After wedding "Baby are you drunk ?" Tanong nito ng asawa niya. Nakangusong tumingin ako dito at hinilig ang noo sa dibdib niya."Pano kasi ang haba ng heels ko masakit sa paa. Hindi naman ako lasing, Dalawang braso lang ang nainom ko kanina talagang masakit lang ang paa ko." Nag angat siya ng tingin at tumingin kay luis. "Bakit mabigat ba ako?" Binuhat niya na kasi ako nang pag kababa pa namin sa kotse at ngayon malapit na kami sa kwarto."Nope? baby can you open the door?" Agad ko namang sinunod ang sinabi niya nang nakapasok na kami sinipa niya na lang ang pinto para sumirado.Nilapag niya ako sa kanya tsaka dumagan sakin."Now mrs Samantha Manalo Salvacion." Wala sa sariling napangiti ako."Ang ganda ng Full name ko." Kumento ko."Ngiting ngiti ang asawa ko." Pansin nito sakin."Bakit ikaw ba hindi masaya?" Tanong ko sa kanya.Inayos nito ang buhok ko. "Kung sobrang saya mo. Ako naman ay sobra sobra sobrang saya ko. Walang kapantay mahal na mahal kita sam. I love you." "Mag kapa
Kagat ang labi na umakyat ako sa kwato ni Dieb. Ang balak ko ngayon ay puntahan ito at yayain na mamasyal. Ilang linggo na kasing hindi ako nakakapasyal dahil busy ako sa school, ngayon lang ako nagkaroon ng time kaya naman naisip ko kaagad siya. Lakad takbo ang ginawa ko paakyat sa hagdan sa sobrang excited ko.Hindi na nga rin ako kumatok dahil gano’n naman talaga ako, binuksan ko na kaagad ang pinto. Pero ang ngiti ko ay nawala at napalitan ng gulat ng bumungad sa’kin ang ingay na gawa ng dalawang tao na magkapatong pa sa kama. Nanigas ang katawan ko, nanginginig. Sinasabi ng utak ko na umalis na ako pero ang katawan ko ay hindi makagalaw, nakatingin lang ako sa dalawang tao na nagmamadaling takpan ang katawan nila. At ang malakas na sigaw ni Dieb ang nagpabalik sa kaluluwa ko. “Yna! anong ginagawa mo dito!” Nang akmang tatayo na ito ay tsaka ko lang naigalaw ang katawan, dahan dahang umatras ako at nang bumalik na ang lakas ko ay tsaka na ako tumakbo nang mabilis. Narinig ko p
Isang matabang na tingin ang pinakita ko sa kanya, hindi ko na maaala kung kailan ko siya huling nginitian. Pati mga magulang namin ay nagtataka rin. Si mama naman ay hindi makapaniwala sa ginawa ko dahil ba patay na patay ako sa kanya dati. Pero dati ‘yon. Hindi na ngayon. Tapos na ako. Anim na taon na ang lumipas pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakalimutan ang ginawa ng lalaki. At simula sa araw na ‘yon ay nag iba na rin ang pakikitungo ko sa kanya. Hindi na kami tulad ng dati. Isang hangin na ang tingin ko sa kanya ngayon, na kahit andiyan siya ay wala na akong pakialam. At pinagpapasalamat ko rin ang ginagawa ng lalaki, dahil ito man ay hindi nagtangkang kausapin ako, hanggang tingin lang. Napairap na lang ako sa hangin nang lumagpas ako sa kanya. Hindi ko na pinapansin ang hangin na naging dahilan ng paglipad ng skirt ko, may sycling naman akong suot at hindi naman masyadong tumataas, sakto lang na makita ang maliit kung skirt. Naka suot ako na croptop ngayon at maliit
“Ma,” inaantok na tawag ko sa mama ko. Ang mata ko ay papikit pikit pa nang humalik siya sa pisngi ng ina at naglalambing dito. Umupo na rin ako sa bakanteng upuan habang hindi pa rin pinapakawalan ang kamay ng ina, isinandal ko ang ulo dito habang nakapikit, tinatanggal pa ang pagka antok. “Yna.” “Opo, 5 minutes lang po ma, inaantok pa ako eh. At tsaka po walang pasok ngayon bakit po kasi ginising nito na kaagad ako.” Inaantok kong reklamo at hindi pa rin dinidilat ang mga mata. “Pagpasensiyahan mona Dieb at ganyan talaga ‘yan pag walang pasok halos hindi na lalabas ng kwarto kung nasa labas naman halos hindi na uuwi.” Nanigas ang katawan ko sa narinig. Bigla ay nawala ang antok ko sa pangalan na narinig. At nang dumilat nga ang mata ko ay hindi nga ako nagkamali, nasa harapan ko nga ang lalaki, naka upo at kumakain habang ang mata ay nasa’kin. Nagkasabulong ang mga mata namin at syempre tumibok na naman ang puso ko. Pero iba na ang tibok ngayon, may inis ng kasama. Nagpakawal
Dahan dahang napadilat ako at ang una kong nakita ay ang kulay gray na kisame sa’king kwarto. Nangunot ang noo ko at doon kona naalala kung ano ang nangyari kanina sa’min ni Dieb bago ako nawalan ng malay. "Holy fuck!" Kaagad akong napaupo at talagang inisip kung totoo ba ang nangyari kanina sa at hindi guni-guni lang. “Totoo ba talaga ‘yon?” At nang tingnan ko ang pulsuhan ko ay namumula nga ‘yon. Ibig lang sabihin ay totoo nga. Unti unti ang ngiti ko ay nawala, kiligin na sana ako pero bawal pala at mali. Hindi na pwedeng maulit ang nangyari. Napabuntong hininga na lang ulit ako at pabagsaka na binalik ang katawan sa pagkakahiga. Kagat ang labi at napahawak ako ‘don ng hindi ko maiwasang maalala ang halik na iginawad sa’kin ni Dieb. Para kaya saan ‘yong halik? at bakit bigla na lang nagkaganon siya. Ilang taon kaming hindi nag-uusap. Tapos haharap sa’kin at manghahalik? nang ganon ganon lang kadali? Hindi ko mahanap ang dahilan kung bakit bigla na lang ako nitong sinunggaban
(Sam)"You're here." Ang mata niya kaninang nasa kung saan saan ay napatingin sa nag salita. Si lolo Mario. Lumapit ito at umupo sa sofa. Umupo rin siya, ilang ulit din siyang bumuntong hininga para pakalmahin ang saruli. "I'm glad that you are here." Wala man lang ka ngiti ngiti ang labi nito kaya hindi niya alam kung galit ba ito o masaya ngayong andito na siya sa pamamahay nito. "Hi po." Bati niya nag hindi nakatingin dito, pinili niya na lang na huwag tumingin dahil nakakatulong 'yon na hindi siya masyadong kabahan. Natawa ito. Napa angat siya nang tingin, napanguso siya at napabaling ang tingin sa iba. Sinaniban ata at biglang natawa. "I'm sorry, natakot ba kita?" tanong nito. Ay swempre, sino ba naman ang hindi matatakot dito, parang nangangain ng buhay na tao sa tapang. Pero ngayong ngumiti ito, gwapo naman pala. Mukha na siyang tao. "Hindi naman po pero ang sungit mo lang tingnan," ani niya. Pinagkrus nito ang mga braso at tumungin sa kanya. "Im sorry." Natatawang ani ni
"I'm so tired," bulalas niya at napabuntong hininga. His so fucking tired kaya naiinis siya na ang tagal siyang pag buksan ng gate. Finally it's open, and then he start his car, pinasok niya ang kotse sa parking lot. Agad siyang bumaba ng kotse at tinungo ang loob ng bahay. He wanted to talk her at pagsasabihan. Lagi niya nalang itong pinagsasabihan dahil sa kapalpakan. Ang ayaw na ayaw niya talaga ay ang tagal niyang pag buksan. Nakita niyang nasa gate parin ito at kung may anong ginawa. kaya nilapitan niya ito, pero hindi pa siya tuluyang naka lapit ng napansin niya ang suot ng dalaga. Naka short ito kaya hapit na hapit ang puwitan and for god sake! bakit ba ang laki ng puwetan nito at ang bilog! At bakit ngayon lang lumaki ang puwetan nito? What happening to me? Luis! si Anna yan! napaka libog mo talagang hayop ka. Mariing pumikit siya para pakalmahin ang sarili. He don't know why he feel this. This is the first time he feel horny with anna! for god sake.Nang humarap ito,
"Bakit hindi kapa natutulog?" Napa angat siya nang tingin at nginitian si Manang fe, umiling siya. Umupo ito sa kaharap niyang upuan."Manang fe, I think Lolo needs to eat a lot of vege, Tumatanda na siya kaya kailangan niyang magpalakas and also he needs to take a rest. Palagi na lang siyang busy.""Kaya kailangan mong magpakatino, Ikaw tong hindi nagbabago. Isip-bata ka parin," ani nito na hindi niya pinansin. Alam niya na naman kasing sinusura na naman siya nito."How about tita Amanda?""Lagi silang wala pareho pero sigurado naman ako na hindi pababayaan ni maam Amanda ang Lolo mo," sagot nito na nakangiti. Tumango siya."Pero kayo ng papa mo? kumusta kayo?" tanong nito na hindi niya masagot. Tuwing umuuwi na lang siya dito, laging tinatanong kung nagkaayos naba sila ng ama niya na hanggang ngayon hindi nangyayari."Luis, tama na. Ikaw lang tong nahihirapan, nahihirapan na rin ang papa mo, tumatanda na siya kaya ikaw na sana ang mag pakumbaba sa kanya at umintindi. Sinabi na naman