Chapter 7

Malakas na nagbuntong-hininga si Leila. Natagpuan na lamang niya ang sarili na ikinukuwento kay Aileen ang katotohanan patungkol sa kanya. Sa pagkakataong 'to, iyon lang ang tanging paraan para maibsan ang bigat na kanyang nararamdaman.

Kailangan niya ng isang tao na nakakaalam kung ano ang tunay niyang saloobin. Hindi niya kayang magtagal dito kung siya lang mag-isa dahil ngayon pa lang, gusto na niyang sumuko. At si Aileen, sa kanya niya nakikita iyon. Iyong taong alam niyang mapagkakatiwalaan kahit sa sandaling oras pa lamang sila nagkakilala. Bukod sa kaibigan niya na nakakaalam ng pagkatao niya, naramdaman niya kay Aileen ang gaan ng pakiramdam at kagustuhan na magsabi rito. Iyong pakiramdam na alam niyang pakikinggan siya nito ng walang panghuhusga.

"Napakawalang puso ng ama mo, Leila. Anak ka rin naman niya, sperm niya ang bumuo sa inyo ng kapatid mo pero sorry sa sasabihin ko, uh. Isang napakalaking putangina 'yang ama ninyo!" nanggigil nitong sabi matapos niya maikuwento rito