Chapter sixty-five

Nang maka-uwi si Juanito sa kaniyang tahanan, masaya ito mahabang mahinang sumisipol.

Iyon ang nakita ni Andrew sa ama habang minamasdan ito papasok.

“Look who’s happy! Is it about the business?” tanong nito.

“Well, more than that!” masayang sagot nito saka ito umupo sa sofa.

“Bakit nanalo ka ba sa lotto?” pabirong wika ni Andrew sa ama.

Mas lalong lumapad ang ngiti ni Juanito, nais man niyang sabihin kaagad dito ang nangyari sa muli nilang pagkikita nang anak na si Evren, ngunit nanatili na lamang siyang nakangiti at minabuti na huwag na lang munang sagutin ang tanong nang anak.

“Dad, I’m curious like a cat, why don’t you tell me?” ani Andrew.

Alam ni Juanito na hindi titigil ang anak sa pagtatanong kaya naman sinagot niya ito, “Andrew, sasagutin ko ang tanong mo na iyan sa takdang oras, sa ngayon. Masaya ako at wala nang sasaya pa sa arawna ito.” nakangiting wika ni Juanito.

Tumayo ito at nagtungo sa sarili nitong silid.

Naiwan naman sa salas si Andrew habang nagtataka sa ikinikilo