Isang matabang na tingin ang pinakita ko sa kanya, hindi ko na maaala kung kailan ko siya huling nginitian. Pati mga magulang namin ay nagtataka rin. Si mama naman ay hindi makapaniwala sa ginawa ko dahil ba patay na patay ako sa kanya dati. Pero dati ‘yon. Hindi na ngayon. Tapos na ako. Anim na taon na ang lumipas pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakalimutan ang ginawa ng lalaki. At simula sa araw na ‘yon ay nag iba na rin ang pakikitungo ko sa kanya. Hindi na kami tulad ng dati. Isang hangin na ang tingin ko sa kanya ngayon, na kahit andiyan siya ay wala na akong pakialam. At pinagpapasalamat ko rin ang ginagawa ng lalaki, dahil ito man ay hindi nagtangkang kausapin ako, hanggang tingin lang. Napairap na lang ako sa hangin nang lumagpas ako sa kanya. Hindi ko na pinapansin ang hangin na naging dahilan ng paglipad ng skirt ko, may sycling naman akong suot at hindi naman masyadong tumataas, sakto lang na makita ang maliit kung skirt. Naka suot ako na croptop ngayon at maliit
“Ma,” inaantok na tawag ko sa mama ko. Ang mata ko ay papikit pikit pa nang humalik siya sa pisngi ng ina at naglalambing dito. Umupo na rin ako sa bakanteng upuan habang hindi pa rin pinapakawalan ang kamay ng ina, isinandal ko ang ulo dito habang nakapikit, tinatanggal pa ang pagka antok. “Yna.” “Opo, 5 minutes lang po ma, inaantok pa ako eh. At tsaka po walang pasok ngayon bakit po kasi ginising nito na kaagad ako.” Inaantok kong reklamo at hindi pa rin dinidilat ang mga mata. “Pagpasensiyahan mona Dieb at ganyan talaga ‘yan pag walang pasok halos hindi na lalabas ng kwarto kung nasa labas naman halos hindi na uuwi.” Nanigas ang katawan ko sa narinig. Bigla ay nawala ang antok ko sa pangalan na narinig. At nang dumilat nga ang mata ko ay hindi nga ako nagkamali, nasa harapan ko nga ang lalaki, naka upo at kumakain habang ang mata ay nasa’kin. Nagkasabulong ang mga mata namin at syempre tumibok na naman ang puso ko. Pero iba na ang tibok ngayon, may inis ng kasama. Nagpakawal
Dahan dahang napadilat ako at ang una kong nakita ay ang kulay gray na kisame sa’king kwarto. Nangunot ang noo ko at doon kona naalala kung ano ang nangyari kanina sa’min ni Dieb bago ako nawalan ng malay. "Holy fuck!" Kaagad akong napaupo at talagang inisip kung totoo ba ang nangyari kanina sa at hindi guni-guni lang. “Totoo ba talaga ‘yon?” At nang tingnan ko ang pulsuhan ko ay namumula nga ‘yon. Ibig lang sabihin ay totoo nga. Unti unti ang ngiti ko ay nawala, kiligin na sana ako pero bawal pala at mali. Hindi na pwedeng maulit ang nangyari. Napabuntong hininga na lang ulit ako at pabagsaka na binalik ang katawan sa pagkakahiga. Kagat ang labi at napahawak ako ‘don ng hindi ko maiwasang maalala ang halik na iginawad sa’kin ni Dieb. Para kaya saan ‘yong halik? at bakit bigla na lang nagkaganon siya. Ilang taon kaming hindi nag-uusap. Tapos haharap sa’kin at manghahalik? nang ganon ganon lang kadali? Hindi ko mahanap ang dahilan kung bakit bigla na lang ako nitong sinunggaban
(Sam)"You're here." Ang mata niya kaninang nasa kung saan saan ay napatingin sa nag salita. Si lolo Mario. Lumapit ito at umupo sa sofa. Umupo rin siya, ilang ulit din siyang bumuntong hininga para pakalmahin ang saruli. "I'm glad that you are here." Wala man lang ka ngiti ngiti ang labi nito kaya hindi niya alam kung galit ba ito o masaya ngayong andito na siya sa pamamahay nito. "Hi po." Bati niya nag hindi nakatingin dito, pinili niya na lang na huwag tumingin dahil nakakatulong 'yon na hindi siya masyadong kabahan. Natawa ito. Napa angat siya nang tingin, napanguso siya at napabaling ang tingin sa iba. Sinaniban ata at biglang natawa. "I'm sorry, natakot ba kita?" tanong nito. Ay swempre, sino ba naman ang hindi matatakot dito, parang nangangain ng buhay na tao sa tapang. Pero ngayong ngumiti ito, gwapo naman pala. Mukha na siyang tao. "Hindi naman po pero ang sungit mo lang tingnan," ani niya. Pinagkrus nito ang mga braso at tumungin sa kanya. "Im sorry." Natatawang ani ni
"I'm so tired," bulalas niya at napabuntong hininga. His so fucking tired kaya naiinis siya na ang tagal siyang pag buksan ng gate. Finally it's open, and then he start his car, pinasok niya ang kotse sa parking lot. Agad siyang bumaba ng kotse at tinungo ang loob ng bahay. He wanted to talk her at pagsasabihan. Lagi niya nalang itong pinagsasabihan dahil sa kapalpakan. Ang ayaw na ayaw niya talaga ay ang tagal niyang pag buksan. Nakita niyang nasa gate parin ito at kung may anong ginawa. kaya nilapitan niya ito, pero hindi pa siya tuluyang naka lapit ng napansin niya ang suot ng dalaga. Naka short ito kaya hapit na hapit ang puwitan and for god sake! bakit ba ang laki ng puwetan nito at ang bilog! At bakit ngayon lang lumaki ang puwetan nito? What happening to me? Luis! si Anna yan! napaka libog mo talagang hayop ka. Mariing pumikit siya para pakalmahin ang sarili. He don't know why he feel this. This is the first time he feel horny with anna! for god sake.Nang humarap ito,
"Bakit hindi kapa natutulog?" Napa angat siya nang tingin at nginitian si Manang fe, umiling siya. Umupo ito sa kaharap niyang upuan."Manang fe, I think Lolo needs to eat a lot of vege, Tumatanda na siya kaya kailangan niyang magpalakas and also he needs to take a rest. Palagi na lang siyang busy.""Kaya kailangan mong magpakatino, Ikaw tong hindi nagbabago. Isip-bata ka parin," ani nito na hindi niya pinansin. Alam niya na naman kasing sinusura na naman siya nito."How about tita Amanda?""Lagi silang wala pareho pero sigurado naman ako na hindi pababayaan ni maam Amanda ang Lolo mo," sagot nito na nakangiti. Tumango siya."Pero kayo ng papa mo? kumusta kayo?" tanong nito na hindi niya masagot. Tuwing umuuwi na lang siya dito, laging tinatanong kung nagkaayos naba sila ng ama niya na hanggang ngayon hindi nangyayari."Luis, tama na. Ikaw lang tong nahihirapan, nahihirapan na rin ang papa mo, tumatanda na siya kaya ikaw na sana ang mag pakumbaba sa kanya at umintindi. Sinabi na naman
(Sam) Umaga na, kagabi halos hindi siya makatulog dahil sa nangyari. Bumangon siya at tiningnan ang katabing mahimbing na natutulog.Hindi niya naman alam na ganon pala kahirap katabi si Luis, kahit may distansya ang higaan nila, pero parang ang sikip non para sa kanilang dalawa, Dumapa siya sa higaan para mahaplos ang mukha ng lalaki. Ang gwapo nito, nakatihaya ito at medyo nakabuka ang bibig. Napangiti siya ng humilik si Luis, nakita niya pa ang pag taas baba ng Adams sapple nito.Naiilang si Sam dahil ang gwapo nitong tingnan kahit natutulog.Hindi niya alam kong bakit pero parang gusto niya itong halikan katulad nang ginawa nito kagabi.Tinukod niya ang mga siko, habang nakadapa para mahalikan ito.Dahandahang niyang lumapit ang mukha niya habang ang mga mata ay nakatingin sa labi ng binata.Nang naglapat ang mga labi nila. May pakiramdam si sam na hindi n'ya alam kong ano ang tawag, para bang may paruparong nagliparan sa t'yan na. Dahandahang ginalaw n'ya ang labi gaya nang pagg
Gabi na pero hindi parin siya makatulog kahit anong pikit niya ng mata. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman kong bakit pumapasok sa isip niya ang imahe ng asawa ni Lolo Mario."Amanda." Ang pangalan nito na hindi mawala sa isip niya. Tumagilid siya ng higa paharap sa pinto nang maaninag n'ya na umikot ang doornub.Agad agad namang nagtulokbong siya gamit ang kumot. Narinig nyang bumukas at sinirado ang pinto na lalong nagpapabilis ng kabog ng dibdib niya.Nanginginig na ang buong watawan niya sa takot at lihim na nagdasal."Ahhh!" Impit na napatili siya ng tinanggal nito ang kumot na naka takip sa mukha niya. Agad na umupo siya at may nahawakan siya na agad niyang pinagpapalo ang multo habang mariing nakapikit ang mata."Ikaw na multo ka! papatayin talaga kitang hinayupak ka!" Patuloy parin siya sa pag papalo."Ouch! baby stop it!" Natigilan siya ng mapagtantong si Luis ang pinapalo niya. Natarantang binitawan niya ang hawak na unan at hinawakan ang kamay nito nakapatong sa ulo.