once matagpuan niya? Did he just lowkey told me na hindi ako yung since he haven't found the right girl yet? Kasi imposibleng hindi niya pa natatagpuan kung ako yung nakikita niyang potential girlfriend, dahil palagi kaming magkasama. Hindi ko mapigilang mapaiyak ulit. Kasi ang sakit lang. Bakit kasi ganito? Bakit kasi ako pa yung na-inlove sa kanya kung pwede naman siya muna tapos saka na ako mapo-fall kapag niligawan na niya ko. Nailing ako. Ganito pala kasakit mareject ng taong mahal mo. Yung tipong gusto mo na lang biglang malimutan yung feelings mo sa kanya. I don't like the idea, kasi best frien
Hindi agad nagsink in sakin yung sinabi niya. Tumitig lang ako kay Mommy habang nakakunot yung noo. "Nagkaroon ng kasunduan ang Lolo mo at ang kaibigan niya na ipapakasal ang mga apo nila bago pa magpakasal si Papa kay Mama.." Matagal bago naprocess ng utak ko yung sinabi ni Mommy. Kasal? Kasunduan?"What?!" Napasigaw at napatayo ako nang tumluyan ko nang nagets yung sinabi niya. "Mommy ayoko!" I don't know what's with my life that all these are coming all at the same time! Hindi ba pwedeng isa-isa lang? Yung tipong nakamove on na muna ako sa isa bago dumating yung isang problema? "Anak, I hope you understand.." si Mommy. Mabilis na pumatak ang mga luha ko dahil masamang masama ang loob ko. Hindi ako makapaniwalang magagawa nila sa akin to! "Mommy ayoko po!" Mabilis at walang tigil yung pag-iling ko habang patuloy ang pag-iyak ko. Hoping that it could convince them to take back their words. "Anak, please calm down.." mahinahon na sabi pa ni Mommy. "Dad!" I whined. Pero wala