KABANATA 3-REGALO

"Diamond Hairpin,

    isang dyamanteng Suklay at isang Cash Gift Worth 90 million." 

    ." Nakikinig sa listahan ng regalo, ang pamilya Suarez ay tumingin sa sa pagkabalisa sa isa't isa, hindi ito regalo para sa matandang babae ng pamilyang Suarez,    "Cash gift, 9 million."     Natigilan ang lahat sa pamilya Suarez.  Nang mailagay sa harap nila ang matingkad na asul na agila na libo libong perang papel, walang ingay sa buong restaurant, ilang mabilis na paghinga lang ang maririnig.   90 milyon, para sa isang pangalawang-rate na pamilya tulad ng pamilyang Suarez, ang gayong regalong pera ay halos nanalo sa isang grand draw sa lotto. Ang matandang babae ng pamilyang Suarez ay tumayo sa mga saklay, lumakad nang pabagu-bago patungo sa nagtatanghal, at tuwang-tuwang nagtanong, "Excuse me, sino ka, at sinong babae sa aking pamilyang Suarez ang crush mo?" Nang marinig ito, ilang dalagang dalaga     . ng pamilya Suarez ay namula sa tuwa. Bagama't hindi nila alam kung sino ang kabilang partido, tiyak na mula sila sa isang mayamang pamilya kung makapag-alok sila ng napakagandang regalong dote. Ang pagpapakasal sa isang mayamang pamilya ay isang bagay na pinapangarap nila.    

 Siya ang nag-iisang babaeng may asawa mula sa pamilyang Suarez, ibig sabihin, lahat ng iba ay nagkaroon ng pagkakataon, ngunit wala sa kanya ang posibilidad na ito.     "Ako lang ang may pananagutan sa pagbibigay ng mga regalo, at wala akong alam tungkol sa iba pang mga bagay." Dumating at umalis ang nagbigay ng regalo, walang iniwan na impormasyon.     Lahat ng tao sa pamilyang Suarez ay tumingin sa dyamanteng suklay, at sa matingkad na agila asul na milyong pera. Marami na ang nagsimulang maglaway. Kung ang kanilang sariling anak na babae ay pinahahalagahan, hindi ba't sila ay lumipad sa isang sanga at maging isang Agila? Mula ngayon, ang buong pamilya ng Suarez ay kailangan Mong umasa sa kanila.

    "This must be me. I'm the most beautiful woman in the Suarez family." Sa pagkakataong ito, sabi ng isang babaeng napakaseksi ng pigura.

    "Yo yo yo, saan nanggagaling ang kumpiyansa? Sino ang tama ngayon?

    Oo, lahat tayo ay may pagkakataon, kaya bakit kailangan mong maging? Kita ko, ang mayaman na batang ito master , sadyang nagpapakita ng mga misteryo, baka may  crush sila sa akin." Nag-away ang ilang junior women, at agad na nagkawatak-watak ang pamilya.

    "Huwag kayong mag-away, lahat kayo ay may pagkakataon, ngunit sayang, may isang tao na walang magawang manood." Nang sabihin ito ni Harry, sinadya niyang sumulyap kay Arquiña .

    Alam ng lahat ng naroroon kung sino ang tinutukoy niya, at lahat sila ay nagtawanan.

    "Oo, oo, natalo na tayo ng isang kalaban."

    "Clark, salamat dito."

    "Kung hindi dahil sa iyo, magkakaroon pa kami ng isa pang kalaban."

    Ibinaba ni Clark ang kanyang ulo na may ekspresyon na Malungkot, kahit na may pahiwatig ng bangis, ang mga taong ito ay hindi alam kung sino ang pamilyang Han, ngunit kilala niya ito nang husto.

    Magkasundo?

    Tatlong taon na, kailangan ko ba, Clark?

    "Huwag kang makipagtalo, itatago ko muna ang mga bagay na ito sa ngayon. Pagkatapos lumabas ng personal ang nagbigay ng regalo at malaman kung sino ang gusto niya, kanino ko ibibigay ang mga regalong ito sa kasalan." Ang matandang babae ng pamilyang Suarez ay gumawa ng final desisyon, at sumunod din ang iba. Wala nang mga argumento.

    Pagkatapos ng tanghalian, ang pamilya ni Suarez  ay umalis nang hindi naghihintay kay Clark, dahil ang insidenteng ito ay nagpawala sa kanila ng mukha.

    Sa pag-iisip noong nagpakasal si Clark, hindi pa banggitin ang dowry, wala man lang siyang dowry money. Paano sila hindi magseselos kapag nakakita sila ng ganoong kalaking deal ngayon?

    Pag-uwi, nagkulong si Arquiña sa kwarto.

    Ang ina ni Arquiña, si Simeona, ay galit na sumigaw sa kanyang asawa na si Arquillo: "Tingnan mo ang ating pamilya, at , ito ay walang puwang."

    "Kung hindi dahil sa kawalang kwenta mo desisyon, paanong papayag ang matanda na si Clark na magpakasal sa anak natin." ", bulag talaga ako noon. Akala ko mabubuhay ako ng maayos sa pamamagitan ng pagpapakasal sa pamilya Suarez, pero hindi ko inaasahan na mahuhulog ako sa kamay ng isang basurang tulad mo." , hindi naisip ng matanda na ibigay sayo ang inheritance rights ng pamilya Suarez." "Tingnan mo yung ibang tao, lahat sila nakatira sa mga villa, may elevator, apartments, at tayo siksikan pa rin sa sira-sirang komunidad na ito na may hagdanan." "

    Sinabi ito ni Simeona. Ang sarap pakinggan, ngunit sa walang kwentang tulad mo, mahirap na buhay ang naranasan ko."

    Ibinaba ni Arquillo ang kanyang ulo at hindi nangahas na pabulaanan, isa siyang tipikal na istriktong asawa, at alam din niyang wala siyang silbi.

    Dahil sa lakas ng boses ni Simeonaa, mas naging inutil si Arquillo.

    "Wala akong pakialam, hayaan mong hiwalayan kaagad ni Arquiña ang basurang ito. Walang kinalaman sa akin ang pamilya mong Suarez. Gusto ko lang mamuhay ng maayos." mahinang sinabi ni Arquillo: " Binalaan ako ni Itay noon na huwag hayaan silang magdiborsiyo, at ito Alam ng buong bansa ang tungkol sa bagay na ito, hindi ba biro na hayaan silang maghiwalay ngayon?" Si Simeona ay nagsimulang mamilipit at gumulong, nakaupo sa lupa na may luha, umiiyak ng mapait: "Arquillo , you useless thing, I How could I marry you, a wretch? Anong kasamaan ang ginawa ng matandang babae sa dati niyang buhay? Sisirain mo ba ang pamilya natin at ang buhay ni Arquiña habang buhay para sa kapakanan ng pamilya Suarez. mukha? Araw-araw pumupunta si Arquiña sa construction site, kaya lang Hindi ka ba masama ang pakiramdam? Pamilya siya ng babae, pero hinahayaan siya ng mga kamag-anak mo na gawin ang lahat ng maruming gawain. Kung wala kang sama ng loob sa akin, dapat Maging mabuti ka rin sa sarili mong anak."

Ang pamilyang Suarez ay nasa negosyo ng mga materyales sa gusali, at karaniwan nang pumunta sa mga construction site. Ang dahilan kung bakit ang lahat ng mga trabahong ito ay nasa ulo ni Arquiña ay dahil ang kanilang pamilya ay may pinakamababang katayuan sa pamilyang Suarez. Si Arquillo ay hindi maaaring itago ang sakit. Alam niya na dahil ako ang pinakawalang kwenta, kaya ibinigay ng matanda si Clark sa kanila, at kailangan niyang pasanin ang halos lahat ng responsibilidad para sa lahat ng ito.

    Ngunit tungkol sa usapin ng diborsyo, walang kwenta ang sinasabi niya. Mas gugustuhin ng matandang babae na maging inutil si Arquiña at Clark habang buhay kaysa ipahiya ang pamilya Suarez dahil sa bagay na ito.

    Ang kasal noon ay biro na. Makalipas ang tatlong taon, unti-unting nakalimutan ang pangyayaring ito. Kung sila ay maghiwalay, tiyak na maituturing na biro ang pangyayaring ito pagkatapos ng hapunan. Paanong papayag ang matandang babae na mangyari ang ganoong bagay.

    Naglakad si Clark papunta sa pinto at nakarinig siya ng iyak mula sa bahay. Umupo siya sa hagdan at naglabas ng sigarilyo. Hindi maalis ng tumataas na usok ang lamig sa mga mata ni Clark.

    Pagkatapos magsigarilyo, papasok na sana si Clark sa pinto, ngunit ang boses ni Arquiña ay nagmula sa loob.

    Si Arquiña, na nagkulong sa silid, ay biglang naglakad patungo sa sala, tiningnan ang nababagabag na si Simeona at ang masakit na si Arquillo, at sinabing, "Hindi ko siya hihiwalayan." "Anak, nababaliw ka na ba? Pupunta ka ba. para pakasalan siya?

    " Buong buhay niya ang babaeng ito?" Mula sa pananaw ni Simeona, si Arquiña dapat ang pinakanagnanais ng diborsyo, ngunit sinabi na niya ngayon.

    "Hindi ako baliw. Sa loob ng tatlong buong taon, bagama't hindi siya nangangako, sa loob ng tatlong taon na ito, wala siyang kahit isang reklamo sa bahay. Wala siyang ginawa tulad ng pagwawalis ng sahig at pagluluto. Kahit na siya nagkaroon ng aso, magkakaroon siya ng damdamin. Bayaan mo na lang?"

    "Mababa ang tingin ko sa kanya, pero hindi ko siya kinasusuklaman, ang bagay na ito ay si lolo, kahit gusto kong magalit, si lolo lang ang kinasusuklaman ko."

    At hindi kami papayag na mapaghiwalay ni lola.

    Sa pintuan, huminga ng malalim si Clark at ngumiti. Hanggang ngayon ay napagtanto niyang hindi siya. kaya iwan sa puso ni Arquiña. Kahit papaano ay may tiyak na paggalang sa kanya ang babaeng ito. at sa kanyang damdamin.

    Nakakapagbunga pala talaga ng pagmamahal ang matinding poot.

    "Arquiña anak, nagkasala ako sa iyo." sabi ni Arquillo na may buntong-hininga.

    Si Arquiña, na may luha sa kanyang mga pisngi, ay umiling at matigas na sinabi, "Hindi ako nagkamali."

    Sa lahat ng ito, naramdaman din ni Arquiña na hihiwalayan niya si Clark, at sinabi pa niya ito kay Clark kanina na sila ay magdiborsyo nang mas maaga o mamaya.

    Ngunit nang talagang ibigay ang tanong na ito sa harap ni Arquiña, napagtanto niya na ang walang kwentang lalaking iyon ay talagang pumasok sa kanyang puso sa nakalipas na tatlong taon. Hindi pa sila magkahawak-kamay, at kahit na may ilang distansya sa publiko.

    Ngunit ang lalaking ito ay natulog sa ilalim ng kanyang kama sa loob ng tatlong buong taon. Ito ay isang relasyon na hindi mabubura.

    "It's just that I didn't live up to my expectations, but I actually fell in love with him." Sabi ni Arquiña habang kagat-kagat ang kanyang maputlang labi.

    Sa oras na ito, binuksan ni Clark ang pinto, lumakad papunta sa sala, tumingin kay Arquiña na namumulaklak sa ulan, at pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha.

    "Clark, sabi mo ako lang ang makakapagpabago sayo."

    "Tama."

    "Ayoko ng minamaliit ako ng iba, at ayokong maging biro ng iba.  nanghihinayang ang lahat ng tumitingin sa akin." "

    Okay."

    Maikling sagot ni Clark sa isang salita, tumalikod at umalis.