“Nakalimutan kong bilihan ka ng bisekleta, Allianna. Pero huwag kang mag-alala, sigurado akong bukas na bukas ay mag magagamit ka na rin. Sa ngayon kay Daylon ka muna aangkas.” Napanganga ako dahil hindi pa rin pumapasok sa utak ko ang mga sinabi ni Tita. Tinignan ni Tita si Daylon. “Narinig mo naman kung ano ang sinabi ko hindi ba?” Walang nagawa si Daylon kung hindi ang tumungo.Nang makapasok si Tita sa bahay, ay napatingin ako kay Daylon na seryosong nakatingin sa akin habang nakasakay na sa bike.“Sasakay ka ba o makikipagtitiggan ka lang sa akin?” Nabuhayan ako bigla at umangkas na sa likod ng bike ni Daylon.Grade 11 si Daylon habang ako ay grade 10 dahil nagstop ako ng isang taon sa pag-aaral. Nahihiya na nga ako pumasok dahil grade 11 na rin dapat ako ngayon. Hindi ko naman kasalanan kung bakit ako natigil ng isang taon.Mga ilang minuto, biglang tumigil sa bike.“Baba.” Dahil kakaiba ang boses ni Daylon, ay sinunod ko agad ang kaniyang utos. Nang makababa ako nakatingin na p
Nang makapasok ako sa classroom namin ay lahat ng estudyante ay napatingin sa akin dahil sila ay nagkaklase.Kung alam ko lang na ganito ang mangyayare sa akin. E ‘d sana hindi na lang muna ako pumasok sa unang klase.Late na nga ako tapos ganito pa ang mangyayare sa akin. Hindi naman siguro ako papagalitan ng guro rito hindi ba? Hindi naman siya magagalit sa akin dahil late ako.Nang tumingin ako sa guro naming nakatingin sa akin habang nakatayo at may hawak na libro, ay bigla akong napayuko dahil sa hiya. Iba kasi ang tingin niya sa akin at sabayan pa ng mga estudyanteng nakatingin din.“Muntikan ko nang makalimutan na meron pala tayong bagong kaklase. Miss, lumapit ka sa akin at ipakilala mo ang ‘yong sarili sa kanila.” Napatingin ako sa guro at nagulat ako nang nakangiti ito sa akin.Hindi siya galit sa akin? Hindi niya ako papagalitan? Bakit?“Ano pa ang hinihintay mo, Miss? Tumatakbo ang oras kaya magpakilala ka na rito.” Dahil baka magalit pa sa akin ang guro na babae ay tumabi
“Kumusta naman ang mga klase mo, Allianna?” nakangiting tanong sa akin ni Tita nang makaupo ako sa dining area.Kami ngayon ay naghahapunan na. Kaya nagtatanong na si Tita tungkol sa mga araw naming lahat sa paaralan. Mas lalo ko tuloy namiss ang mga magulang ko. Ganito rin kasi sila tuwing naghahapunan na kami. Palagi nila akong tinatanong kung kumusta ang araw ko sa paaralan.Pakiramdam ko tuloy magulang ko na rin sila Tita. Pakiramdam ko nasa bahay na namin ako. Nakaramdam tuloy ako ng kaunting lungkot dahil namimiss ko ang mga magulang ko lalong-lalo na ang mga masasayang nakaraan namin.“Ayus naman po, Tita, Ang problema nga lang, wala po akong naintindihan sa lesson namin ngayon.”“Huwag kang mag-alala. Maiintindihan mo rin ‘yun dahil nag-uumpisa ka pa lang. Hindi mo kailangan mastress. Saka madami ka pang oras para pag-aralan ang mga ‘yan.”“Kaya hindi mo maintindihan ang mga tinuturo sa’yo dahil hindi mo pinapakinggan ng maayos. Wala ka kasing utak.” Napatingin kaming lahat ka
Nang makalabas ako sa opisina ni principal, ay hindi ko na nakita si Daylon sa labas. Saan kaya ‘yun nagpunta?Ngayon ko lang naisip na nakakahiyang magpaturo kay Daylon dahil hindi naman kami masyadong close. Saka baka mainis lang ‘yun sa akin dahil bobo ako. Hindi ako madaling matuto. Pakikinig na nga lang sa guro namin ngayon hindi ko maintindihan e. Turo pa kaya ni Daylon?Mag-aral na lang kaya ako mag-isa? Nakakahiya naman kung iistorbohin ko si Daylon. Siguro akong nag-aaral palagi ‘yun dahil siya ang pinakamatalino sa paaralan na ‘to, pero sino naman ang magtuturo sa akin kung hindi ako magpapaturo kay Daylon?Habang naglalakad ako. Meron akong narinig na babae at lalaki na nag-uusap sa loob ng storage room. Nakabukas kasi ang pintuan kaya narinig ko.“Seryoso ka ba? Hindi mo kailangan gawin sa akin ‘to,” umiiyak na saad ng babae. Hindi ko kilala ko kung sino ang lalaki dahil hindi ko nakikita ang mukha nito, pati na rin ‘yung babae.“Kaya kong gawin ‘yun.” Napakunot ang noo ko
“Sinabi na ba sa’yo ni Principal tungkol sa pagkakaron ng pangalawang pagkakataon.” Napatingin ako kay Tita at tinigil ang paghuhugas.“About nga po pala roon, Tita. Marami pong salamat dahil pinakiusapan niyo po siya tungkol po sa sitwasyon ko.”“Iha, deserve mo ang magkaroon ng pangalawang pagkakataon. Wala ka namang kasalanan dahil pinagbintangan ka lang. Saka ilang sabi ko na sa’yo na hindi mo kailangan magpasalamat.” “Kahit gano’n po, Tita. Kailangan ko pa rin po magpasalamat.”“Meron ka na bang naisip na strand?”“Wala pa nga po e. Hindi po kasi ‘yan ang iniisip ko. Saka hindi ko pa po alam kung ano po ang pangarap kong trabaho. Kaya hindi pa po ako nakakapagdesisyon.”“Gano’n ba? Hindi mo naman din kailangan magmadali dahil madami ka pa namang araw para makapagdecide. Ipagpray natin ‘yan para ang makuha mong strand ay tama at makatulong sa’yo.”“Salamat po, Tita. Ang dami niyo na pong nagawang maganda sa akin.” Nginitian ako ni Tita at hinawakan ang aking buhok. “Nga pala, pu
Dahil sa pinuyat ako ni Daylon kagabi. Ito ako ngayon naglalakad sa hallway ng paaralan namin na parang zombie. Hindi naman siguro mapapansin ng mga kaklase ko kung bakit ako ganito hindi ba?Nang makapasok ako sa classroom namin ay binati lang nila ako ng goodmorning. Siyempre babatiin ko rin sila. Simula noong nalaman nilang pinatawag ako ni Daylon sa principal ay naging close na sila sa akin dahil bihira lang daw magtawag ng estudyante si Daylon. Ang akala ko nga magagalit sila sa akin, buti na lang hindi.Hindi ba gano’n ang mga palabas? Kapag merong kinakausap ang bidang lalaki magagalit ang mga babae sa kaniya? Kaya nga nagulat ako noong naging mabait sila sa akin.Unti-unti ko silang nakikilala at ang babait pa nila. First time kong maging kaclose ang lahat ng mga kaklase ko. Iniimbita pa nga nila ako na sumama sa kanila sa sabado dahil maggagala raw sila. Ang sabi ko sa kanila susubukan ko dahil nakakahiya naman kila Tita at saka wala akong pera para panggala.Saka kailangan
Paano ba ako magpapaalam kay Tita? Baka hindi niya ako payagan dahil imbis na nag-aaral ako. Ang ginagawa ko ngayon ay nagpapakasaya. Huwag ka na kaya ako magpaalam? Hindi na lang ako sasama dahil ayaw kong bigyan ng problema sila Tita.Nang makatayo ako sa aking kama ay biglang may kumatok sa aking pintuan. Pagkabukas ko ng pintuan ay nagulat ako dahil nakatayo sa harap ko si Daylon. Seryoso rin ang mukha nito at ang dalawang kamay ay nakapasok sa bulsa ng kaniyang pantalon.“May kailangan ka po ba?” Hindi ko kasi alam kung bakit siya bumalik. Kakaalis niya lang kasi kanina dahil tapos na niya ako turuan. Oo, hindi pa ako nagpapaalam kay Tita. Matutulog na lamang ako, pero hindi pa ako nakakapagpaalam. Bukas na lang ako magpapaalam para payagan ako. Saka hindi ko alam kung sasama si Daylon sa gala ng mga kaklase niya. Kung hindi siya sasama, hindi na rin ako sasama. Kapag naman sasama siya, sasama ako.“Hindi kita matuturuan bukas.” Kumunot ang noo ko, pero nawala rin ‘yun nang mai
“Huwag kang mag-expect na hahawakan ko ang kamay ko para lang hindi ka mawala,” agad na saad ni Daylon nang makalabas kami ng bahay.“Wala naman akong sinasabi na hawakan mo ang kamay ko. Si Tita lang naman ang nagsabi no’n hindi ako. Sineryoso mo talaga ang sinabi niya.” Masamang tingin lang ang sagot ni Daylon sa akin. Masanay na dapat ako sa mga gan’yan niya dahil palagi siyang gano’n kapag kausap ako.Ang boring tuloy ng paglalakad namin papunta sa sakayan ng jeep. Siya ang nauuna maglakad habang ako ay nasa likod wala pang gana maglakad dahil ang init-init. Nagdala na lang sana ako ng payong. Kaso wala pala akong payong.“Bilisan mo maglakad dahil baka wala tayong maabutang jeep sa sakayan.” Inirapan ko na lang siya at sinipa ang maliit na bato na nakaharang sa dadaanan ko. “Aray! Put*!” daing ni Daylon kaya napatigil ako sa paglalakad.Nginitian ko siya nang tumingin siya sa akin.“Sorry.”“Ano ba ang ginagawa mo? Hindi ba sinabi ko sa’yo na bilisan mo ang paglalakad, pero ang g