KABANATA 2- KAALAMAN

kABANATA 2

" Alam ko, hindi umiinom ng tsaa si lola sa nakalipas na dalawang taon, paano ko siya masasaktan." Sabi ni Harry na puno ng gulat ang mukha, at ang kanyang kasabikan na ipagtanggol ang nagparamdam sa mga tao.

    "Oh, kaya nga." Tumango si Clark, at biglang namulat: "Kaya alam mo na hindi umiinom ng tsaa si lola, kaya niloko mo ang matanda na may mga hindi magandang epekto sa kanyang kalusugan.

    Nanlaki ang mga mata ni Harry, na may guilt na tingin, dahil tama lahat ang mga sinabi ni Clark, talagang kawawa siya, at gustong iligtas ang mukha para sa kanyang pamilya, at hindi umiinom ng tsaa ngayon si lola, Tila imposibleng matuklasan niya ito.

    Sa hindi inaasahang pagkakataon, gusto niyang magpakitang-gilas sa harap ni Clark at hayaang makita ng kanyang mga kamag-anak ang mga biro ni Clark, ngunit inilantad ni Clark ang kanyang mga kasinungalingan!

    "Ang sinasabi mong basura ay parang gumagawa ng kwento, dahil lang sa alam mo ang tsaa?" Sabi ni Harry na nagpapanggap na kalmado.

    Ngayon lang napagtanto ng mga kamag-anak na naghihinala kay Harry na muntik na silang lokohin ni Clark nang marinig nila ang pangungusap na ito.

    Paano niya, isang lalaking walang kwenta, maiintindihan ang mga high-end na produktong ito?

    "Clark, tumahimik ka kung hindi mo naiintindihan, huwag mong siraan si Harry."

    "Oo, huwag mo nang tingnan kung sino ka, magpanggap ka na isang propesyonal, masasabi mo ba kung ano ang mabuti sa masama?

    " Kaya mo. sabihin mo ang pinagkaiba ng asin sa monosodium glutamate, tutal ikaw naman ang asawa ng bahay."

    May humagalpak na naman ng tawa, na lalong malupit.

    Hindi rin nagdahilan si Clark. Noong siya ay nasa Pamilya Walton, nakilala niya ang isang tea professional at isang tea collector. Ang kanyang pang-unawa sa tsaa ay mas mahusay kaysa sa sinumang naroroon.

    Ngunit walang silbi na magpaliwanag pa sa mga taong ito na walang naiintindihan.

    "Anong buhay na buhay." Sa sandaling ito, isang matandang boses ang dumating, at sa wakas ay lumitaw ang matandang babae ng pamilyang Suarez.

    Ang isang grupo ng mga kamag-anak ay sunod-sunod na tumayo, na may labis na paggalang.

    Mula nang mamatay ang matandang lalaki ng pamilyang Suarez, ang matandang babae ng pamilyang Suarez ang may kontrol sa kapangyarihan, at ang kanyang katayuan ay katulad ng isang Reyna. Lahat ng mga gawain ng pamilyang Suarez ay dapat na siya ang magpasya. Ang  mga kamag-anak ng pamilyang Suarez ay maaaring magkaroon ngayon, at lahat sila ay nasa kamay ng matandang babae ng pamilyang Suarez.

    Ang ilang mga tao ay umaasa na ang matandang babae ng pamilyang Suarez ay mabilis na mamatay upang maibahagi nila ang tunay na kapangyarihan sa kanilang mga kamay, ngunit ang matandang babae ng pamilyang Suarez ay nasa mabuting kalusugan, at sa mga nakaraang taon ay maaaring hindi matupad ang mga iyon. kagustuhan ng mga tao.

    "Lola, binigyan ka ni Harry ng Tea Pot makalumang Pu'er. Makikita mo kung totoo ito o hindi. " Si Arquiña ay sumulyap kay Clark, ngunit hindi niya alam kung ano ang nangyari, ngunit talagang naniwala sa mga salita ni Clark. Siguro sa puso niya, umaasa rin ako na mailantad ang kasinungalingang ito.

    Nang marinig ito ni Harry, nataranta siya.

    Hindi masabi ng iba ang authenticity ng tea na ito, pero siguradong masasabi ni lola ang totoo pagkatapos uminom ng tea ng ilang dekada.

    "Talaga? Ipakita mo sa akin. " Sabi ng matandang babae ng pamilya Suarez.

    Si Harry ay may trahedya na mukha, na para bang pupunta siya sa execution ground, at iniabot ang tea pot  sa matandang babae.

    Nais ni Arquiña na mag-claim ng ilang kredito para kay Clark, kaya nagmadali siyang nagsabi: "Nakikita ito ni Clark." Ang matandang babae ng pamilya Suarez ay may kulubot na ekspresyon sa kanyang mukha, si Harry ay gustong mamatay, at ang kanyang mga magulang ay namumutla din. Kung ito ay pekeng regalo, hindi magiging masaya ang matandang babae na isulat ito, at ang ari-arian na maaari nilang ibahagi sa hinaharap ay malamang na mapuputol.

    Tiningnan ni Arquiña si Clark, iniisip na sa wakas ay nagawa na niya ang isang bagay para sa pamilya, kung purihin siya ni lola, maaari niya itong pakitunguhan nang mas mabait sa hinaharap.

    Ngunit ang sumunod na sinabi ng matandang babae ng pamilya Suarez, direktang nagbuhos ng isang palanggana ng malamig na tubig kay Arquiña.

    "Totoo, bakit mo sinisiraan si Harry?" Tumingin ng diretso ang matandang babae kay Clark  at nagtanong.

    Nagulat si Clark. Halatang may mali sa  tsaa. Alam niyang napakaraming kaalaman ng matandang babae tungkol sa tsaa, kaya paanong hindi niya ito makikita?

    Natigilan din si Harry, nakalusot ba siya? Matanda na kaya si lola at malabo na ang mga mata?

    "Lola, tingnan mong mabuti itong tsaa..."

    Gusto pa sana ni Clark  na magpaliwanag, ngunit ang matandang babae ay biglang sumabad: "Ang ibig mong sabihin ay matanda na ako, hindi sapat ang aking mga mata, at hindi ko man lang masabi sa totoo mula sa peke. Sabi ko totoo, at totoo."

    "Clark, sabi ni lola totoo, bakit ka nagsasalita ng walang kapararakan?"

    "Nay, huwag kang magalit. Si Clark ay isang taong walang maintindihan. Nagpapanggap siyang eksperto sa harap mo. Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin nito."

"Clark, mayroon ka pa ring oras para humingi ng tawad kay Harry."

    Napatingin si Harry sa matanda. Madame, biglang sumilay ang isang mapait na ngiti sa kanyang mukha.

    Hindi naman sa hindi niya nakita, pero ayaw niyang ilantad ang apo.

    Tama, outsider lang ako, sayang sa paningin mo, paano ko masasaktan ang mukha ni Harry dahil sa akin.

    Na-snap!

    Isang malakas na sampal ang umalingawngaw.

    Kinagat ni Arquiña ang kanyang mga ngipin at tumingin kay Arquiña at sinabing, "Wala na sana akong pag-asa sa iyo." Nag-aapoy ang

    kanyang mukha sa sakit, at dahil sa masyadong mahahabang kuko ni Arquiña, ang mukha ni Clark ay may bakat ng kalmot.

    Biglang naikuyom ni Clark ang kanyang mga kamao, ngunit nang makita ang mga mata ni Arquiña na puno ng luha, bumitaw siya muli.

    Hindi ba dahil sa sarili niya ang hinaing na dinanas niya? Walang dahilan para magalit sa kanya.

    Sa nakalipas na tatlong taon, dumanas siya ng maraming kahihiyan at kahihiyan, kaya bakit hindi si Arquiña?

    Ito ay isang kapighatian para sa kanya, ngunit para kay Arquiña, ito ay isang sakuna mula sa langit.

    "I'm sorry, nagkamali ako." sabi ni Clark.

    Naramdaman ni Arquiña na nawala na ang buong mukha ni Clark, at gusto niyang makakita ng bitak sa lupa para makalusot. Kung hindi lang siya masyadong nagsalita, hindi magiging napakahiya ang bagay.

    "Anong silbi ng paghingi ng tawad sa akin? Humingi ka ng tawad kay Harry. " sabi ni Arquiña.

    Huminga ng malalim si Clark, lumapit kay Harry, ibinaba ang kanyang ulo at sinabing, "I'm sorry." May ngiti sa kanyang mga labi, bumulong si Harry sa tenga ni Clark, "Sa tingin mo ba ay hindi nakita ni lola. ito? Pero apo ako ng matanda, at ikaw, isa ka lang na walang kwentang manugang, kahit peke, tutulungan niya ako."

    Ang malambing na tono ni Harry ay partikular na malupit kay Clark, ngunit ang matandang babae ay naging itim at puti at iginiit na ang tea ay totoo, at si Clark ay walang pagpipilian.

    Sa pamilyang Suarez, siya ay isang basura sa mata ng lahat, at ang kanyang katayuan ay ang pinakamababa.

    Para lang kay Arquiña, ang bagay na ito ay napakahirap tanggapin, ngunit ang mahirap para sa kanya na tanggapin ay hindi ang ginawang pagkawala ni Clark sa kanya.

    Nang huminahon si Arquiña, natuklasan niya ang isang problema. Ang pagiging tunay ng tsaa ay hindi mahalaga. Kung may problema, at talagang peke ang tsaa, poprotektahan ni lola si Harry.

    Nang malapit na ang tanghalian, lumapit si Arquiña kay Clark at sinabing, "Utang ko sa iyo ang isang sampal. Maaari mong kunin ito anumang oras na gusto mo.

    "

    "Ayokong may utang sa iyo, at alam mo na nakatadhana na tayong maghiwalay, sandali na lang." Sabi ni Arquiña.

    Tumingin si Clark sa likod ni Arquiña habang naglalakad siya patungo sa restaurant. Hindi niya alam kung saan nanggaling ang kanyang tapang, at sinabing, "Gusto mo bang magbago ako? Sa mundong ito, ikaw lang ang makakapagpabago sa akin." Arquiña Nakangiting lumingon ang kanyang ulo, napakalungkot ng kanyang ngiti

    .

    "Huwag kalimutan kung sino ka. Sa pamilyang Suarez, hindi ka na muling magagamit. Higit pa rito, hindi ka isang taong hindi pinahahalagahan. " Sa oras ng tanghalian, ang restaurant ay nakaupo ayon sa katayuan ng pamilya

    .

    Ang katayuan ni Clark bilang isang may-asawang manugang na lalaki ay natural na itinalaga sa pinakamaliit na mesa, na kung saan ay din ang pinakamalayo mula sa matandang babae ng pamilyang Suarez, at ang mga taong kasama ni Clark ay pawang mga tagapaglingkod at tagapaglinis mula sa ang pamilyang Suarez. trabaho.

    Habang kumakain, biglang may tumakbo sa restaurant sa sobrang takot.

    “Lola, may nagdala ng regalo.” Sabi ng lalaki sa matandang babae ng pamilya Suarez.

    Ang matandang babae ng pamilyang Suarez ay hindi nag-imbita ng mga tagalabas para sa kanyang kaarawan, at ito ay naging ganito sa loob ng maraming taon. Higit pa rito, ang pamilyang Suarez ay isa sa pangalawang-rate na pamilya lamang sa bansa, at walang sinuman ang sadyang magpapasaya sa kanila.

    "Sino ito?" tanong ng matandang babae ng pamilya Suarez.

    "Oo, hindi ko alam kung ano ang pamilyang Walton. Hindi ko pa nakikita ito dati." Sabi ng lalaki.

    Ang pamilyang Walton?

    Ang tanging taong may apelyidong Walton na naroroon ay si Clark, ngunit maliban kay Arquiña na sumulyap kay Clark, wala nang ibang nag-ugnay sa apelyidong Walton kundi si Clark Walton.