"Kanina pa nga 'yan sa labas. Pinapapasok ko pero ayaw niya, aniya'y hinihintay ka raw niya." Kwento sa akin ni Ate Rose.Maingat kong pinunasan ang kanyang mukha. Gusto kong mainis sa ginawa niya kanina pero ano pang silbi ng inis ko kung nakahilata siya sa bed at inaapoy ng lagnat dahil sa ginawa niya kanina?! Mabuti na lang at pumayag si Ate Rose na patuloyin si Santri sa kwartong tinutuloyan niya."Ate, salamat po sa pagpapatuloy rito. Malakas pa kasi ang ulan at mahirap siyang dalhin sa dorm niya," wika ko."Ayos lang 'yon, hija. Ito, ipasuot mo sa kanya. Damit 'yan ng asawa ko na naiwan dito," aniya at ibinigay sa akin ang isang puting damit.Umawang ang labi ko. Nagdadalawang isip kong tatanggapin ba at ipapasuot sa kanya.

Time flies really fast when you're happy. Pagkatapos ng VSU days, we spent our Valentine's Day outside the university. We went to the 16,000 Blossoms, a park perched on top of a hill called Lintaon Peak in Baybay. It features over 16,000 artificial white and red roses.Ang alam ko ay mayroon ding bersyon ang Cordova, Cebu. Mayroon din ang Pilar, Bohol at sa Korea. The best time to go there is during sunset. Makikita mo kasi ang ganda ng Leyte Cordillera at Camotes Sea. You can even see lovely silhouettes of the famed Cuatro Islas from there.Pagkatapos ng date na iyon ay balik na ulit kami sa pagiging estudyante. I had a hard time during the second semester dahil marami ang binibigay na mga group at individual projects ng aming mga professor, but thanks God we survived our first year journey.

I'm still not convinced of him telling me that that unknown number is just a friend, because if he's really just a friend, he would never hide his phone away from me. I felt something but I ignored it. He loves me and he will never do such thing that can hurt me. Nagpalipas ulit kami ng ilang oras sa hotel na aming tinuluyan nang dumating kami rito. We made love again and again, mabuti na lang at may nakatagong condom sa table. Nakakaloka dahil halos naubos namin ang isang box.Bandang alas tres ng hapon ay umuwi na kami. Tulog ako buong byahe dahil sa pagod. Nagising ako at ang unang bumangad sa akin ay ang mga mata niyang nakatitig sa akin.Agad kong hinawakan ang gilid ng aking labi, baka may laway eh! Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Inis ko siyang tinulak kaya mas lalo

Wala sa direksiyon akong tumakbo nang tumakbo. Hindi ko alam kong saan ako pupunta, basta ang alam ko, gusto kong tumakas sa sakit. Gusto kong takasan ang lahat. The heartbreak, the broken trust and the fact that he's bound to marry someone else. Paano na ang lahat? Iyong mga plano naming dalawa? Iyong sinabi niyang hindi niya ko sasaktan? Ano? Lahat ng 'yon mawawala na lang ng parang bula? Dahil sa pagod ay huminto ako at umupo. I covered my face by the used of my hands and cried my heart out. Ang sakit!Bakit hindi niya sinabi sa akin na ikakasal pala siya sa iba? At sa ex-girlfriend niya pa talaga, ah? Parang sinasakal ang puso ko kapag naaalala ko ang ginawa niya kanina. Nagtiwala ako sa kanya. Nagtiwala ako na kahit kailan hinding hindi niya 'ko sasaktan. Nagtiwala ako

"O-oh. Hinay hinay lang, Anna baka mabulunan ka." Si Keith. "Huwag mo 'kong pigilan! Nag e-emotional eating ako!" Wika ko habang sunod-sunod ang subo ko ng kanin. "Ibang klase," rinig kong bulong ni Aziel. Nang maubos ko na ang pangatlo kong serve ng kanin ay nagtaas ulit ako ng kamay nang makita ang waiter na may dalang unli rice. Laglag ang pangang nag-angat sa akin ng tingin ang dalawang mag-jowa sa harap ko. Gutom ako at the same time naiinis dahil sa nangyari kanina. Ang kapal ng mukha noong lalaking 'yon! Isa pa, wala namang bayad ang unli rice nila, ah! "Isa pa nga, please." "A-ah, heto po." I smirked. "Salamat."