GREY’S gaze fell sternly on Zariyah’s face. “Is there something you’re hiding?”
Her lip began to tremble. Napalunok siya. “No. I’m not hiding anything,” she answered. Hopefully her voice sounded more composed than she felt.
Grey studied her face with mocking eyes, and his mouth twisted into a humorless smile. “Nothing, huh?” he mumbled. Ibinalik ulit nito ang tingin sa tv.
Hindi na ang asawa niya at si Lexie ang nasa tv screen. Tapos ng ibalita ang tungkol sa dalawa.
“I thought
“I SAW that from the news last night. I was actually shocked. Akala ko namamalikmata lang ako. I even had to search for it on the internet.” Zariyah gazed up at her wide-eyed. She was too shocked to speak. She rarely watched the news kaya wala siyang ideya. Ngayon ay naiintindihan na niya kung bakit ganun na lang ang tingin ng mga katrabaho niya sa kanya kanina. “Is it true? Are you really married to Kylian Fontanilla?” Hindi siya sumagot. Rather, she didn’t know what response she’d give. Pero hindi ba’t ito naman ang gusto niya? Ang malaman ng lahat ang tungkol sa kanila ni Kylian.
A LIGHT knock on the door made Kylian stop from reading for a moment. Napakunot-noo siya nang si Dylan ang pumasok sa loob ng office. “What’s up?” Kylian shook his head in dismay. “You sure have a lot of freedom,” he commented. Dylan plopped down on the sofa. A frown quickly wipe away his smile. “Bakit naman ganyan ang mukha mo? Parang hindi mo yata ako gustong makita.” Muli niyang ibinalik ang atensyon sa binabasa na article sa laptop. “What brings you here?” tanong niya na hindi man lang ito tinitingnan. “Wanna chill out?” “Maybe next time.” Napabuga ito ng hangin. “Come on, Kylian. I think you need to relax for a bit especially with what’s going on right now. Nabasa mo na ba ang ilang mga komento ng mga tao sa’yo?” He rubbed his face with a heavy sigh and leaned back in the swivel chair. “I know,” he muttered. In fact, iyon nga ang kasalukuyang binabasa niya ngayon sa laptop niya. Sa kanilang tatlo, siya
DAHAN-DAHAN na iminulat ng batang si Zariyah ang mga mata niya at ang kulay puting ceiling ang unang bumungad sa kanya. Napangiwi siya ng maramdaman kumikirot ang bandang noo niya. She couldn’t move her body at maski ang likuran niya ay kumikirot rin.Napalingon siya sa gilid nang marinig ang boses ng kanyang ama. Kasalukuyan itong nakikipag-usap sa kaibigan nito, who was also her friend’s dad.“I think it’s better this way,” narinig niyang sabi ng ama ng kaibigan.Hindi maintindihan ni Zariyah ang pinag-uusapan ng dalawang matatanda but none of those matters to her. Gusto niyang malaman kung nasaan na ang kaibigan niya at kung kamusta na ito. Sa sobrang pag-aalala ay kahit ang kasalukuyan sitwasyon niya ay nakalimutan na niya.&nb
MULA sa ginagawa sa computer ay nag-angat ng mukha si Zariyah nang sa sulok ng mga mata’y makita ang pagdating ni Mr. Laxamana, her boss. Dumagundong sa kaba ang puso niya nang makita ang nakasimangot nitong mukha kaya awtomatikong napaayos siya ng upo. “Good morning, Mr. Laxamana,” kinakabahan niyang bati rito. She was wondering if she did any mistakes at ganun na lang kalalim ang pagkakunot ng noo nito. She groaned inwardly. Isang katakot-takot na sermon ba ang makukuha niya mula rito? “Do I have an important appointment this morning, Zariyah?” tanong nito nang mapatapat sa mesa niya. Napatayo siya at hinugot ang memo pad mula sa ilalim ng crystal paperweight. Sandali siyang natigilan nang makita ang pagdating ng anak nitong si Grey. Sa pagkakataon na yun ay nakahing
“Kylian… natatakot ako,” nanginginig ang boses na sabi ng batang babae sa kanya. “Uwi na tayo. Ayoko na dito,” patuloy nito at tuluyan ng naiyak. Napalunok siya habang pinagmamasdan ang mga nagbabantay sa kanila. He was scared too. Gusto niyang pumalahaw ng iyak but if he did, baka mas lalong panghinaan ng loob ang kaibigan niya. With his trembling hand, he took the girl’s hand and held it tightly. “Wag ka mag-alala, ililigtas din tayo nila daddy at mommy.” Niyakap niya ng mahigpit ang kaibigan at pilit na pinatahan. Pagkaraan din ng ilang sandali ay natahimik na ito. So silent that he couldn’t even hear her breathing. He called out her name but he didn’t get any response. And the next thing he knew, he saw blood in his hands. At ang bata
INIKOT ni Zariyah ang tingin sa restaurant na pinagdalhan sa kanya ni Mr. Fontanilla. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na makakakain siya sa isang mamahalin restaurant. She even had difficulty sa pagpili kanina sa menu. Good thing Mr. Fontanilla was there at ito na mismo ang um-order ng makakain nila. “Thank you,” nakangiti niyang sabi sa lalaking nagdala ng mga order nila. Mabuti na lang at dito siya dinala ni Mr. Fontanilla at kampante siyang hindi niya makikita ang mga katrabaho rito. Kung makikita siguro siya ni Nadia ay baka kanina pa siya nabatukan nito. To think that she even said no nang ayain siya ng kaibigan na sumama sa company dinner. And yet, here she was, nasa isang mamahaling restaurant at kumakain kasama ang ama ng lalaking gusto niya. “I was actually
“DON’T you know what time it is already?” Zariyah nearly jumped out of her skin when she heard Grey’s voice. Abala siyang tapusin ang pinapagawa sa kanya ni Mr. Laxamana kaya siguro hindi niya napansin ang pagdating nito. “I really admire your dedication in your work but Ms. Castañeda you shouldn’t overwork yourself. It’s already lunch time.” She glanced at her wristwatch and gasped when she saw it was already twelve in the afternoon. Sa sobrang busy niya ay hindi niya namalayan ang paglipas ng oras. “Anyway, what brings you here Mr. Grey?” pormal niyang tanong dito. Hindi niya pinansin ang nauna nitong sinabi. “Wala dito ang ama mo. He’s in a meeting.”
ABALA si Kylian sa pagbabasa ng ilang dokumento nang marinig niyang bumukas ang pintuan ng office niya. Napaangat ang tingin niya at ang kaibigan na si Dylan ang nakita. He frowned at him, “What are you doing here?” he asked. Tumuloy-tuloy ito ng pasok sa loob ng office at naupo sa couch na nasa harapan ng desk niya. “And what do you think? Binibisita—damn! Why do you have dark circles under your eyes? That’s not the kind of look I was expecting from someone who just got engaged.” He looked at Dylan with his eyebrows raised questioningly, “What kind of look should I have?” Ikinibit nito ang balikat. “I don’t know. Siguro yung mukhang motivated man lang. Not unlike your look right now. Dinaig mo pa ang kakaga