Meeri's POVNaglakad palapit sa amin si Sulie at Mr Tamayo hanggang sa magkaharap-harap na kami. "Sabihin mo na," bulong ni Sulie at siniko pa nito ang lalaki kaya naman napangiwi ito at iniabot sa akin ang isang bouquet ng bulaklak. "Ma'am Salazar, sorry po sa nagawa ko!" anito sa malakas na boses habang nakayuko. Mas mataas pa ang kamay niyang nakaabot sa akin ng bulaklak kaysa sa kaniyang mukha.Tinignan ko naman si Sulie pero nakatingin lang ito kay Uncle Ilay, sinusuri niya ito mula ulo hanggang paa at gaya ng dati ay may nginunguya siyang bubblegum. Sa hitsura nilang dalawa, parang hawak-hawak ni Sulie sa leeg si Mr Tamayo kaya naman napipilitan itong humingi ng tawad. Tinanggap ko ang bulaklak at tinignan iyon. "How can I sure that you didn't put anything to this that will kill me?" malamig kong sambit na ikinaangat ng mukha ni Mr Tamayo. "Wala po!" agaran niyang depensa. "Sorry po talaga sa nagawa ko," aniya at mariing napalunok. "At sa ginawa po ng parents ko. My Mom real
Meeri's POVDays have passed and I never had a chance to talk to Uncle Ilay, or even had a single conversation with him. He was so busy that he can't even looked at me when I give him food. His eyes were glued to his laptop, or to those bunch of paperwork on his table. Guilt was eating me alive. Well, the day after Uncle Harold told me that Uncle Ilay might jealous, I brought Ceed in our house to have a coffee but Uncle Ilay came home tired and didn't even glanced at us, so I didn't bring Ceed ever since. As I tried to talked to him in his room I only saw his things packed in bag and realized, he'll leave soon. This sounds ridiculous but... every night I was feeling anxious. There's part of me that hated this situation of us, but I hate myself for putting us in a situation like this. I don't want him to leave!Kinagat ko ang aking kuko habang walang tigil sa paglalakad ng pabalik-balik. Hinihintay ko pa ang oras para mag-time out bago ako umalis ng school. Oh right! Agad kong kinuh
Meeri's POVNakatingin lang ng diretso sa akin si Uncle Ilay, well, I told him everything that has been bugging my mind these past few days that we didn't talk to each other. Also, on how I thought he'll leave on the ship without even talking to me."Oh, sweetheart, I'm the one who's ashame on what you did earlier," komento nito at nasapo na naman ang kaniyang noo for the nth time. I can't say anything. Tumawag kasi ang kakilala niya at pinag-usapan nila ang tungkol sa akin. They're disappointed on what I did because I cause some trouble. They almost stopped the ship luckily they didn't. "Nga pala." Bumalik ang aking paningin kay Uncle Ilay at tinignan din ako nito. "Hindi ba't nagpaalam kang aalis ka? Nakita ko rin na nakaimpake ang gamit mo. So kung hindi ka sumama sa kanila paalis, then... saan ang punta mo?""Hmm? Ah right. I was about to go to a business trip this day but they cancelled it, so before coming home, I decided to see Marcus and bid farewell. He's annoyed that I cho
Meeri's POVAbala ako sa pagtsi-tsek ng mga papel ng mga estudyante since nagpa-quiz ako sa lahat ng klase ko plus mga ipinasa nilang activities and assignments. May mga late na nagpasa pero marami naman ang maagang nagpasa, especially ang Chapter 1 ng research ng advisory class ko. Nasa kalagitnaan ako ng pagtatrabaho nang mapansing dumating si Sulie. May inilapag itong nakasupot na pagkain kaya naman natigilan ako at nag-angat ng mukha upang tignan siya. "You should take a rest and eat," aniya at inilabas ang bottled water mula sa loob ng kaniyang bag."Hindi ka na sana nag-abala pa," saad ko habang nakangiwi. "Katatapos ko lang nag-lunch kasama si Sir Ceed." Tumaas ang kilay nito at humalukipkip. "Yeah? Pero hindi ka na pwedeng tumanggi since inutang ko lang 'yan sa canteen at pinalista ang pangalan mo," matapang nitong sambit at inilahad ang kaniyang palad sa aking harapan. "Your payment, ma'am."Napasinghap na lamang ako pero kalauna'y inilabas ang aking wallet at inabutan siy
Meeri's POVPagkauwi ko ay tanging si Uncle Harold lang ang nadatnan ko pero paalis ito. Inihabilin niyang late na sila uuwi ni Logan dahil sa dami ng inaasikaso nila sa kani-kaniya nilang trabaho. Tumango naman ako at nagpaalam na sa kaniya. Matapos iyon ay naiwan na akong mag-isa. Tutal ay hapon na ay nagluto na ako ng makakain. Hindi ako magaling nagluto pero may ilan naman akong alam, especially Japanese cuisine since hindi ko kasama si Mom o si Uncle Ilay sa Japan ay malaya kong nagawa ang gusto ko at isa na roon ang pag-aaral sa pagluluto. Though, dahil wala akong nakaprepare na ingredients ay tanging omelette lang ang nagawa ko. Sinimulan ko na ang pagkain ng sa unang subo pa lang ay bumukas na ang pinto at pumasok si Uncle Ilay na may mabigat na awra. He look so intense that made me hard to swallow the food in my mouth. Nagawi sa aking direksyon ang paningin nito at natigilan. Sa isang kisap lang ng mata ay nagbago na ang ekspresyon ng kaniyang mukha at napaiwas ng tingin.
Meeri's POVHinawi ko ang aking buhok na humaharang sa aking mukha habang pababa ng hagdan. It's Sunday, meaning, church day! Medyo matagal na rin akong hindi nakapupunta sa church, uh well, hindi Christians ang mga Japanese. Natigilan ako sa paglalakad nang saktong lumabas mula sa kusina si Uncle Ilay at inaayos nito ang pagkakatupi ng kaniyang long sleeve polo. Nang mapansin niya ako ay natigilan din ito't tinignan ako. "Uh, you're going to church?" untag nito na tipid kong tinanguan at nag-iwas ng tingin. He's wearing a dark blue polo... it suits him a lot. It reflects the beautiful sea he's been sailing, him being a handsome captain, and all. "Are you going with Rochelle?" sunod nitong tanong at dinaanan ako. Kinuha nito mula sa mesa sa living room ang wallet at car key niya. "No, I'm going alone," tugon ko naman at kalauna'y bumalik sa aking harapan si Uncle Ilay."That's good then. I was about to go there too.""Hindi ba't galing ka na roon kahapon? Ang sabi mo pa ay limang
Meeri's POVNakatingin lang ako sa aking phone habang kumakain ng ice cream. Well, dinala ako ni Uncle Ilay sa isang ice cream house kaya hindi ako nakatanggi... umm, hindi talaga ako makatatanggi sa ice cream pagkatapos mag-church. Nasanay na ang katawan ko sa ganito, thanks to him."Why are your eyes glued to your phone?" untag ni Uncle Ilay at naupo ito sa aking tabi. Nagpaalam lang siya saglit kanina para mag-cr at kababalik lang. "You're reading about Luke 6 : 27-30? You should've just asked me," ani pa niya kaya naman tinignan ko ito."Kabisado mo ba ang bible?" tanong ko na mahina niyang tinawanan at umiling. Kinuha naman nito ang kutsara ko at nag-scoop ng ice cream ko sabay isinubo iyon. Sinamaan ko naman siya ng tingin dahil may sarili siyang ice cream, na inubos niya na at ngayon ay nakikiagaw na."But I know the context of it," sagot pa ni Uncle Ilay at nilunok ang ice cream. "It says that love your enemies. Do good to those who hate you. Bless those who curse you. And pr
Meeri's POV Inayos ko mula sa pagkakasuot ang aking sunglasses at yumuko upang itago ang aking mukha. Pasimple pa akong luminga-linga sa paligid at nagsimulang maglakad habang hila-hila ang aking maleta."Meeri!"Agaran akong napangiwi nang marinig ang malakas na boses na iyon at agad na may pumulupot na braso sa aking katawan. Napabuntong-hininga na lamang ako at tinanggal ang sunglasses sabay hinarap ito. "Rosie," usal ko naman at nginitian ang babae habang sinusuri ang katawan nito. She's Rochelle Aguilera but I prefer calling her Rosie, she's my very best friend since elementary. Naka-curl ang maikli nitong brown na buhok, may mapupungay na mata, perfect jaw, pinkish lips and cheeks, at matangos na ilong. Maganda rin ang shape ng kaniyang katawan pero sa height naman ay hanggang tainga ko lang siya. Well, matangkad akong babae. Average lang ang height niya, so ako ang may problema. "Woah, blooming ka ngayon ah. May naliligaw ba?"Sinamaan ako ng tingin ni Rosie at siniko ang a