HILLARY'S POV
Tahimik lang ako habang naka-upo sa likod ng sasakyan.
Binalingan ko ng tingin ang katabi kong na ka sandal ang ulo sa bintana ng kotse at animoy natutulog habang pinapatakbo ng driver nito ang sasakyan patungo sa bahay niya.
Kinakabahan man pero sinubukan ko pa ring umusog papalapit sa kaniya.
Nang medyo magkadikit na ang mga balat namin, dahan-dahan ko siyang tinapik sa balikat, causing him to look at me with a confused face.
“What?” baritonong tanong nito.
Pvta ang gwapo!
“A-Ahm ano kasi, baka nangangalay ka na—” Hindi ko na natapos ang pa utal-utak kong sabi nang biglang nag-umpisa ang isang kanta mula sa T.V monitor ng sasakyan.
“Cause it's 12:51...
And I thought my feelings were gone,But I'm lying on my bed —Thinking of you again...”That song...
“Mang Miguel, paki hinaan nga po ng kanta,” striktong utos ng katabi ko.
Hindi ko alam kung anong magiging reaksiyon ko kaya nanatali na lang akong tahimik.
“Ay pasensya na po, Sir...” paumanhing wika ng matanda at saka hininaan ang volume ng kanta.
“And maybe that was the biggest mistake of my life,
And maybe I haven't moved on since that night...'Cause it's 12:51 and I thought my feelings were goneBut I'm lying on my bed, thinking of you again—”That was the song he sang for me when we broke up back in college.
After I said hurtful words to him, nagawa niya pa rin akong suyuing muli at nagawa pa akong ipaglaban.
But the young me — who was affraid, depressed at walang-wala sa panahong iyon ay walang ginawa kundi ang ipagtabuyan siya.
But I don't regret it though.
Kung babalik man ako sa mga oras na 'yon, I'll do the same thing.
Because I want to save them.
“Mang Miguel, hinaan niyo pa,” inis na wika nito bago umupo ng maayos.
Stress na stress nitong hinubad ang suot na puting wedding suit at binuksan ang dalawang butones ng panloob niyang long sleeves that made his lower neck visible.
Lumayo naman ako ng kaunti mula sa kaniya dahil hindi ko kinakaya ang pakiramdam na tumatama ang mainit nitong balat sa braso ko.
“Iyan na po ang pinakamahina, Sir...”
“And the moon shines so bright, but I gotta dry these tears tonight...
'Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on any l—”“Just turn it off. Fuck it!”
Nagulat ako sa pasigaw nitong mura. Kinagat ko ang dulo ng sariling dila at nanatiling nakayuko.
“Ay opo, pasensya na po Sir Juanito...” ani ng matanda at tuluyan nang pinatay ang tugtog which made the whole ride silent na pa rang na sa quiet place kami.
Bumuntong hininga ito at nang mahimasmasan ang init ng ulo ay agad na binalingan ang matanda.
“Just please drive, mang Miguel.”
Para akong bata na pinaglalaruan ang mga daliri ng kamay. Hindi ko alam ang susunod na sasabihin o hindi talaga talaga magsasalita.
“Ahm, baka nangangalay ka sa posisiyon mo, sumandal ka na lang sa balika—” I didn't able to finish my sentence for the second time when he stared at me darkly.
“Stay away from me, Hillary. Stay away,” madiing wika nito bago kinuha mula sa bulsa ang selpon at may tinawagan.
Wala na akong nagawa kundi manatili sa kabilang dulo ng upuan katabi ang bintana at tinuon ang atensiyon sa nadadaanan.
Hindi rin rin naman nagtagal nang huminto ang sasakyan sa harap ng isang malaki at modernong bahay.
Pamilyar ang disenyo nito. Hindi ko lang alam kung saan ko ito nakita. But the color, wall designs are really familiar.
"Get off..."
It's so aesthetic.
"Okay."
Bumaba na ako dahil mukhang wala namang balak 'tong lalaking ito na pagbuksan ako ng pinto. Sinalubong kami ng dalawang katulong na na ka uniporme at isang lalaki.
"Gud ebneng po, senyorito."
Magalang na bati ng mga ito kay Uan at saka bumaling sa akin.
"Hala, kay gandang dalaga naman ere. Parang nakita na kita sa T.V. Ikaw ba ang asawa ni Senyorito? Nako kay ganda!"
Napangiti na lang ako sa matandang katulong at nagpasalamat.
"Sir, naayos ko na po 'yong sira sa isang kwarto," ani ng lalaking medyo madumi ang damit. Dahil siguro ito sa ginawang trabaho.
Tumango lang si Juanito at agad na naglakad papasok sa pamamahay nito. Agad naman akong sumunod kahit na nahihirapan sa suot kong mahabang gown.
"Nako, tulungan ko na po kayo, senyorita."
Tinulungan ako ng dalawang katulong sa pagbitbit ng lalaylayan ng gown nang lumingon si Uan sa amin. Seryoso itong na ka kunot ang noong tumitig.
"Manang Ising at Jelay, let her. Huwag niyo bigyan ng special treatment 'yang babaeng iyan."
Nagtataka kong tinignan ang kaharap.
"We're married pero ako lang boss ninyo. Makakasama niyo siya sa paglilinis dito sa bahay. In short, she is also a maid like you kaya huwag niyo ituring na reyna. Hindi bagay sa kanya. Are we clear?"
"P-Po? Pero Sir---"
"Follow my command o mawawalan kayo ng trabaho. Choose," matigas na tonong babala nito.
Bagsak ang dalawang balikat ko habang hindi makapaniwalang tinignan ang lalaking kaharap na wala man lang bakas ng kahit anong emosiyon ang mukha.
"It's okay po, I can handle myself."
Sabay silang huminga ng malalim at parang naaawang inilayo ang tingin sa akin. Damn, ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay kaawaan ako ng mga tao.
I can do this battle for love.
"Pumasok na kayo, gabi na." Huling salita nito bago muling naglakad papasok ng mansion. Kahit na nahihirapan ako ay agad akong sumunod.
"J-Juanito..."
"Doon ka sa guessroom matutulog. May kaunting kabaitan pa naman akong natitita kaya hahayaan kitang doon matulog at hindi sa maid's room. Bukas na natin pag-usapan ang mga patakaran ko rito sa pamamahay na 'to."
Ibang-iba ito sa inaasahan ko. Pero putik lang, ayaw kong sumuko.
Malakas ka Hillary, malakas ka.
"Hindi ako susuko, Juanito." I said in conviction.
"Sabi mo eh, tignan lang natin."
He said as the rest of that night was dark and river of tears.
-
"Ahh ohh...”
Pigil kong kinagat ang dila para maiwasang mapasigaw nang maulit uli ito.
“Fvck."
Daing ko ng matalsikan na naman ako ng mainit na mantika.
Nag piprito ako ng sunny side up egg.
Plano ko kasing maghanda ng agahan para kay Juanito. Plano ko rin sana na magluto ng bacon tyaka fried rice pero lahat ng iyon hanggang plano na lang.
Itlog pa nga lang, hindi ko na magawa ng tama eh.
"Nako jusko, hinaan mo lang ang apoy, senyorita!" Natatarantang lumapit ang matanda sa tabi ko.
Sinunod ko naman agad ang sabi ni Manang Ising. Hindi naman gaanong masama sa mata ang itlog pero sunog pa rin talaga ang ilalim.
Damnsh't!
"Ayos lang iyan, Ma'am. Ma pe-perfect mo rin 'yang itlog ni Sir este ng manok po," nakangising dagdag pa nito.
Natawa ako ng mahina at hindi na lang ako nagsalita pa. Hinayaan ko si Manang na ipagpatuloy ang pag pi-prito.
"Ganito lang po, dahan-dahan lang sa paglagay ng itlog sa kaunting mantika tapos hinaan niyo lang ho 'yong apoy. Pagkatapos ay bantayan lang hanggang sa mag brown nang kaunti ang ilalim nito. Tapos, that es et!"
Natawa akong na pa tango-tango kay Manang.
Ang gaan kasi niyang kasama, kahit na sinabi ko ring tawagin niya na lang ako sa pangalan ko pero mas gusto niya raw na senyorita.
"Noted, gusto ko pong subukan ulit."
Pumuwesto ako at handa na sanang biyakin ang malaking itlog ng manok nang marinig ko ang malalim na boses ng asawa. Nataranta ako kaya nahulog ko sa kawali ang buong itlog kasama ang balat nito.
Tumalsik ang mantika sa kamay ko dahil sa malakas na impact.
"Sh't..."
Na pa daing na naman ako sa sakit at kagat labing binalingan ng tingin ang lalaki.
"What are you doing?"
"Ahm... nagluluto lang para sana sa ati---" hindi ko pa natatapos ang sasabihin nang tumawa ito ng malakas.
"Feel na feel mo talaga ang pagiging katulong, ano? Ayos yan pero maglinis ka na lang, ha. Alam naman nating lahat kung gaano ka ka senyorita kaya kahit itlog di mo magawang lutuin ng tama.”
"Kaya ko."
"You can't, stupid lady."
And that's it. Yumuko ako at hinayaan si Manang na kausapin ang boss niya. Pinatabi niya rin ako para siya na magpatuloy muli sa pagluluto.
"Doon ka na lang po muna sa sala, Sir. Tatawagin ko po kayo kapag naluto na."
Hindi na ako nag-angat ng tingin sa kanilang dalawa. I am trying my best to hold my tear nang makaalis si Uan.
"Nako Ma'am, pag pasensyahan niyo na po si Sir. Hindi naman po siya gan'yan dati eh---"
"Gan'yan lang siya noong nandito na ako. Tama po ba?" Tanong ko sa matandang katulong.
Manang Rita just bow down her head kaya na gets ko na ka agad.
"Sige po manang, babalik lang po ako sa kwarto ko. Tawagin niyo na lang po ako kung maglilinis na tayo ng bahay." Hindi ko na hinintay ang tugon niya at agad na umakyat papunta sa guessroom, dalawang kwarto bago ang master bedroom ni Uan sa floor na ito.
I closed the door and jumped into my bed. Kasabay sa pagtulo ng luha ang mga mumunting hikbi.
That'd the fact. Stupida ako at walang ginawang tama. Hindi dapat ako umiiyak dahil totoo naman pero hindi ko lang mapigilan.
Pwede namang umiyak ang matapang na tao diba? Kahit ngayon lang.
I want to cry for the nth time.
HILLARY'S POV*6 YEARS AGO FLASHBACK*"Babe, look down..."Nagtataka man sa utos nito ay agad naman akong tumalima at tumingin sa ilalim ng business management building.Nanlalaki ang mga matang nakatitig sa lalaking may hawak ng malaking bulaklak na pulang rosas at may bitbit pang microphone. Katabi nito ang mga barkada niyang may kaniya-kaniyang kartolinang hawak.Binaba niya ang tawag at tinapat ang microphone sa kaniyang bibig. Hinarap nito ang mga barkada at sinenyasang itaas ang mga dala."Happy Anniversary, my Hillary Biatrice Alejandrona..."Para akong mabibingi sa sobrang lakas ng kiligan at hiyawan ng ibang studyant
HILLARY'S POVPinaglalaruan ko ang basong hawak habang nakikinig sa sinasabi ng na sa kabilang linya."Okay Ms. Hillary...tatawagan ko na lang po ang management ng sponsore company," magalang na wika ng personal assistant ko.Kasalukuyan rin itong na sa bakasiyon dahil na rin binigyan ko ito ng permiso. Matagal-tagal na rin kasi itong hindi nakakadalaw sa probinsya nila.“Thank you, Ali. Enjoy your vacation...” Nilapag ko ang bitbit na baso sa lababo at tinignan ang ginagawa ni Manang Ising na ngayon ay nagsusulat.“Kayo rin po, Ms. Hillary.
HILLARY'S POV"I thought I lost you again..."I'm not sure if I heard it right.Sobrang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa pinaghalong kaba, pagkabigla at pagkamangha.Is he worried?“What do you mean by that?” naguguluhan kong tanong dito.Ayaw ko mag assume. Ayaw ko dahil alam ko na yung pakiramdam ng umasa pero nabigo lang.“Nevermind. Don't mind it.” Dahan-dahan nitong inilayo ang sarili mula sa pwesto ko bago umupo ng maayos.Hinawakan nito nang mahigpit ang manobela at parang naiinis na ginulo ang nakalugay na buhok. Napansin ko ring nakasuot pa ito ng office work attire niya na halatang hindi pinlansya dahil may mga parte ang suot nito na makunot pa.“Who gave a permission to—” I did not let him finish his sentence and fire him a question instead.“No. You answer my question
HILLARY'S POVUmayos ako ng pagkakaupo nang makarating na kami sa harap ng bahay. Mabilis kong nasilayan si Manong Mike na tumatakbo para pagbuksan ang gate ng garahe.Binaba ko ang bintana ng kotse. Bumungad naman sa gilid ko si Manong habang kita sa gilid ng mga mata ko ang nagsisipagtakbuhang sina Manang at ate Jelay na bakas ang pagkabalisa sa mga mukha."Maayong gabi-e Sir, Ma'am..."Nginitian ko lang si manong hanggang sa tuluyan ng naparada ni Juanito ang kotse.Bumaba ako mula sa kotse at dahan dahang sinarado ang pinto. Kasunod namang lumabas si Juanitong pagod na pagod ang aura."Nako senyorita! Mahabaging laon! Saan lupalop ho ba kayo nagpunta? Hindi ka naman po nagpaalam sa amin dito. Hay jusko maryosip!" matinis na boses na tanong at halong panenermon ng matandang katulong.Gusto ko na lang matawa dahil sa ina-asal nito."I'm good Manan
HILLARY'S POV Pagod na hinanda ko ang sinigang na niluto ko. Sinigang na bangus ito at nilagyan ko ng preskong sampalok para mas umasim, iyon kasi ang turo ni Manang Rita sa akin. "Mukhang matamlay ka ho ngayon, Senyorita ha?" Tinawanan ko lang si Manang Rita na tumulong din sa pag-aayos ng mesa. Hindi rata nila alam ang nangyari kanina lang. Weekend kasi ngayon kaya umalis siguro sila for their personal day-out. "Hindi naman po..." "Aysus! Sabihin niyo nga sa akin. Anong nangyari kagabi? Kasi noong umalis ka ho kahapon sakto namang kakauwi ni Sir Juanito. Tapos tinanong niya kami kung nasaan ka eh hindi ka naman nagsabi na pupuntahan mo ang mga magulang mo. Ayon tuloy, Ser Juanito was beri angry at nagsitakbo sa garahe't pinaharurot ang kaniyang sasakya paalis." naiiling na turan nito.
HILLARY'S POV"Amber? What the? Anong ginagawa mo dito?"Nakatayo lang ako doon sa gilid habang nasasaksihan ang pagyayakapan nilang dalawa.Both of them we're smiling ear to ear na para bang hindi nila alam na hindi lang sila ang nandito sa lugar na 'to.Para silang na sa isang teleserye na miss na miss ang isa't-isa habang ako naman 'yong chismosang maritis na nakikinood sa kaninang mumunting landian.Me and ate Jelay are just standing there. Watching them. Hindi ko alam kung ano ang gagawin. Kung paano mag re-react. Seeing your husband in some lady's arms really hits hard.Kung kanina ay nanghihina ako sa mga pinasasabi ni Juanito, ngayon mukhang hindi na talaga kakayanin ng katawan at utak ko ang mga nangyayari.Tumingin sa akin ang nagdadalawang isip na si ate Jelay. She's giving me an unsure and shyness look which she shouldn't. Hindi dapat siya mahiya kasi ito ngang dalawang kahar
HILLARY'S POVNagising ako dahil sa maingay na tunog ng alarm kong nakapatong sa side table ng kama.Buong maghapon akong natulog kahapon pagkatapos kong iwan ang dalawang sweet bird sa sala.Wala akong pake basta ang alam ko lang ay saktong 5:00 pa ng umaga ngayon.Umupo ako sa kama at pinagmasdan ang nakabukas na bintana sa gilid. Nasa first floor ang guess room na 'to kaya pader ng gilid ng mansion lang ang nakikita ko mula rito. Tumayo ako at inayos na hinawi ang kurtina. At nasigurado ang hinalang hindi pa masyadong lumalabas ang sinag ng araw.Binalik ko sa dating ayos ang bintana at napagpasiyahang mag jogging ngayong umaga. Kahit isang oras lang para naman ma bawas-bawasan din kahit papaano ang mga nakain ko nitong nakaraang mga linggo.Kailangan ko pa namang alagaan at e maintain ang katawan para kung may biglaang runway ay makasali ang lola ninyo.I did a half bath
HILLARY'S POV*FLASHBACK'S CONTINUATION*“Hala gagi, gago, gaga!!! Sis narinig mo ba? P'tangina Hillary ang haba ng buhok mo sis!” matinis at kinikilig na tili ng loka kong kaibigan.“Necca ano ba, nakakahiya sa iba...”Shunga naman kasi itong babaeng 'to. Sa lakas ng boses niya, napapatingin na sa gawi namin ang mga dumadaan at mga nakatumpok sa ibang booths na mga senior students.“Sus huwag ako Hillary girl, alam kong kinikilig na 'yang amdo mo. Hahaha!”Napa iling-iling na lang ako. I really can't believe na mayroon akong mga kaibigang ganito. I used to be a lady na hindi makabasag pinggang sa mata ng mga tao. Hindi ako nagmumura and I never become a badass kind of student lalo na at isa akong journalist ng campus, kilalang part time model sa mga agencies and not to mention my popularity in different fields.