Padabog kong binuksan ang pintuan papasok sa opisina ni Dexie. Mabilis itong tumayo at pumunta sa likod ng upuan niya, hinarang niya ito sa sarili at kagat labing nakatingin sa'kin."Hey! I'm warning you diyan ka lang!" Kinakabahang sambit niya.Hindi ko siya pinakinggang at mabilis na lumapit sa kanya, ngunit naka harang pa rin ang upuan niya. Masama akong nakatitig sa kanya at hinawakan ang upuan na hinaharang niya sa sarili."Sabing diyan ka lang! Let me explain first!" tarantang sambit niya at mabilis na naglakad papunta sa sofa, kinuha nito ang unan na nasa sofa at iyon ang ginamit na pang harang.Para itong bata na hinihabol ng ina niya. Bumuntong hininga ako at tinuro ang labas. Dahil sa inasta nito, mukhang alam niya ang kasalanan niya."Paano mo nagawa 'yun? Pinagkalulo

Narinig ko ang mabilis na yapak ni Dexie sa likod ko papalapit sa'kin. Alam ko na tulad ko ay kinakabahan at gulat na rin ito."Kuya, kanina ka pa ba riyan?" narinig ko ang kaba sa boses ni Dexie. Naramdaman ko ang paghawak ni Dexie sa likod ko, mukhang pansin niya na nanlalambot na ako. Kahit ayaw ko siyang tignan, kailangan kong gawin para makita ang sagot sa mismong mukha nito."Why? May importante ba kayong pinag-uusapan?" Naramdaman ko ang dibdib ko na naging maluwag nang marinig iyon sa kanya.Hindi niya narinig, wala siyang narinig. Hindi ko alam kung tama bang ipagpasalamat ko iyon."Ah... wala naman, Kuya," si Dexie at muli akong hinaplos."Mauna na 'ko," sambit ko kay Dexie at mabilis nang dumaan sa gilid ni Zachary.

"Bakit hindi mo sinama si Zacky!" inis na sambit ni Dexie. Hindi pa nga ako nakakapagpalit at nasa locker room pa lang ay pinuntahan na niya ako. Naiilang na rin ang ilang empleyado dahil nandito si Dexie. "Wala akong tiwala sa sinabi mo na wala rito si Zachary," sambit ko at kinuha na ang uniform ko. "Wala naman talaga siya rito! Grabe ka! Sa tingin mo magagawa pa kitang lokohin? Tanungin mo si Zeyo kong gusto mo at kung wala ka talagang tiwala sa'kin!" sabay irap nito. "Kung ganoon nasan siya?" tanong ko Tumaas ang kilay nito habang nakatingin sa'kin. "Bakit mo tinatanong?" pabalik na tanong niya. "Tsk!" Hindi ko rin tuloy maiwasang umirap. Kung hindi lang todo tanong si Papa kung bakit hindi ako pumapasok, hindi na muna ako papasok. Sinama na lang muna ni Papa si Zacky sa bayan, tutal ay may mga bata rin naman doon na pwede niyang kalaro. Tinanong niya rin kong nasaan si Zacky kaya ko sinabi na nasa bayan. Sabi niya ay pupuntahan niya raw para makapag bonding ulit sila. M

Kanina pa si Zachary rito. Wala na atang planong umalis. Hindi nito tinatanggal ang tingin kay Zacky na ngayon ay naglalaro pa rin. Malapit na rin dumilim, kaya alam kong malapit nang dumating si Papa.   Kinakabahan ako sa magiging reaksyon niya. Hindi maganda ang nakita nito noon at alam kong kahit hindi sabihin ni Papa ay galit ito kay Zachary Si Zaji naman ay kanina pang masama ang tingin kay Zachary, at alam kong ramdam iyon ni Zachary kaya lihim ko na lang siyang tinitignan at sinesenyasan. Hindi kilala ni Zaji ang totoong ama ni Zacky, ngunit nang makita niya itong nakaupo roon ay alam na niya.  Alam kong alam na niya, pero lumapit pa rin ito at nagtanong sa'kin. Si Dexie ang sumagot nang tanungin ni Zaji kong sino si Zachary, at nang sabihin ni Dexie na kapatid

Halos mahigit ko ang hininga nang marandaman ang paghalik nito sa pisngi ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nanghinayang nang marinig ang boses ng anak ko."Mama," tawag nito kaya natigilan si Zachary at lumayo. Halos pagalitan ko na ang sarili dahil sa naramdaman na panghihinayang. Ano ba Gillian! Umayos ka!Kahit nanlalambot ang tuhod ko ay lumapit pa rin ako agad kay Zacky. Nang makita ako ng anak ko ay itinaas nito ang isa nitong kamay. Kahit na antok na antok pa siya ay pilit nitong minumulat ang mata.Bumuntong hininga ako at nahiga sa tabi niya. Gaya nang lagi nitong ginagawa. Isiniksik nito ang sarili sa'kin at mahigpit na niyakap. Naramdaman ko ang paggalaw ng kama, hudyat na naupo naman si Zachary sa likod ko."L-Lalabas din ako," utal na sambit ko at hindi pa rin