Kabana 1

Ella POV

"Congratulation Mrs.Reymundo you are two months pregnant" Nakangiting sabi ng doctor at muling ibinaling ang tingin sa isang tv screen kung saan nakikita ang loob ng tiyan ko. Maliit pa masyado ang baby kaya hindi pa ito gaanong hugis bata, kahit ganoon paman ay walang mapaglagyan ang tuwa na aking nararamdaman ngayon lalo na ng lakasan ng doctor ang volume upang marinig ko ang pagtibok na sinasabi ng doctor na heart beat ng aking anak. Ang saya ko, sobrang saya animo'y tila isang nakakabighaning musika ang naririnig kong mga tunog.

Bigla kong naisip ang aking asawa, si Heron. Sigurado akong matutuwa siya pag nabalitaan niyang magkakaanak na kami at baka ito na Yong dahilan upang bumalik kami sa dati. Simula kasi ng mamatay ang ina ni Heron, lampas isang buwan ang nakakalipas ay naging malamig na ito sa akin, ni hindi niya ako kayang tignan o kausapin kagaya dati. Paminsanminsan nalang din ito umuuwi ng bahay kung uuwi naman ito ay kahit magkatabi kami sa kama ay di niya ako kayang tignan o kausapin. Iniisip ko nalang na sobrang nasaktan si Heron sa pagkawala ng kanyang ina lalo't ito nalang ang natitirang pamilya nito, at ngayong magkakaanak na kami inaasahan ko na babalik ulit kami sa dati.

Ng matapos ang check-up ko ay nagmadali na akong umuwi nasasabik akong sabihin Kay Heron ang magandang balita. Habang papasok sa subdivision na aming tinitirhan ay hindi maalis ang ngiti sa aking mga labi hanggang sa harap ng aming gate. Minabuti ko ng bumabawa upang Pag buksan ang aking sarili dahil alam ko na walang mag bubukas sa akin ng mga pinto dahil nakasanayan na naming sa tuwing aalis ako upang mag bakasyon sa probinsiya ay binibigyan namin ng mahabang day off ang aming mga katulong, madalas pumapalagi ako ng Isang linggo sa probinsiya kaya saka lamang sila babalik Pag nakauwi na ako.

Binubuksan ko ang gate ng mapansin ko ang sasakyan ni Heron, nakagarahe ito. Nakapagtataka dahil hindi gawain ng asawa ko ang umuwi ng ganitong oras sa bahay lalo na at wala ako, madalas itong nakatambay lamang sa kanyang mga barkada kung wala namang trabaho. Nagtataka man ay hinayaan ko nalang at inisip na mas mabuti nga at hindi ko na siya pupuntahan kung saan dahil di narin ako makapag antay na makita siya.

Ng maiapak ko ang aking paa sa loob ng aming bahay ay bigla akong nagtaka sa aking nararamdaman. Bakit ganoon, ang kaninang tuwa na nararamdaman ko ay napapalitan ng kaba at lungkot, baka dala lang ito sa aking pagbubuntis dahil ganyan daw talaga ang buntis nagiging moody. Hinanap ko na ang asawa ko dito sa baba pero di ko parin ito makita kaya naisip ko na panhikin sa taas baka andoon ito.

Habang hinahakbang ko ang mga paa ko ay pabigat ng pabigat ang aking nararamdaman, parang may bumubulong sa likuran ko na wag akong tumuloy sa taas pero ganoon pa man ay pinilit ko ang aking sarili hanggang mapunta ako sa tapat ng pinto ng kwarto namin. May naririnig akong mga boses ng nagtatalo mas lalo ko pang nilapit ang sarili upang mas lalo ko pang marinig ang kanilang pinag uusapan. Bigla akong nanlamig ng marinig ko ang boses ng aking asawa at may kausap itong babae, pamilyar sa akin ang boses ng babae na yon hindi ko maintindihan ang pinag uusapan nila hanggang sa biglang sumigaw ang asawa ko. "Ano ba Rebecca? Hindi mo ko titigilan, sige ito gusto mo?" Pabulyaw na sigaw ng aking asawa. kasunod nito ay ang pag punit ng tila isang tela.

Di ko kaya ang sunod kong narinig. "Auhhhh... hhhmmm... honey.. ouch.. Dahan dahanin mo naman ohh.." ,Paungol na sabi ni Rebecca. "No! diba ito ang gusto mo? Pwes! wawasakin kitang p**ang*** ka!", mahinahon ngunit padiin na Sambit ni heron. Sa mga narinig ko ay halos mawalan ako ng lakas sa sakit na nararamdaman ko, para bang sinaksak ako ng paulit-ulit.

Nag uunahang magsihulogan ang luha sa mga mata ko, Diyos ko bakit ngayon pa, bakit ngayon kung saan may batang madadamay kung ako lang ay kakayanin ko kahit mahirap Pero paano ang anak ko. Litong-lito na ako halos gusto ko nang magwala at pumatay ng tao. Ano ba ang kasalanan ang nagawa ko para parusahan ako ng ganito, bakit nagawa ito ni Heron sa akin.

Hindi ko man nakikita pero alam ko kung ano ang ginagawa nila sa loob. Sumisikip na ang dibdib ko, hirap narin akong huminga at ano mang oras ay bibigay na ang aking katawan kapag pagpipilitan ko paring pigilin ang aking nararamdaman kaya sinugod ko sila sa aming kwarto.

"Mga P**ang **a kayo! Ano ang kasalanan ko sa inyo at nagawa niyo akong ganituhin!", buong lakas kong sigaw habang sinusugod sila sa loob, Pero nagkamali ata ako dahil kung gaano ako nasaktan sa mga narinig ko ay mas higit pala akong masasaktan sa makikita ko, pareho silang hubo't hubad habang si Rebecca ay nakadapa paharap saakin at si Heron man ay nasa likod nito habang hawakhawak nito ang leeg ni Rebecca at magkadikit ang kanilang katawan.

Biglang nahinto si Heron sakanyang ginagawa, kitang kita sa mukha nito ang pamumutla at gulat. "El..la.. babe let me explain" sabay tulak ni Heron kay Rebecca dahilan upang mahulog ito sa kama. "Ouch.. Heron, ano ba?",d***g ni Rebecca. Ngunit hindi ito pinansin ni Heron bagkus agad itong kumuha ng pambalot sa katawan nito at humakbang palapit sa akin bakas parin sa mukha nito ang takot at Pag alala. Tama ba ang nakikita ko sa mukha nito takot at Pag alala subalit bat niya maramdaman yon sa isang tulad ko kung nagawa Niya nga akong pagtaksilan.

"Tama na Heron wag Kang lumapit sa akin nakakadiri ka, wag mo na akong lokohin pa dahil nakita mismo ng dalawa kung mata. Kadiri ka, kayo nakakadiri kayong dalawa, mga baboy.", sigaw ko habang umiiyak, halos wala na nga akong lakas ehh.. halos gusto ko nang matunaw sa kinakatayuan ko baka sakaling matunaw din ang sakit na nadarama ko ngayon.

"Kadiri? Wow ha! kadiri pala? Ngayong ilang ulit na naming ginagawa to mula noong wala kapa hanggang ngayong dumating ka." , Nakangiting Sabi ni Rebecca sa akin na ikinagulat ko at nag pasakit sa akin ng sobra dahilan upang unti-unti akong mang hina at himatayin.