X ---- "No. You should all go. Ayos lang ako rito. I'll just sleep all day, don't worry." May plano sila ngayon na pumunta sa cliff kagaya nang nakagawian ngunit ngayon ay ginusto kong magpaiwan. I encouraged Jiro with a smile. May pag-aalinlangan man sa kanyang mga mata ay pinabayaan niya na ako sa aking gusto. Lumabas na siya at paniguradong pinaalam ki Ahyem ang desisyon ko. Agad niya akong binisita sa kwarto at kagaya ni Jiro, sinabi ko ang makapagpapanatag sa kanya. Ngpapasalamat ako na hindi na sila nagpumilit. Ako ang nagpilit sa kanila na tumuloy sa kanilang plano dahil maayos naman akong mag-isa rito. "We should go. Tanghali na." rinig kong sinabi ni Ahyem. "Where's your Aya, Jiro?" Kumalabog ng malakas ang aking dibdib nang narinig ang malalim na boses ni Ravus. I shut my eyes tightly not knowing what to do. "Hindi raw sasama ngayon, Ayo dahil gusto niyang magpahinga ngayong araw." There's a silence for a few seconds. "Alright." malamig niyang sinabi. Ilang minuto
X ---- "What do you want?" Vera asked coldly. "Good morning too," he smirked. In a swift move, nakababa kaagad siya ng walang kahirap hirap. When his feet landed on the ground, he stood straight and his sight went to us. His eyes... are so dark. There is a heavy aura surrounding him. Nagsimula siyang humakbang papalapit sa amin, kuryuso man at may bahid ng takot akong nararamdaman ay nagawa kong suriin ang lalaki. With his sleevelss cardigan reached down to his high hessian, halata ang pagkakadepina ng kanyang katawan. Wala siyang suot na panloob kaya ang malalalim na mga guhit sa kanyang dibdib ay kitang kita. Umangat ang aking tingin sa kanyang mukha. Goosebumps rose on my arms as I met his dark eyes piercing through me. Bakas ang kuryoso sa kanyang mga mata. His dark hair is long enough until his broad shoulders. Everything on him is dark especially his eyes. When I looked at him for more than a second, it's like I went to another dimension. His face is expressing grimness
X ---- I'm into my defensive stance as I observe their moves. I'm at a great disadvantage in this fight if I don't find out their magus real time soon. The man who dropped Ahyem to the ground took a two steps forward. Mayabang ang kanyang tingin at mukhang handang handa na sumugod. I'll let him do the first move. Come on, show me your magus. I won't know what moves I should do without knowing his abilities. With countless trees surrounding us and leaves covering the ground, he runs fast towards me with his arms ready to strike. I step my right foot back and bend my knees as my hands are leveled to my eyes to welcome his punches. Nang isang hakbang na lang ang layo niya ay sinangga ko ang kanyang kamao sumunod ay ang kabila. Hinawi ko iyon para hindi tuluyan tumama sa aking mukha kasabay ng pagsubok kong tamaan ang kanyang leeg ngunit nakaiwas siya. Then, he aggressively give punches as I continuously dodged it. It remained that way for a while. I can easily cope with his attacks
X----I can't even recognize my voice. Hindi naglaho ang galit sa akin kahit na nakahandusay siya sa lupa at walang buhay.Mabilis akong bumaling sa aking gilid kung saan naroon ang dalawang kasamahan na humabol sa usa kanina. Laglag ang kanilang mga panga nang naabutan ang katawan ng kanilang amo. They're shaking in fears and when they met my cold gaze, they immediately run away.Ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin nawawala ang pandidilim ng aking paningin. I won't forgive cruel men."A-Aya."I stiffened.Huminga ako ng malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. I won't face Jiro like this."Aya
X----I can hear my heart beating loudly ngunit hindi ko hinayaan na lamunin ako ng kaba at takot dahil sa puntong ito, kailangan ko maging matapang upang makapag-isip ng tamang gawin."Who are they, Cyrus?" a cold voice echoed.I suddenly felt cold at the back of my neck. Nagtama ang aming tingin ng isang matandang babae. Mahaba ang kanyang nakalugay na itim na buhok na may nakasabit na mga gintong alahas. Her dark and intense stares are too intimidating but I remained staring back at her, hindi nagpapatalo.I caught her lips rose a bit, and I can see amusement in her dark eyes for a second.I observed the 10 pair of eyes sitting in the chair around the table in front of us. Pinapalibutan nila kami sa gitna na tila nagbibigay ng hatol. They are all wearing white but with different designs. Lima sa sampo ang babae at lahat sila ay puting baro ang mga kasuotan ngunit iba't iba ang estilo. Gayundin ang li
X ----Forgotten I groaned when I lost my balance and fell on a hard surface. Hindi ko na ininda ang sakit na dulot ng mga galos ko sa kamay at binti. Kaagad akong tumayo at inilibot ang paningin sa paligid kung saan ako napadpad. Ang mga matatayog na puno na unti-unting binabalot ng dilim ang aking nakita. Wala akong ibang maramdaman kundi ang takot at pangamba. Biglang nawala sa isipan ko kung ano ang dapat gawin. I suddenly heard footsteps coming closer. "Sinabi ko nang dapat hindi na tayo tumuloy! Hindi na sana umabot pa sa ganito." Labis na nanlamig ang aking katawan sa boses na narinig hindi kalayuan sa kinatatayuan ko. Nanginginig man ay pinilit kong tumakbo papalayo. Hindi ko na ininda ang sakit sa paa at sa tagiliran dahil sa maling pagkakabagsak kanina. Hindi ko magawang lumingon sa takot. Ni hindi na nakatutulong ang kaunting liwanag na dulot ng papalubog na araw upang makapag-isi
Saglit pa akong natulala bago nagbuntong hininga. I nodded and bowed my head down. I don't know what to do but to trust this woman who I think took care of me while I'm unconscious. Naramdaman ko ang pagtayo niya at umalis sa gilid ko. Umangat ako ng tingin at sinundan ang ginawa nya. "Gilya," biglang sinabi niya habang may kung anong ginagawa. Hindi ko nakuha ang huling sinabi niya kaya hindi ako umimik. "Ang pangalan ko, Gilya. Pero tawagin mo akong Ahyem. It's how we address elders." sumulyap siya sa'kin. Ako naman ay hindi alam kung anong sasabihin. Marahan lang akong tumango at yumuko pagkatapos. "Uh..." Nahirapan ako maghanap ng salita lalo na't hindi ko alam kung anong pangalan ang babanggitin ko. Umangat ako ng tingin nang natagalan magsalita at nakitang abala siya sa gawain at mukhang hindi naman naghihintay sa sasabihin ko. I sighed. "Paniguradong gutom ka na dahil limang araw ka ng walang malay." My eyes wide
Kinabukasan ay ginising ako ni Jiro para mag umagahan at tinulungan niya lang ulit ako gamutin ang sugat ko pagkatapos maligo. Buong araw ay walang kakaibang nangyari, kung hindi ako magpapahinga sa silid ay tatawagin naman ako upang kumain. Kaya nang kinagabihan ay nagkusa akong maghugas ng mga pinagkainan."Oh! Hija, ako na nyan." si Ahyem.Mabilis siyang lumapit sa'kin at inabot ang mga hugasan. Nagpumilit pa akong maghugas ngunit inutusan niya na lang ako magpahinga kaya wala nang nagawa.Pumasok na ako sa silid at sinunod ang utos niya pero dahil hindi naman dinadalawan ng antok ay nanatili lang akong nakatulala sa kisame..I sighed heavily. Nababagot ako pero wala naman pinapagawa sa'kin kahit na humihingi na ako ng gawain. Iniiwasan ko lang ang mga oras na ganito, nakatulala at naglalakbay ang isipan. Hindi mapigilan isipin ang konting bagay na nalaman galing ki Jiro.Sometimes, I'm dead curious na tipong sumusubok na akong magtanong ki Ahyem dahil sa tingin ko naman ay ayos na